ADVERTISEMENT
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές,
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις
Το διδακτικό ποίημα που μελοποιήθηκε κόλας από τον Δήμο Μούτση και ερμηνεύθηκε από τη (γνωστή για τη συμπάθεια της προς τον Πανιώνιο) Αλκηστη Πρωτοψάλτη αναφέρεται στην αποτυχημένη προσπάθεια του Μάρκου Αντώνιου να δημιουργήσει μια ξεχωριστή (από τη Ρωμαϊκή) αυτοκρατορία και να την κυβερνήσει μαζί με την Κλεοπάτρα από τα κάλλη της οποίας θαμπώθηκε. Ο τίτλος του είναι "Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον" που (για τις ανάγκες της τρέχουσας μπασκετικής περίστασης και επειδή κάνει κιόλας ρίμα) μπορεί να παραφραστεί καταλλήλως...
Απολείπειν ο Θεός,... Πανιώνιον!
Μέσα από αυτό το εξόχως διδακτικό ποίημα του, ο Καβάφης προσπαθεί να δώσει ένα σαφές μήνυμα, που -όσο δυσάρεστο κι αν είναι-αφορά και τον Πανιώνιο: όταν (ο ποιητής) προτρέπει τον Μάρκο Αντώνιο να αποχαιρετήσει την Αλεξάνδρεια που χάνει, εννοεί ότι θα πρέπει να αποδεχτεί το μοιραίο, δηλαδή το γεγονός ότι ήρθε η στιγμή που θα χάσει όλα όσα έχει αποκτήσει στη ζωή του με πολλούς αγώνες.
Αυτό είναι πράγματι το "worst case scenario" και για τον Πανιώνιο: να απολέσει εν ριπή οφθαλμού όλα όσα απέκτησε με πολλούς και πολύχρονους αγώνες, κόπους και έξοδα και να καταντήσει σαν τον Πανελλήνιο, που (το 2011) μετά τον εξοβελισμό του από την Α1 δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι!
Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που το πρωτάθλημα του μπάσκετ ταλανίζεται από τέτοιες δραματικές εξελίξεις και αναζητεί την ύστατη ώρα μια ομάδα (Α, Β, ρέζους θετικό ή ρέζους αρνητικό) για να καλύψει την τρύπα. Κι αν η (θεωρούμενη ως πιο) αριστοκρατική κάστα του μπάσκετ γελούσε ειρωνικά με την Ομάδα Α και με την Ομάδα Β που εμφανίστηκαν το 2011 στην κληρωτίδα της Super League (εξαιτίας της εμπλοκής του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας στην υπόθεση των στημένων αγώνων), τώρα απλώς τα λουζόμαστε!
Λουζόμαστε τα ίδια και χειρότερα, διότι με τη λογική του "έξις, δευτέρα φύσις" σχεδόν κάθε χρόνο ο ΕΣΑΚΕ κάνει τον... φακίρη μέχρι τη στιγμή που θα αρχίσει η διαδικασία της κλήρωσης ή -για να το θέσω σε ορθότερη βάση-μέχρι τη στιγμή που θα γίνει το τζάμπολ της πρεμιέρας: το εννοώ αυτό διότι όταν αποβλήθηκε ο Πανελλήνιος, το πρωτάθλημα κολοβώθηκε και διεξήχθη με 13 ομάδες, ενώ τη σεζόν 2008-09 η Καβάλα η οποία αντικατέστησε το Πανόραμα βρέθηκε πολύ μετά την πρώτη πιστολιά του αφέτη στην εκκίνηση, ντεμπουτάρησε μόλις στην πέμπτη αγωνιστική και έπαιζε μαζεμένα τα ματς μέχρι να 'ρθει στα συγκαλά της!
Οπως τότε με τον Πανελλήνιο, ομοίως και τώρα με τον Πανιώνιο τίθεται το επιχείρημα της ταμπέλας: ο Πανιώνιος δεν θεωρείται απλώς ιστορικός σύλλογος (καθότι ιδρύθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1890), αλλά αποκαλείται κιόλας "Ιστορικός", μόνο που πολύ φοβάμαι ότι με τις τωρινές περιπέτειες του, θα τρίζουν τα κόκαλα όλων εκείνων οι οποίοι διακόνησαν την ιδέα του : του ηρωϊκού μητροπολίτη Χρυσόστομου Σμύρνης, του Αλέκου Φωτιάδη, του Δημητρού Δάλλα, του Δημητρού Καραμπάτη, του Ηλία Μισαηλίδη, του Γιάννη Αναγνωστόπουλου, του Μιχάλη Σταματελάτου (που μπήκε στη φυλακή για τον Πανιώνιο) και του Αντρέα Βαρίκα, ο οποίος εάν ζούσε, σίγουρα θα είχε μηχανευθεί κάποιον τρόπο για να πάρει η ομάδα μπάσκετ το πιστοποιητικό από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού και να μη βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Για τον τίτλο του βασικού ενόχου ερίζουν πολλοί! Κοινώς φταίνε όλοι, μηδέ του περίφημου Χατζηπετρή εξαιρουμένου. Ο Λιανός που αγρόν ηγόραζε και άφησε τα πράγματα (στην κυριολεξία) στην τούρλα του Σαββάτου, εκείνοι οι οποίοι δεν τον πίστεψαν τον περασμένο Φεβρουάριο όταν ανακοίνωσε επισήμως ότι αποχωρεί (κι αφού προηγουμένως μάτωσε για να επαναφέρει την ομάδα στα ανώτερα κλιμάκια) ο νεοεμφανιζόμενος Μαργέτης, ο οποίος αποσύρθηκε όταν διαπίστωσε το μπάχαλο με την εγγυητική επιστολή, ο ερασιτέχνης σύλλογος και δεν ξέρω 'γω ποιος άλλος στοιχίζεται σε αυτή τη λίστα των υπαιτίων.
Σε πείσμα της ιστορικότητας και ενώ η Νέα Σμύρνη έχει πλημμυρίσει από δάκρυα (ειλικρινή ή ακόμη και κροκοδείλια), το πρόβλημα ξεπερνάει κατά πολύ τα συναισθήματα και αφορά την ουσία: δεν είναι ο γιαλός στραβός, αλλά στραβά αρμένισε εδώ και πολύν καιρό ο Πανιώνιος, που άφησε τα πράγματα στο έλεος του Θεού και πληρώνει με έναν βαρύ κεφαλικό φόρο αυτή την εγκληματική αμέλεια του.
Δεν είναι η συγκυρία της οικονομικής κρίσης (στην οποία όλοι έχουμε προσηλυτισθεί και της φορτώνουμε με προθυμία και αβασάνιστα κάθε αβελτηρία μας), που οδήγησε τον Πανιώνιο στο χείλος του γκρεμού: είναι τα συσσωρευμένα λάθη, οι παραλείψεις και η λογική του "έλα μωρέ, στην Ελλάδα ζούμε, όλο και κάποια λύση θα βρεθεί στο τέλος". Ενδεχομένως θα βρεθεί κι εδώ μια λύση και (μολονότι, προς χάριν της αντικειμενικότητας, δεν θα έπρεπε να το γράψω) το εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου, διότι με αυτή την ομάδα ανέπτυξα μια πολύ αγαπησιάρικη σχέση από τις πρώτες μέρες μου στη δημοσιογραφία και στο μπάσκετ και θα ήμουν αχάριστος και ασεβής εάν δεν μου καιγόταν καρφάκι για το δράμα της...
Ετερον, εκάτερον όμως! Εάν το πεπρωμένο του γράφει ότι θα πάει... άκλαυτος, ο Πανιώνιος αυτοκτόνησε και δεν δολοφονήθηκε από άλλους. Τα φόρτωσε στον κόκορα τόσο καιρό και μόνο όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να περάσει το "αλκοτέστ" της ΕΕΑ, κατάλαβε ότι είχε πιει τον... άμπακο και θα του έκοβαν κλήση!
Δεν ξέρω εάν ο Πανιώνιος (μετά την καθυστερημένη παρέμβαση του Λιανού για να δοθεί διορία και μέσα στον ανοικτό, αλλά και τον παρασκηνιακό πόλεμο χαρακωμάτων που εξελίσσεται) θα καταφέρει να σώσει την παρτίδα. Επαναλαμβάνω ότι το εύχομαι, αλλά οι δικές μου ευχές και οι δεήσεις των φιλάθλων του δεν φτάνουν για να γίνει ο Πανιώνιος (και όχι η Καβάλα και η κάθε Καβάλα) ο 14ος εταίρος του πρωταθλήματος.
Αυτή η περιβόητη ομάδα Α, που λέει και το πρόγραμμα!
Τα προαπαιτούμενα της συμμετοχής του στο πρωτάθλημα θα έπρεπε να έχουν εξασφαλισθεί εδώ και καιρό κι όχι να αναζητείται μια λύση στο "και πέντε"! Με διαξιφισμούς για τις ευθύνες, με αλληλοκατηγορίες για μεθοδεύσεις και σκόπιμες καθυστερήσεις στην υπογραφή του συμφωνητικού και στην παράδοση της εγγυητικής επιστολής, με "σου 'πα, μου 'πες", με διάφορες θεωρίες συνωμοσίας και με την επίκληση της ιστορικότητας όχι μόνο δεν βγαίνει άκρη, αλλά βρίσκουν κιόλας αφορμή οι θιγέντες των προηγουμένων ετών να υποστηρίζουν ότι τηρούνται δυο μέτρα και δυο σταθμά! Ασφαλώς δεν κατούρησαν στο πηγάδι οι υπόλοιπες ομάδες που έστω και την ύστατη ώρα (βλέπε ΑΕΚ και Κόροιβος Αμαλιάδας) κατάφεραν να συμπληρώσουν τον φάκελο και να λάβουν την έγκριση της συμμετοχής τους στη Basket League.
Αυτή τη στιγμή ο Πανιώνιος βρίσκεται στον αέρα: πιο μετέωρος πεθαίνεις! Το εάν θα τύχει μιας χαριστικής ρύθμισης ώστε να καταθέσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά και να παραμείνει στην Α1 είναι το ευκταίον, αλλά αμφιβάλλω εάν πρόκειται για μια ρεαλιστική προοπτική. Εάν η ΕΕΑ δεν του κάνει τη χάρη, κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει την επόμενη σεζόν και εάν και πώς θα υφίσταται. Είτε στη Β' Εθνική βρεθεί, όμως, είτε στην Α' ΕΣΚΑΝΑ (και για να μην ξεφύγω από το πνεύμα του προλόγου μου) ένα είναι το σίγουρο: Αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις και μαζί της αποχαιρέτα και τη Νέα Σμύρνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου