Πως η Αρσεναλ παίρνει πρωτάθλημα!!

Ο Γιώργος Καραμάνος διαβάζει την ανάγκη των Κανονιέρηδων για καθαρό 6άρι και το πως με τον Φρανσίς Κοκλέν στην 11άδα, εκτοξεύεται 1η στη βαθμολογία.

Το καλοκαίρι του 2008, βγάζοντας μάτια στο EURO U-17, έψησε τον σκάουτερ της Αρσεναλ, Ζιλ Γκριμαντί, ο οποίος τον κάλεσε για μία δοκιμαστική παράσταση μπροστά στο μεγάλο αφεντικό. Ωστόσο, ο Φρανσίς Κοκλέν στάθηκε άτυχος με το καλημέρα. Ηταν μόλις 17 ετών, όταν ταξίδεψε από την Λαβάλ (έπαιζε στην άσημη Σταντ Λαβαλουά) για το μεγάλο άλμα στο Βόρειο Λονδίνο. Παρά τον σοβαρό τραυματισμό του όμως, που χρειάστηκε εγχείριση, έπεισε τον Αρσέν Βενγκέρ, ο οποίος επόπτευε τα trials. Μόνο που θα χρειαζόταν να μεσολαβήσουν έξι και κάτι χρόνια, ώστε τελικά ο Αλσατός να του δώσει την πραγματική ευκαιρία.

Οχι βέβαια πως το έκανε από άποψη. Περισσότερο στην ανάγκη βρέθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο και αποφάσισε να τον ανακαλέσει από τον δανεισμό του στην Τσάρλτον. Οι διαδοχικοί τραυματισμοί που έπληξαν εκείνη την περίοδο την ομάδα και ειδικά εκείνος του Ααρον Ράμσεϊ, έστειλαν και επίσημα τον 24χρονο (σε λίγες μέρες) Γάλλο στο «Εμιρεϊτς». Η αφορμή για να γραφτεί κοτζάμ κείμενο για την αφεντιά του Κοκλέν δεν δόθηκε όμως τόσο από την αμέριστη συνεισφορά του στην άνοδο της ομάδας, όσο από ένα πινακάκι που είδα και αποδεικνύει ένα και μόνο πράγμα: Το πόσο η Αρσεναλ είχε ανάγκη από έναν καθαρόαιμο αμυντικό χαφ...

* Ο πίνακας δεν περιλαμβάνει τις τρεις πρόσφατες αγωνιστικές. Σε αυτές η Αρσεναλ με τον Κοκλέν μέσα, πήρε 7 βαθμούς και άρα δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικά σε αυτή τη βαθμολογία όσον αφορά την 1η θέση!
Καθόρλα, Ροσίτσκι, Οζίλ, Οξλεϊντ-Τσάμπερλαίν, Ράμσεϊ, Γούιλσιρ, Αρτέτα ακόμα και ο πιο προωθημένος Αλέξις. Ολοι τους είναι από εξαιρετικοί μέχρι εκπληκτικοί με τη μπάλα στα πόδια. Εγκεφαλικοί, τεχνικά άρτιοι, βλέπουν γήπεδο, φτιάχνουν παιχνίδι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι με αυτό το ρόστερ, οι Κανονιέρηδες έχουν από το πιο πλούσια μεσοεπιθετικά δυναμικά στον κόσμο, κάτι που ίσως να ισχύει στο Νησί. Οπότε το πρόβλημα του Βενγκέρ ήταν αλλού. Η Αρσεναλ ήταν ξεκάθαρο πως υπέφερε όταν έχανε τη μπάλα.
Ο φιλότιμος Φλαμινί βρίσκεται ένα επίπεδο κάτω από αυτή την ομάδα, όπως φυσικά και ο Ντιαμπί. Ο ποιοτικός Αρτέτα πάλι δεν υπήρξε ποτέ του καθαρό 6άρι. Ως τέτοιο τον... μακιγιάρισε ο Βενγκέρ, μιας και ο Βάσκος άλλοτε ήταν ένα 10άρι, που μεγαλώνοντας έγινε -το πολύ- 8άρι. Κόφτης όμως ποτέ. Είναι πολύ εκλεπτυσμένος και μπαλαδόρος για αυτόν τον ρόλο και εννοείται πως του λείπει ο τσαμπουκάς, τα χιλιόμετρα, η διάθεση να συρθεί στο χορτάρι για μία χαμένη μπαλιά, να ρίξει μία ψηλή στο ψαχνό αν χρειαστεί. Ολα τα παραπάνω τα έχει προσδώσει ο Κοκλέν.

Για να επιστρέψουμε λοιπόν στο περίφημο πινακάκι. Σε αυτό φαίνεται περίτρανα, ότι με δαυτόν στην 11άδα, η Αρσεναλ είναι 1η στη βαθμολογία και μάλιστα με διαφορά. Ο Γάλλος αμυντικός μέσος έχει σε 18 αγώνες που έχει δώσει, ποσοστό νικών 82,4%. Κανείς άλλος παίκτης με 10+ ματς σε όλη την φετινή Premier League δεν έχει καλύτερο! Αυτό που δίνει στους Λονδρέζους είναι ισορροπία. Οσο επιθετική φιλοσοφία και αν διακατείχε ανέκαθεν την Αρσεναλ της εποχής Βενγκέρ, το ποδόσφαιρο σαν παιχνίδι πάντοτε χρειάζεται και κάποιον που να μαρκάρει.
Και ο Κοκλέν το κάνει αυτό πριν φτάσει η επικίνδυνη κατάσταση στην άμυνα. Τι συνέβαινε πριν την δική του παρουσία; Σε κάθε χαμένη μπαλιά, η αντίπαλη ομάδα βρισκόταν πιο γρήγορα και αβίαστα έξω από την περιοχή των Κανονιέρηδων. Δεν υπήρχε δηλαδή κάποιος να ανασχέσει αυτή την ορμή και έτσι η οπισθοφυλακή βρισκόταν να παλεύει πολλές φορές με περισσότερους αντιπάλους. Η χρησιμότητα του φάνηκε έντονα και στο πρόσφατο ντέρμπι με την Τσέλσι. Κόντρα σε σπουδαίους παίκτες υψηλού επιπέδου, είχε τα περισσότερα κοψίματα στον αγώνα. Ακόμα και σε σύγκριση με το σούπερ εργαλείο Νεμάνια Μάτιτς, έχει περισσότερα συνολικά στη σεζόν (62 αντί 60), παίζοντας και 1.356 λεπτά λιγότερα (σ.σ.: βέβαια ο πιο ολοκληρωμένος Μάτιτς κάνει και άλλα φοβερά πράγματα στο γήπεδο).

Οι θέσεις όπου κινήθηκε ο Κοκλέν κόντρα στην Τσέλσι δείχνουν ότι δεν βγαίνει μπροστά σχεδόν ποτέ
Αναμφίβολα η Αρσεναλ θέλει κάμποσες μεταγραφές σε διάφορες θέσεις. Το θέμα όμως του αμυντικού μέσου είναι ίσως το σημαντικότερο. Με τους Φλαμινί, Ντιαμπί και επίσημα εκτός από τον ερχόμενο Ιούνιο (λήγει το συμβόλαιο τους) και τον Αρτέτα σε διαπραγμάτευση για να πάρει παράταση ενός έτους, ο Βενγκέρ έκανε το ένα αυτονόητο: έδωσε πριν λίγο καιρό συμβόλαιο στον Κοκλέν έως το 2019. Τώρα απομένει να κάνει και το δεύτερο...
Αυτό δεν είναι άλλο από ένα δυνατό απόκτημα στην εν λόγω θέση. Γιατί καλός και Αγιος ο Γάλλος μέσος, αλλά εάν οι Λονδρέζοι θέλουν να πάψουν να απέχουν από τους μεγάλους τίτλους και να κάνουν το άλμα και στην Ευρώπη, θα πρέπει να αγοράσουν κάποιον ακόμα καλύτερο. Κάποιον που να μπορεί να ανοίξει και το παιχνίδι από πίσω, μαρκάροντας ταυτόχρονα και να μοιράζεται το ρόλο με τον Κοκλέν. Τότε ο Αλσατός θα μπορέσει να σχεδιάζει τα παιχνίδια του με μεγαλύτερη σιγουριά και θα έχει και την πολυτέλεια του rotation υψηλού επιπέδου και όχι ανάγκης. Ενα δεδομένο δηλαδή που κάνει τη διαφορά στο χτίσιμο ενός σπουδαίου ρόστερ...

*Πηγή: gazzetta.gr*