Το γκολ ήταν... του Μίτσελ!!

Ο Χρήστος Σταθόπουλος αναλύει τις αλλαγές στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Μίτσελ στον πάγκο, εξηγεί γιατί η νίκη ανήκει στον Ισπανό τεχνικό και γράφει για τον άνθρωπο-γκολ, Κώστα Μήτρογλου.

Αυτός μάλιστα, ήταν Ολυμπιακός. Οι «ερυθρόλευκοι» έσπασαν την καλύτερη μέχρι τώρα έδρα του πρωταθλήματος, αυτή στην Τρίπολη, και χάρισαν στον προπονητή τους το καλύτερο ντεμπούτο.
Διότι το αποτέλεσμα λίγο μετράει κατά την ταπεινή μου γνώμη. Οχι πως η νίκη δεν έχει τη γλύκα της και δε σε φτιάχνει. Σε τονώνει και σε πωρώνει, ακόμα κι όταν έχεις κόψει την κορδέλα του μαραθωνίου πρώτος, από Δεκέμβρη μήνα.
Το θέμα είναι η εμφάνιση των πρωταθλητών με τον νέο προπονητή στον πάγκο. Οι Πειραιώτες έβγαλαν στο γήπεδο αυτό που δήλωναν όλη την εβδομάδα: «Μας άλλαξε την ψυχολογία ο Μίτσελ» έλεγαν και το απέδειξαν στο βροχερό χορτάρι της Τρίπολης. Οχι για το τρίποντο, ξαναλέω.
Αλλά για την ψυχή που κατέθεσαν, τον πάθος που επέδειξαν, την αξιοθαύμαστη επιμονή τους για τους τρεις βαθμούς μέχρι δικαίωσης, τη διάθεση να μη φύγουν παρά μόνο νικητές και σε τελική ανάλυση για το καλύτερο ποιοτικά ποδόσφαιρο που έπαιξαν.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως ο... γιατρός έκλεισε όλες τις πληγές. Ο άξονας, για παράδειγμα, εξακολουθεί να χωλαίνει και να μη βοηθάει την ομάδα να βγει μπροστά στο ρυθμό που επιβάλλεται για μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Για άλλη μια φορά, έπρεπε να επιστρατευτεί ο Ιμπαγάσα για να ζωντανέψει το κέντρο και να σταματήσει το προβλέψιμο παιχνίδι από τα άκρα, με τον Αμπντούν να... παλεύει σχεδόν μόνος του.
Ο Φετφατζίδης ξανά στα ρηχά. Προσπάθησε μεν, δεν τα κατάφερε δε, πολύ καλά. Θα κρατήσουμε την προσπάθεια, διότι του λείπουν παιχνίδια. Αν φέρει ολόκληρη την ευθύνη γι' αυτό, θα δείξει, διότι από τις επιλογές του Μίτσελ στην Τρίπολη φάνηκε ότι όλοι ξεκινούν από την ίδια βάση και όποιος νόμιζε ότι είχε τη φανέλα σπίτι, καλά θα κάνει να την επιστρέψει.
Πριν από δύο μέρες, διαβάσατε στο gazzetta.gr τον δεκάλογο του Ισπανού τεχνικού προς τους νέους του ποδοσφαιριστές. Αυτό που ικανοποιεί, είναι ότι πολλά σημεία από αυτό το... μανιφέστο, οι παίκτες τα έκαναν πράξη. Έτρεξαν, μάρκαραν, έβαλαν τα ποδάρια στη φωτιά, κλείδωσαν τη δεύτερη καλύτερη, μαζί με τον ΠΑΟΚ, ομάδα του πρωταθλήματος στα καρέ της. Από το πρώτο λεπτό την είχαν στο μισό γήπεδο και δε σταμάτησαν να πιέζουν, τα στημένα ήταν καλύτερα με αυτοματισμούς να τα συνοδεύουν και κομπίνες να επιφυλάσσουν εκπλήξεις. Το μόνο που δεν ερχόταν ήταν το γκολ και ειδικά από τη στιγμή που ο Τζιμπούρ άρχιζε να εκνευρίζεται, η νίκη απομακρυνόταν όλο και πιο πολύ.
Μέχρι να έρθει ο άνθρωπος-γκολ των ελληνικών γηπέδων, ο Κώστας Μήτρογλου. Ο επιθετικός των φιλοξενούμενων απείλησε από τη πρώτη στιγμή και το πλήρωμα του χρόνου με τη δικαίωση ήρθαν στις καθυστερήσεις. Ο «πιστολέρο» πέτυχε γκολάρα. Από αυτές που δικαιολογούν την αύξηση αποδοχών στο νέο συμβόλαιο. Ελιγμός ανάμεσα σε τέσσερις, άψογη τεχνική, εκπληκτική συναίσθηση του χώρου, ιδανική εκτέλεση και γκολ.
Το οποίο ξαναλέω, στην περίπτωση του Ολυμπιακού, έπαιξε ρόλο μόνο στην ουσία και τον σκοπό του παιχνιδιού. Ακόμη και ισοπαλία να τελείωνε το ματς, η εικόνα των (νέων) «ερυθρολεύκων» η ίδια θα ήταν. Εικόνα που απέδειξε -όπως και στην Τούμπα- γιατί οι Πειραιώτες είναι οι καλύτεροι. Με τα όποια προβλήματα...
ΥΓ. Ο Βλαχοδήμος θεωρώ πως αξίζει περισσότερης προσοχής. Στα 32 λεπτά που έπαιξε, ήταν πιο δραστήριος -αναλογικά- από τον Φετφατζίδη.
ΥΓ2. Ο Μασάντο δεν γέμισε το κενό του Ιμπαγάσα. Επιχείρησε να γίνει επικίνδυνος με σουτ έξω από την περιοχή, αλλά δεν κατάφερε να δώσει τόνο. Ευτυχώς τον παρέσυρε ο ρυθμός των υπολοίπων.

πηγή: gazzetta.gr