Περίπου έναν μήνα πίσω άκουγα
δύο Σουηδούς δημοσιογράφους, που βρέθηκαν στην Αθήνα για δουλειά, να μου
εξηγούν ότι τα media της πατρίδας τους παρακολουθούσαν την εκκίνηση του
Μάρκους Μπεργκ στον Παναθηναϊκό, έτοιμα να στείλουν δημοσιογράφους για
να κάνουν ρεπορτάζ για την ελληνική ζωή του μόλις αυτός άρχιζε να
στέλνει μήνυμα ότι αποκαθιστά τη σχέση του με την αντίπαλη εστία. Ηταν
σαν να τους άκουγα την ώρα που έβλεπα τον τρόπο του, την προσπάθειά του,
την ποιότητα του 27χρονου Σουηδού επιθετικού στο ματς με τον ΟΦΗ. Οχι
ότι υπήρχε αμφιβολία ότι εφόσον ξαναγινόταν “κανονικός” ο Μπεργκ
είχε/έχει την ικανότητα να αποδειχθεί καθοριστικός, “game changer”, όπως
λένε οι Αγγλοι. Αλλο όμως να το υποθέτεις και άλλο να το βλέπεις. Ο
ορισμός του game changer ήταν κόντρα στον ΟΦΗ. Πρώτα τον άφησε με 10
παίκτες τον αντίπαλο και μετά τον εκτέλεσε, αποφασίζοντας για το τελικό
αποτέλεσμα του παιχνιδιού.
Το γκολ και η αποβολή φώτισαν μια εμφάνιση που ήταν εξαιρετική από την αρχή. Πιο “ζωντανός”, πιο έτοιμος, με περισσότερη ενέργεια, καλύτερα πατήματα και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ο Μπεργκ έκανε σε όλη τη διάρκεια του ματς, από την αρχή, την πιο πειστική εμφάνισή του με την πράσινη φανέλα. Ηταν αυτός που έκανε τη διαφορά σε έναν Παναθηναϊκό που ήταν ελαφρώς καλύτερος συγκριτικά με το προηγούμενο παιχνίδι του αλλά έπασχε από τις προηγούμενες ασθένειες, αυτές που εκδήλωσε στα προηγούμενα παιχνίδια.
Εχει πολύ δίκιο ο Γιάννης Αναστασίου, το άγχος και ο φόβος που έχουν και οι νεαροί και οι καινούργιοι ποδοσφαιριστές είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος του Παναθηναϊκού μέχρι εδώ, δυσκολότερος από τις ομάδες που έχει μέχρι σήμερα αντιμετωπίσει. Κι αν δεν τον πάρουν από το χέρι για να τον βγάλουν από την δύσκολη θέση οι έμπειροι και ποιοτικοί του, δηλαδή ο Μπεργκ και ο Πράνιτς, ο Παναθηναϊκός δεν θα καταφέρει να πάρει τη φόρα που έχει ανάγκη για να αποδώσει και να γίνει αποτελεσματικός.
Δέχθηκε λιγότερες φάσεις ο Παναθηναϊκός συγκριτικά με πριν, αλλά δεν κατάφερε να φράξει τον άξονά του. Κράτησε περισσότερο την μπάλα στα πόδια του αλλά είχε και πάλι αδύναμους κρίκους, με πρώτο τον Αμπέιντ, και δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την κατοχή. Χάρη όμως στην ποιότητα του Πράνιτς και την ορμή του Ατζαγκούν, οι οποίοι κατάφεραν να στηρίξουν σε στιγμές τον Μπεργκ, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πιέσει επιθετικά τον αντίπαλό του περισσότερο από τις προηγούμενες φορές.
Θα χρειαστεί κι άλλες τέτοιες νίκες ο ΠΑΟ για να αρχίσει να ξεθαρρεύει και να τινάζει από πάνω του τον εκνευρισμό του άγχους και του φόβου. Αν οι ποιοτικοί του, ο Μπεργκ και ο Πράνιτς, κυρίως αυτοί, του “βάλουν πλάτη”, ο Αναστασίου μπορεί να βρει τον χρόνο για να δει τα αποτελέσματα της καθημερινής δουλειάς του. Αν δεν το κάνουν όμως αυτοί, οι leaders, ο Παναθηναϊκός θα ζήσει για καιρό με αυτόν τον εκνευρισμό, και θα συνεχίσει να δυσκολεύεται πολύ.
Το γκολ και η αποβολή φώτισαν μια εμφάνιση που ήταν εξαιρετική από την αρχή. Πιο “ζωντανός”, πιο έτοιμος, με περισσότερη ενέργεια, καλύτερα πατήματα και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ο Μπεργκ έκανε σε όλη τη διάρκεια του ματς, από την αρχή, την πιο πειστική εμφάνισή του με την πράσινη φανέλα. Ηταν αυτός που έκανε τη διαφορά σε έναν Παναθηναϊκό που ήταν ελαφρώς καλύτερος συγκριτικά με το προηγούμενο παιχνίδι του αλλά έπασχε από τις προηγούμενες ασθένειες, αυτές που εκδήλωσε στα προηγούμενα παιχνίδια.
Εχει πολύ δίκιο ο Γιάννης Αναστασίου, το άγχος και ο φόβος που έχουν και οι νεαροί και οι καινούργιοι ποδοσφαιριστές είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος του Παναθηναϊκού μέχρι εδώ, δυσκολότερος από τις ομάδες που έχει μέχρι σήμερα αντιμετωπίσει. Κι αν δεν τον πάρουν από το χέρι για να τον βγάλουν από την δύσκολη θέση οι έμπειροι και ποιοτικοί του, δηλαδή ο Μπεργκ και ο Πράνιτς, ο Παναθηναϊκός δεν θα καταφέρει να πάρει τη φόρα που έχει ανάγκη για να αποδώσει και να γίνει αποτελεσματικός.
Δέχθηκε λιγότερες φάσεις ο Παναθηναϊκός συγκριτικά με πριν, αλλά δεν κατάφερε να φράξει τον άξονά του. Κράτησε περισσότερο την μπάλα στα πόδια του αλλά είχε και πάλι αδύναμους κρίκους, με πρώτο τον Αμπέιντ, και δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την κατοχή. Χάρη όμως στην ποιότητα του Πράνιτς και την ορμή του Ατζαγκούν, οι οποίοι κατάφεραν να στηρίξουν σε στιγμές τον Μπεργκ, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πιέσει επιθετικά τον αντίπαλό του περισσότερο από τις προηγούμενες φορές.
Θα χρειαστεί κι άλλες τέτοιες νίκες ο ΠΑΟ για να αρχίσει να ξεθαρρεύει και να τινάζει από πάνω του τον εκνευρισμό του άγχους και του φόβου. Αν οι ποιοτικοί του, ο Μπεργκ και ο Πράνιτς, κυρίως αυτοί, του “βάλουν πλάτη”, ο Αναστασίου μπορεί να βρει τον χρόνο για να δει τα αποτελέσματα της καθημερινής δουλειάς του. Αν δεν το κάνουν όμως αυτοί, οι leaders, ο Παναθηναϊκός θα ζήσει για καιρό με αυτόν τον εκνευρισμό, και θα συνεχίσει να δυσκολεύεται πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου