Λίγος σεβασμός στον Άρη

Ο τίτλος είναι ευσεβής πόθος, γιατί αν ορισμένοι σεβόντουσαν το άθλημα, τότε αυτό θα ήταν καλύτερο, το θέαμα ανώτερο και το πρωτάθλημα πιο ανταγωνιστικό.

Η ήττα δεν λέει τίποτα για τον Αρη. Αυτός είναι ο κερδισμένος. Είναι μια ομάδα που εμπνέει υγεία. Χρόνια είχε να παρουσιάσει ένα τέτοιο σύνολο, με τόσο καλή νοοτροπία μέσα στο γήπεδο. Παίκτες με ταλέντο, που τα δίνουν όλα για την ομάδα και που είναι αυτό που στο Χαριλάου λένε «παιδιά αρειανά». Το έχει ανάγκη αυτό ο Άρης, που είναι μαζί με τον Πανιώνιο οι μοναδικές ομάδες οι οποίες μπορούν να είναι υπερήφανες για την ακαδημία τους και την παραγωγή παικτών. Ο Άρης ήταν μια ομάδα που έπαιζε μπάλα, που προσπαθούσε να βγάλει φάσεις, να έχει την κατοχή και που δημιουργούσε με μυαλό και τακτική. Μια ομάδα με ελάχιστο μπάτζετ, αλλά που δείχνει πράγματα πολλά μέσα στο γήπεδο. Με ήθος και πλήρη εφαρμογή του φερ πλέι, οι «κίτρινοι» άξιζαν και τη νίκη στη Λιβαδειά.

Όλα τα χειροκροτήματα για αυτά τα παιδιά πρέπει να πάνε. Αν πάλι κάποιος πει ότι ο Λεβαδειακός είχε τις μεγάλες φάσεις με τις αποκρούσεις του Βελλίδη, θα απαντήσουμε ότι αν ο Άρης δεν έμενε άδικα με δέκα παίκτες, η εικόνα του σκορ θα ήταν εντελώς διαφορετική. Πιθανότατα οι φιλοξενούμενοι θα είχαν πετύχει την πλήρη ανατροπή. Ο Μάνταλος, όμως, αντί να δώσει πέναλτι, απέβαλε τον παίκτη του Άρη αλλάζοντας τις ισορροπίες.

Ο Άρης δεν επηρεάστηκε από τις σημαντικές απουσίες που είχε στην ενδεκάδα του και έπαιξε στα ίσια το ματς. Γεμίζει με αισιοδοξία και ελπίδα τον κόσμο του, ότι κάτι καλό γεννιέται. Χωρίς φανφάρες και βαρύγδουπες δηλώσεις. Ο Λεβαδειακός νίκησε, αλλά δείχνει μια ομάδα χωρίς πολλές δυνάμεις. Έχει παίκτες με εμπειρία, αλλά κάτι πρέπει να αλλάξει ώστε να ξεμπλέξει γρήγορα από τις περιπέτειες.sportday gr