Να σπρωχτούμε και όπως πέσουμε!!

Με αφορμή το βδελυρον υποκείμενο του Ρεθύμνου, ο Κώστας Καίσαρης κάνει μια αναδρομή σε σχετικά φαινόμενα. Την εξέλιξη τους είδους του κωλομπαρά από την μεταπολεμική Ελλάδα, μέχρι σήμερα.

Που θα πάει να ψαρέψει ο ψαράς; Στη θάλασσα. Που θα πάει να κυνηγήσει ο κυνηγός; Στα βουνά. Που θα πάει ο κωλομπαράς αγραν τρυφερών νέων; Εκεί όπου υπάρχουν πιτσιρικάδες: Στα σχολεία, στις αθλητικές ομάδες, στους προσκόπους.
Δεν ήταν πρωτοφανής η περίπτωση με τον προπονητή-επιβήτορα στο Ρέθυμνο, που είχε ξεπατώσει πλέον των τριάντα τον αριθμό νέων. Και στο παρελθόν είχε παρουσιάσει ανάλογο φαινόμενο, σε ομάδα μπάσκετ των Αθηνών. Τα αποδυτήρια, η συναναστροφή με τους νέους και η συνεχής, ενασχόληση με αυτούς προσφέρονται και για τις περαιτέρω δραστηριότητες.

Το κατ αρχήν ζητούμενο είναι η επαφή. Όλα τα άλλα για τα διεστραμμένα αυτά είναι υποκείμενα είναι θέμα χρόνου. θα βρουν τον τρόπον για να επιβληθούν και να επιβάλλουν τις ανώμαλες ορέξεις τους. Πολλές είναι οι ιστορίες, τα περιστατικά και τα πρόσωπα σε ανάλογες περιπτώσεις στο ποδόσφαιρο.
Για ζευγάρια ανάμεσα σε παράγοντες και ποδοσφαιριστές, που έχουν αντέξει στο χρόνο. Για δεσμούς που είναι πασίγνωστοί στις τοπικές κοινωνίες με τα ανάλογα συναφή σχόλια. Άλλο είναι όμως οι σχέσεις μεταξύ των ενηλίκων κι εντελώς διαφορετικό, η σεξουαλική παραπλάνηση και αποπλάνηση ανηλίκων.
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό, ανάμεσα σε προπονητή και νεαρό ποδοσφαιριστή. Στη δεκαετία του 60 όταν το αποκαλούμενων και τρίτο φύλο ήταν στο περιθώριο. Ο προπονητής, έχει φωνάξει σπίτι του τον νεαρό ποδοσφαιριστή. Σιγά-σιγά άρχισε να τον πλευρίζει. Να τον χαϊδεύει όχι όμως προς μία και μόνο κατεύθυνση.
Ο μικρός δεν αντιστέκονταν έντονα, αλλά είχε κι έναν φόβο. Κάποια στιγμή που ο έκφυλος προπονητής τον πλησίασε στο κρεβάτι, ο μικρός στύλωσε τα πόδια και ρώτησε: "Τι θα κάνουμε; Η απάντηση ήταν τόσο αυθόρμητη και ειλικρινής, που έμεινε στην ιστορία: "Θα σπρωχτούμε κι όπως πέσουμε". Δεν υπάρχει δηλαδή προεξόφληση της ερωτικής πράξεως. Κι ούτε είχε και μεγάλη σημασία. Όποιος κατά ήτανε από πάνω, θα έκανε την δουλειά στον από κάτω.
Όπως είπαμε, αυτά ήταν άλλα χρόνια. Εντελώς διαφορετικά. Η σεξουαλική καταπίεση αφορούσε και τις κανονικές, ας τις ονομάσουμε έτσι, σεξουαλικές σχέσεις. Πόσο μάλλον τις ομοφυλόφυλες. Ο πούστης στην κάθε γειτονιά, ήταν ένας και δακτυλοδυκτούμενος. Έκανε βόλτες φορώντας ρόμπες και πασούάκια και δεχοταν από καζούρα, μέχρι βιαιοπραγίες και ξυλοδαρμούς.
Καμία σχέση με το σήμερα που το έχουν τιμή τους και καμάρι τους. Η γνώση των Καλιαρντών και τα γυναικεία νάζια, είναι απαραίτητα στοιχεία, για τηλεοπτική καριέρα. Οι ομοσέξουαλς, έχουν πλέον τον δικό τους κόσμο που όχι μόνο δεν είναι στο περιθώριο, αλλά έχει ενταχθεί στην καθημερινότητα και μέσω της τηλεόρασης μπαίνει σε όλα τα σπίτια.
Το να ακίζονται, οι επώνυμες αδελφές στις εκπομπές είναι τιμή τους και καμάρι τους. Αντίθετα, οι ρόλοι που υποδύονταν στις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του 60 ο Παράβας με τον "Φίφη" και ο Μηλιάδης ήταν αντικείμενο χλευασμού. Σήμερα κανείς δεν κοροϊδεύει τον Ψινάκη. Ο Ψινάκης είναι που κάνει πλάκα σε όλους.
Ξαναλέμε ότι η σεξουαλική επιλογή μεταξύ ενηλίκων που είναι 100/100 ιδιωτική υπόθεση και δεν αφορά κανέναν τρίτο. Καμία σχέση με την ασέλγεια σε ανηλίκους. Άλλωστε, τα ήθη πλέον έχουν αλλάξει. Το δικαίωμα στην σεξουαλική ελευθεριότητα είναι δεδομένο. Για κάποιους όμως δεν είναι αρκετό. Και δεν είναι η σεξουαλική πείνα, όπως στην μεταπολεμική Ελλάδα, που έκανε τέτοιες περιπτώσεις να ευδοκιμούν.
Όχι μόνο με βιασμούς ανηλίκων αγοριών αλλά και αιμομιξίες. Τώρα είναι το βίτσιο. Αν κάποιος γουστάρει άντρες μπορεί να πάει στα γκέι μπαρ. Ή στον αγοραίο έρωτα, όπως και οι ετερόφυλοι. Το να σου αρέσουνε όμως τα αγοράκια είναι διαστροφή. Είναι βίτσιο. Είναι αποτρόπαιο. Κι επειδή ακριβώς πρόκειται περί διαστροφής, δεν έχει μέτρο. Δεν αρκέστηκε σε έναν ή δύο πιτσιρικάδες, ή κωλόμπα στο Ρέθυμνο. Αν ήταν δυνατόν θα είχε ξεπατώσει όλα τα αγοράκια της πόλης.

Πηγή: sport24.gr