Ο Δημήτρης Ευαγγελάτος γράφει για τα τραγικά λάθη
του Ζοσέ Μουρίνιο στο clasico, που έδωσαν την ευκαιρία στην Μπαρτσελόνα
να... αλώσει ακόμη μία φορά το «Μπερναμπέου».
Τυγχάνει να είμαι τεράστιος φαν του προπονητή Μουρίνιο και τονίζω τη
λέξη προπονητή, γιατί από κει και πέρα ως χαρακτήρας έχει και μερικά
προφανή αρνητικά, όπως η υπερβολική έπαρση και η προκλητικότητα που τον
διακρίνει σε όλα. Αντίθετα, δεν είμαι μεγάλος φαν του προπονητή
Γκουαρντιόλα, γιατί θεωρώ ότι αυτός (σε αντίθεση με τον Μουρίνιο που τα
έχει καταφέρει όπου κι αν δούλεψε) αν μια μέρα φύγει από την Μπαρτσελόνα
και πάει να εργαστεί σε κάποιο άλλο κλαμπ με διαφορετικό τρόπο
λειτουργίας (όπως για παράδειγμα την Ιντερ που κάποια στιγμή τον ήθελε)
θα τα βρει μπαστούνια.
Οσο μεγάλος προπονητής, όμως, κι αν είναι ο Μουρίνιο, αυτή τη φορά τα θαλάσσωσε. Κι έκανε λάθη τα οποία δεν επιτρέπονται για προπονητή της δικής του κλάσης: στην μανία που τον διακρίνει να εκπλήσσει τους πάντες και τα πάντα, έκανε την παραδοξότητα της χρονιάς, βάζοντας δεξί μπακ τον καθαρόαιμο αριστερό οπισθοφύλακα, Κοεντράο, τάχα μου για να «σβήσει» τον Σάντσες.
Αποτέλεσμα; Ο Κοεντράο είναι μέσα στα δύο από τα τρία γκολ που δέχεται η Ρεάλ και μάλιστα το ένα από αυτά το πετυχαίνει ο προσωπικός του αντίπαλος, ο Σάντσες. Συν τοις άλλοις, η Ρεάλ έχει ένα δεξί μπακ που δεν μπορεί να ανέβει στην πλευρά του και να βγάλει μια υποτυπώδη σέντρα: δεν θυμάμαι να το έκανε ούτε μια φορά στη διάρκεια του ματς.
Με τη μανία του Μουρίνιο να εκπλήξει τον αντίπαλο, τελικά επιτυγχάνει το αντίθετο αποτέλεσμα, να αποσυντονίσει την ίδια την ομάδα του. Πέρυσι το έκανε με τον Πέπε στα χαφ, του βγήκε στον τελικό κυπέλλου, αλλά του γύρισε μπούμερανγκ στο Τσάμπιονς Λιγκ με την αποβολή. Εκανε κι άλλα λάθη στο χθεσινό ματς ο Μουρίνιο, όπως το γεγονός ότι διατήρησε μέχρι τέλους στην ενδεκάδα τον κωμικοτραγικό χθες Ρονάλντο. Γενικώς, έχω καιρό τώρα την άποψη ότι ο Μουρίνιο και ο Ρονάλντο είναι δύο πρόσωπα που δεν «κολλάνε» μεταξύ τους.
Από τη μια ο απόλυτος winner και από την άλλη ο απόλυτος loser. Πάντα στις ομάδες του ο Μουρίνιο είχε παίκτες νικητές από τη μέση και μπροστά: Ντρογκμπά στην Τσέλσι, Ντέκο στην Πόρτο, Σνάιντερ-Ετο-Μιλίτο στην Ιντερ και πάει λέγοντας. Υπό αυτή την έννοια η περίπτωση Ρονάλντο δεν μου κολλάει με τίποτα σε όλο αυτό που πάει να κάνει στη Ρεάλ ο Μουρίνιο. Κι ίσως το καλοκαίρι, όταν αιωρείτο το ενδιαφέρον της Μάντσεστερ Σίτι με απίθανα λεφτά, να έπρεπε να σκεφτεί πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο πώλησής του.
Πέρα από τα ειδικά λάθη του Μουρίνιο που προαναφέραμε, υπάρχει και ένα πιο γενικό που έχει να κάνει με την τακτική της Ρεάλ. Οταν μια ομάδα τυγχάνει να ανοίγει το σκορ στο πρώτο λεπτό ενός τέτοιου παιχνιδιού, έχει την μεγάλη ευκαιρία εν συνεχεία να πιάσει από το λαιμό τον αντίπαλο και να τον αποτελειώσει. Αντ' αυτού η Ρεάλ έμοιαζε να προσέχει περισσότερο τα νώτα της για να κρατήσει το αποτέλεσμα. Και τελικά το πλήρωσε...
Πηγή: Sday.gr
Οσο μεγάλος προπονητής, όμως, κι αν είναι ο Μουρίνιο, αυτή τη φορά τα θαλάσσωσε. Κι έκανε λάθη τα οποία δεν επιτρέπονται για προπονητή της δικής του κλάσης: στην μανία που τον διακρίνει να εκπλήσσει τους πάντες και τα πάντα, έκανε την παραδοξότητα της χρονιάς, βάζοντας δεξί μπακ τον καθαρόαιμο αριστερό οπισθοφύλακα, Κοεντράο, τάχα μου για να «σβήσει» τον Σάντσες.
Αποτέλεσμα; Ο Κοεντράο είναι μέσα στα δύο από τα τρία γκολ που δέχεται η Ρεάλ και μάλιστα το ένα από αυτά το πετυχαίνει ο προσωπικός του αντίπαλος, ο Σάντσες. Συν τοις άλλοις, η Ρεάλ έχει ένα δεξί μπακ που δεν μπορεί να ανέβει στην πλευρά του και να βγάλει μια υποτυπώδη σέντρα: δεν θυμάμαι να το έκανε ούτε μια φορά στη διάρκεια του ματς.
Με τη μανία του Μουρίνιο να εκπλήξει τον αντίπαλο, τελικά επιτυγχάνει το αντίθετο αποτέλεσμα, να αποσυντονίσει την ίδια την ομάδα του. Πέρυσι το έκανε με τον Πέπε στα χαφ, του βγήκε στον τελικό κυπέλλου, αλλά του γύρισε μπούμερανγκ στο Τσάμπιονς Λιγκ με την αποβολή. Εκανε κι άλλα λάθη στο χθεσινό ματς ο Μουρίνιο, όπως το γεγονός ότι διατήρησε μέχρι τέλους στην ενδεκάδα τον κωμικοτραγικό χθες Ρονάλντο. Γενικώς, έχω καιρό τώρα την άποψη ότι ο Μουρίνιο και ο Ρονάλντο είναι δύο πρόσωπα που δεν «κολλάνε» μεταξύ τους.
Από τη μια ο απόλυτος winner και από την άλλη ο απόλυτος loser. Πάντα στις ομάδες του ο Μουρίνιο είχε παίκτες νικητές από τη μέση και μπροστά: Ντρογκμπά στην Τσέλσι, Ντέκο στην Πόρτο, Σνάιντερ-Ετο-Μιλίτο στην Ιντερ και πάει λέγοντας. Υπό αυτή την έννοια η περίπτωση Ρονάλντο δεν μου κολλάει με τίποτα σε όλο αυτό που πάει να κάνει στη Ρεάλ ο Μουρίνιο. Κι ίσως το καλοκαίρι, όταν αιωρείτο το ενδιαφέρον της Μάντσεστερ Σίτι με απίθανα λεφτά, να έπρεπε να σκεφτεί πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο πώλησής του.
Πέρα από τα ειδικά λάθη του Μουρίνιο που προαναφέραμε, υπάρχει και ένα πιο γενικό που έχει να κάνει με την τακτική της Ρεάλ. Οταν μια ομάδα τυγχάνει να ανοίγει το σκορ στο πρώτο λεπτό ενός τέτοιου παιχνιδιού, έχει την μεγάλη ευκαιρία εν συνεχεία να πιάσει από το λαιμό τον αντίπαλο και να τον αποτελειώσει. Αντ' αυτού η Ρεάλ έμοιαζε να προσέχει περισσότερο τα νώτα της για να κρατήσει το αποτέλεσμα. Και τελικά το πλήρωσε...
Πηγή: Sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου