Μόλις 15 ετών στην πρώτη ομάδα της Μπέρμιγχαμ, σκοράροντας πριν κλείσει
τα 16, έγινε το απόγευμα της 11ης Φεβρουαρίου του 1979 ο πρώτος
Βρετανός ποδοσφαιριστής που ξεπερνούσε το φράγμα τού ενός εκατομμυρίου
λιρών!
Η Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ αποφάσιζε να σπάσει τα ταμεία, πληρώνοντας διπλά χρήματα από την πιο ακριβή μεταγραφή που είχε γίνει έως τότε. Ο Ντέιβιντ Μιλς είχε κοστίσει στη Γουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον περίπου 500.000, αλλά η μόνη άξια λόγου αναφορά του στην ιστορία του ποδοσφαίρου είναι μόνο αυτή, αφού δεν βοήθησε ιδιαίτερα στο «Χόθορνς». Ο Φράνσις όμως μέσα σε λίγους μήνες έβγαλε το μεγαλύτερο μέρος από τα λεφτά του, αφού σημείωσε το μοναδικό γκολ του τελικού στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1979, απέναντι στη Μάλμε ενώ και την επόμενη χρονιά τα δικά του γκολ βοήθησαν τα μέγιστα στο να ξαναφτάσει στον τελικό η Φόρεστ. Ο ίδιος όμως θα τραυματιστεί σοβαρά στον αχίλλειο τένοντα (τον πρώτο από τους τέσσερις σοβαρούς τραυματισμούς που του αναχαίτισαν την καριέρα) και θα χάσει τον τελικό το 1980.
Η μέρα αυτή πριν από 33 χρόνια σηματοδότησε την αρχή των τρελών ποσών στις μεταγραφές στην Αγγλία. Αν και πέντε χρόνια νωρίτερα ο Γιόχαν Κρόιφ αποχωρώντας από τον Άγιαξ για την Μπαρτσελόνα είχε ήδη σπάσει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, η μετακίνησή του δεν προκάλεσε το μεταγραφικό τσουνάμι που είχαν φοβηθεί όλοι. Μόνο στην Ιταλία είχαν ήδη ξοδευτεί αλόγιστα χρήματα με την μετακίνηση του Πιέτρο Αναστάζι από τη Βαρέζε στη Γιουβέντους (1 δισ. λιρέτες το 1971) και για τον Μπέπε Σαβόλντι από τη Νάπολι, η οποία πλήρωσε σχεδόν 2 δισεκατομμύρια λιρέτες (κάτι παραπάνω από ενάμιση εκατομμύριο δολάρια) το 1975 στην Μπολόνια για έναν ικανό φορ που δεν της άλλαξε όμως τη ροή της ιστορίας.
Ο Φράνσις ουσιαστικά πήρε στην πλάτη το φορτίο του πρώτου μονομάχου στην αρένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Στην πρώτη του προπόνηση με την καινούρια του ομάδα, ο πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο προσγειώθηκε από τον εκκεντρικό Κλαφ που τον υποχρέωσε να… σερβίρει το τσάι στους συμπαίκτες του! Πριν από τρία χρόνια, όταν μου μίλησε σε μία εκπομπή του NovaΣΠΟΡ FM, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 ετών από τη ιστορική αυτή μέρα, τον ρώτησα για την πίεση που νιώθει οποιοδήποτε νέο παιδί όταν πέφτουν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Φράνσις, που σήμερα είναι σχολιαστής στο SKYSPORTS και βρισκόμαστε αρκετά συχνά σε διπλανές θέσεις στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν απόλυτα ειλικρινής. «Ελάχιστοι μπορούν να το διαχειριστούν και ειδικά αν έχεις κοστίσει και πολλά χρήματα όπως εγώ τότε, νιώθεις ένα αβάσταχτο βάρος στα πόδια. Με βοήθησε η οικογενειακή ατμόσφαιρα στη Νότιγχαμ και το ότι είχα για προπονητή τον Μπράιαν Κλαφ. Ποτέ δεν σε άφηνε να πάρουν τα μυαλά σου αέρα. Αυτό με έσωσε. Στη σημερινή εποχή όμως έχεις να κάνεις με 18χρονους και 20χρονους κακομαθημένους εκατομμυριούχους που τους φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι όταν χάνουν, αλλά ποτέ ο εαυτός τους», ήταν τα λόγια του τα οποία παραμένουν επίκαιρα κάθε χρόνο που περνάει.
Ο (σχολιαστής του BBC σήμερα και επί σειρά ετών αρχηγός της Λίβερπουλ) Αλαν Χάνσεν μού έλεγε τη περασμένη εβδομάδα, μετά το ματς Κυπέλλου της Λίβερπουλ με τη Γιουνάιτεντ, πως οι εποχές των 25 χρόνων ή των 15 που βιώνουν ο σερ Αλεξ ή ο Βενγκέρ σε κάποιον πάγκο πέρασαν οριστικά. «Οι ομάδες έχουν πια δύο ντουζίνες παίκτες που οι πιο πολλοί κουμαντάρονται από τους ατζέντηδες, με τεράστια συμβόλαια. Σήμερα αυτό που οφείλει να κάνει ένας καλός μάνατζερ είναι να έχει μαζί του τους παίκτες.
Αυτοί διοικούν ουσιαστικά και περιπτώσεις σαν του σερ Αλεξ, του Βενγκέρ ή ακόμη και του Κένι Νταλγκλίς που είναι θεός για τον κόσμο, είναι σπάνιες», πιστεύει ο Χάνσεν που κατέκτησε 15 τίτλους στην καριέρα του με τη Λίβερπουλ. «Οι εποχές που οι προπονητές έπαιρναν σύνταξη στο πάγκο των αγγλικών ομάδων πέρασαν ανεπιστρεπτί, μαζί με την τρελή εισροή χρημάτων στα ταμεία των ομάδων», μου εξηγούσε. «Αυτό που κάνει τη δουλειά των τεχνικών δύσκολη είναι ο φόβος της αποτυχίας, του υποβιβασμού ή του να μη βγεις στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πλέον το να χάσεις έναν τίτλο, όσο και αν ακούγεται περίεργο αντέχεται, αλλά οικονομικά σε αυτό το επίπεδο τα πάντα κρίνονται από το αν είσαι 17ος ή 18ος και τέταρτος αντί για πέμπτος», υπογράμμισε.
Αν το συνειδητοποιήσουμε καταλαβαίνουμε και το πόσο στραβός πια είναι ο γιαλός! Το κεφάλι των προπονητών παραμένει η ευκολότερη θυσία στον βωμό του εξαγριωμένου πλήθους με τους ίδιους να βρίσκονται περισσότερο από ποτέ σε τεντωμένο σχοινί, μέσα σε αποδυτήρια γεμάτα φουσκωμένους εγωισμούς που διαθέτουν από 20 ετών και παραφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς!
Πηγή: theinsiders.gr
Η Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ αποφάσιζε να σπάσει τα ταμεία, πληρώνοντας διπλά χρήματα από την πιο ακριβή μεταγραφή που είχε γίνει έως τότε. Ο Ντέιβιντ Μιλς είχε κοστίσει στη Γουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον περίπου 500.000, αλλά η μόνη άξια λόγου αναφορά του στην ιστορία του ποδοσφαίρου είναι μόνο αυτή, αφού δεν βοήθησε ιδιαίτερα στο «Χόθορνς». Ο Φράνσις όμως μέσα σε λίγους μήνες έβγαλε το μεγαλύτερο μέρος από τα λεφτά του, αφού σημείωσε το μοναδικό γκολ του τελικού στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1979, απέναντι στη Μάλμε ενώ και την επόμενη χρονιά τα δικά του γκολ βοήθησαν τα μέγιστα στο να ξαναφτάσει στον τελικό η Φόρεστ. Ο ίδιος όμως θα τραυματιστεί σοβαρά στον αχίλλειο τένοντα (τον πρώτο από τους τέσσερις σοβαρούς τραυματισμούς που του αναχαίτισαν την καριέρα) και θα χάσει τον τελικό το 1980.
Η μέρα αυτή πριν από 33 χρόνια σηματοδότησε την αρχή των τρελών ποσών στις μεταγραφές στην Αγγλία. Αν και πέντε χρόνια νωρίτερα ο Γιόχαν Κρόιφ αποχωρώντας από τον Άγιαξ για την Μπαρτσελόνα είχε ήδη σπάσει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, η μετακίνησή του δεν προκάλεσε το μεταγραφικό τσουνάμι που είχαν φοβηθεί όλοι. Μόνο στην Ιταλία είχαν ήδη ξοδευτεί αλόγιστα χρήματα με την μετακίνηση του Πιέτρο Αναστάζι από τη Βαρέζε στη Γιουβέντους (1 δισ. λιρέτες το 1971) και για τον Μπέπε Σαβόλντι από τη Νάπολι, η οποία πλήρωσε σχεδόν 2 δισεκατομμύρια λιρέτες (κάτι παραπάνω από ενάμιση εκατομμύριο δολάρια) το 1975 στην Μπολόνια για έναν ικανό φορ που δεν της άλλαξε όμως τη ροή της ιστορίας.
Ο Φράνσις ουσιαστικά πήρε στην πλάτη το φορτίο του πρώτου μονομάχου στην αρένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Στην πρώτη του προπόνηση με την καινούρια του ομάδα, ο πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο προσγειώθηκε από τον εκκεντρικό Κλαφ που τον υποχρέωσε να… σερβίρει το τσάι στους συμπαίκτες του! Πριν από τρία χρόνια, όταν μου μίλησε σε μία εκπομπή του NovaΣΠΟΡ FM, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 ετών από τη ιστορική αυτή μέρα, τον ρώτησα για την πίεση που νιώθει οποιοδήποτε νέο παιδί όταν πέφτουν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Φράνσις, που σήμερα είναι σχολιαστής στο SKYSPORTS και βρισκόμαστε αρκετά συχνά σε διπλανές θέσεις στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν απόλυτα ειλικρινής. «Ελάχιστοι μπορούν να το διαχειριστούν και ειδικά αν έχεις κοστίσει και πολλά χρήματα όπως εγώ τότε, νιώθεις ένα αβάσταχτο βάρος στα πόδια. Με βοήθησε η οικογενειακή ατμόσφαιρα στη Νότιγχαμ και το ότι είχα για προπονητή τον Μπράιαν Κλαφ. Ποτέ δεν σε άφηνε να πάρουν τα μυαλά σου αέρα. Αυτό με έσωσε. Στη σημερινή εποχή όμως έχεις να κάνεις με 18χρονους και 20χρονους κακομαθημένους εκατομμυριούχους που τους φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι όταν χάνουν, αλλά ποτέ ο εαυτός τους», ήταν τα λόγια του τα οποία παραμένουν επίκαιρα κάθε χρόνο που περνάει.
Ο (σχολιαστής του BBC σήμερα και επί σειρά ετών αρχηγός της Λίβερπουλ) Αλαν Χάνσεν μού έλεγε τη περασμένη εβδομάδα, μετά το ματς Κυπέλλου της Λίβερπουλ με τη Γιουνάιτεντ, πως οι εποχές των 25 χρόνων ή των 15 που βιώνουν ο σερ Αλεξ ή ο Βενγκέρ σε κάποιον πάγκο πέρασαν οριστικά. «Οι ομάδες έχουν πια δύο ντουζίνες παίκτες που οι πιο πολλοί κουμαντάρονται από τους ατζέντηδες, με τεράστια συμβόλαια. Σήμερα αυτό που οφείλει να κάνει ένας καλός μάνατζερ είναι να έχει μαζί του τους παίκτες.
Αυτοί διοικούν ουσιαστικά και περιπτώσεις σαν του σερ Αλεξ, του Βενγκέρ ή ακόμη και του Κένι Νταλγκλίς που είναι θεός για τον κόσμο, είναι σπάνιες», πιστεύει ο Χάνσεν που κατέκτησε 15 τίτλους στην καριέρα του με τη Λίβερπουλ. «Οι εποχές που οι προπονητές έπαιρναν σύνταξη στο πάγκο των αγγλικών ομάδων πέρασαν ανεπιστρεπτί, μαζί με την τρελή εισροή χρημάτων στα ταμεία των ομάδων», μου εξηγούσε. «Αυτό που κάνει τη δουλειά των τεχνικών δύσκολη είναι ο φόβος της αποτυχίας, του υποβιβασμού ή του να μη βγεις στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πλέον το να χάσεις έναν τίτλο, όσο και αν ακούγεται περίεργο αντέχεται, αλλά οικονομικά σε αυτό το επίπεδο τα πάντα κρίνονται από το αν είσαι 17ος ή 18ος και τέταρτος αντί για πέμπτος», υπογράμμισε.
Αν το συνειδητοποιήσουμε καταλαβαίνουμε και το πόσο στραβός πια είναι ο γιαλός! Το κεφάλι των προπονητών παραμένει η ευκολότερη θυσία στον βωμό του εξαγριωμένου πλήθους με τους ίδιους να βρίσκονται περισσότερο από ποτέ σε τεντωμένο σχοινί, μέσα σε αποδυτήρια γεμάτα φουσκωμένους εγωισμούς που διαθέτουν από 20 ετών και παραφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς!
Πηγή: theinsiders.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου