Το πήρε ο ΠΑΟ ή το έχασε ο Ολυμπιακός;

Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για την πράσινη κατάληξη του ημιτελικού, ψάχνει… τον Λοτζέσκι και τα ατού-φαντάσματα του Ολυμπιακού και εξηγεί γιατί το κόκκινο χριστουγεννιάτικο δέντρο έμεινε από… στολίδια αλλά φύλαξε στη φάτνη το γιορτινό δώρο του Πεδουλάκη Ηττημένος στους αιθέρες, εκεί όπου μέχρι να πατήσει το παρκέ του ΟΑΚΑ και ως απόρροια του εντυπωσιακού νικηφόρου σερί του στην Ευρωλίγκα, είχε αποδειχθεί ότι ο δαπανηρός μεταγραφικός σχεδιασμός της ΚΑΕ απέφερε τα προσδοκώμενα στις μάχες των ριμπάουντ.

Χαμένος στην επιβολή ρυθμού και κυριαρχίας και κατά συνέπεια, εγκλωβισμένος στις προθέσεις του Παναθηναϊκού, που τον κράτησε στο χαμηλότερο επίπεδο σκοραρίσματος της σεζόν. Αυτό στο οποίο κατ’ εξοχήν οφειλόταν το περιβόητο «23-0» που τον συνόδεψε στη «ρώσικη ρουλέτα» του ημιτελικού του Κυπέλλου (αλλά τότε ο πρωταθλητής Ευρώπης έβαζε 20 και 22 πόντους παραπάνω)…

Δίχως την παραμικρή βοήθεια του «πολυβόλου» του, Ματ Λοτζέσκι, που είχε το… απόλυτο σε άσφαιρα πυρά, ενδεδυμένος με… σεντόνι φαντάσματος του «κανονικού εαυτού» του.
Χωρίς τις αναμενόμενες βοήθειες από τον αρχηγό του, Βασίλη Σπανούλη - που έμοιαζε συχνά «φυλακισμένος» από το μαρκάρισμα του Γκιστ - αλλά και από τον Γιώργο Πρίντεζη, με την ανετοιμότητα να ξεχειλίζει από τα κορμιά των ταλαιπωρημένων από τους τραυματισμούς, Λο και Πέτγουι και τον Σίμονς φορτωμένο με φάουλ από νωρίς, να αφήνει μονάχο του τον Ντάνστον να μάχεται στον αέρα.
Όλα αυτά αθροιστικά, μαζεμένα και συνολικά, ήταν οι αιτίες που… ξεστόλισαν το λαμπρό Χριστουγεννιάτικο δέντρο από τα «ερυθρόλευκα» στολίδια δόξας με τα οποία ήταν φορτωμένο από την αρχή της σεζόν, κάνοντας ένα από τα ωραιότερα δώρα της καριέρας του Αργύρη Πεδουλάκη.
Για τον οποίο όχι ο κόσμος του Παναθηναϊκού που τον αμφισβητεί (γιατί θαρρώ πως αυτό εξακολουθεί να ισχύει και δεν αλλάζει, καθώς ο αξιόλογος Έλληνας κόουτς κουβαλάει τη βαριά και «άχαρη» κληρονομιά των συγκρίσεων με τον Ομπράντοβιτς) μα… και οι πέτρες γνώριζαν ότι δεν θα άλλαζε χρόνο στον «πράσινο» πάγκο.
Του «έκλεψε» την ψυχολογία
Δεν θέλω να μειώσω τη νίκη-πρόκριση του ΠΑΟ – η οποία καλώς εχόντων των πραγμάτων παραπέμπει και στον πρώτο τίτλο της περιόδου – των παικτών του και, βεβαίως, του προπονητή του.
Προς τιμή του, ο πρωταθλητής Ελλάδας, «καβατζάρισε» το…miss match ψυχολογίας έναντι του Ολυμπιακού, δείχνοντας με τα πατήματά του από το πρώτο τζάμπολ ως τη λήξη του αγώνα, ότι μια ομάδα τίτλων δεν παραδίδεται, δεν καταθέτει όπλα.
Γυάλιζε το μάτι των «πράσινων» οι οποίοι παρουσιάστηκαν αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούν το πλεονέκτημα της έδρας σε μια νοκ άουτ αντιπαράθεση, που εκφράζεται κύρια από το στοιχείο του «τζόγου».
Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος, επικράτησε σε όλους τους τομείς και πήρε δίκαια τη νίκη.
Τονίζω όμως αυτό που εκ προοιμίου γνωρίζαμε όλοι. Μέχρι και οι φίλοι του «τριφυλλιού»: Εφόσον προκρινόταν ο ΠΑΟ, πρωτίστως θα είχε χάσει ο Ολυμπιακός και δευτερευόντως θα είχαν πάρει το ματς οι «πράσινοι», είτε τους κολακεύει είτε όχι, είτε το θέλουν είτε όχι.
Κι αυτό γιατί με το πλήρες φετινό ρόστερ τους, τη φόρμα που διανύουν, το γρήγορο και με πολλές εναλλαγές σε επίθεση και άμυνα μπάσκετ που παίζουν οι «ερυθρόλευκοι», το συγκεκριμένο momentum τους ευνοούσε και δεν αμφισβητείται το ότι οι πιθανότητες ήταν συντριπτικά υπέρ των ανώτερων, εφόσον η πρόκριση παιζόταν σε δύο ματς.
Στη «μια κι έξω» κόντρα τα πάντα μπορούν να συμβούν. Και συνέβησαν, ως αποτέλεσμα της «πληθωριστικής συγκυρίας» διαφόρων αρνητικών καταστάσεων, οι οποίες περιγράφηκαν κατά την άποψη μου στον πρόλογο του κειμένου.
Μέχρι και το γεγονός ότι οι άρτι αποθεραπευθέντες του ΠΑΟ, Παππάς και Ματσιούλις αποδείχθηκαν «λίρες 100» για το νικητή – εν αντιθέσει, όπως είπαμε, με τις αντίστοιχες περιπτώσεις των Πέτγουι, Λο – και μαζί με τον Μπράμο, τον Κάρι (!), καθώς και τη σφραγίδα του διαχρονικού «πράσινου» ηγέτη, Δημήτρη Διαμαντίδη, κυρίως στην 4η (καθοριστική στην έκβαση) περίοδο, πρόκειται για έναν αστάθμητο παράγοντα ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο…
Η αναμέτρηση ήταν πραγματικό ντέρμπι και η βραχεία κεφαλή στην εξέλιξη του σκορ σημάδεψε όλο τον ημιτελικό, καθώς ακόμα και αυτή η τελική διαφορά των 8 πόντων κατακτήθηκε από τον ΠΑΟ στο φινάλε.
Ποιοτικά το μπάσκετ των «αιωνίων», για ακόμα μια φορά, δεν διεκδικεί δάφνες και αυτό προκύπτει και από το σκορ, ωστόσο αυτό είναι κάτι που το ζούμε συχνά σε τέτοια παιχνίδια όπου η πίεση και το άγχος κάνουν… υπέρβαρους τους αθλητές των δύο μεγάλων μονομάχων.
Υ.Γ.: Με τις εξαιρετικά πολλαπλάσιες βολές που εκτέλεσε (πάλι) ο Παναθηναϊκός δεν θα ασχοληθώ. Γιατί αφενός είναι ένα μόνιμο ζήτημα αυτών των ματς (…) και αφετέρου δεν έκριναν σε καμία περίπτωση – αυτή τη φορά τουλάχιστον – την έκβαση. Ο πρωταθλητής Ελλάδας νίκησε γιατί σ’ αυτό τον αγώνα ήταν ανώτερος του πρωταθλητή Ευρώπης. Ξεκάθαρα!
Υ.Γ.1: Για τις «εκρήξεις» και τις ασχήμιες της εξέδρας επίσης δεν θα… χαλάσω μελάνι. Κλασικά στο ΟΑΚΑ, κλασικά και στο ΣΕΦ. Ποιοι οπαδοί έχουν κάνει – ή θα κάνουν – τα περισσότερα ή τα λιγότερα, ουδεμία σημασία έχει.
Αφού τα κάνουν και θα εξακολουθούν να τα κάνουν. Κυκλοφορεί μπόλικη παράνοια στις κερκίδες. Δυστυχώς!
Πηγή: sportdog.gr