Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε δύο διαφορετικά πρόσωπα στη Νέα Σμύρνη, αλλά στο τέλος δικαιούται να αισθάνεται πως η αναμέτρηση αυτή ήταν ό,τι έπρεπε ενόψει του αγώνα με την Αλμπα. Η επιλογή του Χουγκάζ να αμυνθεί με ζώνη ταίριαζε στον Παναθηναϊκό που ήθελε να «φτιάξει» την αυτοπεποίθησή του, να αισθανθεί πως βρίσκεται σε καλή αγωνιστική κατάσταση και να μπει με... πατημένο το γκάζι, όπως συνηθίζει να κάνει στα εντός έδρας ματς.
Ακόμη και μια τέλεια προπόνηση δεν θα μπορούσε για παράδειγμα να προσφέρει στον Σλότερ την αγωνιστική ανάταση που του πρόσφερε η αναμέτρηση της Νέας Σμύρνης. Ο Αμερικανός που είναι εξαφανισμένος το τελευταίο διάστημα, τελείωσε τον αγώνα με 18 πόντους κι έκανε τον Ιβάνοβιτς να χαμογελά, γνωρίζοντας πως ο Σλότερ παραμένει παίκτης ψυχολογίας κι ένα καλό παιχνίδι τη δεδομένη χρονική στιγμή μπορεί να αποδειχτεί «χρυσάφι» για το επόμενο.
Ο Παναθηναϊκός ανταποκρίθηκε σωστά στη ζώνη στο δεύτερο ημίχρονο, ταύτισε την ευστοχία στο περιφερειακό σουτ με την αξιοποίηση του Μπατίστα κι επειδή ζώνη «σπάει» πρώτα από μέσα, φρόντισε να συνδυάσει σωστά και τα δύο μέχρι να φτάσει στο τελικό +30. Πιο εντυπωσιακή ωστόσο ήταν η αποτελεσματικότητα στην άμυνα, με δεδομένο ότι 12 πόντοι σε 20 λεπτά δε δέχεται ούτε ομάδα στα παιδικοεφηβικά πρωταθλήματα.
Πλέον ο Παναθηναϊκός πάει για τον αγώνα με την Αλμπα, κρατώντας την τύχη στα χέρια του. Η γερμανική ομάδα είναι ο ιδανικότερος αντίπαλος για έναν τελικό, με δεδομένο ότι δεν μιλάμε για τη Ρεάλ ή την Μπαρτσελόνα, αλλά έναν αντίπαλο που ούτε εμπειρία διαθέτει, ούτε χαρακτήρα, ούτε την ποιότητα που μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στον σοβαρό Παναθηναϊκό.
Αν οι «πράσινοι» κάνουν ό,τι συνηθίζουν, δηλαδή πιέσουν την περιφέρεια, τρέξουν στον αιφνιδιασμό και πάνε στους 20-25 πόντους στην πρώτη περίοδο, τότε θα έχουν βάλει το λιθαράκι για τη νίκη - πρόκριση.
Υ.Γ1: Κρίμα, αλλά δίκαιο για τον Πανιώνιο αυτό που του συμβαίνει... Πληρώνει τα εγκληματικά λάθη του καλοκαιριού και τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει ο Ηλίας Λιανός. Το χειρότερο είναι πως αυτή η ομάδα, το υλικό δηλαδή, δεν είναι τόσο κακό για να δικαιολογείται ο υποβιβασμός με κάτω τα χέρια, αλλά όταν κάτι ξεκινάει στραβά είναι πολύ δύσκολο να ισιώσει μεσούσης της περιόδου.
Ο Πανιώνιος ανήκει στις παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού μπάσκετ και είναι δεδομένο πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα επιστρέψει. Θα επιστρέψει γιατί είναι μπάσκετογειτονιά που λατρεύει το μπάσκετ, έχει γνώση του αθλήματος και αγαπά την ομάδα. Κι όταν υπάρχουν αυτά, τότε μπορεί να υπάρξει και χρηματοδότης σε μια «καθαρή» εταιρεία.
Υ.Γ2: Η ΑΕΚ είναι από τα λιγοστά πράγματα στο ελληνικό μπάσκετ που μου βγάζουν υγεία που με κάνουν να αισιοδοξώ για το «αύριο». Χαμογελώ στην εικόνα των 9.000 ΑΕΚτζήδων που υποστηρίζουν μ' όλη τη δύναμη της ψυχής τους αυτό το «ερχόμαστε και στο μπάσκετ». Μ' αρέσει που βλέπω μια διοίκηση που κυνηγάει τ΄όνειρό της με τρέλα και πάθος, χωρίς καφριλίκια, απειλές και εκβιασμούς.
Μια διοίκηση που σ' αυτή τη φάση τα «σπρώχνει» χωρίς αντίκρυσμα, ελπίζοντας πως η επένδυσή της θα έχει ανταπόκριση σε λιγότερο χρόνο απ' ό,τι υπολόγιζε το περασμένο καλοκαίρι, όταν ο Αγγελόπουλος αποφάσισε να βάλει λεφτά. Αν καταφέρει να ελέγξει την υπέρμετρη αισιοδοξία και τον πήχη που ανεβαίνει κατακόρυφα βδομάδα με τη βδομάδα, τότε πράγματι η ΑΕΚ θα είναι εκεί που ανήκει, γρηγορότερα απ' ό,τι υπολόγιζε η ίδια, αλλά και οι αντίπαλοί της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου