Εκείνη η βραδιά στη Σεβίλλη θα ήταν για έναν. Για μία ομάδα, για έναν παίκτη. Ενας τερματοφύλακας θα περνούσε (για πάντα) στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ο Χέλμουτ Ντουκαντάμ, θα έπιανε και τα τέσσερα πέναλτι στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (τον πρόγονο του Τσάμπιονς Λιγκ) και θα ανέβαζε τη Στεάουα Βουκουρεστίου στο ψηλότερο σκαλί της Ευρώπης.
Ηταν 7 Μαϊου, κάτι μέρες σαν κι αυτές, πριν από 29 χρόνια. Αντίπαλος της Στεάουα ήταν η Μπαρτσελόνα και ο αγώνας που γινόταν επί ισπανικού εδάφους της έδινε περισσότερες πιθανότητες.
Το παιχνίδι στο “Ραμόν Σάντσεζ Πιθχουάν”, δεν είχε σκορ. Ούτε στην κανονική διάρκεια, ούτε στην παράταση. Ολα θα κρίνονταν στα πέναλτι εκεί όπου η επιβλητική φγούρα του 27χρονου (τότε), Ντουκαντάμ με τα 193 εκατοστά ύψος, θα κυριαρχούσε. Ο Ρουμάνος τερματοφύλακας έπιασε και τα τέσσερα πέναλτι που του εκτέλεσαν οι παίκτες της Μπαρτσελόνα και έδωσε το τρόπαιο στη Στεάουα. Αυτομάτως, τα νέα κυκλοφόρησαν παντού και πολύ γρήγορα (τις επόμενες μέρες σαν “αστραπή”) το όνομά του ήταν στα χείλη των ποδοσφαιρόφιλων παγκοσμίως καθώς το κατόρθωμά του (το οποίο παρεμπιπτόντως μπήκε και στο Γκίνες) αποκτούσε μυθικές διαστάσεις.
“Είχα πάντα ένα όνειρο να φτάσω σε έναν τελικό και να αναδειχθώ στον καθοριστικό παίτκη. Στη Σεβίλλη μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω το όνειρό μου, πραγματικότητα. Στο πρώτο πέναλτι επιλέγω να πέσω δεξιά και εκεί πάει η μπάλα. Στο δεύτερο σκέφτηκα ότι ο αντίπαλος θα πιστέψει ότι θα πάω στην άλλη γωνία αλλά εγώ επέλεξα να πέσω πάλι δεξιά και απέκρουσα. Το τρίτο πέναλτι ήταν πιο εύκολο. Κάθε τερματοφύλακας που έκανε δύο αποκρούσεις στα δεξιά θα πήγαινε στα αριστερά αλλά εγώ πήγα πάλι δεξιά και το έπιασα και αυτό. Στο τέταρτο πέναλτι είχα πραγματικά πρόβλημα. Αναρωτιούμουν αν ο Μάρκος θα επέλεγε να άλλαζε γωνία ή θα κόπιαρε τα τρία προηγούμενα και θα την έστελνε δεξιά. Αποφάσισα να αλλάξω πλευρά και να πάω αριστερά. Ο Μάρκος έκανε και αυτός το ίδιο”, είναι ένα απόσπασμα από τη διήγηηση εκείνης της βραδιάς του τελικού από τον Ντουκαντάμ, στο πλαίσιο μιας συνέντευξης που έδωσε στην ΟΥΕΦΑ για τα 50 χρόνια του Ευρωπαϊκών Κυπέλλων.
Κι όλα ήταν αλήθεια για τον γεννημένο την Πρωταπριλιά του 1959, Ρουμάνο, ο οποίος τον Αύγουστο του 2010 έφτασε και μέχρι τον προεδρικό θώκο της Στεάουα. Δύο χρόνια νωρίτερα, στις 25 Μαρτίου του 2008, ο κ.Μπασέσκου, ο πρόεδρος της ρουμανικής Δημοκρατίας, τον είχε τιμήσει με ξεχωριστό βραβείο για εκείνο το βράδυ. Ηταν, είναι και θα είναι πάντα ο “Ηρωας της Σεβίλλης”. Ο Ντουκαντάμ που ακόμη και τώρα θυμάται με ξεχωριστό τρόπο εκείνο το παιχνίδι.
Η επαγγελματική του καριέρα κράτησε από το 1978 ως το 1991. Σταμάτησε σε ομάδα Β’ κατηγορίας, ουσιαστικά όμως η καριέρα του είχε “τελειώσει” λίγο καιρό μετά από εκείνο το μεγάλο βράδυ της Σεβίλλης.
Τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς ήταν για διακοπές στη Μαύρη Θάλασσα. Ενα πρωινό άρχισε να νιώθει ένα μούδιασμα στα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Αρχισε μετά να πονάει. Η γυναίκα του κάλεσε γιατρό που διέγνωσε θρόμβωση και επειγόντως “πέταξε” για Βουκουρέστι για να μπει στο χειρουργείο. Η επέμβαση κράτησε 4 ώρες και 40 λεπτά και ήταν επιτυχής. Ο χειρουργός αργότερα θα πει ότι αν περνούσε περισσότερη ώρα για να πάει στο νοσοκομείο δεν θα γλίτωνε τον ακρωτηριασμό για να σωθεί η ζωή του Ντουκαντάμ. “Ημουν τυχερός τότε και ήμουν τυχερός να παίξω και τον τελικό. Είχα νιώσει ενοχλήσεις στο χέρι μου αλλά δεν ήξερα τι είναι. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι ήταν θρόμβωση στο αίμα και η καριέρα μου είχε τελειώσει. Αν είχα παραπονεθεί στον γιατρό πριν από τον τελικό, πιθανώς να μην μου είχε επιτραπεί να παίξω”, συμπλήρωσε ο Ντουκαντάμ.
Ο Μπόλονι και ο Πεντράθα
Εκείνο το βράδυ στη Σεβίλλη, σε εκείνο του βράδυ του Ντουκαντάμ, στο γήπεδο ήταν και δυο παίκτες που αρκετά χρόνια αργότερα θα έρχονταν στη Θεσσαλονίκη για να δουλέψουν ως προπονητές. Ο ένας ήταν ο Λάζλο Μπόλονι που δούλεψε προπονητής στον ΠΑΟΚ. Ηταν συμπαίκτης του Ντουκαντάμ στη Στεάουα. Ο άλλος ήταν ο Ανχελ Πεντράθα που δούλεψε στον Ηρακλή. Ο Ισπανός έπαιζε στην Μπαρτσελόνα. Και οι δύο εκτέλεσαν πέναλτι, και οι δύο το έχασαν.
Επίσης εκεί ήταν, ως παίκτης της Στεάουα και ο Ανχελ Ιορντανέσκου που μερικά χρόνια πριν (1982-1984) έπαιζε στον ΟΦΗ ενώ, αργότερα, διετέλεσε και προπονητής της Εθνικής Ελλάδας.
Για την ιστορία, στα τέσσερα χαμένα πέναλτι της Μπαρτσελόνα (Αλεσάνκο, Πεντράθα, Αλόνσο, Μάρκος), η Στεάουα είχε δύο εύστοχα και πήρε το Κύπελλο.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου