Και να θέλαμε, μπορούμε να ζήσουμε αλά γερμανικά;

Παραδοσιακά έπειτα απ’ το κομμωτήριο, για τις κυρίες, και το κουρείο (κάποτε), για τους άνδρες, όλοι βγαίνουν ανάλαφροι και ωραίοι, με καλύτερη διάθεση και τα σχετικά. Γράφει ο Θέμος Αναστασιάδης.

Υστερα από ένα γερό «κούρεμα» 50%, που συνέπεσε, τυχαία, αλλά με σημειολογικό ενδιαφέρον τόσο με το ιστορικό «ΟΧΙ» όσο και με το πιο ιστορικό πια «τριήμερο» των Ελλήνων, θα αντιμετωπίσουμε, θέλουμε δεν θέλουμε, την ουσία του προβλήματος. Που δεν είναι το αν θα υπάρχουν τυπικά ή όχι «ΕΠΟΠΤΕΙΑ» και γκαουλάιτερ στην Αθήνα, αλλά το ότι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ και πολύ πιο ασφυκτικά η Ελλάδα θα πρέπει να λειτουργήσει σαν πειθαρχημένη γερμανική επαρχία αν… ΑΝ θέλει να επιβιώσει εντός ευρώ!
Αν δεν θέλει και συνεχίσει το σύστημα «αέρα πατέρα», τότε αυτή η τελευταία ευκαιρία θα εξαντληθεί πιο γρήγορα απ’ ό,τι φαντάζονται ή θέλουν πολλοί.
Αρα το τελικό ερώτημα είναι: Θέλουμε μια ζωή αλά γερμανικά; Κι αν ΝΑΙ… ΜΠΟΡΟΥΜΕ να λειτουργήσουμε «σαν Γερμανοί»; Κι αν ούτε θέλουμε, ούτε μπορέσουμε, υπάρχει ζωή ΕΚΤΟΣ «γερμανικού μοντέλου»; Ολα τα άλλα είναι για να περνάει η ώρα.
Κάποιοι, απείρως σοφότεροι ημών, διεθνείς αναλυτές έχουν ήδη θέσει το ερώτημα για την εμφάνιση ενός νέου φαινομένου: τον οικονομικό ΝΑΖΙΣΜΟ. Λένε, λοιπόν, ότι όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό, η βάση της γερμανικής αντίληψης μεταξύ του τότε και του σήμερα είναι παρόμοια, ανεξάρτητα του αν εκφράζεται πιο ευγενικά και πιο προσχηματικά... προς το παρόν. Αυτοί, έχοντας την οικονομική υπεροχή (την οποία απέκτησαν με την ολόψυχη στήριξη των συμμαχικών δυνάμεων μετά την πτώση του Χίτλερ, αλλά και εκείνη της ΕΣΣΔ και του Τείχους που τους επέτρεψε να επανενωθούν), επισημαίνουν, αντί να γίνουν σοφότεροι έπειτα από όλα αυτά, μόλις πιάσανε χρήμα στα χέρια τους τούς βγήκε το παλιό, το άγριο, το παγγερμανικό, με ανατριχιαστικές ομοιότητες. Οποιος δεν είναι τόσο τέλειος και παραγωγικός όπως αυτοί δεν έχει θέση στη ζωή! Στην αρχή ψάχνουν για μια μικρή χώρα-«θύμα», για την οποία δεν νοιάζεται δα και κανείς, όπως η Δύση δεν έδινε μία όταν τα ναζιστικά στρατεύματα κατέλαβαν την Τσεχοσλοβακία. Δεν τους ένοιαξε ούτε η Αυστρία και κάτι άλλες μικρές εθνότητες. Επρεπε να φτάσουμε με κόκκινη γραμμή την Πολωνία για να ξυπνήσει η Αγγλία και η Γαλλία.
Ε, η σημερινή Τσεχοσλοβακία είναι η Ελλάδα (για την οποία κανείς δεν δίνει σεντ) και η Πολωνία είναι η Ιταλία. Η Γαλλία είναι ξανά στο στόχαστρο σαν μακροπρόθεσμο πλάνο, μια που η εικόνα ενός Σαρκοζί που σέρνεται από τη Μέρκελ σαν σκυλάκι προαναγγέλλει για κάποιους κάτι από την κατεχόμενη-«ελεύθερη Γαλλία» του Βισί και του Πετέν. Αυτό που θέλουν οι Γερμανοί είναι να επιβάλουν τη Γερμανική Ευρώπη, όπου οι μισοί λαοί θα ζουν ΚΑΤΑΧΡΕΩΜΕΝΟΙ σαν φθηνό εργατικό δυναμικό, και εκείνοι, μαζί με τους συνήθεις Βόρειους συνοδοιπόρους τους, θα κάνουν κουμάντο.
ΝΕΟΝΑΖΙ; Οχι... Νεο-χαζοί! Γιατί στο τέλος θα σπάσουμε όλοι μαζί τα μούτρα μας!
Ισως ο όρος «οικονομικός ναζισμός» να είναι πολύ βαρύς. Τυγχάνει να θαυμάζω τον γερμανικό λαό για διάφορα επιτεύγματά του, κυρίως για τα μηχανολογικά, μια που λατρεύω οτιδήποτε κινείται, πλέει ή πετάει.
Εχει βγάλει μεγάλους φιλόσοφους και επιστήμονες, έχει σημαντικό μερίδιο στην κλασική μουσική δημιουργία, γέννησε σούπερ-μόντελ όπως η Κλόντια Σίφερ και η Χάιντι Κλουμ και στο κάτω-κάτω παίζει και ωραία μπάλα. Από κει και πέρα, όμως, ένας έξυπνος και δημιουργικός λαός πέφτει συνέχεια στην παγίδα του συμπλέγματος ανωτερότητας και καταστρέφει τόσο τους γύρω του όσο και τον εαυτό του. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση ελάχιστα απέχει από τη βλακεία και πρέπει σίγουρα να «χάνεις» λιγάκι αν πιστεύεις (όπως πίστεψαν στους δύο Μεγάλους Πολέμους) ότι μπορείς μόνος σου να κυριαρχήσεις όλη τη Γη και να νικήσεις τους πάντες.
Δόξα τω Θεώ που τότε υπήρχε και η Αμερική.
Σήμερα, όμως, θα βρουν κι άλλους απέναντί τους έτσι και συνεχίσουν να τραβούν το σκοινί. Ρώσους, Κινέζους, Ινδούς και βέβαια τους μουσουλμάνους. Οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι αλλά και οι Αμερικάνοι χρεοκοπημένοι μικρομεσαίοι εξεγείρονται απέναντι στο προτεσταντικόγερμανικό «κουστουμάκι». Αρα πάνε και ξαναπαίζουν ένα παιχνίδι εκ των προτέρων χαμένο, όπως τους προειδοποίησαν οι δικοί τους μεγάλοι ηγέτες (Χέλμουτ Σμιτ) που έχτισαν μια Ευρώπη την οποία σήμερα πάει να γκρεμίσει μια κυρία Ανγκελα Μέρκελ.
Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει ότι της αρέσουν τα ανδρικά σακάκια σε χρώμα κυρίως μπεζ της άμμου; Ο τελευταίος πολιτικός ηγέτης που θυμάμαι να φορούσε κάτι παρόμοιο ήταν συμπατριώτης της και είχε και καρέ μουστάκι αντί για μαλλί.
Οσα λάθη κι αν έκανε στον χειρισμό της δικής μας κρίσης ο Παπανδρέου, είχε δίκιο απ' την αρχή όταν έλεγε ότι δεν είναι καθαυτό ελληνική αλλά ευρωπαϊκή. Ανεξάρτητα και πάλι από τη δική μας αδυναμία να σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, τα γεγονότα το απέδειξαν. Οταν ο Σαρκοζί βρίζεται με τον Κάμερον και μαζί με τη Μέρκελ κοροϊδεύουν δημόσια τον Μπερλουσκόνι, είναι φανερό και στον πιο «καθυστερημένο» ότι η Ευρώπη είχε μέσα της το πρόβλημα και η Ελλάδα απλώς ξεχείλισε το ποτήρι. ΟΚ, τα κάνουμε κάτι τέτοια. Σήμερα όμως και εφεξής όλοι γνωρίζουν ότι το κακό ξανάρχεται από τη Μικρομέγαλη Γερμανία.. Ηρθε για να ΜΕΙΝΕΙ!
Πηγή: Πρώτο Θέμα