Ο Χρήστος Κοντός γράφει για την πίστη που ξανά βρήκε με τον Θεό και περιμένει να δει αν υπάρχει και Αλλάχ.
Σόρι για το βαρύ το ύφος αλλά μάτι δεν μπόρεσα να κλείσω όλη νύχτα. Για
τέτοια στεναχώρια μιλάμε. Μα να πάθει τέτοιο χουνέρι ο θρύλος που όλοι
αγαπήσαμε; Πώς να την αντέξεις τόση αδικία; Το πάλεψα όσο μπορούσα αλλά
μάταιος κόπος. Δηλητήριο το μαξιλάρι μου, άσε που μου 'σπασαν τα νεύρα
οι απέναντι. «Ποια με καταράστηκε;» ρωτούσε όλη νύχτα με τη φωνή του
Βασίλη Καρρά η μία, «Η κατάρα μου να δέρνει τη σκιά σου» απαντούσε με
Νίκο Πάνου ο άλλος. Παλιές αξέχαστες λαϊκές επιτυχίες θα μου πείτε, ήταν
όμως ο πόνος πολύ βαρύς και δεν μπόρεσα να τις απολαύσω.
Έχει πάντως και τα καλά της η όλη ιστορία. Δεν είναι μόνο που δικαιώθηκε επιτέλους η φράση «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» ούτε που θυμηθήκαμε το σύνθημα «Ελλάς - Γαλλία - συμμαχία» με το οποίο μεγάλωσε η επόμενη γενιά μετά την πτώση της Χούντας. Είναι ότι εγώ προσωπικά ξαναβρήκα την πίστη μου. Την είχα χάσει, το ομολογώ. Την ξαναβρήκα όμως. Ναι ρε σεις, υπάρχει Θεός. Υ-ΠΑΡ-ΧΕΙ! Μετανοείτε χριστιανοί, έρχεται η Δευτέρα Παρουσία!
Διαβάστε ολόκληρο το θέμα στο leoforos.gr
Έχει πάντως και τα καλά της η όλη ιστορία. Δεν είναι μόνο που δικαιώθηκε επιτέλους η φράση «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» ούτε που θυμηθήκαμε το σύνθημα «Ελλάς - Γαλλία - συμμαχία» με το οποίο μεγάλωσε η επόμενη γενιά μετά την πτώση της Χούντας. Είναι ότι εγώ προσωπικά ξαναβρήκα την πίστη μου. Την είχα χάσει, το ομολογώ. Την ξαναβρήκα όμως. Ναι ρε σεις, υπάρχει Θεός. Υ-ΠΑΡ-ΧΕΙ! Μετανοείτε χριστιανοί, έρχεται η Δευτέρα Παρουσία!
Διαβάστε ολόκληρο το θέμα στο leoforos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου