Κατά συνέπεια, όσο θα θέλει, όσο θα το γουστάρει, όσο θα νιώθει ότι τον βαστάνε τα μαγικά πόδια του, οι πρωταθλητές θα αναβάλλουν με τη σειρά τους το κρέμασμα των παπουτσιών του.
Τέτοιο «ζωγράφο» της μπάλας και να τον χρυσοπληρώσεις, δεν τον βρίσκεις κι αν τον βρεις, η Ελλάδα δεν πρόκειται να του κεντρίζει το ενδιαφέρον για να έρθει να παίξει εδώ ποδόσφαιρο.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο μοναδικός τούτος «μαέστρος», οι κινήσεις του οποίου δεν είναι τόσο ποδοσφαιρικές όσο… χορευτικές, μας έκανε την τιμή να κοσμήσει το πρωτάθλημα και τα ευφάνταστα, «καλλιτεχνικά» ποδοσφαιρικά μας όνειρα, στη δύση της καριέρας του.
Και παρόλα αυτά, ένα είναι το βέβαιο: Όποτε είπε το «αντίο» στη δράση, θα μας μείνει αξέχαστος σε βαθμό… βαλσαμώματός του, κάπου εκεί στον «ερυθρόλευκο», για να μένουμε πάντα με την προσδοκία ότι δεν μπορεί, όπου να ‘ναι θα… σαλέψει και θα μπει μέσα να «καθαρίσει» το ματς.
Αυτό έκανε στο τελευταίο ημίωρο του αγώνα με την Πλατανιά. Μπήκε και άλλαξε τη ροή του. «Ξεκόλλησε» τον Ολυμπιακό από τον εγκλωβισμό του στη σφιχτή, μαζική, πολυπρόσωπη άμυνα των Χανιωτών και το «γύρισε».
Ο Ιμπαγάσα από μόνος του, ξετρύπωσε εκείνο το μαγικό κλειδί που κρύβει μέσα στην σπάνια ποδοσφαιρική γνώση κλάση του και με απλές (γιατί η μπάλα είναι πολύ απλό πράμα αρκεί να της «έχεις» τον αέρα…), καθοριστικές ενέργειες, ξεκλείδωσε το «παλάτι του Μινώταυρου» δίνοντας λύση στους συμπαίκτες του που εις μάτην ως εκείνη την ώρα, της παρουσίας του στο χορτάρι, αναζητούσαν τον… «Μίτο της Αριάδνης».
Αυτός μοίραζε, οι άλλοι έβαζαν
Ο Αριέλ πήρε προσωπικά το θέμα. Γυάλισε τα γαλόνια, σιδέρωσε τη στολή και άρχισε να… διατάζει δύο λεπτά αφότου πήρε τα ηνία της ομάδας.
- Απευθυνόμενος στο 68’ στο επιθετικό ντουέτο Σαβιόλα, Βαλντές: Πού είστε; Πάρτε, βάλτε (2-1).
- Στο 70’ Πέρες, η σειρά σου… Στη στέλνω, σκόραρε (3-1).
Αυτό ήταν. Τέσσερα λεπτά του χρειάστηκαν του «Κάνιο» για να κάνει τη (μεγάλη) διαφορά και να ανακηρυχθεί φυσικά σε πολυτιμότερο παίκτη, καθώς από τα δικά του πόδια, το αξιοζήλευτο εγωιστικό του πάθος και το αμίμητο ποδοσφαιρικό ταπεραμέντο του, προήλθαν τα δύο γκολ που μέσα σε ένα δίλεπτο έλυσαν τον «γόρδιο δεσμό».
Όσο απουσίαζε ο Αργεντινός σούπερ σταρ από τον αγώνα, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την υπεροχή, ήλεγχαν το ματς, ωστόσο δεν είχαν εύκολα την καλή τελική προσπάθεια, αφού τα πατήματά τους στην περιοχή δεν ήταν υπό προϋποθέσεις γιατί συνήθως ήταν στενά κλεισμένοι από τους αντιπάλους τους.
Ο Ιμπαγάσα ξέρει πώς να κάνει τα δύσκολα-εύκολα, όταν οι περισσότεροι συνάδελφοί του κάνουν το αντίθετο και συχνά πνίγονται σε μια κουταλιά νερό.
Δικαίως αποθεώθηκε εκ νέου από τις εξέδρες του Καραϊσκάκη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν κι άλλα αξιοσημείωτα από το χορταστικό 4-2 του Πλατανιά.
Απλά η ακτινοβολία αυτού του τεράστιου παίκτη είναι τόσο ισχυρή, που «σκιάζονται», περνώντας σε δεύτερη μοίρα, άλλα θετικά στοιχεία των πρωταθλητών.
Όπως και αρνητικά. Λ.χ. τα δύο γκολ που δέχτηκαν από στημένες φάσεις και που ιδίως το πρώτο (Τόρες) οφειλόταν σε ολιγωρεία σε σημείο… υπνηλίας της κεντρικής αμυντικής ζώνης τους.
Το γκολ του Βλαχοδήμου πιστώνεται περισσότερο στην ικανότητα του «μικρού» και λιγότερο χρεώνεται σε αμυντική αδράνεια των γηπεδούχων που ωστόσο υπήρξε και σ’ αυτή την περίπτωση.
Ο επιθετικός του Πλατανιά σημείωσε ένα καταπληκτικό γκολ με σουτ-κεραυνό (με το αριστερό και όχι το «καλό» του πόδι μάλιστα) στο «γάμα» του Ρομπέρτο, επιστρατεύοντας στην κίνηση του, το ποδοσφαιρικό θράσος που διαθέτει αναμφίβολα.
Εφόσον ο Παναγιώτης ωριμάσει ποδοσφαιρικά και ηλικιακά, αν συνθέσει αυτό τον «τσαμπουκά» αυτοπεποίθησης που τον διακρίνει με το ταλέντο του και εργαστεί σκληρά, θα έχει μέλλον. Ειδάλλως όχι.
Ο Ολυμπιακός τελείωσε τον αγώνα με 23 τελικές και 70% κατοχή μπάλας, όμως το «θεάρεστο» της εικόνας του εντοπίζεται από το 66’ και μετά που κάνει την εμφάνιση του στο τερέν ο Αριέλ Ιμπαγάσα.
Αυτός ανέβασε και την απόδοση του Σαβιόλα, που στο τελευταίο 20άλεπτο ήταν ενεργό μέλος της latin απολαυστικής συντροφιάς, δίπλα στον αρχηγό «Κάνιο» (γτον αδίκησε και το οριζόντιο δοκάρι στο 77’), τον Ερνάν Πέρες και το Νέστορ Βαλντές.
Ο οποίος στη φάση του 2-1, ναι μεν βρίσκει για πρώτη φορά δίχτυα στην Ελλάδα με μια άνετη κοντινή προβολή, ωστόσο η κίνηση του προς την μπάλα και το τελείωμα, μαρτυρούν το ένστικτο του γκολτζή που τον ακολουθεί όλα τα χρόνια στην καριέρα του.
Ο άλλος Παραγουανός είναι ένας ακαταπόνητος επιθετικός «εργάτης». Που αγωνίζεται φιλότιμα και ακούραστα για το σύνολο αλλά σκοράρει κιόλας. Το έπραξε στη Βέροια και ξανά, κολλητά τώρα, για δεύτερο σερί παιχνίδι πρωταθλήματος.
Όπως και ο Τζόελ Κάμπελ, έτσι και ο Πέρες, είναι παίκτης που μάχεται και παλεύει μέχρι και τις χαμένες μπάλες, μπας και κερδίσει κάτι. Συνήθως αυτού του είδους το φιλότιμο ανταμείβεται…
Στα καλά της εμφάνισης του Ολυμπιακού, η ολοένα και αυξανόμενη αυτοπεποίθηση με την οποία αγωνίζεται πάλι ο Αβραάμ, αλλά και η σταθερή συνεχής άνοδος του Εντινγκά, στο πρόσωπο του οποίου ο Μίτσελ αισιοδοξεί να βρει κάποια στιγμή τον κλασικό κόφτη της ομάδας.
Και σε ομαδικό επίπεδο το ότι με τους Βαλντές, Μαρκάνο, ο αριθμός των «ερυθρολεύκων» που έχουν βρει δίχτυα την τρέχουσα σεζόν έφτασε τους 18!
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου