Το πρώτο πράγμα που σου
έρχεται να πεις βλέποντας τον Παναθηναϊκό κόντρα στον Πανιώνιο και
ειδικά αυτόν του δευτέρου ημιχρόνου είναι : Πράνιτς, Νάνο, Μπεργκ,
Μέντες και από λίγο Καπίνο και Μαρινάκης και μετά το... χάος!
Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή τα φαινόμενα απατούν; Μήπως είναι η αντίδραση της στιγμής ή ο Παναθηναϊκός της νέας χρονιάς δείχνει χειρότερος από πέρυσι;
Όταν πριν από λίγες ημέρες έγραψα ότι ο Παναθηναϊκός θα ήθελε έναν ποδοσφαιριστή ηγέτη στα χαφ, δίπλα στον Μέντες και έκανα μία εικασία για τον Πάμπλο Γκαρσία- ο οποίος κατέληξε εντέλει στην Ξάνθη- δεν περίμενα ότι σε λίγα μόλις 24ωρα, θα γινόταν τόσο εμφανής η γύμνια του Παναθηναϊκού σε ό,τι αφορά στη θέση του αμυντικού χαφ. Τι να πρωτομπαλώσει ο Ολλανδός;
Η απουσία των Ζέκα, Λαγού και ο τραυματισμός του Αμπέιντ έκαναν ακόμη πιό μεγάλο το κενό στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού και αν δεν ήταν αυτός ο παίκταρος ο Ντάνιελ Πράνιτς, δεν θα καθάριζαν οι Πράσινοι. Ο Ντίνας με τον Δώνη νόμιζες ότι μπήκαν στο γήπεδο για να ζωγραφίσουν ή καλύτερα να παίξουν με τις... τέμπερες. Όλο τεχνική και μαρκαρίσματα μηδέν, ανάλαφρα βήματα, όταν σε τέτοια ματς πρέπει να βάζεις τα πόδια στη φωτιά και να πέφτουν κορμιά!
Άργησε και ο Αναστασίου να κάνει αλλαγές, ενώ δεν ψάχτηκε σε ό,τι αφορά στις αλλαγές του, προκειμένου να κάνει την διαφορά και να σταματήσει το ρυθμό του Πανιωνίου. Αντί να ανακατέψει την τράπουλα πιθανόν με έναν Χουχούμη που έχει γερά πνευμόνια, να αλλάξει γρήγορα τον Ντίνα και να γυρίσει πιό πίσω το δυνατό Καρέλη, να γεμίσει το κέντρο του, έκανε τις γνωστές του αλλαγές, πιστός στο πρόγραμμά του και από τύχη δεν έγινε η ζημιά. Ο Πανιώνιος θα μπορούσε να είχε πετύχει και τρία γκολ στο δεύτερο ημίχρονο στη Λεωφόρο!
Ο Παναθηναϊκός επιμένω ότι θέλει αμυντικό χαφ και έναν αμυντικό. Ή αν θέλετε αλλάξτε τη σειρά: κεντρικό αμυντικό για την ακρίβεια και αμυντικό χαφ. Με τον Πέτριτς έκλεισε το κενό στην επίθεση, όμως για να πάει πιό δυνατά στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος και τα πλέι-οφ πρέπει να γεμίσει το ρόστερ του και να σκληρύνει στα μαρκαρίσματα.
Πάμε στα θετικά: ο ΠΑΟ του πρώτου ημιχρόνου και κατά διαστήματα ήταν μία ταχύτητα πάνω από τον Πανιώνιο. Σε κάποιες φάσεις μάλιστα με κάτω τη μπάλα, οι παίκτες του έκρυψαν το τόπι. Ο Καρέλης πρέπει να δουλέψει στα τελειώματα των φάσεων. Δεν γίνεται να χάνει τέτοια... γκολ! Φαίνεται ότι ο Αναστασίου κάνει πολύ καλή δουλειά στις προπονήσεις σε ό,τι αφορά στο πάσινγκ γκέιμ, την κυκλοφορία της μπάλας, την ανάπτυξη- αν και συνεχίζουν να γίνονται λάθη στις στημένες φάσεις (δοκάρι ο Πανιώνιος). Αν είχε λίγο ακόμη πιό τολμηρά ανεβάσματα ο Μαρινάκης θα μιλάγαμε για τα πιό επιθετικά μπακ του πρωταθλήματος- σε αυτό τον αγώνα. Ο Νάνο ήταν εκπληκτικός, ενώ ο Μπεργκ ξέρει μπαλάρα και βλέπει γήπεδο. Ο Καπίνο χρειαζόταν αυτό το μηδέν παθητικό για να ανέβει ψυχολογικά, έστω και με τη βοήθεια της τύχης. Είχε όμως κάποιες εξαιρετικές αποκρούσεις. Εδώ θα κάνω μία σημείωση για τον Γιάννη Ανέστη. Το παλικάρι πήγε καλά, όμως αυτό που μου έκανε αρνητική εντύπωση είναι ότι στον τραυματισμό του Αμπέιντ που ήταν επιθετικό φάουλ καθώς έπεσε πάνω στον κίπερ του Πανιωνίου, ο παίκτης του Παναθηναϊκού τραυματίστηκε, πονούσε, έμεινε για κάποια λεπτά κάτω και αυτός αγρόν... ηγόραζε! Γιατί τέτοια έχθρα; Επιδεικτικά μάλιστα κοιτούσε αλλού! Γιατί τέτοια κακή συμπεριφορά;
Και κάτι άλλο στον Πανιώνιο: ο Λάσνικ πήρε τη μπάλα με το ζόρι και κτύπησε το πέναλτι, ενώ ήταν... κρύος, καθώς μόλις είχε μπει στο ματς! Αυτά τα λάθη κοστίζουν... βαθμό ή βαθμούς!
Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή τα φαινόμενα απατούν; Μήπως είναι η αντίδραση της στιγμής ή ο Παναθηναϊκός της νέας χρονιάς δείχνει χειρότερος από πέρυσι;
Όταν πριν από λίγες ημέρες έγραψα ότι ο Παναθηναϊκός θα ήθελε έναν ποδοσφαιριστή ηγέτη στα χαφ, δίπλα στον Μέντες και έκανα μία εικασία για τον Πάμπλο Γκαρσία- ο οποίος κατέληξε εντέλει στην Ξάνθη- δεν περίμενα ότι σε λίγα μόλις 24ωρα, θα γινόταν τόσο εμφανής η γύμνια του Παναθηναϊκού σε ό,τι αφορά στη θέση του αμυντικού χαφ. Τι να πρωτομπαλώσει ο Ολλανδός;
Η απουσία των Ζέκα, Λαγού και ο τραυματισμός του Αμπέιντ έκαναν ακόμη πιό μεγάλο το κενό στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού και αν δεν ήταν αυτός ο παίκταρος ο Ντάνιελ Πράνιτς, δεν θα καθάριζαν οι Πράσινοι. Ο Ντίνας με τον Δώνη νόμιζες ότι μπήκαν στο γήπεδο για να ζωγραφίσουν ή καλύτερα να παίξουν με τις... τέμπερες. Όλο τεχνική και μαρκαρίσματα μηδέν, ανάλαφρα βήματα, όταν σε τέτοια ματς πρέπει να βάζεις τα πόδια στη φωτιά και να πέφτουν κορμιά!
Άργησε και ο Αναστασίου να κάνει αλλαγές, ενώ δεν ψάχτηκε σε ό,τι αφορά στις αλλαγές του, προκειμένου να κάνει την διαφορά και να σταματήσει το ρυθμό του Πανιωνίου. Αντί να ανακατέψει την τράπουλα πιθανόν με έναν Χουχούμη που έχει γερά πνευμόνια, να αλλάξει γρήγορα τον Ντίνα και να γυρίσει πιό πίσω το δυνατό Καρέλη, να γεμίσει το κέντρο του, έκανε τις γνωστές του αλλαγές, πιστός στο πρόγραμμά του και από τύχη δεν έγινε η ζημιά. Ο Πανιώνιος θα μπορούσε να είχε πετύχει και τρία γκολ στο δεύτερο ημίχρονο στη Λεωφόρο!
Ο Παναθηναϊκός επιμένω ότι θέλει αμυντικό χαφ και έναν αμυντικό. Ή αν θέλετε αλλάξτε τη σειρά: κεντρικό αμυντικό για την ακρίβεια και αμυντικό χαφ. Με τον Πέτριτς έκλεισε το κενό στην επίθεση, όμως για να πάει πιό δυνατά στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος και τα πλέι-οφ πρέπει να γεμίσει το ρόστερ του και να σκληρύνει στα μαρκαρίσματα.
Πάμε στα θετικά: ο ΠΑΟ του πρώτου ημιχρόνου και κατά διαστήματα ήταν μία ταχύτητα πάνω από τον Πανιώνιο. Σε κάποιες φάσεις μάλιστα με κάτω τη μπάλα, οι παίκτες του έκρυψαν το τόπι. Ο Καρέλης πρέπει να δουλέψει στα τελειώματα των φάσεων. Δεν γίνεται να χάνει τέτοια... γκολ! Φαίνεται ότι ο Αναστασίου κάνει πολύ καλή δουλειά στις προπονήσεις σε ό,τι αφορά στο πάσινγκ γκέιμ, την κυκλοφορία της μπάλας, την ανάπτυξη- αν και συνεχίζουν να γίνονται λάθη στις στημένες φάσεις (δοκάρι ο Πανιώνιος). Αν είχε λίγο ακόμη πιό τολμηρά ανεβάσματα ο Μαρινάκης θα μιλάγαμε για τα πιό επιθετικά μπακ του πρωταθλήματος- σε αυτό τον αγώνα. Ο Νάνο ήταν εκπληκτικός, ενώ ο Μπεργκ ξέρει μπαλάρα και βλέπει γήπεδο. Ο Καπίνο χρειαζόταν αυτό το μηδέν παθητικό για να ανέβει ψυχολογικά, έστω και με τη βοήθεια της τύχης. Είχε όμως κάποιες εξαιρετικές αποκρούσεις. Εδώ θα κάνω μία σημείωση για τον Γιάννη Ανέστη. Το παλικάρι πήγε καλά, όμως αυτό που μου έκανε αρνητική εντύπωση είναι ότι στον τραυματισμό του Αμπέιντ που ήταν επιθετικό φάουλ καθώς έπεσε πάνω στον κίπερ του Πανιωνίου, ο παίκτης του Παναθηναϊκού τραυματίστηκε, πονούσε, έμεινε για κάποια λεπτά κάτω και αυτός αγρόν... ηγόραζε! Γιατί τέτοια έχθρα; Επιδεικτικά μάλιστα κοιτούσε αλλού! Γιατί τέτοια κακή συμπεριφορά;
Και κάτι άλλο στον Πανιώνιο: ο Λάσνικ πήρε τη μπάλα με το ζόρι και κτύπησε το πέναλτι, ενώ ήταν... κρύος, καθώς μόλις είχε μπει στο ματς! Αυτά τα λάθη κοστίζουν... βαθμό ή βαθμούς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου