Για να
πω την αμαρτία μου, όταν στις 16 Νοεμβρίου (λίγα λεπτά πριν από τη
δεύτερη πρεμιέρα του στον πάγκο της ΑΕΚ, με αντίπαλο τον Απόλλωνα
Πατρών) ο Ντράγκαν Σάκοτα ενεχείρισε έναν φάκελλο στον οποίο περιέκλειε
την πρόβλεψη και τον (μίνιμουμ) πόθο του για την εφετινή σεζόν, ο
Θανάσης Ασπρούλιας και η αφεντιά μου, του είχαμε υποσχεθεί- στο
περιθώριο της τηλεοπτικής μετάδοσης από τον ΟΤΕ ΤV- ότι θα τον ανοίξουμε
και θα δημοσιοποιήσουμε το περιεχόμενο του στο τέλος της κανονικής
περιόδου...Ελα όμως, που με τρώει ο διάολος και χωρίς να ρωτήσω, ούτε τον "Σάλε", ούτε τον Ασπρούλια, αποφάσισα να ανοίξω τον φάκελλο, τον οποίο, στο λόγο της τιμής μου, κρατούσα κρυμμένο στο συρτάρι μου. Το αποτόλμησα σήμερα το πρωί και με τα λίγα σέρβικα που ξέρω, μπήκα αμέσως στο νόημα...
"Da budemo 8, da igramo lepo", που σε απλά ελληνικά σημαίνει, "να είμαστε στην οκτάδα, να παίξουμε όμορφο μπάσκετ"!
Στους τέσσερις μήνες που πέρασαν από τότε ο πήχης, τον οποίο επίτηδες έβαλε χαμηλά ο Σάκοτα, όχι μονάχα υπερπηδήθηκε, αλλά με τη φόρα που έχει πάρει κιόλας η ΑΕΚ, μπορεί να την οδηγήσει στην κατάρριψη του... πανελληνίου ρεκόρ: να καταφέρει δηλαδή η "Ενωση", μετά από την "Οδύσσεια" των τριών ετών (στην Α2 και στη Β' Εθνική), όχι μόνο να σωθεί από πολύ νωρίς, αλλά και να παίξει στα πλέι οφς, ενδεχομένως να... τρουπώσει στην πρώτη τετράδα και -Θού Κύριε φυλακήν τω στόματι μου-να επιστρέψει αυθωρεί και παραχρήμα εις τας Ευρώπας!
Αυτό το τελευταίο δεν το γράφω στην τύχη, διότι εδώ και πολύ καιρό η ΑΕΚ ψάχνεται γενικώς και αδιακρίτως για να ξαναγυρίσει πάραυτα στα Κύπελλα Ευρώπης και εάν όχι στην Ευρωλίγκα, τουλάχιστον στο Εurocup, είτε μέσω της κατάταξης του πρωταθλήματος, είτε μέσω wild card.
Ολα αυτά βεβαίως συμβαίνουν (εν κρυπτώ και παραβύστω) σε μια εποχή στην οποία συντελούνται ζυμώσεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και όχι μονάχα στη Βαρκελώνη, αλλά και από Μόναχο μεριά, καθώς η FIBA Europe ετοιμάζεται να κάνει... ντου και να διεκδικήσει την "αρπαγή" του πάλαι ποτέ Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και την επαναφορά του στους κόλπους της!
Το "Θού Κύριε φυλακήν τω στόματι μου", που έγραψα προηγουμένως, το εννοώ διότι σύμφωνα με μια πολύ σοβαρή πληροφορία, πριν από μερικές ημέρες ήλθεincognito στην Αθήνα ο Τζόρντι Μπερτομέου, συναντήθηκε με τον Μάκη Αγγελόπουλο και τον (αντιπρόεδρο της ΚΑΕ Σταύρο Δουβή και αντελήφθη ότι οι φιλοδοξίες, αλλά και οι αντικειμενικές δυνατότητες της ΑΕΚ, μπορούν να στοιχειοθετήσουν μια φερέγγυα συμμετοχή...
Τούτο βεβαίως αφορά την μεθεπόμενη ημέρα της ΑΕΚ: προηγείται αυτή που έχει ανατείλει μεσούσης της σεζόν, με την εμπλοκή του Αγγελόπουλου, την επιστροφή του Σάκοτα και τις έξι προσθήκες παικτών επιπέδου Ευρωλίγκας (Ινγκλις, Ντελινινκάιτις, Αθηναίου, Μενσά-Μπονσού, Χέρστον, Γοϊλμπεκιν) που αναβάθμισαν θεαματικά το ρόστερ, το παιχνίδι και τις προσδοκίες της .
Προς το παρόν η ΑΕΚ βρίσκεται στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας και έχει ως δεδηλωμένο και εφικτό στόχο (μετά τις δυο σερί ήττες από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό) να επιδοθεί σε ένα ντεμαράζ, που θα της αποφέρει εννέα νίκες σε ισάριθμα ματς με ότ,ι αυτό συνεπάγεται: η φιλοδοξία της είναι να τερματίσει τουλάχιστον τέταρτη, ώστε να παίξει με πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφς, αλλά προς το παρόν βρίσκεται πίσω από τον ΠΑΟΚ και τον Αρη, τους οποίους ωστόσο θα αντιμετωπίσει στο ΟΑΚΑ,επιδιώκοντας να καλύψει το -2 με τους μεν και το -11 με τους δε.
Παρεμπιπτόντως η αλλαγή του προγράμματος χάλασε τη... ζαχαρένια της ΑΕΚ, διότι αρχικώς ο αγώνας με τον Αρη επρόκειτο να διεξαχθεί στις 4 Απριλίου, ανήμερα της 47ης επετείου από την κατάκτηση του πρώτου Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά μετατέθηκε για τις 29 Μαρτίου και συμπίπτει με τον αγώνα της ποδοσφαιρικής ομάδας κόντρα στην Καλλιθέα και με τον τελικό του Κυπέλλου χάντμπολ απέναντι στον ΠΑΟΚ!
Σε πείσμα της φρενίτιδας ενθουσιασμού που θα μπορούσε να κυριεύσει κάθε ομάδα, η (παθούσα, άρα μαθούσα) ΑΕΚ πορεύεται με υπομονή, χαμηλούς τόνους και συγκρατημένο ενθουσιασμό: κρατά την μπάλα κάτω, δεν μαρτυράει τις κινήσεις ή τους μεγαλεπήβολους στόχους της και φορά παρωπίδες στα μάτια και βουλοκέρι στα αυτιά της!
Την πιο μεγάλη κουβέντα την είπε χθες το απόγευμα -και μάλιστα-στο ημίχρονο του αγώνα με τη Νέα Κηφισιά, ο Μενσά Μπονσού: "Το μυστικό μας είναι ότι σε κάθε αγώνα μπαίνουμε στο γήπεδο ως αουτσάιντερ και όχι ως φαβορί. Δεν αναφέρομαι μονάχα στα ματς με τον Παναθηναϊκό και τον ολυμπιακό, αλλά σε όλα ανεξαιρέτως..."
Αυτή είναι όντως μια ορθή προσέγγιση στα πράγματα, το μόνο που της λείπει είναι να υποστηρίζουν κιόλας οι ΑΕΚτσήδες ότι "ο στόχος μας είναι η σωτηρία", όπως έλεγε πριν από σαράντα χρόνια ο (τότε νεαρός) προπονητής της ΧΑΝΘ Θόδωρος Ροδόπουλος. Ηταν τότε που η ομάδα της Χριστιανικής Αδελφότητας κατέβηκε στην Αθήνα να παίξει με τον Ολυμπιακό και με τον Παναθηναϊκό και εάν τους νικούσε θα έπαιρνε το πρωτάθλημα!
Εντέλει ηττήθηκε και από τους δυο και βγήκε τρίτη...
Η ΑΕΚ δεν ξανάγινε ακόμη μεγάλη ομάδα, αλλά βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση για να ενδυθεί και πάλι τον χρυσοποίκιλτο μανδύα της, με όλα τα παρελκόμενα: να επιβεβαιώσει την ιστορία, την αίγλη, τις προσδοκίες του κόσμου, τη μεγάλη (για τα δεδομένα της εποχής και τις συγκυρίες) επένδυση.
Οσο πρόωρο και αν φαίνεται, (νομίζω ότι) η ΑΕΚ θα έχει την ευκαιρία να συστήνεται και πάλι ως μεγάλη ομάδα και να τονίζει στη διαπασών το δικό της "I am back",στα πλέι οφς, όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει σε σειρές αγώνων τους "από πάνω της": αυτή τη στιγμή σε έξι ματς με τον Ολυμπιακό, με τον Παναθηναϊκό, με τον ΠΑΟΚ και με τον Αρη μετρά ισάριθμες ήττες, αλλά θα πρέπει να της πιστωθεί ότι στον δεύτερο γύρο υπήρξε πολύ ανταγωνιστική απέναντι στους δυο αιωνίους.
Αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ παίζει ένα αποτελεσματικό, αλτρουιστικό γοητευτικό και ελκυστικό μπάσκετ, αλλά ο Σάκοτα και οι (έμπειροι πλέον) παίκτες του γνωρίζουν ότι τον γαμπρό τον ξυρίζουν στα πλέι οφς. Βεβαίως, η λογική του "θέλω τον κόσμο και τον θέλω τώρα" είναι πολύ φιλόδοξη και προσφέρει ένα ακαταμάχητο δέλεαρ, αλλά μέχρι να μπορεί να συμβεί αυτό, η (κάθε) ΑΕΚ είναι καταδικασμένη να φάει σφαλιάρες, να δεχτεί απογοητεύσεις, να πέσει και να ξανασηκωθεί...
Σε κάθε περίπτωση, το πράγμα πάει καλά για την "Ενωση" τόσο από ουσιαστικής, όσο και από στατιστικής πλευράς: αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ είναι τρίτη (πίσω από τους δυο "αιώνιους" στην επιθετική παραγωγικότητα, στις ασίστ και στον δείκτη αξιολόγησης (ranking), αλλά στον αντίποδα έχει να επιδείξει την πέμπτη χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος.
Καταντάει βαρετό, ωστόσο, ισχύει ανέκαθεν το κλισέ ότι "η επίθεση κόβει τα εισιτήρια, αλλά η άμυνα παίρνει τα πρωταθλήματα" και όσο η ΑΕΚ τρώει κατά μέσο όρο 75.5 πόντους ανά αγώνα, τόσο αυτό θα είναι ένα αγκάθι στον ανθισμένο κήπο της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου