Ο Αλέγκρι απέτυχε και στο 6ο μεγάλο ματς της Μίλαν και ο Ball Boy
Γιώργος Κοντογεώργης γράφει για το κακό κοουτσάρισμα, τα ντροπιαστικά
αποτελέσματα και το σκοτάδι στην επόμενη μέρα.
Ηταν 1999 όταν η Μίλαν δεν έκανε ούτε μία νίκη σε 5 σερί derby della
Mandoninna στο Campionato. «Σαν Μιλανέζος και σαν Μιλανίστα, πονάει πολύ
να χάνεις ένα ντέρμπι. Ελπίζω να μπορέσω να κοιμηθώ μία ώρα, δεν ξέρω
πότε θα το ξεπεράσω». Τα λόγια του παλιού, Κριστιάν Αμπιάτι, περιγράφουν
αυτά που πρέπει να νιώθει ένας Ροσονέρο μετά από μία τέτοια ήττα.
Ο αλενατόρε τα έβαλε με τη διαιτησία, «το ντέρμπι είναι ξεχωριστό από
την υπόλοιπη σεζόν, αυτό που με απογοητεύει είναι ότι κάναμε
περισσότερα φάουλ από τους αντιπάλους και δεχθήκαμε περισσότερες κάρτες»
αλλά και με το ιατρικό επιτελείο των Ροσονέρι. «Στους πρώτους 6 μήνες
δεν έχουμε μπορέσει να χρησιμοποιήσουμε ποτέ τους ίδιους 11 παίκτες,
όμως είμαστε η μοναδική ιταλική ομάδα στο Champions League».
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν δικαιούται να μιλάει για αδικία αφού
στο πρώτο μέρος ο Ζαπάτα έκανε καθαρό πέναλτι στον Παλάσιο το οποίο δεν
δόθηκε ποτέ. Αντίθετα, όσοι είδαν το ματς μπορούν να μιλήσουν για ένα
κακό κοουτσάρισμα από τον 45χρονο, ο οποίος ακόμα και με αυτή την Μίλαν
μπορούσε να τα έχει πάει πολύ καλύτερα.
Αυτή τη δυνατότητα του την έδωσε ο Βάλτερ Ματσάρι που φοβήθηκε πάρα
πολύ και «έσφιξε» την Ιντερ με σύστημα με 5 αμυντικούς και 4 κεντρικά
χαφ πίσω από τον Παλάσιο σε διάταξη 3-5-1-1. Ο Αλέγκρι επέλεξε το
4-3-2-1 με το οποίο έπαιξε με την Ρόμα εξαιτίας των τραυματισμών. Παρότι
στην άμυνα υπήρχαν οι Μπονέρα και Κονστάντ, η Μίλαν ήταν καλύτερη στο
πρώτο μέρος και θα μπορούσε να έχει πάρει προβάδισμα σε ένα πολύ μέτριο
παιχνίδι. Στο δεύτερο, οι Νερατζούρι βελτιώθηκαν με την είσοδο των
Κόβατσιτς και στο τελευταίο 20λεπτο έγιναν το απόλυτο αφεντικό στο
ντέρμπι.
Οι Ροσονέρι οπισθοχώρησαν πασιφανώς -σαν η ισοπαλία να ήταν κάτι
πολύτιμο- και η Ιντερ μετάφερε φυσιολογικά το παιχνίδι στο μισό γήπεδο.
Ολα τελείωσαν οριστικά στο 76' όταν ο Αλέγκρι σε ένα σημείο που είχε
επιλέξει να περιμένει και να ψάξει την κόντρα, έβαλε τον Μάτρι. Ναι μεν ο
πολύ καλός Σαπονάρα ξέμεινε από δυνάμεις, όμως με τον βαρύ και
χασογκόλη Ιταλό φορ η Μίλαν έγινε πολύ αργή και εντελώς ακίνδυνη.
Και οι δικαιολογίες και η ατυχία, όλα είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Οταν
όμως η αποτυχία μετατρέπεται σε καθημερινότητα σε ένα τεράστιο κλαμπ,
όπως η Μίλαν τότε σίγουρα κάτι πάει πολύ στραβά.
Μετά και την Ιντερ, οι Ροσονέρι ολοκλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους στον
πρώτο γύρο κόντρα στις ομάδες που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στις πρώτες
10 θέσεις στην Serie A. Και μαντέψτε, ναι, δεν έχουν ούτε μία νίκη! Η
Μίλαν των 7 Champions League και των περισσότερων εκτός συνόρων τίτλων
στον κόσμο δεν είναι μόνο ότι στα 6 μεγάλα ματς με Γιουβέντους, Ρόμα,
Νάπολι, Φιορεντίνα, Ιντερ, Λάτσιο πήρε μόλις 2 εντός έδρας ισοπαλίες
αλλά απέτυχε να νικήσει Βερόνα, Τορίνο, Πάρμα, Τζένοα!
Οταν οι Ιταλοί δημοσιογράφοι γράφουν «έχουμε γίνει Κάλιαρι» δεν το
λένε για πλάκα και δεν απέχει σχεδον καθόλου από την πραγματικότητα. Ο
Αλέγκρι την έχει οδηγήσει σε μόλις 4 νίκες στον πρώτο γύρο (μόνο
Μπολόνια, Σασουόλο, Λιβόρνο, Κατάνια έχουν λιγότερες) και η ομάδα
βρίσκεται στο +5 από τον υποβιβασμό και στο +1 από την 15η και την 16η
της Serie A. Οι 7 πρώτες έχουν καλύτερη επίθεση και μόνο οι 4 τελευταίες
χειρότερη άμυνα.
Και ενώ το τέλος της σεζόν θα βρει την Μίλαν να πανηγυρίζει την
παραμονή της στα σαλόνια του calcio, οι διοικούντες είναι έτοιμοι να
κάνουν ακόμα μία γκάφα. Γκαλιάνι, Μπάρμπαρα και Σίλβιο έχουν όλοι
συμφωνήσει για τον άνθρωπο που θα πάρει τη θέση του Αλέγκρι. «Ο Ζέεντορφ
θα είναι ο νέος προπονητής; Ελπίζω για την Μίλαν αλλά και για τον
Ζέεντορφ αυτό να μην συμβεί».
Τα λόγια του θρύλου, Ζβόνε Μπόμπαν, είναι μαχαίρι στην καρδιά για
κάθε Ροσονέρο όμως μάλλον αποτελούν την ψυχρή αλήθεια. «Η Μίλαν είναι
ένα σοβαρό κλαμπ; Οχι, ήταν ένα σοβαρό κλαμπ».
Ο Ολλανδός, εκ των κορυφαίων παικτών που είδε ποτέ ο πλανήτης, παίζει
ακόμα μπάλα στην Βραζιλία και όπως έγραψε την προηγούμενη εβδομάδα το
Sky Italia, έχει υπογράψει ήδη προσύμφωνο για να πιάσει από του χρόνου
δουλειά στο Μιλανέλο. Βάσει των ειδικών συνθηκών στην Μίλαν, όπως είπε
και ο Μπόμπαν η κίνηση αυτή συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να
αποδειχθεί αποτυχημένη αφού «δεν είναι ακόμα έτοιμος για κάτι τέτοιο».
Ακόμα και αν δεν είναι ο προπονητής εγνωσμένης αξίας, οι Ροσονέρι
χρειάζονται κάποιον που να έχει κάνει τουλάχιστον ένα αγροτικό, όπως
συνέβη με τον Κόντε, που είχε στο βιογραφικό του δύο πρωταθλήματα στην
Serie B. Οπως τον Αντρέ Βίλας-Μπόας, που είναι ό,τι πιο έξυπνο έχει
πέσει στα τελευταία χρόνια στο μιλανέζικο τραπέζι. Παρότι απολύθηκε από
την Τότεναμ, άφησε το καλύτερο ποσοστό νικών τα τελευταία 125 χρόνια και
σίγουρα είναι πολύ πιο σίγουρη λύση από τον Κλάρενς.
Η κατρακύλα της Μίλαν δεν έχει τελειωμό και κάθε πέρυσι είναι και
καλύτερα. Από το πρώτο 4μηνο η ομάδα έχει μείνει χωρίς σοβαρούς στόχους,
μπορεί να χάσει από οποιονδήποτε και στο γήπεδο δεν φαίνεται η
παραμικρή πρόοδος σε καμία από τις γραμμές. Κέρδος από το ντέρμπι με την
Ιντερ είναι μόνο ο Σαπονάρα, ενώ ελπίδα για λίγη αξιοπρέπεια δίνουν οι
αφίξεις των Χόντα και Ραμί που από το νέο έτος θα έχουν δικαίωμα
συμμετοχής…
Πηγή: gazzetta.gr
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου