ADVERTISEMENT
Ο Ράιτ λοιπόν αποτελεί μια επιλογή αντίστοιχη μ ' αυτή του Σλότερ και του Νέλσον, επιλογή δηλαδή προσαρμοσμένη στην οικονομική πολιτική της ομάδας, με το ρίσκο σ αυτές τις περιπτώσεις να είναι αντίστοιχο με το ποσό που δαπανάς.
Πρόκειται για έναν φόργουορντ που στις ΗΠΑ ήταν κλασικό τριάρι, αλλά στην Ευρώπη μετατέθηκε στο τέσσερα και σε πολλές περιπτώσεις στο πέντε. Αθλητικός, γρήγορος, αλτικός, καλός με την μπάλα κάτω, στο ίδιο σουλούπι με τον Γκιστ, αλλά με δύο μεγάλα ερωτήματα να τον ακολουθούν.
Πρώτον, σε ποια αγωνιστική κατάσταση βρίσκεται, με δεδομένο ότι έχει να αγωνιστεί από τον Δεκέμβριο του 2013 (17/12 το τελευταίο του επίσημο παιχνίδι) και δεύτερον για ποιο λόγο είναι χωρίς ομάδα, αν και ελεύθερος όλο αυτό το διάστημα.
Ο Παναθηναϊκός προτίμησε να τον φέρει για δοκιμή, κάτι που είχε να κάνει από την εποχή του Μάλκοβιτς, όταν θέλησε να τσεκάρει τον Κέβιν Ντάγκουορθ που εμφανίστηκε... διπλάσιος σε κιλά απ' ό,τι περίμεναν οι «πράσινοι», περισσότερο για να διαπιστώσει την αγωνιστική του κατάσταση και λιγότερο για να αξιολογήσει την αξία του.
Αν ο Ράιτ παρουσιαστεί σε καλή κατάσταση, τότε μπορεί θεωρητικά να αποδειχτεί «λαβράκι» και να βοηθήσει σε μια θέση που το κενό «φωνάζει» από την πρώτη μέρα. Δηλαδή, στη θέση «5» κατά βάση, ώστε ο Ιβάνοβιτς να έχει στα χέρια του έναν παίκτη με διαφορετικά χαρακτηριστικά απ' αυτά του Μπατίστα, έστω κι αν δεν είναι σέντερ, αλλά κλασικός φόργουορντ που μπορεί να κάνει αρκετές δουλειές σε χαμηλά σχήματα.
Από 'κει και πέρα, τα δυσάρεστα μαντάτα στην περίπτωση του Νέλσον, αναγκάζουν τον Παναθηναϊκό να κινηθεί για την απόκτηση πλέι μέικερ, έστω για όσο διάστημα χρειαστεί για να επιστρέψει ο Αμερικάνος. Από τα μέσα της εβδομάδας άνθρωποι του «τριφυλλιού» χτύπησαν την πόρτα των μάνατζερ και πιθανότατα θα υπάρξουν εξελίξεις σύντομα.
Με δεδομένο το πάρε - δώσε και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός, το φιλικό με την Ζαλγκίρις δεν προσφέρεται για το οποιοδήποτε σοβαρό συμπέρασμα, πέραν του ότι οι νέοι (π.χ. Διαμαντάκος, Κόνιαρης) μαθαίνουν στο... ξύλο και αντιλαμβάνονται πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα σ' αυτό το επίπεδο.
Με τη μισή ομάδα εκτός (Φώτσης θλάση, Μαυροκεφαλίδης υποτροπή στη θλάση, Νέλσον τραυματίας, Γιάνκοβιτς άρρωστος, Σλότερ ανέτοιμος), ο Ιβάνοβιτς είναι αδύνατον να βγάλει συμπεράσματα και λογικό είναι να ρίχνει στα βαθιά τους «μικρούς» για να κερδίσει ό,τι περισσότερο μπορεί από τέτοιου είδους παιχνίδια.
Υ.Γ1.: Είτε με φανέλα, είτε με κουστούμι ο Γιασικεβίτσιους είναι σταρ. Τον βλέπεις να σηκώνεται από τον πάγκο και να ουρλιάζει, όπως έκανε και σαν παίκτης και σου βγαίνει αυθόρμητα ένα πλατύ χαμόγελο. Ο Σάρας έγινε σταρ πρώτα για την προσωπικότητά του και μετά για το ταλέντο του και την λάμψη αυτή δεν την χάνεις, ακόμη κι όταν αποσύρεσαι από τα γήπεδα.
Υ.Γ2: Το ξεκαθαρίζω από τώρα για να βγάλουμε τη χρονιά. Με την προσωπική κόντρα Αγγελόπουλων - Γιαννακόπουλου ή Γιαννακόπουλου - Αγγελόπουλων (σ.σ. το γράφω και με τις δύο σειρές για να μην αρχίσουμε τα παιδιάστικα «ποιος το άρχισε πρώτος») δεν πρόκειται να ασχοληθώ στα blog μου. Και οι δύο άλλωστε απευθύνονται σ αυτούς που φοράνε παρωπίδες, κάτι που σημαίνει ότι δεν απευθυνόμαστε στο ίδιο κοινό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου