Δεν ήταν μόνο καταιγιστικές στο σκοράρισμα, αλλά και πειστικές σε όλο το φάσμα των εμφανίσεών τους. Ιδίως οι «πορτοκαλί» που έπρεπε να τα βάλουν με τους πρωταθλητές Κόσμου και Ευρώπης, έχοντας κόντρα τον Ιταλό διαιτητή και το ισπανικό προβάδισμα, που κατέληξε σε ισπανική υποχώρηση.
Οι Γερμανοί πέτυχαν απόψε κάτι αναμενόμενο για μένα, σε κατ’ ευφημισμό «ευρωπαϊκό ντέρμπι», αφού η Πορτογαλία είναι γνωστό ότι στο μέλι περισσεύει, αλλά από τηγανίτα τίποτα.
Οι Ίβηρες είναι αποδεδειγμένα ένα σύνολο «φρου φρου κι αρώματα», με δυνατό προφίλ μονάδων, αλλά σε ομαδικό επίπεδο είναι υπερβολή το προσωνύμιο που τους συνοδεύει ως «οι Βραζιλιάνοι της Ευρώπης», όταν κάποτε αυτόν, τον ίδιο τίτλο, έφεραν τα μέλη της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, της μεγάλης των πλάβι σχολής.
Τι σχέση να έχει αυτή η παρέα των losers του Cristiano - που όσο κι αν αναφερόμαστε σε μια δεκαετία πίσω, ταπεινώθηκαν δύο φορές από την Ελλάδα σε μια διοργάνωση που φιλοξενούσαν μάλιστα στα «χωρικά ύδατα» τους – με τους Βαλκάνιους γητευτές της μπάλας;
Για τους Γερμαναράδες ο πρωταγωνιστικός ρόλος σε κορυφαίους θεσμούς είναι αγαπημένη συνήθεια και ουδείς αμφιβάλλει ότι θα προχωρήσουν σε τούτο το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Τα ζητούμενα είναι δύο: Αν θα δούμε τους Ολλανδούς να τρέχουν σαν «τρελό φορτηγό» στη συνέχεια των αγώνων και αν ακόμα μπορεί να γυρίσει τούμπα η παράδοση και μια Εθνική Ομάδα από το ευρωπαϊκό στερέωμα να καταπιεί αμβροσία και νέκταρ, φτάνοντας στην κορυφή σε ένα Mundial που γίνεται στο νοτιοαμερικανικό ημισφαίριο.
Σταθερή δύναμη και αξία
Χαμένοι από… χέρι φαίνεται να είναι για ακόμα μία φορά οι Εγγλέζοι. Που πάντα διέθεταν το για πολλούς καλύτερο πρωτάθλημα στον πλανήτη, την Premier, όπως και ομάδες σαν την Λίβερπουλ και τη Γιουνάιτεντ που είναι κλασικές «πριμαντόνες» στα Κύπελλα Πρωταθλητριών και UEFA, Champions και Europa League στη συνέχεια, αλλά οι επιδόσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος τους είναι πάντα… τυλιγμένες στη μαύρη πλερέζα.
Πρόκειται για τα γνωστά «λιοντάρια» του… καναπέ, των οποίων ο μεταλλαγμένος βρυχηθμός ακούγεται σαν γάβγισμα σκυλιού κανίς!
Σταθερή ήρεμη δύναμη, που ανέκαθεν έπαιζε το ρόλο της στα Π.Κ. κατακτώντας το χρυσό έπαθλο 4 φορές, ήταν, είναι και θα είναι η Ιταλία. Οι «Ατζούρι» έχουν και τον «αέρα» της Αγγλίας και της Γερμανίας από πλευράς προϊστορίας και αυτό επαληθεύτηκε στο ντέρμπι του Σαββάτου με τους Βρετανούς, ενώ θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και για το μέλλον σε πιθανή συνάντηση των δύο βασικών πρωταίτιων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Τζόελ Κάμπελ και η Κόστα Ρίκα του είναι σαφώς η ωραία ποδοσφαιρική έκπληξη των πρώτων 24ώρων φουλ μπάλας, οι Βόσνιοι ηττήθηκαν από τον Μέσι αλλά ήταν λεβεντιές, παλεύοντας το παιχνίδι πολύ παραπάνω από τους Κροάτες που δεν το πίστεψαν όσο έπρεπε στην πρεμιέρα και λύγισαν από τη Βραζιλία (με την αγαστή συμβολή του Γιαπωνέζου που ό,τι είδε δεν το είδαμε όλοι οι υπόλοιποι…).
Το καλό παιδί και άξιο παλικάρι
Στην εσωτερική επικαιρότητα τώρα και το μπάσκετ. Το διαζύγιο Ολυμπιακού-Περπέρογλου είναι ξεκάθαρα «βελούδινο». Καμία από τις δύο πλευρές δεν φέρθηκε unfair στις διαπραγματεύσεις.
Και η πειραϊκή ΚΑΕ είχε διάθεση να διατηρήσει τον διεθνή παίκτη στο δυναμικό της ομάδας κάνοντας οικονομική υπέρβαση με επιστροφή στο τραπέζι των συζητήσεων μέσω αναβαθμισμένης προσφοράς, αλλά και ο «Πέρπε» έδειξε πως η επιθυμία του δεν ήταν να το «κουνήσει» εφόσον οι τουρκικές λίρες δεν θα του είχαν γεμίσει πολλά σεντούκια στις τραπεζικές καταθέσεις του.
Να πάει στο καλό το παλικάρι. Ο κόσμος και η διοίκηση του Ολυμπιακού το εύχονται με την καρδιά τους, για έναν αθλητή υπόδειγμα.
Ο Στράτος μετά τον Παναθηναϊκό άφησε και στο ΣΕΦ τα χνάρια του αδαμάντινου χαρακτήρα του. Αυτό που λέμε «κορίτσι», εντός-εκτός παρκέ, άνθρωπος του… κατηχητικού και της εκκλησίας πιο πολύ, παρά του αδηφάγου και σκληρού κόσμου του μπάσκετ.
Μια χαρά παίκτης, μια πολύτιμη μονάδα, από εκείνες όμως που σπάνια σου παίρνουν μόνοι τους ένα ματς και που ποτέ δεν αναδεικνύονται σε ηγέτες. Δεν γράφουν προσωπική ιστορία σε ένα μεγάλο σύλλογο υψηλών απαιτήσεων.
Προβλέψιμος ως επί το πλείστον στις κινήσεις του στον αγώνα. Με ένα ασφαλές τρίποντο στην καλή βραδιά του ή στα καλά διαστήματα του στο παιχνίδι και μια κλασική κίνηση post-αρίσματος στη ρακέτα του αντιπάλου. Αυτά.
Προφανώς και δικαίως η προτεραιότητα και αγωνία των Αγγελόπουλων είναι να «κλείσουν» ευνοϊκά και γρήγορα τις υποθέσεις πρόωρης επέκτασης των συμβολαίων Μάντζαρη, Σλούκα, Πρίντεζη, από το να τα έβρισκαν με τον Περπέρογλου και να έχαναν έστω και έναν από τους τρεις αυτούς υπέρ-πολύτιμους παίκτες του Μπαρτζώκα.
Ναι, αυτή η τριανδρία δεν πρέπει να «σπάσει». Περπέρογλου θα βρει κι άλλους ο Ολυμπιακός. Ένα σωρό (μήπως και Ματσιούλις;).
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου