Το «διαβολικό» τηλεφώνημα για Καντονά!!

Πέμπτη, 26 Νοεμβρίου 1992.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρίσκεται στην 8η θέση της βαθμολογίας στην παρθενική Πρέμιερ Λιγκ, εννέα βαθμούς πίσω από τη Νόριτς.

Λίγο πριν ολοκληρωθεί το 24ωρο που θα άλλαζε τη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Το england365.gr σας γυρίζει 20 χρόνια πίσω, λίγο πριν «κλείσει» η μεταγραφή του Ερίκ Καντονά στους «κόκκινους διαβόλους».

Η κατάσταση στην κόκκινη πλευρά του Μάντσεστερ είναι περίεργη. Ο τίτλος της περασμένης σεζόν «χαρίστηκε» στη Λιντς, στα τελευταία 13 ματς η Γιουνάιτεντ έχει μόλις 2 νίκες και το καλοκαιρινό απόκτημα, Ντίον Ντάμπλιν, έχει σπάσει το πόδι του.

Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον αρχίζει να δείχνει πως δεν φοβάται να πάρει ρίσκα και αντί για έναν καθαρό επιθετικό περιοχής σκέφτεται την απόκτηση ενός παίκτη για λίγο έξω από την περιοχή.

Ο Ζεράρ Ουγιέ, τότε τεχνικός της εθνικής Γαλλίας, κάνει τις συστάσεις. Ερίκ Καντονά. Και κάπως έτσι, ένα πρωινό, στις 25 Νοεμβρίου ξεκινούν όλα. Σχεδόν 24 ώρες μετά, σαν σήμερα πριν 20 χρόνια, όλα θα ολοκληρωθούν. Το καράβι της Γιουνάιτεντ αποκτά καπετάνιο. Και τι καπετάνιο…

Το πρώτο τηλεφώνημα

Ο Φέργκιουσον συναντιέται το πρωί της 25^ης Νοεμβρίου με τον Μάρτιν Έντουαρντς, τον τότε πρόεδρο του συλλόγου. Πρέπει να συζητηθούν μεταγραφικά θέματα, να γίνει ο σχεδιασμός και να βρεθεί τρόπος να ανακάμψει η ομάδα. Το τηλέφωνο του Έντουαρντς χτυπά και στην άλλη άκρη, 64 χιλιόμετρα μακριά, είναι ο Μπιλ Φόδερμπι. Ποιος είναι ο Φόδερμπι; Ο τότε γενικός διευθυντής της Λιντς. Τι θέλει; Να μάθει εάν παραχωρείται ο Ντένις Έργουιν. Στο βιβλίο Just Champion, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον θυμάται πως «εκείνες οι μέρες ήταν πολύ περίεργες».

Η Γιουνάιτεντ είναι ξεκάθαρη. Ο παίκτης δεν πωλείται. Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, τα παζάρια αρχίζουν. Η Λιντς επιμένει, ο Έντουαρντς δεν ακούει τίποτα και κάποια στιγμή ο Φέργκιουσον ζητά να μάθει εάν η Λιντς παραχωρεί τον Λι Τσάπμαν, τον τότε επιθετικό των «παγωνιών».

Οι γκριμάτσες, τα νοήματα και το χαρτί

Επιθετικό; Είπαμε. Ο Σερ Άλεξ θέλει κάτι διαφορετικό. Θέλει έναν παίκτη που να μπορεί να τον τραβήξει εκτός περιοχής. Που να μπορεί να μοιράσει την μπάλα. Ο Σκωτσέζος τεχνικός μόλις ακούει το όνομα του Τσάπμαν σηκώνει τα χέρια. «Όχι, όχι τον Τσάπμαν. Δεν τον θέλω». Ο Έντουαρντς είναι αφοσιωμένος στο τηλεφώνημα με τον Φόδερμπι. Δεν καταλαβαίνει τι του λέει ο Φέργκι. Πάντα οι επαφές της Γιουνάιτεντ με τη Λιντς ήταν περίεργες, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για συνεργασία. Ο Φέργκιουσον ψιθυρίζει το όνομα του Καντονά. «Ερίκ Καντονά», λέει ανοιγοκλείνοντας τα χείλη του, χωρίς να βγάλει φωνή. Πάλι τίποτα.

Χαρτί, στυλό, γράψιμο. Και εκεί η Λιντς κάνει το μοιραίο λάθος. Δεν αποκλείει αμέσως το «ναι».

«Ο Ερίκ δεν είναι καλά εδώ, δεν έχει προσαρμοστεί. Θα το δούμε και θα σας πάρουμε σε 24 ώρες».

Ποιες 24; Σε 60 λεπτά το τηλέφωνο ξαναχτυπά.

-«Προχωράμε. Σας τον δίνουμε».

-«Πόσο;»

-«Χμμμ, 1.6 εκατομμύρια λίρες»

-«Ένα»

-«Όχι, 1.2»

Ο Έντουαρντς δήλωσε στη «Daily Mail» πως το ποσό ήταν ακριβώς ένα εκατομμύριο. Λίρα παραπάνω.

Βέβαια, η παραπάνω ιστορία είναι …μονομερώς ειπωμένη. Στο βιβλίο Glory, Glory, ο τότε πρόεδρος της Γιουνάιτεντ τονίζει πως στο δωμάτιο ήταν μόνος του χωρίς τον Φέργκιουσον και πως έδρασε αυτόνομα. Σε κάθε περίπτωση όλα τα υπόλοιπα αποτελούν ιστορία. Μία ιστορία σαν παραμύθι.

Μία ιστορία που αρχίζει με τη φημολογούμενη απόρριψη του παίκτη από τη Λίβερπουλ, η οποία φοβόταν την αρμονία στα αποδυτήριά της. Που συνεχίζεται με τη δοκιμή του στη Σέφιλντ Γούνσντεϊ και το …καπρίτσιο του να μην δεχθεί να δοκιμαστεί για ακόμη μία. Και που ολοκληρώνεται με τη μετακόμισή του στο Νησί για λογαριασμό της Λιντς. Εκείνο το βράδυ που η τηλεόραση μετέδωσε τη μεταγραφή του:

«Διαβάζει ποίηση. Διαβάζει φιλοσοφία. Ζωγραφίζει. Του αρέσει στο ψάρεμα. Α ναι. Μπορεί να είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος στο ποδόσφαιρο» είχε πει ο Χάουαρντ Γουίλκινσον, τότε προπονητής της Λιντς. Θέλετε να δείτε τι είναι διαφορετικό; Θυμηθείτε τον στη γαλλική τηλεόραση:

Στην ιστορία έχει μείνει η κίνησή του να χτυπήσει τον οπαδό της Κρίσταλ Πάλας με το περίφημο Kung Fu kick. Και μπορεί οι κόκκινες κάρτες να ήταν σύνηθες φαινόμενο, αλλά αυτό δεν επηρέασε από τον κόσμο να τον λατρέψει. Αποβάλλονταν κάθε 24 ματς πρωταθλήματος. Πιο συχνά ακόμη και από τον Ρόι Κιν (κάθε 54), πιο συχνά και από τον Πατρίκ Βιεϊρά (κάθε 35). Πιο συχνά ακόμη και από τον …Βίνι Τζόους.

Και; Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά όταν μιλούμε για τον King Eric.

Δεν χρειάζονται περισσότερα. Τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψουν την αγάπη όχι μόνο των οπαδών της Γιουνάιτεντ, αλλά όλου του κόσμου. Το γιατί συμβαίνει αυτό το εξηγεί ο ίδιος στο βιβλίο του:

«Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Και δεν θέλω να το κάνω. Είναι σαν την αγάπη. Το ξέρεις όταν αγαπάς, δεν χρειάζεται να εξηγήσεις πως νιώθει».

πηγή: england365.gr