Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Άρης-Πορεία θανάτου

Αυτός ο Αρης που παρατάχθηκε το βράδυ της Δευτέρας στην Κομοτηνή, είναι απολύτως βέβαιο, πως δεν έχει καμία ελπίδα υλοποίησης του στόχου. Ομάδα χωρίς ψυχολογία η οποία επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια λάθη, δεν μπορεί να ελπίζει σε πολλά πράγματα.
Το 4-0 από τον Πανθρακικό, παραπέμπει σε αγωνιστικό χάος και οδηγεί την ομάδα στον θάνατο. Οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές του Αρη μίλησαν για ήττα ντροπή! Αυτή τη φορά θα συμφωνήσω απολύτως μαζί τους. Και θα πάω ένα βήμα παραπέρα. Πρόκειται για εμφάνιση ντροπή.
Το να χάνεις από μια ομάδα τύπου Πανθρακικού, με λιγότερες παραστάσεις, νεοφώτιστη στην κατηγορία, χωρίς περγαμηνές, δεν είναι καταστροφή. Ειδικά ο φετινός Αρης των χιλίων (δίχως υπερβολή) προβλημάτων, «δικαιούται» να χάσει από τον οποιονδήποτε, καθώς δεν είναι ο Αρης των προηγούμενων ετών. Σε αυτό το πλαίσιο, της δύσκολης πραγματικότητας, εντάσσονται  οι ήττες από τον Πλατανιά, τον ΠΑΣ Γιάννενα, ακόμη και το 4-1 από τον ΠΑΟΚ. Είναι όμως ο τρόπος που χάνεις και η εικόνα που περνάς προς τα έξω.
Στην Κομοτηνή χάθηκε η μπάλα! Δεν υπήρχε αρχή, μέση και τέλος. Και υπ΄ αυτό το πρίσμα δεν μπορείς να πας πουθενά. Είναι σαφές πως λειτούργησε καταλυτικά στην ψυχολογία των παικτών του Αρη, το γκολ από τ΄ αποδυτήρια του Δημήτρη Παπαδόπουλου. Υπήρξε αιφνιδιασμός ο οποίος συνοδεύτηκε από αλλαγή όλου του αγωνιστικού πλάνου. Αλλιώς σχεδιάστηκε η αντιμετώπιση του Πανθρακικού και αλλιώς καλούνταν να συνεχίσουν  ή καλύτερα να ξεκινήσουν την αναμέτρηση οι κίτρινοι.
Σημαντικό «χτύπημα», ήταν επίσης η αποβολή του Γκέσιου. Επήλθε νέα αναταραχή και νέα αλλαγή στον αγωνιστικό σχεδιασμό. Ο Αρης καλούνταν να αντιμετωπίσει μία καλύτερη ομάδα (όπως απεδείχθη), όντας με παίκτη λιγότερο και την ψυχολογία στο ναδίρ. Τίποτα δεν του έβγαινε στο τερέν, ενώ το μεγάλο του όπλο, ο Νταβίδ Αγκάνθο, ήταν έξω από τα νερά του. Μοιραία, δεν μπόρεσε να φτάσει με αξιώσεις στην αντίπαλη εστία και ηττήθηκε.
Ηταν ,το δίχως άλλο, η χειρότερη φετινή εμφάνιση. Ακόμη κι έτσι όμως (κάνοντας κτήμα την παραδοχή της χειρότερης εμφάνισης), αυτό το σκορ δεν χωνεύεται με τίποτα. Προς τιμήν του ο Νίκος Πασιαλής, ανέλαβε όλη την ευθύνη, ανοίγοντας πρώτος την πόρτα. Όμως δεν είμαι βέβαιος πως το πρόβλημα του Αρη, είναι ο προπονητής.
Η ομάδα έχει μπει σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι συνεχών αλλαγών στον πάγκο, το οποίο πολύ δύσκολα μπορεί να οδηγήσει σε ξέφωτο. Πρόκειται για έναν εύσχημο τρόπο μετάθεσης ευθυνών τις οποίες, τουλάχιστον, οι ποδοσφαιριστές με επαναλαμβανόμενες δηλώσεις τους, μοιάζουν να θέλουν να αναλάβουν. Σωστά, λένε, πως οι ίδιοι οδήγησαν το καράβι στα βράχια και οι ίδιοι οφείλουν να του αλλάξουν πορεία. Το εάν μπορούν είναι μια άλλη μια ιστορία….
Υ.Γ 1: Γροθιά από τον Κώστα Καπετάνο στο ποδοσφαιρικό κατεστημένο του «δεν μιλώ μετά από ήττα» (και τι ήττα). Πόσο μάλλον, όταν ο ίδιος δεν έχει την παραμικρή ευθύνη για την εικόνα της Κομοτηνής, καθώς δεν αγωνίστηκε ούτε δευτερόλεπτο. Κι όμως είχε το σθένος να σταθεί μπροστά την κάμερα της NOVA και να υπερασπιστεί τους συμπαίκτες του. Μπράβο του!
Υ.Γ 2: Κίτρινη κάρτα στον Αγκάνθο. Διότι, ο προπονητής έχει, αν μη τι άλλο, το δικαίωμα να τον αντικαταστήσει.  novasports gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: