ΕΝΑ πράγμα «ζητούσα» για τον αγώνα με τη Γιουβέντους, στο χθεσινό σχόλιό μου: να μην σκοράρουν πρώτα οι Ιταλοί.
Ήθελα πάση θυσία τον Ολυμπιακό να ανοίξει πρώτος αυτός το σκορ, γιατί πολύ απλά τουλάχιστον μέσα στο Καραϊσκάκη έχει μάθει να διαχειρίζεται σχεδόν άριστα αυτό το πράγμα ακόμη κι όταν παίζει στο πιο υψηλό επίπεδο, στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Έβαλε ο Ολυμπιακός πρώτος γκολ; Κέρδισε και την Ατλέτικο και την Γιουνάϊτεντ και την Άντερλεχτ και την Μπενφίκα (δύο φορές, 1-0, 5-1) και τη Μονπελιέ και τη Ρούμπιν και την Άρσεναλ (δύο φορές, 3-1, 1-0) και την Ντόρτμουντ και την ΑΖ και την Χέρτα και τη Βέρντερ! Το είχε κάνει 13 φορές τα τελευταία χρόνια! Ε, γιατί να μην κέρδιζε και τη Γιουβέντους, που ούτως η, άλλως έχει ένα ψυχολογικό θέμα, για όσους έχουν αναλύσει τα ευρωπαϊκά παιχνίδια της, όταν τρώει πρώτη γκολ.
Και το γκολ ήρθε πρώτο για τον Ολυμπιακό, γιατί το άξιζε. Γιατί και πριν το γκολ είχε τρεις ευκαιρίες, μπλοκάροντας παράλληλα εντελώς τη Γιουβέντους, που μηδέ των κόρνερ και των φάουλ του Πίρλο είχε μέχρι το 51΄, μία τελική, σε ένα άψυχο σουτ του Βιδάλ πάνω σε ένα συμπαίκτη του!
Πριν εφτά χρόνια (!!!) σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε ματς προηγούμενος στο σκορ: με τη Λάτσιο, που για όσους το θυμούνται είχε ισοφαρίσει με γκολ οφσάϊντ παρακαλώ και δη σε κελεισμένων των θυρών Καραϊσκάκη, το Σεπτέμβρη του 2007. Έκτοτε, μόνο σε ένα ματς, για το Γιουρόπα Λιγκ, του γύρισε ομάδα αποτέλεσμα, η Μέταλιστ (1-2). Και το γύρισε γιατί ο Μέγερι της είχε κάνει με απίστευτο δώρο το καθοριστικό 1-1, που άλλαξε όλο το ματς.
Χθες υπήρχε ο Ρομπέρτο, που δεν έκανε δώρα, αλλά κατέβαζε τα ρολά με χέρια και με πόδια! Έδειξε γιατί υπάρχει στο ποδόσφαιρο το αξίωμα ότι η μεγάλη ομάδα ξεκινάει από ένα μεγάλο γκολκίπερ. Γιατί ακριβώς όταν θα λυγίσει κάποιες στιγμές μία μεγάλη ομάδα, όπως χθες μετά το 65’, πρέπει να υπάρχει ο «τελευταίος παίκτης της», για να κάνει το στοπ, να πει στον αντίπαλο το «απαγορεύεται».
Κι είναι ανόητος όποιος θεωρεί ότι η εκπληκτική εμφάνιση του Ρομπέρτο μειώνει, με οποιονδήποτε τρόπο, τη νίκη και την απόδοση του Ολυμπιακού, που δεν είχε καμία σχέση με το άλλο τεράστιο 1-0, επί της Μπενφίκα πέρσι τέτοιο καιρό, αφού τότε ο Ολυμπιακός είχε παίξει άμυνα όλο το ματς, ενώ χθες ήταν καλύτερος της Γιουβέντους σε όλο το α΄ ημίχρονο και την έπαιξε στα ίσα και στο πρώτο 20λεπτο του β΄ημιχρόνου.
Δηλαδή πως θα γίνει ρε μεγάλε; Όταν ο άλλος Ισπανός, ο Ντε Χέα, έπιασε πέρσι το άπιαστο στο Γιουνάϊτεντ-Ολυμπιακός, με τη διπλή επέμβαση στα σουτ των Τσόρι και Φουστέρ ήταν καλά; Προημιτελικά Τσάμπιονς Λιγκ θα πήγαινε ο Ολυμπιακός αν δεν έκανε ο γκολκίπερ της Μάντσεστερ την απίστευτη εκείνη διπλή απόκρουση.
Ο Ρομπέρτο δεν πρέπει να τα πιάνει; Πρέπει να τα τρώει για να βλέπουν χαρά οι αντιολυμπιακοί;
Ήθελα πάση θυσία τον Ολυμπιακό να ανοίξει πρώτος αυτός το σκορ, γιατί πολύ απλά τουλάχιστον μέσα στο Καραϊσκάκη έχει μάθει να διαχειρίζεται σχεδόν άριστα αυτό το πράγμα ακόμη κι όταν παίζει στο πιο υψηλό επίπεδο, στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Έβαλε ο Ολυμπιακός πρώτος γκολ; Κέρδισε και την Ατλέτικο και την Γιουνάϊτεντ και την Άντερλεχτ και την Μπενφίκα (δύο φορές, 1-0, 5-1) και τη Μονπελιέ και τη Ρούμπιν και την Άρσεναλ (δύο φορές, 3-1, 1-0) και την Ντόρτμουντ και την ΑΖ και την Χέρτα και τη Βέρντερ! Το είχε κάνει 13 φορές τα τελευταία χρόνια! Ε, γιατί να μην κέρδιζε και τη Γιουβέντους, που ούτως η, άλλως έχει ένα ψυχολογικό θέμα, για όσους έχουν αναλύσει τα ευρωπαϊκά παιχνίδια της, όταν τρώει πρώτη γκολ.
Και το γκολ ήρθε πρώτο για τον Ολυμπιακό, γιατί το άξιζε. Γιατί και πριν το γκολ είχε τρεις ευκαιρίες, μπλοκάροντας παράλληλα εντελώς τη Γιουβέντους, που μηδέ των κόρνερ και των φάουλ του Πίρλο είχε μέχρι το 51΄, μία τελική, σε ένα άψυχο σουτ του Βιδάλ πάνω σε ένα συμπαίκτη του!
Πριν εφτά χρόνια (!!!) σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε ματς προηγούμενος στο σκορ: με τη Λάτσιο, που για όσους το θυμούνται είχε ισοφαρίσει με γκολ οφσάϊντ παρακαλώ και δη σε κελεισμένων των θυρών Καραϊσκάκη, το Σεπτέμβρη του 2007. Έκτοτε, μόνο σε ένα ματς, για το Γιουρόπα Λιγκ, του γύρισε ομάδα αποτέλεσμα, η Μέταλιστ (1-2). Και το γύρισε γιατί ο Μέγερι της είχε κάνει με απίστευτο δώρο το καθοριστικό 1-1, που άλλαξε όλο το ματς.
Χθες υπήρχε ο Ρομπέρτο, που δεν έκανε δώρα, αλλά κατέβαζε τα ρολά με χέρια και με πόδια! Έδειξε γιατί υπάρχει στο ποδόσφαιρο το αξίωμα ότι η μεγάλη ομάδα ξεκινάει από ένα μεγάλο γκολκίπερ. Γιατί ακριβώς όταν θα λυγίσει κάποιες στιγμές μία μεγάλη ομάδα, όπως χθες μετά το 65’, πρέπει να υπάρχει ο «τελευταίος παίκτης της», για να κάνει το στοπ, να πει στον αντίπαλο το «απαγορεύεται».
Κι είναι ανόητος όποιος θεωρεί ότι η εκπληκτική εμφάνιση του Ρομπέρτο μειώνει, με οποιονδήποτε τρόπο, τη νίκη και την απόδοση του Ολυμπιακού, που δεν είχε καμία σχέση με το άλλο τεράστιο 1-0, επί της Μπενφίκα πέρσι τέτοιο καιρό, αφού τότε ο Ολυμπιακός είχε παίξει άμυνα όλο το ματς, ενώ χθες ήταν καλύτερος της Γιουβέντους σε όλο το α΄ ημίχρονο και την έπαιξε στα ίσα και στο πρώτο 20λεπτο του β΄ημιχρόνου.
Δηλαδή πως θα γίνει ρε μεγάλε; Όταν ο άλλος Ισπανός, ο Ντε Χέα, έπιασε πέρσι το άπιαστο στο Γιουνάϊτεντ-Ολυμπιακός, με τη διπλή επέμβαση στα σουτ των Τσόρι και Φουστέρ ήταν καλά; Προημιτελικά Τσάμπιονς Λιγκ θα πήγαινε ο Ολυμπιακός αν δεν έκανε ο γκολκίπερ της Μάντσεστερ την απίστευτη εκείνη διπλή απόκρουση.
Ο Ρομπέρτο δεν πρέπει να τα πιάνει; Πρέπει να τα τρώει για να βλέπουν χαρά οι αντιολυμπιακοί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου