Ο δεύτερος; Ε, όχι και τίποτα!!

Οι Αμερικανοί λένε ότι ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα. Προφανώς όποιος το σκέφτηκε και το έκανε ατάκα που αντέχει διαχρονικά, δεν είχε στο μυαλό του τα βραβεία ΠΣΑΤ.

Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος.
Διότι στην καθιερωμένη βράβευση για τους κορυφαίους του 2013, ο πρώτος στην Ευρώπη βγήκε δεύτερος στην Ελλάδα. Και η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού και ο προπονητής της Γιώργος Μπαρτζώκας και ο αρχηγός της Βασίλης Σπανούλης.
Ο καθένας έχει την άποψή του και από τη στιγμή που η πλειοψηφία των αθλητικών συντακτών έδωσε αλλού την πρωτιά, δεν τίθεται κανένα θέμα σχολιασμού. Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου προκρίθηκε στους "32" του Μουντιάλ, ο Φερνάντο Σάντος ήταν ο προπονητής της... Οι ποδοσφαιρικοί δημοσιογράφοι είναι περισσότεροι, διάσπαση δεν υπήρχε από τη στιγμή που μιλάμε για Εθνική και όχι για σύλλογο, να το αποτέλεσμα.
Αν τα βάλουμε κάτω, όμως, περισσότερο αδικημένος πρέπει να αισθάνεται ο Βασίλης Σπανούλης, που δεν έχασε την πρωτιά από ποδοσφαιριστή, άλλωστε είναι σπάνιο αθλητής σε ομαδικό σπορ να παίρνει το βραβείο. Από το 1954, μόνο έξι φορές έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Τέσσερις για το μπάσκετ, δύο για το ποδόσφαιρο. Και στο μπάσκετ μόνο ο Νίκος Γκάλης (τρεις φορές) και ο Δημήτρης Διαμαντίδης πήραν το βραβείο.
Δεν αξίζει ο Σπανούλης τον τίτλο του καλύτερου Ελληνα αθλητή, έστω και για μία φορά; Τι αξίζει και με το παραπάνω, όπως το άξιζε ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Παπαλουκάς, ο Κολοκυθάς ή ο Αμερικάνος παλιότερα.
Ομως καμία απολύτως σημασία δεν έχουν όλα αυτά. Ο καθένας γράφει την ιστορία του και κανείς δεν έχει μείνει στην ιστορία επειδή πήρε το βραβείο ΠΣΑΤ... Είχε κάτι τιμητικό, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ο Ολυμπιακός, ο Μπαρτζώκας, ο Σπανούλης κατέκτησαν για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν την Ευρωλίγκα, είναι πρώτοι στη συνείδηση των φιλάθλων, πρωταγωνιστούν και εκπροσωπούν ό,τι καλύτερο έχει βγάλει ο ελληνικός αθλητισμός.
Πρωταγωνιστούν στο μπάσκετ, το άθλημα που εδώ και τέσσερις δεκαετίας μας βγάλεις ασπροπρόσωπους στην Ευρώπη... Σε ολόκληρο τον κόσμο... Και θα συνεχίσει να το κάνει για πολλά χρόνια ακόμα, διότι ακολουθούν σπουδαίοι παίκτες, που θα κρατήσουν ψηλά το ελληνικό μπάσκετ... Η συνέπεια και η συνέχεια του αθλήματος, είναι το καλύτερο βραβείο που υπάρχει. Κι ας μην πρόκειται να απονεμηθεί σε ειδική εκδήλωση.

Πηγή: Superbasket.gr