Ηταν αναμενόμενο ότι η σεζόν 2015-'16, η επόμενη δηλαδή, θα ήταν πολύ
σφικτή οικονομικά για την Τσέλσι. Το Financial Fair Play είναι έτσι
προγραμματισμένο που θα ζόριζε την μεταγραφική πολιτική των Μπλε και
ουσιαστικά άπαντες στο «Στάμφορντ Μπριτζ» φοβούνταν ότι μονάχα ένας
καινούργιος σημαντικός παίκτης θα μπορούσε να μετακινηθεί προς την ομάδα
του Ζοσέ Μουρίνιο. Ο Πορτογάλος λοιπόν έχοντας αποδεχτεί αυτή τη σκληρή
πραγματικότητα, κατέστρωνε ήδη τα σχέδια του για του χρόνου με βάση το
τωρινό δυναμικό. Ωστόσο, ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς που δεν θα μπορούσε να
δώσει άλλα χρήματα από το θησαυροφυλάκιο του, βρήκε τη λύση. Αυτή η λύση
είχε ονοματεπώνυμο...
Ο Κρίστιαν Πάρσλοου
Πρόκειται για τον Κρίστιαν Πάρσλοου, στον οποίο ο Ρώσος μεγιστάνας έδωσε το κουμάντο του FFP, ζητώντας του να κάνει ό,τι μπορεί ώστε η Τσέλσι να βρει τρόπο για να κάνει τουλάχιστον ακόμα μία μεγάλη μεταγραφή (δηλαδή δύο με την μία που είχε σίγουρη) το καλοκαίρι του 2015. Ο 51χρονος επιχειρηματίας με θητεία στη Λίβερπουλ (2009-'13), προσελήφθη τον περασμένο Οκτώβριο και ήδη μέσα Μαρτίου έχει καταφέρει να δικαιώσει το μεγάλο αφεντικό, κάνοντας τρεις ιδανικές κινήσεις: την ελεύθερη μεταγραφή του Φερνάντο Τόρες, την επέκταση του Εντέν Αζάρ και κυρίως την χορηγία της Γιοκοχάμα!
Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Η Τσέλσι από τον χειμώνα της περσινής σεζόν μέχρι και αυτόν, όποιον pol;yήταν να πουλήσει, τον πούλησε. Ο Μουρίνιο έδωσε το ΟΚ και οι Χουάν Μάτα, Κέβιν Ντε Μπρόινε, Νταβίντ Λουίζ, Ρομέλου Λουκάκου, Αντρέ Σίρλε, Ράιαν Μπερτράντ, Ντεμπά Μπα, Τοργκάν Αζάρ (ο Μοχάμεντ Σαλάχ είναι δανεικός στη Φιορεντίνα, αλλά πληρώνεται από την Τσέλσι) πωλήθηκαν, φέρνοντας έσοδα στα ταμεία του συλλόγου, ώστε να ισοσταθμιστεί ο προϋπολογισμός και να μπορέσει με τη σειρά του να αγοράσει εκείνους που ήθελε. Το πρόβλημα όμως είναι πως στο νυν ρόστερ δεν υπάρχουν αντίστοιχα ονόματα για... σκότωμα στα παζάρι.
Ο Πάρσλοου λοιπόν έδωσε τον Φεβρουάριο νέο συμβόλαιο στον Αζάρ. Οχι ότι δεν θα γινόταν, αλλά ήταν προγραμματισμένο για του χρόνου. Το επέσπευσαν όμως για έναν σημαντικό λόγο που έχει να κάνει με την ερμηνεία του οικονομικού κανονισμού της UEFA. Για να γίνει όμως κατανοητό το πως μία ανανέωση με αυξημένες αποδοχές (του Αζάρ ανέβηκαν στις 276.000 την εβδομάδα), πρέπει να καταλάβουμε πως λειτουργεί το FFP. Ας δούμε λοιπόν την περίπτωση του Αζάρ...
Η Τσέλσι τον αγόρασε το 2012, πληρώνοντας 40 εκατ. ευρώ στη Λιλ. Αυτό το ποσό μαζί με τον μισθό του γίνονται σούμα και διαιρούνται με τον χρόνο συμβολαίου του. Με το προηγούμενο που είχε διάρκεια έως το 2017, ο Βέλγος, με βάση το FFP, κόστιζε στους Μπλε 8,8 εκατ. ευρώ, ενώ τώρα που το συμβόλαιο του έχει ισχύ έως και το 2020, θα τους κοστίζει έπειτα από την αντίστοιχη διαίρεση, λιγότερα από τα μισά (4 εκατ.). Σε αυτό προσθέστε και την ελεύθερη μεταγραφή με την οποία ο Φερνάντο Τόρες έγινε κανονικά παίκτης της Μίλαν (σ.σ.: το καλοκαίρι είχε πάει αρχικά ως δανεικός) και θα έχετε ήδη ένα σημαντικό ποσό για την πρώτη επικείμενη μεταγραφή. Με αυτή την κίνηση η Τσέλσι εξασφάλισε ακόμα 24,9 εκατ. που της κόστιζε ο Ισπανός ετησίως στο FFP.
Αυτή όμως όπως είπαμε στο ξεκίνημα, θα ήταν η μία. Η άλλη εξασφαλίστηκε έπειτα από το μεγάλο deal που έκλεισε ο Πάρσλοου πριν από λίγες ημέρες., όταν και έπεσαν οι υπογραφές με την Γιοκοχάμα. Η εταιρεία ελαστικών από την Ιαπωνία, θα δώσει στους Λονδρέζους 276 εκατ. ευρώ, για να μπορεί να διαφημίζεται στη φανέλα τους την επόμενη πενταετία. Τούτο σημαίνει ότι για κάθε ένα από αυτά τα χρόνια, η Τσέλσι θα βρίσκεται στο +55,2 εκατ. ευρώ! Πρόκειται για τρελό ποσό και είναι αυξημένο πάνω από 50% σε σχέση με την χορηγία που είχε με τη Samsung. Μάλιστα, με εξαίρεση τη συμφωνία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Chevrolet (73,2 εκατ. ευρώ) καμία άλλη ομάδα στην Premier League δεν έχει κάνει καλύτερο διαφημιστικό deal.
Κατά συνέπεια, η Τσέλσι το καλοκαίρι θα μπορέσει όπως είπαμε να κάνει σίγουρα δύο καλές μεταγραφές και αυτές ίσως να μπορούν να γίνουν και τρεις. Ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι γνωστό ότι θέλει αρχικά τον Ράφαελ Βαράν και εν συνεχεία τον Πολ Πογκμπά και εφόσον της βγουν τα κουκιά και έναν επιθετικό. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι για τον Βαράν απαιτούνται 40 εκατ. ευρώ που θα θέλει η Ρεάλ και π.χ. έξι εκατ. ετήσιος μισθός για τον ίδιο (5ετές συμβόλαιο), τότε ο Γάλλος αμυντικός θα κοστίζει στην Τσέλσι με βάση το FFP, 14 εκατ. τον χρόνο. Για τον Πογκμπά πάλι η Γιουβέντους αξιώνει 80 εκατ. ευρώ και ο Γάλλος μέσος θα θέλει στην τσέπη 10 εκατ. το λιγότερο (για 5ετές συμβόλαιο). Σε αυτή την περίπτωση θα κοστίσει στην Τσέλσι 80+10x5=130 και αυτό θα διαιρεθεί με το 5. Οπότε το ποσό είναι με βάση το FFP, 26 εκατ.
Καθώς λοιπόν τα -κατά FFP- έσοδα του συλλόγου θα είναι για την επόμενη σεζόν, τα 24,9 του Τόρες, τα 4,8 του Αζάρ και πάνω απ' όλα τα 55,2 της Γιοκοχάμα (σύνολο 84,9 εκατ.), η Τσέλσι θεωρητικά πάντα και με βάση τη διαφορά εσόδων-εξόδων, θα μπορούσε εάν ήθελε να κάνει το τρελό μπαμ, να αγοράσει έναν εκ των Μέσι, Κριστιάνο ή Μπέιλ. Το βέβαιο όμως είναι ότι έχει καταφέρει να απεμπλακεί για τα επόμενα χρόνια από τον βραχνά του Financial Fair Play και τούτο σημαίνει το εξής εκπληκτικό: πως πλέον δεν βασίζεται στα ρούβλια του Αμπράμοβιτς για να είναι βιώσιμη, επιτυχημένη και συνεχώς εξελίξιμη επιχείρηση-ομάδα. Πως κανείς πια δεν θα έχει το βάσιμο επιχείρημα να την αποκαλεί περιπαικτικά... Chelski!
*Πηγή: gazzetta.gr*
Ο Κρίστιαν Πάρσλοου
Πρόκειται για τον Κρίστιαν Πάρσλοου, στον οποίο ο Ρώσος μεγιστάνας έδωσε το κουμάντο του FFP, ζητώντας του να κάνει ό,τι μπορεί ώστε η Τσέλσι να βρει τρόπο για να κάνει τουλάχιστον ακόμα μία μεγάλη μεταγραφή (δηλαδή δύο με την μία που είχε σίγουρη) το καλοκαίρι του 2015. Ο 51χρονος επιχειρηματίας με θητεία στη Λίβερπουλ (2009-'13), προσελήφθη τον περασμένο Οκτώβριο και ήδη μέσα Μαρτίου έχει καταφέρει να δικαιώσει το μεγάλο αφεντικό, κάνοντας τρεις ιδανικές κινήσεις: την ελεύθερη μεταγραφή του Φερνάντο Τόρες, την επέκταση του Εντέν Αζάρ και κυρίως την χορηγία της Γιοκοχάμα!
Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Η Τσέλσι από τον χειμώνα της περσινής σεζόν μέχρι και αυτόν, όποιον pol;yήταν να πουλήσει, τον πούλησε. Ο Μουρίνιο έδωσε το ΟΚ και οι Χουάν Μάτα, Κέβιν Ντε Μπρόινε, Νταβίντ Λουίζ, Ρομέλου Λουκάκου, Αντρέ Σίρλε, Ράιαν Μπερτράντ, Ντεμπά Μπα, Τοργκάν Αζάρ (ο Μοχάμεντ Σαλάχ είναι δανεικός στη Φιορεντίνα, αλλά πληρώνεται από την Τσέλσι) πωλήθηκαν, φέρνοντας έσοδα στα ταμεία του συλλόγου, ώστε να ισοσταθμιστεί ο προϋπολογισμός και να μπορέσει με τη σειρά του να αγοράσει εκείνους που ήθελε. Το πρόβλημα όμως είναι πως στο νυν ρόστερ δεν υπάρχουν αντίστοιχα ονόματα για... σκότωμα στα παζάρι.
Ο Πάρσλοου λοιπόν έδωσε τον Φεβρουάριο νέο συμβόλαιο στον Αζάρ. Οχι ότι δεν θα γινόταν, αλλά ήταν προγραμματισμένο για του χρόνου. Το επέσπευσαν όμως για έναν σημαντικό λόγο που έχει να κάνει με την ερμηνεία του οικονομικού κανονισμού της UEFA. Για να γίνει όμως κατανοητό το πως μία ανανέωση με αυξημένες αποδοχές (του Αζάρ ανέβηκαν στις 276.000 την εβδομάδα), πρέπει να καταλάβουμε πως λειτουργεί το FFP. Ας δούμε λοιπόν την περίπτωση του Αζάρ...
Η Τσέλσι τον αγόρασε το 2012, πληρώνοντας 40 εκατ. ευρώ στη Λιλ. Αυτό το ποσό μαζί με τον μισθό του γίνονται σούμα και διαιρούνται με τον χρόνο συμβολαίου του. Με το προηγούμενο που είχε διάρκεια έως το 2017, ο Βέλγος, με βάση το FFP, κόστιζε στους Μπλε 8,8 εκατ. ευρώ, ενώ τώρα που το συμβόλαιο του έχει ισχύ έως και το 2020, θα τους κοστίζει έπειτα από την αντίστοιχη διαίρεση, λιγότερα από τα μισά (4 εκατ.). Σε αυτό προσθέστε και την ελεύθερη μεταγραφή με την οποία ο Φερνάντο Τόρες έγινε κανονικά παίκτης της Μίλαν (σ.σ.: το καλοκαίρι είχε πάει αρχικά ως δανεικός) και θα έχετε ήδη ένα σημαντικό ποσό για την πρώτη επικείμενη μεταγραφή. Με αυτή την κίνηση η Τσέλσι εξασφάλισε ακόμα 24,9 εκατ. που της κόστιζε ο Ισπανός ετησίως στο FFP.
Αυτή όμως όπως είπαμε στο ξεκίνημα, θα ήταν η μία. Η άλλη εξασφαλίστηκε έπειτα από το μεγάλο deal που έκλεισε ο Πάρσλοου πριν από λίγες ημέρες., όταν και έπεσαν οι υπογραφές με την Γιοκοχάμα. Η εταιρεία ελαστικών από την Ιαπωνία, θα δώσει στους Λονδρέζους 276 εκατ. ευρώ, για να μπορεί να διαφημίζεται στη φανέλα τους την επόμενη πενταετία. Τούτο σημαίνει ότι για κάθε ένα από αυτά τα χρόνια, η Τσέλσι θα βρίσκεται στο +55,2 εκατ. ευρώ! Πρόκειται για τρελό ποσό και είναι αυξημένο πάνω από 50% σε σχέση με την χορηγία που είχε με τη Samsung. Μάλιστα, με εξαίρεση τη συμφωνία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Chevrolet (73,2 εκατ. ευρώ) καμία άλλη ομάδα στην Premier League δεν έχει κάνει καλύτερο διαφημιστικό deal.
Κατά συνέπεια, η Τσέλσι το καλοκαίρι θα μπορέσει όπως είπαμε να κάνει σίγουρα δύο καλές μεταγραφές και αυτές ίσως να μπορούν να γίνουν και τρεις. Ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι γνωστό ότι θέλει αρχικά τον Ράφαελ Βαράν και εν συνεχεία τον Πολ Πογκμπά και εφόσον της βγουν τα κουκιά και έναν επιθετικό. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι για τον Βαράν απαιτούνται 40 εκατ. ευρώ που θα θέλει η Ρεάλ και π.χ. έξι εκατ. ετήσιος μισθός για τον ίδιο (5ετές συμβόλαιο), τότε ο Γάλλος αμυντικός θα κοστίζει στην Τσέλσι με βάση το FFP, 14 εκατ. τον χρόνο. Για τον Πογκμπά πάλι η Γιουβέντους αξιώνει 80 εκατ. ευρώ και ο Γάλλος μέσος θα θέλει στην τσέπη 10 εκατ. το λιγότερο (για 5ετές συμβόλαιο). Σε αυτή την περίπτωση θα κοστίσει στην Τσέλσι 80+10x5=130 και αυτό θα διαιρεθεί με το 5. Οπότε το ποσό είναι με βάση το FFP, 26 εκατ.
Καθώς λοιπόν τα -κατά FFP- έσοδα του συλλόγου θα είναι για την επόμενη σεζόν, τα 24,9 του Τόρες, τα 4,8 του Αζάρ και πάνω απ' όλα τα 55,2 της Γιοκοχάμα (σύνολο 84,9 εκατ.), η Τσέλσι θεωρητικά πάντα και με βάση τη διαφορά εσόδων-εξόδων, θα μπορούσε εάν ήθελε να κάνει το τρελό μπαμ, να αγοράσει έναν εκ των Μέσι, Κριστιάνο ή Μπέιλ. Το βέβαιο όμως είναι ότι έχει καταφέρει να απεμπλακεί για τα επόμενα χρόνια από τον βραχνά του Financial Fair Play και τούτο σημαίνει το εξής εκπληκτικό: πως πλέον δεν βασίζεται στα ρούβλια του Αμπράμοβιτς για να είναι βιώσιμη, επιτυχημένη και συνεχώς εξελίξιμη επιχείρηση-ομάδα. Πως κανείς πια δεν θα έχει το βάσιμο επιχείρημα να την αποκαλεί περιπαικτικά... Chelski!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου