Το ξεκίνημα του κλάσικο έπεισε πολλούς (όχι
άσχετους με το ποδόσφαιρο) ότι είχε έρθει -μετά από καιρό- η ώρα της
Ρεάλ. Γράφει ο Παύλος Παπαδημητρίου.
Και η αλήθεια είναι ότι ,όταν έχεις παρουσιάσει μέχρι τώρα στο
πρωτάθλημα μια τόσο καλή εικόνα κι όταν πετυχαίνεις γκολ στο 22ο
δευτερόλεπτο (αξιοποιώντας το δώρο ενός καλού, αλλά πλήρως αφερέγγυου
τερματοφύλακα), δικαιούσε αν μη τι άλλο να ελπίζεις.
Κι όμως οι ελπίδες αυτές αποδείχθηκαν μάταιες και φρούδες. Η Μπαρτσελόνα βλέπετε δεν είχε καμία διάθεση να κοιτάζει την μεγάλη της αντίπαλο ... 9 πόντους ψηλότερη! Το πρώτο που κατάφερε (χωρίς κόπο μάλιστα) ήταν να μην πανικοβληθεί. Να γλιτώσει δηλαδή τη ναυτία διώχνοντας ταυτόχρονα (θα λεγες μ' έναν μαγικό τρόπο) από πάνω της την πίεση.
«Λοιπόν εντάξει amigos, το φάγαμε, πάμε να κάνουμε εμείς το παιχνίδι μας και βλέπουμε», φάνηκε να συνεννοήθηκαν μεταξύ τους. Κι αυτό έκαναν. Τάκα-τάκα κυκλοφορία μπάλας, ένας παραπάνω παίκτης στο κέντρο (εκεί την πάτησε άσχημα ο Μουρίνιο που πήγε να κάνει τον τσαμπουκά αφήνοντας τον Κεντίρα έξω και παίζοντας... επιθετικά!) και φυσικά ... ο Μέσι. Κάθετη πάσα ανάμεσα σε τέσσερις, πλασέ όνειρο του Σάντσες, 1-1 και το άγχος πήγε στους απέναντι.
Απο κει και πέρα τα υπόλοιπα τα είδατε. Το 1-2 βέβαια ήταν τυχερό, αλλά αν δεν έμπαινε αυτό, θα έμπαινε κάποιο άλλο. Και στο κάτω κάτω ας το έβαζε ο Ρονάλντο (στο 1-2) απ' τη μικρή περιοχή. Δεν το βαλε όμως το... φάντασμα του Πορτογάλου, που όταν βλέπει απέναντί του αυτή τη φανέλα απο σούπερ σταρ γίνεται αστεράκι της πλάκας.
Η Μπαρτσελόνα μπήκε στο αεροπλάνο για να φύγει για το παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων στο Τόκιο και ο Ζοζέ έμεινε πίσω να κάνει τους υπολογισμούς τρεις στο λάδι, δυο το ξύδι, πέντε το λαδόξυδο. Όχι τίποτ' άλλο , αυτόν που λυπάμαι (μετά τα ... χαϊλίκια του σερ-Άλεξ στο Τσάμπιονς Λιγκ) είναι αυτόν τον φουκαρά τον Κατσαρό που πήγε στην Μαδρίτη για να χαρεί τον θρίαμβο μαζί με τους άλλους ''aficionados'' της Ρεάλ. Αχ, Αντώνη μου... και να πεις ότι δεν ήξερες!
Πηγή: pamesports.gr
Κι όμως οι ελπίδες αυτές αποδείχθηκαν μάταιες και φρούδες. Η Μπαρτσελόνα βλέπετε δεν είχε καμία διάθεση να κοιτάζει την μεγάλη της αντίπαλο ... 9 πόντους ψηλότερη! Το πρώτο που κατάφερε (χωρίς κόπο μάλιστα) ήταν να μην πανικοβληθεί. Να γλιτώσει δηλαδή τη ναυτία διώχνοντας ταυτόχρονα (θα λεγες μ' έναν μαγικό τρόπο) από πάνω της την πίεση.
«Λοιπόν εντάξει amigos, το φάγαμε, πάμε να κάνουμε εμείς το παιχνίδι μας και βλέπουμε», φάνηκε να συνεννοήθηκαν μεταξύ τους. Κι αυτό έκαναν. Τάκα-τάκα κυκλοφορία μπάλας, ένας παραπάνω παίκτης στο κέντρο (εκεί την πάτησε άσχημα ο Μουρίνιο που πήγε να κάνει τον τσαμπουκά αφήνοντας τον Κεντίρα έξω και παίζοντας... επιθετικά!) και φυσικά ... ο Μέσι. Κάθετη πάσα ανάμεσα σε τέσσερις, πλασέ όνειρο του Σάντσες, 1-1 και το άγχος πήγε στους απέναντι.
Απο κει και πέρα τα υπόλοιπα τα είδατε. Το 1-2 βέβαια ήταν τυχερό, αλλά αν δεν έμπαινε αυτό, θα έμπαινε κάποιο άλλο. Και στο κάτω κάτω ας το έβαζε ο Ρονάλντο (στο 1-2) απ' τη μικρή περιοχή. Δεν το βαλε όμως το... φάντασμα του Πορτογάλου, που όταν βλέπει απέναντί του αυτή τη φανέλα απο σούπερ σταρ γίνεται αστεράκι της πλάκας.
Η Μπαρτσελόνα μπήκε στο αεροπλάνο για να φύγει για το παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων στο Τόκιο και ο Ζοζέ έμεινε πίσω να κάνει τους υπολογισμούς τρεις στο λάδι, δυο το ξύδι, πέντε το λαδόξυδο. Όχι τίποτ' άλλο , αυτόν που λυπάμαι (μετά τα ... χαϊλίκια του σερ-Άλεξ στο Τσάμπιονς Λιγκ) είναι αυτόν τον φουκαρά τον Κατσαρό που πήγε στην Μαδρίτη για να χαρεί τον θρίαμβο μαζί με τους άλλους ''aficionados'' της Ρεάλ. Αχ, Αντώνη μου... και να πεις ότι δεν ήξερες!
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου