Καθημερινά θα διαβάζετε σε εφημερίδες και σε ιστοσελίδες για το περιβόητο λοκ άουτ στο ΝΒΑ. Γράφει ο Γιώργος Κούβαρης.
Αρχίζει το πρωτάθλημα, δεν αρχίζει το πρωτάθλημα, τα βρίσκουν, δεν τα
βρίσκουν και ένα σωρό άλλες πληροφορίες για την κατάσταση που επικρατεί
στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Λογικό και επόμενο το «λουκέτο» που έχει μπει (τουλάχιστον προς το παρόν) στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη να επηρεάσει και την ευρωπαϊκή ζωή. Την μπασκετική ζωή. Γιατί την... κανονική την έχουν επηρεάσει άλλα (και πιο σοβαρά) πράγματα πουν δεν είναι της παρούσης.
Οι ΝΒΑers βρέθηκαν ξάφνου χωρίς ομάδα και προκειμένου να παραμείνουν σε καλή αγωνιστική κατάσταση, λοξοκοιτάζουν στην Ευρώπη. Για να ακριβολογώ. Δεν λοξοκοιτάζουν. Ψάχνονται! Και μάλιστα ψάχνονται πολύ. Αυτό φαίνεται τις τελευταίες εβδομάδες που ένα κύμα παικτών από το ΝΒΑ άρχισε να υπογράφει συμβόλαια με διάφορες ευρωπαϊκές ομάδες. Συμβόλαια με ημερομηνία λήξεως! Όπως τα... γιαούρτια ένα πράγμα! Μόνο που σε εκείνους δεν... αναγράφεται η ακριβής ημερομηνία λήξεως αφού κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά το πότε θα λήξει το λοκ άουτ.
Η λογική λέει ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί η χρυσή τομή. Θεωρείται δύσκολο έως απίθανο να πάει στράφι μια ολόκληρη χρονιά χωρίς να διεξαχθεί το πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Έστω και κουτσουρεμένο, όπως το 1998. Τότε είχε ξεκινήσει στις 5 Φεβρουαρίου 1999, ολοκληρώθηκε με 50 ματς (αντί 82) στην κανονική περίοδο, ενώ τα πλέι οφ διεξήχθησαν κανονικά.
Το θέμα όμως είναι άλλο στην προκειμένη περίπτωση. Εντάξει. Πήγε ο Ντερόν Ουίλιαμς στην Μπεσίκτας. Ο Ρούντι Φερνάντεθ στη Ρεάλ. Ο Ρέτζι Ουίλιαμς στην Κάχα Λαμποράλ. Ο Τόνι Πάρκερ στη Βιλερμπάν. Ο Νίκολα Μπατούμ στην Νανσί. Ο Τζόρνταν Φάρμαρ στην Μακάμπι. Ο Ντανίλο Γκαλινάρι στην Ολίμπια Μιλάνο. Ο Τάι Λόουσον στην Ζαλγκίρις Κάουνας. Ο Μεμέτ Οκούρ στην Τουρκ Τέλεκομ. Ο Νίκολα Πέκοβιτς στην Παρτίζαν ενώ ένα σωρό άλλοι ΝΒΑers έκαναν το... προσωρινό ταξίδι στην Ευρώπη.
Ακόμα και αν πάει ο Ντιρκ Νοβίτσκι στη Ρεάλ ή ο Κρις Κέιμαν στην Μπάμπεργκ ή ο Κόμπι και ο Τζινόμπιλι στην Βίρτους, ποιος θα είναι ο πραγματικά κερδισμένος; Ο παίκτης που θα έχει βρει δουλειά και θα προπονείται σε συνθήκες αγώνα ή η ομάδα που θα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα χάσει κάποια στιγμή τον καλύτερο παίκτη της; Τι θα κάνουν αυτές μόλις λήξει το λοκ άουτ;; Από αχτύπητες και... υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο αφού θα πρέπει να αλλάξουν άρδην τον τρόπο παιχνιδιού τους. Εκεί που θα παίρνει (για παράδειγμα) ο Πάρκερ 20 επιθέσεις της Βιλερμπάν ή ο Ρούντι (πόσω μάλλον ο Νοβίτσκι) άλλες τόσες της Ρεάλ, ο προπονητής της κάθε ομάδας θα κληθεί να αναπροσαρμόσει τα σχέδια και το αγωνιστικό του πλάνο εν μία νυκτί!
Έτσι χτίζονται οι σοβαρές ομάδες; Αυτές που έχουν στόχους; Αυτές που θέλουν να πετύχουν κάτι καλό; Δεν ξέρω, απλά ρωτάω! Μπορεί στο τέλος να κρατήσει το λοκ άουτ και όλες οι ομάδες να δικαιωθούν πανηγυρικά για τις κινήσεις τους. Και πάλι όμως. Αυτές οι κινήσεις είναι ασόβαρες. Ακόμα και αν γίνονται προκειμένου να πουλήσουν φανέλες, να διαφημιστούν και να γεμίσουν τα ταμεία τους σε... καιρούς κρίσης.
Θα παρατηρήσατε ότι δεν συμπεριέλαβα την ΤΣΣΚΑ Μόσχας που απέκτησε Κρστιτς και Κιριλένκο ή την Εφές Πίλσεν των Βούγιασιτς και Ιλιασόβα. Θα σας πως το γιατί. Πιστεύω ότι ο Κιριλένκο θα παραμείνει στην Ρωσία, ακόμα και αν λήξει το λοκ άουτ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπέγραψε τριετές συμβόλαιο, ενώ δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι ήταν free agent και δεν δεσμεύονταν με κανένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Οσο για την Εφές; Από τα όσα είδαμε στο τουρνουά της Κωνσταντινούπολης, ο προπονητής της ομάδας Ουφούκ Σαριτσα δεν έχει αναθέσει πρωταγωνιστικό ρόλο στον Ιλιασόβα και τον χρησιμοποιεί 15 λεπτά κατά μέσο όρο. Τουλάχιστον τώρα. Για τον Βούγιασιτς, δεν υπάρχει θέμα, αφού δεν έχει μπει όρος επιστροφής του στο ΝΒΑ μετά τη λήξη του λοκ άουτ.
Καταλήγοντας ξαναλέω ότι ζημιωμένες (θα) είναι οι ομάδες και όχι οι παίκτες. Με αυτόν τρόπο οι ΝΒΑers προσπαθούν να ασκήσουν πίεση προκειμένου να λήξει το συντομότερο δυνατόν το λοκ άουτ και η σεζόν να ξεκινήσει κανονικά. Νομίζετε ότι αρέσει στους Αμερικανούς να βλέπουν τα πρωτοκλασάτα ονόματα του πρωταθλήματος να υπογράφουν σε ευρωπαϊκές ομάδες; Ούτε καν να συζητούν μαζί τους! Και όσο για τον Κόμπι, διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν θα πάει κάπου στο τέλος...
Εις το επανιδείν
Πηγή: sentragoal.gr
Λογικό και επόμενο το «λουκέτο» που έχει μπει (τουλάχιστον προς το παρόν) στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη να επηρεάσει και την ευρωπαϊκή ζωή. Την μπασκετική ζωή. Γιατί την... κανονική την έχουν επηρεάσει άλλα (και πιο σοβαρά) πράγματα πουν δεν είναι της παρούσης.
Οι ΝΒΑers βρέθηκαν ξάφνου χωρίς ομάδα και προκειμένου να παραμείνουν σε καλή αγωνιστική κατάσταση, λοξοκοιτάζουν στην Ευρώπη. Για να ακριβολογώ. Δεν λοξοκοιτάζουν. Ψάχνονται! Και μάλιστα ψάχνονται πολύ. Αυτό φαίνεται τις τελευταίες εβδομάδες που ένα κύμα παικτών από το ΝΒΑ άρχισε να υπογράφει συμβόλαια με διάφορες ευρωπαϊκές ομάδες. Συμβόλαια με ημερομηνία λήξεως! Όπως τα... γιαούρτια ένα πράγμα! Μόνο που σε εκείνους δεν... αναγράφεται η ακριβής ημερομηνία λήξεως αφού κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά το πότε θα λήξει το λοκ άουτ.
Η λογική λέει ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί η χρυσή τομή. Θεωρείται δύσκολο έως απίθανο να πάει στράφι μια ολόκληρη χρονιά χωρίς να διεξαχθεί το πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Έστω και κουτσουρεμένο, όπως το 1998. Τότε είχε ξεκινήσει στις 5 Φεβρουαρίου 1999, ολοκληρώθηκε με 50 ματς (αντί 82) στην κανονική περίοδο, ενώ τα πλέι οφ διεξήχθησαν κανονικά.
Το θέμα όμως είναι άλλο στην προκειμένη περίπτωση. Εντάξει. Πήγε ο Ντερόν Ουίλιαμς στην Μπεσίκτας. Ο Ρούντι Φερνάντεθ στη Ρεάλ. Ο Ρέτζι Ουίλιαμς στην Κάχα Λαμποράλ. Ο Τόνι Πάρκερ στη Βιλερμπάν. Ο Νίκολα Μπατούμ στην Νανσί. Ο Τζόρνταν Φάρμαρ στην Μακάμπι. Ο Ντανίλο Γκαλινάρι στην Ολίμπια Μιλάνο. Ο Τάι Λόουσον στην Ζαλγκίρις Κάουνας. Ο Μεμέτ Οκούρ στην Τουρκ Τέλεκομ. Ο Νίκολα Πέκοβιτς στην Παρτίζαν ενώ ένα σωρό άλλοι ΝΒΑers έκαναν το... προσωρινό ταξίδι στην Ευρώπη.
Ακόμα και αν πάει ο Ντιρκ Νοβίτσκι στη Ρεάλ ή ο Κρις Κέιμαν στην Μπάμπεργκ ή ο Κόμπι και ο Τζινόμπιλι στην Βίρτους, ποιος θα είναι ο πραγματικά κερδισμένος; Ο παίκτης που θα έχει βρει δουλειά και θα προπονείται σε συνθήκες αγώνα ή η ομάδα που θα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα χάσει κάποια στιγμή τον καλύτερο παίκτη της; Τι θα κάνουν αυτές μόλις λήξει το λοκ άουτ;; Από αχτύπητες και... υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο αφού θα πρέπει να αλλάξουν άρδην τον τρόπο παιχνιδιού τους. Εκεί που θα παίρνει (για παράδειγμα) ο Πάρκερ 20 επιθέσεις της Βιλερμπάν ή ο Ρούντι (πόσω μάλλον ο Νοβίτσκι) άλλες τόσες της Ρεάλ, ο προπονητής της κάθε ομάδας θα κληθεί να αναπροσαρμόσει τα σχέδια και το αγωνιστικό του πλάνο εν μία νυκτί!
Έτσι χτίζονται οι σοβαρές ομάδες; Αυτές που έχουν στόχους; Αυτές που θέλουν να πετύχουν κάτι καλό; Δεν ξέρω, απλά ρωτάω! Μπορεί στο τέλος να κρατήσει το λοκ άουτ και όλες οι ομάδες να δικαιωθούν πανηγυρικά για τις κινήσεις τους. Και πάλι όμως. Αυτές οι κινήσεις είναι ασόβαρες. Ακόμα και αν γίνονται προκειμένου να πουλήσουν φανέλες, να διαφημιστούν και να γεμίσουν τα ταμεία τους σε... καιρούς κρίσης.
Θα παρατηρήσατε ότι δεν συμπεριέλαβα την ΤΣΣΚΑ Μόσχας που απέκτησε Κρστιτς και Κιριλένκο ή την Εφές Πίλσεν των Βούγιασιτς και Ιλιασόβα. Θα σας πως το γιατί. Πιστεύω ότι ο Κιριλένκο θα παραμείνει στην Ρωσία, ακόμα και αν λήξει το λοκ άουτ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπέγραψε τριετές συμβόλαιο, ενώ δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι ήταν free agent και δεν δεσμεύονταν με κανένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Οσο για την Εφές; Από τα όσα είδαμε στο τουρνουά της Κωνσταντινούπολης, ο προπονητής της ομάδας Ουφούκ Σαριτσα δεν έχει αναθέσει πρωταγωνιστικό ρόλο στον Ιλιασόβα και τον χρησιμοποιεί 15 λεπτά κατά μέσο όρο. Τουλάχιστον τώρα. Για τον Βούγιασιτς, δεν υπάρχει θέμα, αφού δεν έχει μπει όρος επιστροφής του στο ΝΒΑ μετά τη λήξη του λοκ άουτ.
Καταλήγοντας ξαναλέω ότι ζημιωμένες (θα) είναι οι ομάδες και όχι οι παίκτες. Με αυτόν τρόπο οι ΝΒΑers προσπαθούν να ασκήσουν πίεση προκειμένου να λήξει το συντομότερο δυνατόν το λοκ άουτ και η σεζόν να ξεκινήσει κανονικά. Νομίζετε ότι αρέσει στους Αμερικανούς να βλέπουν τα πρωτοκλασάτα ονόματα του πρωταθλήματος να υπογράφουν σε ευρωπαϊκές ομάδες; Ούτε καν να συζητούν μαζί τους! Και όσο για τον Κόμπι, διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν θα πάει κάπου στο τέλος...
Εις το επανιδείν
Πηγή: sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου