Superclasico
de las Americas, η αναμέτρηση που συμπληρώνει 100 χρόνια ιστορίας
γεμάτη μαγεία, ένταση και πάθος. Δίχως αμφιβολία οι δυο πιο εμβληματικές
ομάδες, με αντιπαλότητα, αλλά και... κόντρες που ακόμα δεν έχουν λυθεί.
Οπως, ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Πελέ ή Μαραντόνα; Το
καυτό αυτό θέμα άρχισε με την εμφάνιση του Ντιέγκο το 1980, αλλά ακόμα
συνεχίζεται... Το Πεκίνο φιλοξενεί ένα σπουδαίο φιλικό και μεις
γυρίζουμε πίσω για να φτιάξουμε τις ενδεκάδες Βραζιλιάνων και Αργεντίνων
που έγραψαν ιστορία! Τα διλήμματα αρκετά, ο πάγκος γεμάτος, αλλά στο
βασικό σχήμα χωράνε οι πιο εμβληματικές φιγούρες!
Τερματοφύλακες:
Σε αυτή τη θέση ελάχιστες φορές οι δυο ομάδες είχαν αξιοπιστία. Σε αυτό
τον αιώνα, ο Γκιλμάρ ήταν ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει η Βραζιλία
βοηθώντας στην κατάκτηση των τροπαίων του 1958 και του 1962. Ο
τερματοφύλακας - άγγελος της Σελεσάο είναι άλλωστε ο μοναδικός γκολκίπερ
με δυο Παγκόσμια κύπελλα. Επιβλητικός, έμπειρος και με αξιοθαύμαστη
ευελιξία, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους Βραζιλιάνους γκολκίπερ
όλων των εποχών.
Στην
Αργεντινή, ο Φιγιόλ θεωρείται ως ο «άγγελος» της, αφού στην παρθενική
του συμμετοχή το 1978 κατάφερε να σηκώσει την κούπα του Παγκόσμιου
πρωταθλητή. Ο τερματοφύλακας της Ρίβερ Πλέιτ αναδείχθηκε ως ένας από
τους καλύτερους στην ιστορία της χώρας. Δεν ξεχνάμε Ταφαρέλ,
Γκοϊκοετσέα, αλλά και τον... Ρομέρο που στα γήπεδα της Βραζιλίας το
πάλεψε... μόνος για την κούπα!
Μπακ (Δεξιά - Αριστερά):
Πολλές επιλογές, αλλά και... διλήμματα. Και μπορεί για την Αργεντινή ο
θρυλικός Χαβιέ Ζανέτι να είναι ό,τι καλύτερο (145 συμμετοχές), αλλά στη
Βραζιλία είμαστε ανάμεσα σε Κάρλος Αλμπέρτο, Καφού. Ο πρώτος το 2002
έγινε πρώτος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε 3 τελικούς Παγκοσμίου
Κυπέλλου, ρέκορντμαν συμμετοχών, 2 Μουντιάλ, 2 Κόπα Αμέρικα, μάλλον του
δίνουν το πάνω χέρι απέναντι στον παιχταρά Κάρλος Αλμπέρτο, που κανείς
δεν ξεχνά την πορεία του στον δρόμο για την κούπα το 1970.
Στα
αριστερά τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα. Ρομπέρτο Κάρλος από τη μία,
Χουάν Πάμπλο Σορίν από την άλλη. Βέβαια, δεν πρέπει ποτέ να
λησμονήσουμε τον Θρύλο, Νίλτον Σάντος, ο οποίος ήταν μέλος της ομάδας
των δυο Μουντιάλ (1958-1962). Μάλιστα, η FIFA τον ανέδειξε τον καλύτερο
αριστερό μπακ όλων των εποχών! Εξαιρετικός και το Ταραντίνι για την
Αργεντινή, αλλά η εμβληματική φιγούρα του Σορίν τον βάζει στον πάγκο!
Κέντρο άμυνας: Λούσιο
και Μπελίνι από τη μία, Πασαρέλα και Ρουγκέρι από την άλλη. Η Βραζιλία
ποτέ δεν έβγαζε μεγάλους αμυντικούς, όμως οι δυο πρώτοι κατάφεραν να
ξεχωρίσουν. Βράχος της ομάδας του 2002 ο Λούσιο (105 εμφανίσεις),
αρχηγός στο Μουντιάλ του 1958 ο Μπελίνι. Φυσικά, έχουμε και τον Αλνταΐρ
(81 συμμετοχές), αλλά η ομάδα του 1994 δεν μας είχε... θολώσει!
Οι
δυο Αργεντίνοι που προαναφέραμε ήταν εκθαμβωτικοί. Ο Πασαρέλα αρχηγός
της ομάδας το 1978 και ο δεύτερος, ηγέτης της άμυνας το 1986. Σκληροί
αμυντικοί, ικανότατοι με τη μπάλα, έγραψαν τη δική τους ιστορία!
Μέσοι:
Ντίντι και Γκέρσον για τη Βραζιλία, Μασκεράνο, Ράτιν για την Αργεντινή.
Ο Ντίντι ήταν ο επιτελικός μέσος που... έψαχνε το ποδόσφαιρο της
Βραζιλίας, όταν τον βρήκε έκανε... θαύματα! Σούπερ συμβολή στα Μουντιάλ
του 1958 και του 1962, σπεσιαλίστας στα στημένα, δεν «ζούσαν» χωρίς
αυτόν ο Πελέ, ο Βαβά και ο Γκαρίντσα. Ο Γκέρσον ήταν ο μαέστρος της
ομάδας του 1970, χωρίς αυτόν η ομάδα έχανε σε ώθηση. Κανείς δεν ξεχνά
και τον Ντούνγκα, από τους πιο εργατικούς παίκτες στην ιστορία της
Βραζιλίας.
Στον
αντίποδα, ο Μασκεράνο πήγε φέτος να το σηκώσει μόνος του! Απίστευτα
εργατικός, μαχητής, με 103 συμμετοχές είναι ο παίκτης που κερδίζει μια
θέση στο κέντρο. Δίπλα του ο εμβληματικός αρχηγός της Μπόκα, Αντόνιο
Ρατίν. Δεν θα ξεχάσει κανείς την απoβολή του στο Μουντιάλ του 1966 στα
προημιτελικά με την Αγγλία. Σε απόφαση... σκάνδαλο, ο Κρέιτλιν τον
απέβαλλε, ο Ρατίν έμεινε 8(!) λεπτά στο γήπεδο να τον καθυστερήσει, ενώ
στη συνέχεια κάθισε στο κόκκινο χαλί που ήταν στρωμένο για τη Βασίλισσα.
Χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας να τον βγάλει έξω!
Επιτελικοί:
Γκαρίντσα και Ριβελίνο για Βραζιλία, Μαραντόνα, Μέσι για Αργεντινή!
Βέβαια, στον πάγκο της Βραζιλίας γι αυτή τη θέση θα βάλουμε και τονς
Ζαϊρζίνιο, Σόκρατες, Ζίκο, Ροναλντίνιο και Ριβάλντο, έτσι για να είμαστε
όλοι ευχαριστημένοι. Τα σχόλια περιττεύουν, αφού όλοι τους ήταν
τεράστιοι ηγέτες. Ο Γκαρίντσα αστέρι της ομάδας το 1958 και το 1962,
Ριβελίνο το καλύτερο αριστερό στον κόσμο, με 26 γκολ σε 92 εμφανίσεις
από το 1965 μέχρι το 1978!
Οσο
για το ζευγάρι της Αργεντινής... ΜΑΓΕΙΑ! Δυο από τους μεγαλύτερους
παίκτες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, οι παίκτες που με την ευφυία τους
άλλαξαν το πως αντιλαμβανόμαστε τη μπάλα. Ο Ντιέγκο είναι ο Θεός του
ποδοσφαίρου και η Αργεντινή όταν μιλά για μπάλα... προσεύχεται για τον
Ντιεγκίτο! Ο ποδοσφαιριστής που πήρε μια ομάδα μόνος και της έδωσε αυτό
που χρειαζόταν για να φτάσει στην κορυφή (1986). Ο Μέσι δεν τα κατάφερε
στη Βραζιλία να... κλέψει τη δόξα του Μαραντόνα, όμως είναι
αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για ένα Μουντιάλ.
Επιθετικοί:
Ρονάλντο και Πελέ για Βραζιλία, Κέμπες, Μπατιστούτα από την άλλη. Αν θα
μπορούσαμε να διορθώσουμε λίγο την ιστορία και να βλέπαμε το
«φαινόμενο» δίπλα στον Θρύλο στην ίδια ενδεκάδα... Ο Πελέ (77 γκολ σε 92
παιχνίδια) είναι ο Βραζιλιάνος μάγος που αγαπήθηκε όσο λίγοι στην
πατρίδα του και μαζί με τον Ντιέγκο πέρασαν στην ιστορία ως οι Θεοί του
ποδοσφαίρου. Το «φαινόμενο» κατάφερε να κλέψει από τη μαγεία του Πελέ,
με ένα αλησμόνητο ματς κόντρα στους Γερμανούς το 2002!
Οι
εικόνες όμως του 1978 στον τελικό με την Ολλανδία μένουν για πάντα
χαραγμένες στις μνήμες των Αργεντίνων (πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση με 6
γκολ). Ο Κέμπες πέτυχε 20 γκολ σε 43 ματς και συγκαταλέγεται στη λίστα
με τους κορυφαίους φορ στον πλανήτη. Ο Μπατιγκόλ θα μπορούσε να είχε
κερδίσει πολλά περισσότερα. Σε μια καριέρα 17 ετών κέρδισε μόλις δυο
τίτλους και δυο Κόπα Αμέρικα. Με την Αργεντινή πέτυχε 56 γκολ σε 78 ματς
και κανείς δεν μπορεί να τον βγάλει από την ενδεκάδα της, ούτε και ο
Λεοπόλντο Λούκε, το δεξί χέρι του Κέμπες στο Μουντιάλ του 1978 (πέτυχε 4
γκολ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου