Βρίσκομαι σε μία πόλη τραγική, το Ούντινε, η οποία έχει καταφέρει να έχει μία πρωτοκλασάτη ιταλική ομάδα. Το πώς συνέβη αυτό, είναι άξιο απορίας, αλλά προφανώς και υπάρχει ο τρόπος. Μάλλον είναι καλύτεροι από εμάς σε αυτό το κομμάτι.
Καλύτεροι από εμάς πρέπει να είναι και σε άλλα, όμως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και η υποδομή του έθνους μας δεν μας επιτρέπει να παραδεχτούμε πως υπάρχουν ανώτεροι από εμάς.
Ακόμη και τώρα, αφού έγραψα την παραπάνω παράγραφο, αδυνατώ να δεχτώ πως εγώ είμαι κατώτερος από αυτούς.
Είμαι Έλληνας, είμαι ΠΑΟΚ, δε μασάω τίποτα και συνεχίζω. Αισθάνομαι ήδη αστείος.
Από το μεσημέρι που ταξίδεψα με την ομάδα, είδα στο αεροπλάνο παιδιά που θα κληθούν να αποκλείσουν την Ουντινέζε. Ο Κλάους από το Λάκκωμα, ο Γιάννου από την Αυστραλία με καταγωγή τη Νάουσα, ο Μαλεζάς από την Κατερίνη, ο Σάλπι από την Πολίχνη, ο Γεωργιάδης από το Μητρούση Σερρών. Και αυτό που έχει ακόμη μεγαλύτερη πλάκα, είναι πως όλοι πιστεύουμε πως μπορούμε να την αποκλείσουμε. Ποια Ουντινέζε τώρα; ΠΑΟΚ είσαι.
Τώρα πως είναι δυνατόν να είσαι ΠΑΟΚ και να πηγαίνεις με αυτή την άγνοια κινδύνου παντού και να είσαι Έλληνας και να βλέπεις μάτια να σε κοιτούν περίεργα. Η ζημιά που έχει γίνει στον τόπο μας, είναι πολυσύνθετη. Η εικόνα μιλάει από μόνη της.
Διάφορες λεπτομέρειες σε κάνουν να σκέφτεσαι. Στο αεροπλάνο δεν είχαμε φαϊ αλλά ένα μίζερο τοστ με γιαούρτι και μπανάνα. Είναι απώλεια το ρύζι με κοκκινιστό που τρώγαμε συνήθως ή απλά επειδή η πτήση ήταν μικρή άλλαξε το μενού; Προβληματισμοί από το πουθενά.
Πόσα ακόμη θα αλλάξουν στη καθημερινότητά μας; Πόσο να αντέξει μία επαγγελματική ομάδα να σταθεί σε υψηλό επίπεδο αν είναι ελληνική; Πόσο να κρατήσει μία ομάδα σε μία αγορά που δεν έχει ρευστό και καλείται να πληρώνει διπλάσιους φόρους; Τι δόσεις να διακανονίσει; Η τρόικα πόσες επιτρέπει; Είναι κανένα ΠΑΟΚτσάκι στη τρόικα; Θα νοιαστεί κανείς τους για τη βιωσιμότητά μας;
Ο κόσμος μετακινείται, ενθουσιάζεται, μετακομίζει. Εκστρατεία κανονική, άντρες, γυναίκες, παιδιά. Πλέον μαζί μας έρχονται και οι οικογένειες των παικτών, γουστάρουν εκδρομή, τα παιδιά τους μπολιάζονται με τα ΠΑΟΚτσάκια, γίνονται ένα. Θα μπορέσουμε να έχουμε συνέχεια σε αυτό;
Δεν ξέρω τι μου γίνεται, έχω μπερδευτεί εντελώς. Βλέπω αυτό που έρχεται και από τη μία έχω να σκεφτώ την επιβίωσή μου ως πολίτης, από την άλλη πρέπει να σκεφτώ την επιβίωση της ομάδας μου ως οπαδός και ως επαγγελματίας δημοσιογράφος της. Αλήθεια, πόσοι έχουν την ψυχή να υποστηρίξουν τον ΠΑΟΚ χωρίς εκνευρισμό όταν βιώνουν ότι βιώνουν στη καθημερινότητά τους; Πόσοι έχουν τη δύναμη να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι μέσα από αυτή τη στιγμή; Γιατί το φυσιολογικό, είναι οι δυσκολίες να ενώνουν, αλλά όλα αυτά σε μία κοινωνία με παιδεία και όχι με στημένη αμάθεια.
Είναι γεγονός πως στη ζωή μου στάθηκα πολύ τυχερός, κυρίως λόγω της ανισορροπίας μου. Όταν οι άλλοι έπαιρναν δίπλωμα, εγώ τους βάφτιζα ταρίφες μου, όταν οι άλλοι μου έβαζαν χέρι που δεν έπαιρνα δάνειο για να αγοράσω σπίτι, εγώ προτιμούσα πεισματικά το ενοίκιο, όταν μου έλεγαν να βρω γυναίκα να παντρευτώ, εγώ έψαχνα τέλεια κωλαράκια και αναλογίες μοντέλου.
Λες και κάποιος μέσα στο κεφάλι μου, μου έλεγε πως δεν πρέπει να κάνω τίποτα από τις τάσεις που εμφανίζονταν ανά καιρούς, λες και τελικά το μυστικό της επιτυχίας, της ευτυχίας, αφορά το πώς θα αποφύγεις τη μάζα.
Πουτάνα διαφήμιση μας σκότωσες. Εσύ με τα αμερικάνικα πρότυπα ευτυχίας σου, με τις τάσεις υπερκαταναλωτισμού που υπνώτισες το σύμπαν. Ομόρφυναν οι γκόμενες βέβαια, ακόμη κι αν… σάπισαν λίγο.
Εγώ θα την βγάλω με τον Γιάννου, θα περιμένω τον Πέλκα, ο Γλύκος θα γίνει καλά, που θα πάει, ενώ ο Σταφυλίδης θα μπορούσε να ήταν παιδί μου αν ο γάμος ήταν αυτοσκοπός.
Θα συνεχίσω όπως από σπόντα έμαθα να λειτουργώ και θα κάθομαι όπως τώρα στον υπολογιστή μου για να μπορέσω να εκφράζω τη βλακεία μου ανά πάσα στιγμή. Σας αγαπάω όλους, καληνύχτα.
ΥΓ Δεν ήπια τίποτα
Πηγή: paok24.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου