Τα… παρεπόμενα της κρίσης

Η βαθιά οικονομική ύφεση και η καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζουν την Ελλάδα οι Ευρωπαίοι, δυσκόλεψε αφάνταστα τη διοίκηση του Άρη στην αναζήτηση προπονητή.

Στη χειρότερη συγκυρία υποχρεώθηκε ο ΑΡΗΣ να βγει στην αγορά για να αναζητήσει τον διάδοχο του Σάκη Τσιώλη. Με τη χώρα σε βαθιά οικονομική ύφεση, την απειλή εξόδου από το ευρώ και την υπόλοιπη Ευρώπη να θεωρεί την Ελλάδα ως ένα κακό… σπυρί στο σώμα της, οι άνθρωποι του ΑΡΗ επιδίωξαν αρχικά να φέρουν στο Κλεάνθης Βικελίδης ένα προπονητή εγνωσμένης αξίας. Αν όχι ισάξιο του Κούπερ, τουλάχιστον με ειδικό βάρος να σηκώσει το βαρύ φορτίο που λέγεται ΑΡΗΣ.
Από την πρώτη στιγμή των διαπραγματεύσεων κατάλαβαν ότι το έργο τους δεν θα ήταν εύκολο. Όσες πόρτες και αν χτύπησαν, όσα επιχειρήματα και αν πρόβαλλαν, δεν μπόρεσαν να κάμψουν την αμφιβολία, την διστακτικότητα με την οποία τους αντιμετώπιζαν οι συνομιλητές τους, εξαιτίας των όσων ακούν και βλέπουν γύρω από την ελληνική κρίση.
Και η αλήθεια είναι ότι προσπάθησαν να κάνουν, τηρουμένων των αναλογιών, ακόμη μια μίνι υπέρβαση. Αρχικό ενδιαφέρθηκαν για τον Πάμπλο Κορέα, τον επί εννιά συναπτά έτη προπονητή της Νανσί. Μόλις 44 ετών, με καλό όνομα στη Γαλλία, εργατικό και φιλόδοξο. Προπονητή που φτιάχνει συμπαγείς ομάδες. Και Ουρουγουανό που θα αξιοποιούσε τους λάτιν της ομάδας. Είπε όμως όχι.
Στράφηκαν και σε άλλους προπονητές εγνωσμένης αξίας από την Γαλλία. Ελί Μποπ, Γκι Λακόμπ, Λουί Φερναντέζ. Τα ίδια. Δοκίμασαν την τύχη τους και στην Ιταλία με δυο επίσης καλούς προπονητές. Τον Ντάβιντε Μπαλαρντίνι και τον Ντέλιο Ρόσι. Και εκεί συνάντησαν κλειστή πόρτα.
Μέχρι και με τον Σβεν Γκόραν Έρικσον ψάχτηκαν που τους ζήτησε να τον συναντήσουν στο Λονδίνο, αλλά θα χανόταν πολύτιμος χρόνος, ξέχωρα που οι ελπίδες να πει το ναι δεν θα ήταν πολλές. Από την Γερμανική αγορά τους προτάθηκαν οι Κλάους Τοπμέλερ, Πέτερ Νόιρουρερ και Λοταν Ματέους. Από την Ολλανδία ο Έρβινγκ Κούμαν. Άλλοι ήθελαν χρόνο και με άλλους δεν μπήκαν καν σε κουβέντα. Λίγο πριν συμφωνήσουν οριστικά με τον Πρόμπιερζ, επικοινώνησαν και με τον Όλεγκ Προτάσοφ, που όμως ζήτησε χρόνο για να το σκεφτεί.   allaboutaris com