Ποτέ χωρίς τον Διαμαντίδη!!

Ο Γιώργος Κογκαλίδης για την ήττα του Παναθηναϊκού στο Μόναχο, για τα πολλά τρίποντα, για την πρόκριση που δεν θα είναι εύκολη και αναρωτιέται τι γίνεται χωρίς τον ΜήτσοΤο είδαμε να συμβαίνει επί των ημερών του Αργύρη Πεδουλάκη, τόσο με τη Χίμκι, όσο και με την ΤΣΣΚΑ. Και στα δύο ματς ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε. Το ίδιο συνέβη και στο Μόναχο, με ανάλογο για τους "πράσινους" αποτέλεσμα, οπότε αβίαστα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως όσο ο 3D έχει σημαντική επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του, θα απαιτείται τουλάχιστον ένας πόντος, για να υπάρχει ελπίδα νίκης.

Ήταν, όμως, αυτή η αιτία που οι "πράσινοι" γνώρισαν την πρώτη ήττα της χρονιάς; Αναμφίβολα όχι. Η τρύπια άμυνα ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα. Όταν δέχεσαι 81 πόντους, όταν πέντε παίκτες έχουν διψήφιο αριθμό πόντων κι όλα αυτά από μια ομάδα που δεν είναι δα και υπερδύναμη, τότε "πρέπει" να χάσεις.

Η πλάκα είναι πως ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος σε σχέση με την Τουρόφ. Πολύ πιο ομάδα, με περισσότερους παίκτες στην εξίσωση. Χωρίς διάθεση να υποτιμήσω την ομάδα της Νέας Σμύρνης, στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας ο Παναθηναϊκός μου θύμισε… Πανιώνιο. Χθες ήταν βελτιωμένος επιθετικά, όχι όμως και αμυντικά.

Αν σταματούσαμε εδώ τη… συζήτηση για το "τριφύλλι" θα κρατούσαμε ένα θετικό (το ότι βελτιώνεται) κι ένα αρνητικό (δεν έχω πολλές ελπίδες ότι θα γίνει καλύτερος αμυντικά, αφού δεν έχει τόσο μεγάλη στοχοπροσήλωση, αλλά και παίκτες με αμυντικό προσανατολισμό).

Όταν μια ομάδα σουτάρει με 6/30 τρίποντα (μετά τα 2/2 στο ξεκίνημα, από Γιάνκοβιτς και Φώτση), τη στιγμή που έχει παίκτη να ακουμπήσει την μπάλα στο "ζωγραφιστό" (τον εξαιρετικό και χθες Μπατίστα), τότε έχει επιτρέψει στη συνήθεια να υπερισχύσει της σκέψης. Κι αυτό είναι λάθος.
Δεν αποτελεί πρόβλημα, γιατί οι "πράσινοι" μπορούν να βρουν πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να πετύχουν καλάθι. Δεν θα είναι τόσο κακοί στις επόμενες υποχρεώσεις τους ο Παππάς, ο Διαμαντίδης, ο Γκιστ, ακόμα κι ο Σλότερ των 13 πόντων. Αλλά, από την άλλη, πόσο θα μπορέσει να κρατήσει αυτήν τη φρεσκάδα ο "ερημίτης" Μπατίστα. Ο Γκιστ είναι εγνωσμένης αξίας, ξέρουμε τί μπορεί να κάνει, όμως για την ώρα (σημαντικό ρόλο παίζει ο τραυματισμός στον ώμο) δεν είναι εξίσου αποδοτικός κι ο Ράιτ είναι πολλά υποσχόμενος, αλλά για την ώρα βαρύς.

Πού καταλήγουμε; Στο ότι η υπόθεση πρόκριση μόνο εύκολη δεν είναι. Για να περάσει στους "16" ο Παναθηναϊκός πρέπει να υπερασπιστεί το ΟΑΚΑ, να ψάξει μια (τουλάχιστον) εκτός έδρας νίκη. Θέλει δουλειά κι υπομονή, ο όμιλος είναι δύσκολος και αν κρίνουμε από τις δύο πρώτες εμφανίσεις των Γερμανών, μπορεί να γίνει και δυσκολότερος.

Η ήττα της Αρμάνι στο Μιλάνο από την Μπαρτσελόνα δεν είναι κακό νέο, αλλά οι Ιταλοί δεν διαθέτουν ευκαταφρόνητη ομάδα, παρά το 0/2 στο ξεκίνημα. Αντίθετα, η νίκη της Φενέρμπαχτσε επί της Τουρόφ στην Πολωνία, απολύτως αναμενόμενο αποτέλεσμα, επιβεβαιώνει ότι η ομάδα από το Ζγκόρζελετς είναι ο αδύναμος κρίκος του ομίλου κι αλίμονο σ' αυτόν που δεν θα την κερδίσει (μέσα - έξω).*Πηγή: sportdog.gr*