Ο Τάσος Καραμάνος αρκετά βιαστικά (μέχρι που θα 'ρθει η μέρα για να ντυθεί στα ερυθρόλευκα) έστειλε μήνυμα υποψηφιότητας 11άδας για του χρόνου, μόνο που αυτό δεν ήταν στην... ώρα του και ουδόλως το “χάρηκαν” στον Πειραιά.
Το παλικαράκι βεβαίως μια χαρά τη δουλειά του έκανε, όχι τίποτ' άλλο, για να μην έχουν να λένε – για να μην πω να το... ράβουν και... τουμπεκί ψιλοκομένο – οι γνωστοί “ενταφιαστές” του ελληνικού ποδοσφαίρου όλα αυτά με τα οποία δηλητηριάζουν το χώρο, ακυρώνουν τα πάντα και τους πάντες, σπέρνουν δαιμόνια και μνησικακία.
Μιλούν, μας έχουν ζαλίσει, έγιναν... κουδούνια τα...μυαλά και τα κεφάλια μας, δύοξινοί χρόνια τώρα, για “συμπαίκτες” του Ολυμπιακού με άλλο χρώμα φανέλας και “φιλικά” σωματεία που κάνουν τα στραβά μάτια και σφυρίζουν αδιάφορα όταν αντιμετωπίζουν τους Ερυθρόλευκους.
Ύστερα από την εμφάνιση του Ατρόμητου και το γκολ ενός μελλοντικού παίκτη του Ολυμπιακού σε βάρος του Ολυμπιακού με το οποίο κρίθηκε το ντέρμπι του Περιστερίου, θα έχουν άραγε ακόμα το θράσος συνέχισης της αισχρής αντί-Ολυμπιακής προπαγάνδας τους;
Προφανέστατα ένα ολόκληρο κάρο από τους ατέλειωτους οχετούς λάσπης εναντίον των πρωταθλητών... γύρισε στα μούτρα τους.
Γκρεμοτσακίστηκαν σε έναν από τους λάκκους που ανοίγουν. Ξεφτιλίστηκαν πανελλαδικά!
Παρακάτω τώρα, να τα πούμε ένα χεράκι (μικρότερο από αυτό που θα φάνε από τον Μίτσελ πριν την αναχώρηση για το Μάλμε) στους παίκτες του Ολυμπιακού. Οι οποίοι προειδοποιήθηκαν από τον Παναιτωλικό με την απώλεια δύο βαθμών κατόπιν της άσχημης εμφάνισης που είχαν πραγματοποιήσει.
Τους υπενθυμίστηκε από τη Βέροια – ασχέτως αν νίκησαν γιατί έπαιζαν και στο Καραϊσκάκη – ότι με ανάλογες ποδοσφαιρικές εικόνες μετριότατου βεληνεκούς και αν δεν παίζεις σαν Ολυμπιακός δεν γίνεται να κερδίζεις συνέχεια.
Παρόλα αυτά όμως παρουσιάστηκαν “ξινοί”, “άνευροι” και απαθείς στο πρώτο γερό ματς του ελληνικού πρωταθλήματος γνωρίζοντας - χωρίς αγωνιστικές δικαιολογίες – την ήττα, αφού... μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και...
Με όλο το συμπάθιο προς τον αξιολογότατο, τον ταλαντούχο Καραμάνο, που δεν... χρειαζόταν να βάλει γκολ, να αποτελέσει μια διαρκή απειλή για τον Ρομπέρτο σε όλο το 1ο ημίχρονο και να “νικήσει”, τελικά, τον Ολυμπιακό, για να αντιληφθούμε την αξία και το μέλλον της μεταγραφής του στους πρωταθλητές, αλλά το θέμα μας δεν είναι εκείνος.
Ούτε ο θαυμάσιος Ατρόμητος, που θύμισε περσινές και προπέρσινες καλές εποχές, πραγματοποιώντας την (μακράν) κορυφαία εμφάνιση του από την εκκίνηση της νέας σεζόν.
Αλλά ούτε και ο Ρικάρντο Σα Πίντο, για το άριστο διάβασμα του Ολυμπιακού και το εξαιρετικό στήσιμο της ομάδας του στο γήπεδο, με πολλές παγίδες στις οποίες έπεφταν εύκολα και επανειλημμένα οι Πειραιώτες, επαληθεύοντας ίσως και έναν άγραφο νόμο Μέρφι, βάση του οποίου οι πλανήτες συνωμοτούν στο πλευρό κάθε νέου προπονητή, στολίζοντας την παρθενική παρουσία στα καινούργια καθήκοντα με νικηφόρες δάφνες.
Το ζητούμενο, το αρνητικό επί του προκειμένου, είναι ο Ολυμπιακός και η αγνώριστη εμφάνιση του.
Ο Μίτσελ προετοίμασε την ομάδα για μια βραδιά ευρωπαϊκών απαιτήσεων. Το έδειξε με την 11άδα θριάμβου της Ατλέτικο που παρέταξε. Που δεν δείλιασε να ρισκάρει ακόμα και τραυματισμό κάποιου παίκτη από τους “11” που τουλάχιστον προαλειφόταν - καθώς πιθανολογείται σοβαρά ότι τώρα πια θα οδηγηθεί σε μία-δύο αλλαγές – να εμπιστευθεί την ερχόμενη Τετάρτη στη Σουηδία.
Το ανέφερε ευθέως πως το ματς το λογάριαζε αυτό που ήταν. Ένα πραγματικό ντέρμπι ελληνικού πρωταθλήματος, εντάσσοντας τον Ατρόμητο εκεί που ανήκει.
Στον ίδιο, δηλαδή, βαθμό δυσκολίας μαζί με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό (και Αστέρα θα συμπληρώσω κατά την ταπεινή άποψη μου όταν ειδικά η αναμέτρηση φιλοξενείται στην Τρίπολη).
Έγραφα από μέρες ότι η δυναμικότητα των Περιστεριωτών, η εκτός έδρας αποστολή των Ερυθρολεύκων, σε ένα γήπεδο όπου ζορίζονται παραδοσιακά και μόλις την προηγούμενη σεζόν κέρδισαν μόνο μία φορά (κι αυτή στο Φάληρο με ανατροπή 2-1 και αλλαγή κλίματος, θυμάστε, για Μίτσελ από την εξέδρα και το περιβάλλον που γκρίνιαζε επίμονα και απειλητικά εναντίον του) και έφεραν τρεις ισοπαλίες (πρωτάθλημα και κύπελλο) με τους ίδιους αντιπάλους, οι οποίοι θα είχαν νέο πρόσωπο στον πάγκο τους, έναν ικανό και φιλόδοξο προπονητή, ήταν λογικό και προβλέψιμο ότι θα αναζητούσαν ανατροπή δεδομένων. Μια νέα καλή αρχή γι' αυτούς. Με κίνητρο κορυφαίο: Νίκη επί των πρωταθλητών.
Διαφάνηκε πως ο Μίτσελ ήταν ο μόνος που είχε πάρει τη δουλειά του στα σοβαρά όλη τη βδομάδα που προηγήθηκε.
Οι παίκτες ήταν... αλλού. Δεν θα δεχτώ εύκολα ότι παρουσιάστηκαν “αλλοπαρμένοι” λόγω Μάλμε. Αλίμονο. Τέτοιοι επαγγελματίες!
Πέρυσι άλλωστε ίδιες υποχρεώσεις είχε ο Ολυμπιακός σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά γνώριζε και την έφερνε εις πέρας μια χαρά την αποστολή του στο πρωτάθλημα, προτού ανοίξει φτερά για τους ευρωπαϊκούς αιθέρες.
Κάπως έτσι είχε “δέσει”, φυσικά, το πρωτάθλημα από τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Κέντρο-”φάντασμα” και 8άλεπτο πανικού
Οι βασικές αιτίες που ο Ατρόμητος νίκησε ήταν:
* Η αδυναμία του Ολυμπιακού να επιβάλλει τη φυσιογνωμία και την ποιοτική του ανωτερότητα στη μεσαία γραμμή, αφού οι κύριοι εκφραστές της επιθετικής φυσιογνωμίας του, το ηγετικό του δίδυμο, ο Τσόρι Ντομίνγκες και ο Παϊτίμ Κασάμι (πολυτιμότερος παίκτης του μέχρι τώρα) ήταν... εκτός ματς. Χειρότερες εμφανίσεις ίσως να μη γινόταν να κάνουν! “Ματιασμένοι” και οι δύο, γι' αυτό και ο Μίτσελ τους άλλαξε, χωρίς ωστόσο να αναπληρωθούν οι καλές τους ποδοσφαιρικές βραδιές.
Όπως επίσης και ο τρίτος της παρέας του κέντρου, ο Γιάννης Μανιάτης, απείχε από τον καλό εαυτό του.
* Ο αδικαιολόγητος πανικός ενός οκτάλεπτου (22'-30') της άμυνας του Ολυμπιακού – ιδίως των Αμπιντάλ και Μποτία – με τεράστια κενά και ανεξήγητη αδυναμία να καθαρίσει τις φάσεις στα καρέ του Ρομπέρτο, ο οποίος προτού μαζέψει τη μπάλα από το βάθος της εστίας του, είχε αποτρέψει την παραβίαση της σε δύο περιπτώσεις (Καραμάνος, Παπάζογλου).
Ο Ολυμπιακός είχε υψηλότατη κατοχή μπάλας, όταν όμως αυτή η υπεροχή είναι τόσο ανούσια στο ποδόσφαιρο, η στατιστική έχει ελάχιστη σημασία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φιλοξενούμενοι δεν προκάλεσαν ούτε έναν κλασικό πανικό στον Τσέναμο και απλά τον ανησύχησαν σε δύο μονάχα περιπτώσεις (Μαζουακού, Μήτρογλου) σε ολόκληρο το 90άλεπτο.
Συμβάν σπανιότατο για Ολυμπιακό και τους παίκτες που διαθέτει!
Η ενοχή της διαιτησίας
Για τη διαιτησία έχει κάθε δίκιο ο επίσημος Ολυμπιακός να έχει βγει εκτός εαυτού. Οι αποφάσεις του Τριτσώνη και των συνεργατών του δεν αρνείται κανείς πως δεν επηρέασαν το αποτέλεσμα.
Όμως έχει μεγάλη σημασία να παρατηρήσει κανείς με τι “δραπανηφόρα” και... παλαιστικές επιδείξεις παίζεται ο Ολυμπιακός από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος, αδιάλειπτα μέχρι σήμερα, 5η αγωνιστική!
Από τη Νίκη Βόλου, τον Παναιτωλικό, τη Βέροια και το Περιστέρι, το... τσεκούρι πάει σύννεφο.
Η σωματική ακεραιότητα των Ερυθρολεύκων απειλείται διαρκώς και δεν υπάρχει παιχνίδι που... να μη μυρίζει αίμα!
Η αντιαθλητική προβολή του Ταυλαρίδη - επιρρεπή αμυντικού στα νεύρα και τις κάρτες – στον Ιμπραίμ Αφελάι, στο 65ο λεπτό, όχι μόνο δεν τιμωρείται με κάρτα (προφανώς κόκκινου χρώματος), αλλά δεν καταλογίζεται καν φάουλ!
Αυτή είναι η λεπτομέρεια που υποδηλώνει και ενοχή όμως. Γιατί εφόσον σφυριχτεί η παράβαση πρέπει να βγει και η κάρτα από το τσεπάκι.
Και η απόφαση να είναι σκληρή...
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου