Aπό τη μια ο Τόνι Πάρκερ, μισή
μερίδα άνθρωπος! Μικροκαμωμένος, χωρίς μούσκουλα που να σε
εντυπωσιάζουν ή να σε φοβίζουν, ανθρώπινος, γήινος και θνητός. Μοιάζει
σαν το παιδί της διπλανής πόρτας που εάν κάποιος βρεθεί στην ανάγκη,
μπορεί να τον φωνάξει κιόλας να του κάνει τα θελήματα!
Αλλά παρ' όλα αυτά, είναι ο καλύτερος πόιντ γκαρντ στον κόσμο και φροντίζει να το αποδεικνύει όπου και αν κληθεί: είτε στους τελικούς του ΝΒΑ, είτε στο Ευρωμπάσκετ, όπου θα επιδιώξει να πάρει εκείνον τον τίτλο τον οποίο του στέρησαν η ξεροκεφαλιά του Γκρεγκ Πόποβιτς και το δολοφονικό ένστικτο του Ρέι Αλεν!
Α, παρεμπιπτόντως, μολονότι, δεν θα έχει συμβεί μέσα στην ίδια σεζόν, εφόσον οι τρικολόρ ανέβουν απόψε στον χρυσοποίκιλτο θρόνο, που τους καρτερά εδώ και 78 χρόνια, τότε ο απαράμιλλος και μοναδικός αρχηγός της εθνικής Γαλλίας θα γίνει μόλις ο τρίτος παίκτης στα χρονικά (μετά τον Τόνι Κούκοτς και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς) , που θα έχει στο παλμαρέ του ένα χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ κι ένα χρυσό δακτυλίδι του ΝΒΑ. Ένα έγραψα; Λάθος! Τρία έχει ο γίγαντας και επιφυλάσσεται μέχρι τη στιγμή που θα αποφασίσει να αποσυρθεί, αν και τώρα που χώρισε με την Ευα Λονγκόρια, αυτή η στιγμή μάλλον θα αργήσει...
Το γράφω αυτό διότι τις προάλλες που ο Πάρκερ συναντήθηκε με τον Γενικό γραμματέα της FIBA Europe Καμίλ Νόβακ για να ζητήσει την άποψη του σχετικά με το Ευρωμπάσκετ, ο Τόνι του είπε ότι χαίρεται πολύ να συμμετέχει, αλλά θα ήθελε ένα ρεπό ανάμεσα στα κρίσιμα ματς. Του εκμυστηρεύθηκε και κάτι άλλο επίσης: ότι επειδή συμμετέχει ανελλιπώς στην εθνική ομάδα και μάλιστα αυτό είναι το έβδομο Ευρωμπάσκετ της καριέρας του, η πρώην σύζυγος του (ΣΣ: Ευα Λονγκόρια) τον ρωτούσε πάντοτε γιατί χαραμίζει τα καλοκαίρια του, χωρίς να πληρώνεται. ''Αυτό ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα, αλλά το έλυσα'' είπε ο Πάρκερ. Ο Νόβακ τον ρώτησε ''πώς;'' και ο Πάρκερ του απάντησε γελώντας: «Αντί να χωρίσω με την Εθνική, χώρισα με τη γυναίκα μου''»!
Ο Πάρκερ έχει δηλώσει ότι θα ανταποκρίνεται στις προ(σ)κλήσεις της Εθνικής μέχρι το 2016, όταν πλέον θα έχει κλείσει τα 34 χρόνια του. Μέχρι τότε μάλλον θα έχει προλάβει να ξεπεράσει και τον Νίκο Γκάλη στον πίνακα των σκόρερς στα χρονικά των Ευρωπαϊκών Πρωταθλήματων: μέχρι στιγμής ο Τόνι έχει στο ενεργητικό του 984 πόντους (έναντι 983 του Νοβίτσκι), ενώ ο «γκάνγκστερ» άφησε αμανάτι τους 1030 από το «κύκνειο άσμα» του, το 1991 στη Ρώμη.
Κι από την άλλη πλευρά (εκτός από τον Κλέιζα, τον Ματσιούλις, τον Καλνιέτις, τον Βαλαντσιούνας, τον Σεϊμπούτις και τα λοιπά άτια της Λιθουανίας) ο Γιόνας Καζλάουσκας: ο «κύριος Γιόνας», όπως εγώ επιμένω να τον αποκαλώ και συνάμα να τον εκτιμώ και να αναγνωρίζω την αξία του, σε πείσμα της κρατούσης εν Ελλάδι άποψης ότι τον παίρνει ο ύπνος στον πάγκο και πρέπει να τον σκουντάνε για να πάρει χαμπάρι τι γίνεται στο γήπεδο!
Εμείς οι ξερόλες οι Ελληνες του αλλάξαμε ακόμη και το επώνυμο κι από Καζλάουσκας τον βαφτίσαμε... Υπνάουσκας! Τον στήσαμε στο εκτελεστικό απόσπασμα για την αποτυχία της εθνικής στο Μουντομπάσκετ του 2010 (ενώ έναν χρόνο νωρίτερα με ένα σωρό ελλείψεις και με τον Καλαμπόκη στο ρόλο του... Μπασινά του μπάσκετ είχε οδηγήσει την εθνική στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ του Κατοβίτσε) και του κρεμάσαμε κουδούνια για το κοουτσάρισμα του στον τελικό του Φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας το 2011 (Ολυμπιακός- ΤΣΣΚΑ) στην Κωνσταντινούπολη.
Πριν από επτά χρόνια, σε μια συνέντευξη Τύπου, μετά από αγώνα Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, εκνευρισμένος από τα σχόλια του Καζλάουσκας για τη διαιτησία, ο Ομπράντοβιτς είχε καμωθεί πως ξέχασε το όνομα του! Τώρα που ο Γιόνας Καζλάουσκας έχει επιστρέψει στον πάγκο της Εθνικής Λιθουανίας, φροντίζει να υπενθυμίζει διαρκώς όχι μονάχα το όνομα του, αλλά και το ποιόν του στο μπάσκετ...
Το 1999 ο Καζλάουσκας οδήγησε την πιο γοητευτική ομάδας δύο νυκτών και μιας χρήσεως στην κορυφή της Ευρώπης. Το μπάσκετ που έπαιξε η Ζαλγκίρις Κάουνας στο Φάιναλ Φορ του Μονάχου (αφήνοντας τα αποτυπώματα της στα κορμιά του Ολυμπιακού και της Κίντερ Μπολόνια) υπήρξες όντως σαγηνευτικό και μοναδικό. Μετά από 14 χρόνια ο κύριος Γιόνας φιλοδοξεί να πετύχει το ίδιο με την Εθνική ομάδα της πατρίδας του, οδηγώντας την για τέταρτη φορά στην ιστορία της 9μετά το 1937, το 1939 και το 2003) στην κορυφή...
Εάν σε λίγες ώρες από τώρα η «Λιέτουβα» ανέβει στον θρόνο, ο Καζλάουσκας θα γίνει ο ένατος προπονητής στην Ιστορία που θα έχει καταφέρει να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Αυτό είναι ένα επίτευγμα το οποίο έχουν εγγράψει στο παλμαρέ τους ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι, ο Ατσα Νίκολιτς, ο Μίρκο Νόβοσελ, ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς, ο Σάντρο Γκάμπα, ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς (και μάλιστα με δύο διαφορετικές Εθνικές ομάδες, Γερμανία και Γιουγκοσλαβία) και ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.
Κατά τ' άλλα, ο μεν Πάρκερ είναι το παιδί της διπλανής πόρτας, ο δε Καζλάουσκας ο προπονητής του διπλανού κρεβατιού!
Αλλά παρ' όλα αυτά, είναι ο καλύτερος πόιντ γκαρντ στον κόσμο και φροντίζει να το αποδεικνύει όπου και αν κληθεί: είτε στους τελικούς του ΝΒΑ, είτε στο Ευρωμπάσκετ, όπου θα επιδιώξει να πάρει εκείνον τον τίτλο τον οποίο του στέρησαν η ξεροκεφαλιά του Γκρεγκ Πόποβιτς και το δολοφονικό ένστικτο του Ρέι Αλεν!
Α, παρεμπιπτόντως, μολονότι, δεν θα έχει συμβεί μέσα στην ίδια σεζόν, εφόσον οι τρικολόρ ανέβουν απόψε στον χρυσοποίκιλτο θρόνο, που τους καρτερά εδώ και 78 χρόνια, τότε ο απαράμιλλος και μοναδικός αρχηγός της εθνικής Γαλλίας θα γίνει μόλις ο τρίτος παίκτης στα χρονικά (μετά τον Τόνι Κούκοτς και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς) , που θα έχει στο παλμαρέ του ένα χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ κι ένα χρυσό δακτυλίδι του ΝΒΑ. Ένα έγραψα; Λάθος! Τρία έχει ο γίγαντας και επιφυλάσσεται μέχρι τη στιγμή που θα αποφασίσει να αποσυρθεί, αν και τώρα που χώρισε με την Ευα Λονγκόρια, αυτή η στιγμή μάλλον θα αργήσει...
Το γράφω αυτό διότι τις προάλλες που ο Πάρκερ συναντήθηκε με τον Γενικό γραμματέα της FIBA Europe Καμίλ Νόβακ για να ζητήσει την άποψη του σχετικά με το Ευρωμπάσκετ, ο Τόνι του είπε ότι χαίρεται πολύ να συμμετέχει, αλλά θα ήθελε ένα ρεπό ανάμεσα στα κρίσιμα ματς. Του εκμυστηρεύθηκε και κάτι άλλο επίσης: ότι επειδή συμμετέχει ανελλιπώς στην εθνική ομάδα και μάλιστα αυτό είναι το έβδομο Ευρωμπάσκετ της καριέρας του, η πρώην σύζυγος του (ΣΣ: Ευα Λονγκόρια) τον ρωτούσε πάντοτε γιατί χαραμίζει τα καλοκαίρια του, χωρίς να πληρώνεται. ''Αυτό ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα, αλλά το έλυσα'' είπε ο Πάρκερ. Ο Νόβακ τον ρώτησε ''πώς;'' και ο Πάρκερ του απάντησε γελώντας: «Αντί να χωρίσω με την Εθνική, χώρισα με τη γυναίκα μου''»!
Ο Πάρκερ έχει δηλώσει ότι θα ανταποκρίνεται στις προ(σ)κλήσεις της Εθνικής μέχρι το 2016, όταν πλέον θα έχει κλείσει τα 34 χρόνια του. Μέχρι τότε μάλλον θα έχει προλάβει να ξεπεράσει και τον Νίκο Γκάλη στον πίνακα των σκόρερς στα χρονικά των Ευρωπαϊκών Πρωταθλήματων: μέχρι στιγμής ο Τόνι έχει στο ενεργητικό του 984 πόντους (έναντι 983 του Νοβίτσκι), ενώ ο «γκάνγκστερ» άφησε αμανάτι τους 1030 από το «κύκνειο άσμα» του, το 1991 στη Ρώμη.
Κι από την άλλη πλευρά (εκτός από τον Κλέιζα, τον Ματσιούλις, τον Καλνιέτις, τον Βαλαντσιούνας, τον Σεϊμπούτις και τα λοιπά άτια της Λιθουανίας) ο Γιόνας Καζλάουσκας: ο «κύριος Γιόνας», όπως εγώ επιμένω να τον αποκαλώ και συνάμα να τον εκτιμώ και να αναγνωρίζω την αξία του, σε πείσμα της κρατούσης εν Ελλάδι άποψης ότι τον παίρνει ο ύπνος στον πάγκο και πρέπει να τον σκουντάνε για να πάρει χαμπάρι τι γίνεται στο γήπεδο!
Εμείς οι ξερόλες οι Ελληνες του αλλάξαμε ακόμη και το επώνυμο κι από Καζλάουσκας τον βαφτίσαμε... Υπνάουσκας! Τον στήσαμε στο εκτελεστικό απόσπασμα για την αποτυχία της εθνικής στο Μουντομπάσκετ του 2010 (ενώ έναν χρόνο νωρίτερα με ένα σωρό ελλείψεις και με τον Καλαμπόκη στο ρόλο του... Μπασινά του μπάσκετ είχε οδηγήσει την εθνική στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ του Κατοβίτσε) και του κρεμάσαμε κουδούνια για το κοουτσάρισμα του στον τελικό του Φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας το 2011 (Ολυμπιακός- ΤΣΣΚΑ) στην Κωνσταντινούπολη.
Πριν από επτά χρόνια, σε μια συνέντευξη Τύπου, μετά από αγώνα Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, εκνευρισμένος από τα σχόλια του Καζλάουσκας για τη διαιτησία, ο Ομπράντοβιτς είχε καμωθεί πως ξέχασε το όνομα του! Τώρα που ο Γιόνας Καζλάουσκας έχει επιστρέψει στον πάγκο της Εθνικής Λιθουανίας, φροντίζει να υπενθυμίζει διαρκώς όχι μονάχα το όνομα του, αλλά και το ποιόν του στο μπάσκετ...
Το 1999 ο Καζλάουσκας οδήγησε την πιο γοητευτική ομάδας δύο νυκτών και μιας χρήσεως στην κορυφή της Ευρώπης. Το μπάσκετ που έπαιξε η Ζαλγκίρις Κάουνας στο Φάιναλ Φορ του Μονάχου (αφήνοντας τα αποτυπώματα της στα κορμιά του Ολυμπιακού και της Κίντερ Μπολόνια) υπήρξες όντως σαγηνευτικό και μοναδικό. Μετά από 14 χρόνια ο κύριος Γιόνας φιλοδοξεί να πετύχει το ίδιο με την Εθνική ομάδα της πατρίδας του, οδηγώντας την για τέταρτη φορά στην ιστορία της 9μετά το 1937, το 1939 και το 2003) στην κορυφή...
Εάν σε λίγες ώρες από τώρα η «Λιέτουβα» ανέβει στον θρόνο, ο Καζλάουσκας θα γίνει ο ένατος προπονητής στην Ιστορία που θα έχει καταφέρει να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Αυτό είναι ένα επίτευγμα το οποίο έχουν εγγράψει στο παλμαρέ τους ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι, ο Ατσα Νίκολιτς, ο Μίρκο Νόβοσελ, ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς, ο Σάντρο Γκάμπα, ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς (και μάλιστα με δύο διαφορετικές Εθνικές ομάδες, Γερμανία και Γιουγκοσλαβία) και ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.
Κατά τ' άλλα, ο μεν Πάρκερ είναι το παιδί της διπλανής πόρτας, ο δε Καζλάουσκας ο προπονητής του διπλανού κρεβατιού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου