Επέλεξα
επίτηδες μια εισαγωγή που παραπέμπει σε γκομενοδουλειές, διότι
απλούστατα αυτές ταιριάζουν γάντι στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την
(όπως κι αν λέγεται) ομάδα της Βιτόρια: τούτο τεκμαίρεται και από την
εσφαλμένως καλούμενη "προϊστορία", διότι επίκειται η 24η αναμέτρηση τους
μέσα σε 14 χρόνια, με τους "ερυθρόλευκους" να έχουν την υπεροχή με
βραχεία κεφαλή: 12 νίκες και 11 ήττες...
Είναι όντως φιλενάδα μας η Λαμποράλ Κούτσα, που πέρυσι έπαιξε τέσσερις φορές με τον Παναθηναϊκό και δύο με τον Ολυμπιακό, ενώ τη σεζόν 2012-13 έπαιξε τέσσερα ματς κόντρα στους Πειραιώτες και γενικώς από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας, δεν έφυγε ποτέ. Δεδομένου μάλιστα ότι κάθε χρόνο βρίσκεται στο δρόμο των ελληνικών ομάδων, μοιάζει σαν μια παλιά γκόμενα που δεν εννοεί να ξεχάσει τους αγαπητικούς της κι όλο τους ιντριγκάρει και τους ερεθίζει!
Η ομάδα της Βιτόρια έκανε το πρώτο ραντεβού της με τον Ολυμπιακό τη σεζόν 2000-01, όταν μάλιστα εξελίχθηκε σε "serial killer" των ημετέρων δυνάμεων στην Ευρωλίγκα (Περιστέρι 0-2, Ολυμπιακός 0-2, ΑΕΚ 0-3), ενώ ο προπονητής της, Ντούσκο Ιβάνοβιτς υποδυόταν αριστοτεχνικά τον "Hannhibal Lecter", που εκείνη την εποχή ήταν πολύ επίκαιρος, λόγω της προβολής της ταινίας "Η σιωπή των αμνών"!
Η σιωπή των αμνών και η σιωπή των ανθρώπων του ελληνικού μπάσκετ!
Στον πρώτο γύρο των πλέι οφς της σεζόν 2000-01, ο Ολυμπιακός (με προπονητή τον Ηλία Ζούρο) απέκλεισε τη Βερόνα με 2-0, αλλά στη συνέχεια έπεσε πάνω στο... εκστρατευτικό σώμα του ΟΗΕ, καθώς η Ταού είχε στο ρόστερ της τους Σκόλα, Μπένετ, Φουαρές, Τιμίνσκας, Στομπέργκας, Αλεξάντερ, Ομπέρτο, Κορτσιάνι και μοναδικό Ισπανό και ως εκ τούτου δακτυλοδεικτούμενο τον Βιδάλ. Οι (τρόπος του λέγειν) Βάσκοι άλωσαν το ΣΕΦ με 78-72 (Τόμιτς 5π με 1/1δ., 1/4τρ., 2λ. Σε 25 λεπτά) και πέτυχαν το 2-0 στη "Φερνάντο Μπουέσα Αρένα" με 98-76 (Τόμιτς 3π. Σε 24'., 1/6τρ., 2ρ., 1ασ., 1κλ., 4λ.)
Δυο χρόνια αργότερα οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας και μοιράστηκαν τις νίκες, μάλιστα (όπως συμβαίνει και τώρα) ο Ολυμπιακός την αντιμετώπισε αμέσως μετά τη Βαλένθια: στη Βιτόρια η Ταού επιβλήθηκε με 92-77 (Τόμιτς 14π. σε 20', με 3/4δ., 2/6τρ., 2/4β., 2ρ., 2ασ., 1λ.), ενώ στον Κορυδαλλό ο Ολυμπιακός κατήγαγε την πρώτη νίκη του μετά από τρεις μαζεμένες ήττες με 81-72 (Τόμιτς 0π., σε 16' με 0/2τρ.)
Μετά από δυο μήνες ξαναβρέθηκαν ενώπιος ενωπίω στο πλαίσιο του Top 16, με την Ταού να σημειώνει δύο νίκες: 85-83 στον Κορυδαλλό (Τόμιτς 5π., σε 22' , με 1/3δ., 1/3τρ., 2ασ.) και 87-82 στην έδρα της (Τόμιτς 5π. σε 18'., με 1/1δ., 1/3 τρ., 2ρ., 1ασ., 2λ.).
Λίγες μέρες αργότερα (κι ενώ ήδη από τον πάγκο του Ολυμπιακού είχαν περάσει ο Λευτέρης Σούμποτιτς και ο Ντράγκαν Σάκοτα, ο Τόμιτς ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, τον οποίο οδήγησε δια πυρός και σιδήρου στην πρόκριση στα πλέι οφς της Α1! Επί ημερών Μίλαν, οι "ερυθρόλευκοι" άρπαξαν την τελευταία στιγμή την όγδοη θέση, με δυο νίκες επί του Μακεδονικού και του Αμαρουσίου και μια ήττα από τον Παναθηναϊκό, από τον οποίο αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο της post season.
Ο αγώνας της 7ης Απριλίου του 2004 στη Βιτόρια θα μπορούσε να αποτελεί ένα ορόσημο στην καριέρα του Τόμιτς, διότι εάν παρέμενε στον πάγκο του Ολυμπιακού και δεν επέστρεφε την επόμενη σεζόν (επί Καζλάουσκας) ως παίκτης, αυτό θα ήταν το κύκνειο άσμα της καριέρας του στην Ευρώπη!
Στην αντίπερα όχθη τώρα: μετά τον (κάποια στιγμή θεωρούμενο ως ισόβιο προπονητή) Ντούσκο Ιβάνοβιτς και τον άλλοτε συμπαίκτη του στη Γιουγκοπλάστικα Ζαν Τάμπακ, ο Κερεχέτα αποφάσισε να εμπιστευθεί την ομάδα του σε ιταλικά χέρια: πέρυσι στον Σέρτζιο Σκαριόλο κι εφέτος στον Μάρκο Κρέσπι, που επέστρεψε στην Ισπανία μετά από 12 χρόνια. Ο (γεννημένος στο μπασκετικό λίκνο του Βαρέζε), 52χρονος προπονητής που άρχισε την καριέρα του στην Ολίμπια Μιλάνο είχε βρεθεί στον πάγκο της Σεβίλλης τη σεζόν 2001-02, ενώ στη συνέχεια κοουτσάρησε τη Σκαβολίνι Πέζαρο, συμμετέχοντας και στην Ευρωλίγκα. Από το 2006 έως το 2012 έμεινε "στάσιμος" στον πάγκο της Καζάλε Μονφεράτο και το 2012 προσλήφθηκε στη Σιένα ως ασίσταντ του Λούκα Μπάνκι τον οποίο διαδέχθηκε μετά από έναν χρόνο στην άκρη του πάγκου.
Η σεζόν 2013-14 υπήρξε ένα μάθημα ζωής τόσο για τον Κρέσπι, πόσο και για τους παίκτες της Σιένα, συμπεριλαμβανομένου και του νυν "ερυθρόλευκου" Οθέλο Χάντερ. Με τα σκάνδαλα να αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο, με τον (πρόεδρο της ομάδας και της ιταλικής λίγκας) Φερντινάντο Μινούτσι να οδηγείται στη φυλακή, με τους απλήρωτους παίκτες να μην ξέρουν τις τους ξημερώνει και με την ομάδα (των 21 τίτλων στα τελευταία δώδεκα χρόνια) να βρίσκεται στο έλεος του θεού, η πρόκριση της στους τελικούς του πρωταθλήματος, όπου μάλιστα έσυρε την Αρμάνι Μιλάνο σε επτά ματς, αποτελούσε μια τεράστια υπέρβση και ένα αληθινό ανδραγάθημα.
Σε πείσμα όλων αυτών των προβλημάτων, η Σιένα έκανε λάβαρο την περηφάνια της και έμεινε όρθια έως το τέλος της σειράς των τελικών: βρέθηκε πίσω με 0-2, πέτυχε τρεις νίκες στη σειρά (για το 3-2), ηττήθηκε με καλάθι του Τζέρελς στη λήξη του έκτου τελικού και εντέλει έπεσε ηρωϊκώς μαχόμενη στο έβδομο ματς, στις 27 Ιουνίου στο Μιλάνο με 74-67...
Την ώρα που οι Μιλανέζοι πανηγύριζαν την επιστροφή τους στο θρόνο, μέσα στα αποδυτήρια της Σιένα, η ατμόσφαιρα έμοιαζε βγαλμένη από μια ιερή μυσταγωγία: ο Κρέσπι και οι παίκτες ήξεραν ότι αυτή είναι η τελευταία συνεύρεση τους και από την επόμενη μέρα ο καθένας τους θα αναζητούσε έναν δικό του καινούργιο προορισμό...
Και τότε έγινε στην κυριολεξία της.... πουτάνας το κάγκελο!
Ο Κρέσπι ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε μαθητεύσει στο πλευρό του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς στην Εθνική Ιταλίας (με αποκορύφωμα τον θρίαμβο στο Ευρωμπάσκετ του 1999) είναι σεσημασμένος για τη ρητορική δεινότητα του και την ικανότητα του στο ρόλο του motivator. Ως μεγάλος εμψυχωτής και άνθρωπος ο οποίος παράγει και αφουγκράζεται τα συναισθήματα είχε φροντίσει να παρουσιάσει ένα trailer της μεταγενέστερης συγκλονιστικής ομιλίας του, το βράδυ της 8ης Ιουνίου, μετά τη νίκη επί της Ρόμα (με 4-1) και την πρόκριση στη σειρά των τελικών, αλλά αυτό που έγινε μετά από 19 ημέρες δεν έχει προηγούμενο...
Περιστοιχισμένος από τους παίκτες και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και μέσα σε μια πολύ κατανυκτική ατμόσφαιρα, ο Κρέσπι τους ζήτησε να τον ακούσουν προσεκτικά και η ομιλία του (η οποία είναι προσβάσιμη στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.sportando.com/en/italy/serie-a/124616/marco-crespi-s-postgame...)ν υπήρξε σπαραξικάρδια, συγκλονιστική και σε κάθε περίπτωση ιστορική...
"Μετά από αυτή τη σεζόν, η ζωή μου όχι απλώς ως προπονητή, αλλά και ως ανθρώπου θα είναι διαφορετική. Ως άνθρωπος προσπαθώ πάντοτε να ακολουθώ ένα όνειρο και να πιέζω τον εαυτό μου να απολαμβάνει κάθε ημέρα ξεχωριστά. Από αύριο όμως αυτή η καθημερινότητα μου θα είναι πολύ δύσκολη...
Δεν ξέρω εάν θα κοουτσάρω άλλη ομάδα, αλλά ξέρω καλά ότι αυτή η σεζόν ήταν ένα όνειρο που το έζησα ως άνθρωπος και ως προπονητής. Αυτά, που καταφέρατε, αυτά που καταφέραμε όλοι μαζί είναι ονειρώδη...
Απόψε οι άλλοι μας "έκλεψαν" τον τίτλο, διότι είναι πιο πλούσιοι. Πιστέψτε όμως, όλοι θεωρούν ότι εμείς είμαστε οι νικητές. Ολοι! Θέλω να σας πιέσω να αισθανθείτε ως πρωταθλητές, διότι το αξίζετε. Δεν είναι ώρα να λυπόμαστε, αλλά να απολαύσουμε αυτό που πετύχαμε...
Ο μόνος απ' όλους που έχει πρόβλημα, είμαι εγώ. Γιατί porca puttana (τσούλα πουτάνα) πρέπει να βρω ένα καινούργιο όνειρο, γιατί εσείς δώσατε σάρκα και οστά σε αυτό που είχα από την ημέρα που έγινα προπονητής. Σας ευχαριστώ πολύ που μου το προσφέρατε... "
Κλαίμε όλοι, που έλεγε κάποτε και μια ψυχή...
Μια εβδομάδα αργότερα σε μια συνέντευξη που έδωσε στον Αρη Μπάρκα και δημοσιεύθηκε στο www.eurohoops.net ο Μάρκο Κρέσπι είπε το αυτονόητο: "Μου αρέσει να μιλώ στους παίκτες ως άνθρωπος προς ανθρώπους και προσπαθώ να τους δώσω κίνητρα. Το μπάσκετ είναι κίνηση και συγκίνηση, πάθος και συναίσθημα! Κάθε ομάδα πρέπει να προσπαθεί να κτίσει κάτι με τη συμμετοχή όλων και πέρα από τις οδηγίες και την τακτική, χρειάζεται και το συναίσθημα για να γινόμαστε όλοι κάθε μέρα καλύτεροι".
Είναι όντως φιλενάδα μας η Λαμποράλ Κούτσα, που πέρυσι έπαιξε τέσσερις φορές με τον Παναθηναϊκό και δύο με τον Ολυμπιακό, ενώ τη σεζόν 2012-13 έπαιξε τέσσερα ματς κόντρα στους Πειραιώτες και γενικώς από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή μας, δεν έφυγε ποτέ. Δεδομένου μάλιστα ότι κάθε χρόνο βρίσκεται στο δρόμο των ελληνικών ομάδων, μοιάζει σαν μια παλιά γκόμενα που δεν εννοεί να ξεχάσει τους αγαπητικούς της κι όλο τους ιντριγκάρει και τους ερεθίζει!
Η ομάδα της Βιτόρια έκανε το πρώτο ραντεβού της με τον Ολυμπιακό τη σεζόν 2000-01, όταν μάλιστα εξελίχθηκε σε "serial killer" των ημετέρων δυνάμεων στην Ευρωλίγκα (Περιστέρι 0-2, Ολυμπιακός 0-2, ΑΕΚ 0-3), ενώ ο προπονητής της, Ντούσκο Ιβάνοβιτς υποδυόταν αριστοτεχνικά τον "Hannhibal Lecter", που εκείνη την εποχή ήταν πολύ επίκαιρος, λόγω της προβολής της ταινίας "Η σιωπή των αμνών"!
Η σιωπή των αμνών και η σιωπή των ανθρώπων του ελληνικού μπάσκετ!
Στον πρώτο γύρο των πλέι οφς της σεζόν 2000-01, ο Ολυμπιακός (με προπονητή τον Ηλία Ζούρο) απέκλεισε τη Βερόνα με 2-0, αλλά στη συνέχεια έπεσε πάνω στο... εκστρατευτικό σώμα του ΟΗΕ, καθώς η Ταού είχε στο ρόστερ της τους Σκόλα, Μπένετ, Φουαρές, Τιμίνσκας, Στομπέργκας, Αλεξάντερ, Ομπέρτο, Κορτσιάνι και μοναδικό Ισπανό και ως εκ τούτου δακτυλοδεικτούμενο τον Βιδάλ. Οι (τρόπος του λέγειν) Βάσκοι άλωσαν το ΣΕΦ με 78-72 (Τόμιτς 5π με 1/1δ., 1/4τρ., 2λ. Σε 25 λεπτά) και πέτυχαν το 2-0 στη "Φερνάντο Μπουέσα Αρένα" με 98-76 (Τόμιτς 3π. Σε 24'., 1/6τρ., 2ρ., 1ασ., 1κλ., 4λ.)
Δυο χρόνια αργότερα οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας και μοιράστηκαν τις νίκες, μάλιστα (όπως συμβαίνει και τώρα) ο Ολυμπιακός την αντιμετώπισε αμέσως μετά τη Βαλένθια: στη Βιτόρια η Ταού επιβλήθηκε με 92-77 (Τόμιτς 14π. σε 20', με 3/4δ., 2/6τρ., 2/4β., 2ρ., 2ασ., 1λ.), ενώ στον Κορυδαλλό ο Ολυμπιακός κατήγαγε την πρώτη νίκη του μετά από τρεις μαζεμένες ήττες με 81-72 (Τόμιτς 0π., σε 16' με 0/2τρ.)
Μετά από δυο μήνες ξαναβρέθηκαν ενώπιος ενωπίω στο πλαίσιο του Top 16, με την Ταού να σημειώνει δύο νίκες: 85-83 στον Κορυδαλλό (Τόμιτς 5π., σε 22' , με 1/3δ., 1/3τρ., 2ασ.) και 87-82 στην έδρα της (Τόμιτς 5π. σε 18'., με 1/1δ., 1/3 τρ., 2ρ., 1ασ., 2λ.).
Λίγες μέρες αργότερα (κι ενώ ήδη από τον πάγκο του Ολυμπιακού είχαν περάσει ο Λευτέρης Σούμποτιτς και ο Ντράγκαν Σάκοτα, ο Τόμιτς ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, τον οποίο οδήγησε δια πυρός και σιδήρου στην πρόκριση στα πλέι οφς της Α1! Επί ημερών Μίλαν, οι "ερυθρόλευκοι" άρπαξαν την τελευταία στιγμή την όγδοη θέση, με δυο νίκες επί του Μακεδονικού και του Αμαρουσίου και μια ήττα από τον Παναθηναϊκό, από τον οποίο αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο της post season.
Ο αγώνας της 7ης Απριλίου του 2004 στη Βιτόρια θα μπορούσε να αποτελεί ένα ορόσημο στην καριέρα του Τόμιτς, διότι εάν παρέμενε στον πάγκο του Ολυμπιακού και δεν επέστρεφε την επόμενη σεζόν (επί Καζλάουσκας) ως παίκτης, αυτό θα ήταν το κύκνειο άσμα της καριέρας του στην Ευρώπη!
Στην αντίπερα όχθη τώρα: μετά τον (κάποια στιγμή θεωρούμενο ως ισόβιο προπονητή) Ντούσκο Ιβάνοβιτς και τον άλλοτε συμπαίκτη του στη Γιουγκοπλάστικα Ζαν Τάμπακ, ο Κερεχέτα αποφάσισε να εμπιστευθεί την ομάδα του σε ιταλικά χέρια: πέρυσι στον Σέρτζιο Σκαριόλο κι εφέτος στον Μάρκο Κρέσπι, που επέστρεψε στην Ισπανία μετά από 12 χρόνια. Ο (γεννημένος στο μπασκετικό λίκνο του Βαρέζε), 52χρονος προπονητής που άρχισε την καριέρα του στην Ολίμπια Μιλάνο είχε βρεθεί στον πάγκο της Σεβίλλης τη σεζόν 2001-02, ενώ στη συνέχεια κοουτσάρησε τη Σκαβολίνι Πέζαρο, συμμετέχοντας και στην Ευρωλίγκα. Από το 2006 έως το 2012 έμεινε "στάσιμος" στον πάγκο της Καζάλε Μονφεράτο και το 2012 προσλήφθηκε στη Σιένα ως ασίσταντ του Λούκα Μπάνκι τον οποίο διαδέχθηκε μετά από έναν χρόνο στην άκρη του πάγκου.
Η σεζόν 2013-14 υπήρξε ένα μάθημα ζωής τόσο για τον Κρέσπι, πόσο και για τους παίκτες της Σιένα, συμπεριλαμβανομένου και του νυν "ερυθρόλευκου" Οθέλο Χάντερ. Με τα σκάνδαλα να αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο, με τον (πρόεδρο της ομάδας και της ιταλικής λίγκας) Φερντινάντο Μινούτσι να οδηγείται στη φυλακή, με τους απλήρωτους παίκτες να μην ξέρουν τις τους ξημερώνει και με την ομάδα (των 21 τίτλων στα τελευταία δώδεκα χρόνια) να βρίσκεται στο έλεος του θεού, η πρόκριση της στους τελικούς του πρωταθλήματος, όπου μάλιστα έσυρε την Αρμάνι Μιλάνο σε επτά ματς, αποτελούσε μια τεράστια υπέρβση και ένα αληθινό ανδραγάθημα.
Σε πείσμα όλων αυτών των προβλημάτων, η Σιένα έκανε λάβαρο την περηφάνια της και έμεινε όρθια έως το τέλος της σειράς των τελικών: βρέθηκε πίσω με 0-2, πέτυχε τρεις νίκες στη σειρά (για το 3-2), ηττήθηκε με καλάθι του Τζέρελς στη λήξη του έκτου τελικού και εντέλει έπεσε ηρωϊκώς μαχόμενη στο έβδομο ματς, στις 27 Ιουνίου στο Μιλάνο με 74-67...
Την ώρα που οι Μιλανέζοι πανηγύριζαν την επιστροφή τους στο θρόνο, μέσα στα αποδυτήρια της Σιένα, η ατμόσφαιρα έμοιαζε βγαλμένη από μια ιερή μυσταγωγία: ο Κρέσπι και οι παίκτες ήξεραν ότι αυτή είναι η τελευταία συνεύρεση τους και από την επόμενη μέρα ο καθένας τους θα αναζητούσε έναν δικό του καινούργιο προορισμό...
Και τότε έγινε στην κυριολεξία της.... πουτάνας το κάγκελο!
Ο Κρέσπι ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε μαθητεύσει στο πλευρό του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς στην Εθνική Ιταλίας (με αποκορύφωμα τον θρίαμβο στο Ευρωμπάσκετ του 1999) είναι σεσημασμένος για τη ρητορική δεινότητα του και την ικανότητα του στο ρόλο του motivator. Ως μεγάλος εμψυχωτής και άνθρωπος ο οποίος παράγει και αφουγκράζεται τα συναισθήματα είχε φροντίσει να παρουσιάσει ένα trailer της μεταγενέστερης συγκλονιστικής ομιλίας του, το βράδυ της 8ης Ιουνίου, μετά τη νίκη επί της Ρόμα (με 4-1) και την πρόκριση στη σειρά των τελικών, αλλά αυτό που έγινε μετά από 19 ημέρες δεν έχει προηγούμενο...
Περιστοιχισμένος από τους παίκτες και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και μέσα σε μια πολύ κατανυκτική ατμόσφαιρα, ο Κρέσπι τους ζήτησε να τον ακούσουν προσεκτικά και η ομιλία του (η οποία είναι προσβάσιμη στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.sportando.com/en/italy/serie-a/124616/marco-crespi-s-postgame...)ν υπήρξε σπαραξικάρδια, συγκλονιστική και σε κάθε περίπτωση ιστορική...
"Μετά από αυτή τη σεζόν, η ζωή μου όχι απλώς ως προπονητή, αλλά και ως ανθρώπου θα είναι διαφορετική. Ως άνθρωπος προσπαθώ πάντοτε να ακολουθώ ένα όνειρο και να πιέζω τον εαυτό μου να απολαμβάνει κάθε ημέρα ξεχωριστά. Από αύριο όμως αυτή η καθημερινότητα μου θα είναι πολύ δύσκολη...
Δεν ξέρω εάν θα κοουτσάρω άλλη ομάδα, αλλά ξέρω καλά ότι αυτή η σεζόν ήταν ένα όνειρο που το έζησα ως άνθρωπος και ως προπονητής. Αυτά, που καταφέρατε, αυτά που καταφέραμε όλοι μαζί είναι ονειρώδη...
Απόψε οι άλλοι μας "έκλεψαν" τον τίτλο, διότι είναι πιο πλούσιοι. Πιστέψτε όμως, όλοι θεωρούν ότι εμείς είμαστε οι νικητές. Ολοι! Θέλω να σας πιέσω να αισθανθείτε ως πρωταθλητές, διότι το αξίζετε. Δεν είναι ώρα να λυπόμαστε, αλλά να απολαύσουμε αυτό που πετύχαμε...
Ο μόνος απ' όλους που έχει πρόβλημα, είμαι εγώ. Γιατί porca puttana (τσούλα πουτάνα) πρέπει να βρω ένα καινούργιο όνειρο, γιατί εσείς δώσατε σάρκα και οστά σε αυτό που είχα από την ημέρα που έγινα προπονητής. Σας ευχαριστώ πολύ που μου το προσφέρατε... "
Κλαίμε όλοι, που έλεγε κάποτε και μια ψυχή...
Μια εβδομάδα αργότερα σε μια συνέντευξη που έδωσε στον Αρη Μπάρκα και δημοσιεύθηκε στο www.eurohoops.net ο Μάρκο Κρέσπι είπε το αυτονόητο: "Μου αρέσει να μιλώ στους παίκτες ως άνθρωπος προς ανθρώπους και προσπαθώ να τους δώσω κίνητρα. Το μπάσκετ είναι κίνηση και συγκίνηση, πάθος και συναίσθημα! Κάθε ομάδα πρέπει να προσπαθεί να κτίσει κάτι με τη συμμετοχή όλων και πέρα από τις οδηγίες και την τακτική, χρειάζεται και το συναίσθημα για να γινόμαστε όλοι κάθε μέρα καλύτεροι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου