Συναυλία με τον τραγουδιστή γιαουρτωμένο και δεξιά κι αριστερά του φουσκωτούς για να κρατάνε αυτούς που σαλτάρουνε στη σκηνή.
Για να τα λέμε όλα βέβαια οι αποδοκιμασίες δεν ήταν αυθόρμητες. Ηταν οργανωμένες. Κι από δύο πλευρές μάλιστα. Από τους υπερπατριώτες που είχανε τραβήξει το βίντεο και τον βρίζανε προδότη (για κάτι πρόσφατες δηλώσεις του ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του) κι από αναρχικούς. Κι ο Νταλάρας να τραγουδάει γιαουρτωμένος λες και δεν τον φτύνανε αλλά ψιχάλιζε: «Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι. Κι αυτοί που τους αρέσουν τα τραγούδια και αυτοί που δεν τους αρέσουν».
Πράγματι. Οσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Λες κι όλοι αυτοί που βρίζανε και πετάγανε τις καρέκλες αποδοκιμάζανε τη μουσική του Κουγιουμτζή και τους στίχους του Ελευθερίου. Ο Νταλάρας ήταν ο στόχος. Οχι τα τραγούδια. Οποιος όμως αγνοεί την πραγματικότητα αυτά παθαίνει. Και δεν είναι μόνο ο Νταλάρας. Είναι πολλοί. Είναι όσοι έχουνε μείνει κάποιες δεκαετίες πίσω και δεν έχουνε πάρει χαμπάρι ότι έχουνε έρθει τα πάνω κάτω.
Ο Νταλάρας νομίζει ότι βρίσκεται ακόμα στη δεκαετία του '90. Οτι όπως έκανε τότε επιδοτούμενες συναυλίες για την Κύπρο, μπορεί να κάνει τώρα για τους φτωχούς. Οταν όμως ο φτωχός δεν έχει να φάει, θα σου χιμήξει. Στην Ελλάδα όλοι έχουνε μάθει να υποδύονται ρόλους. Να εμφανίζονται σαν κάτι το διαφορετικό απ' αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Σαν τους τραβεστί. Που φοράνε γυναικεία ρούχα, βάζουνε περούκα και κραγιόν, τακούνια και νάιλον κάλτσες και υποδύονται τις γυναίκες.
Αυτό ακριβώς γίνεται στα υψηλά κλιμάκια της κοινωνίας. Στην κορυφή της πυραμίδας. Οι πολιτικοί υποδύονται τους σωτήρες της χώρας. Ο Βενιζέλος ότι αγωνίζεται για να σώσει την πατρίδα. Ο Λοβέρδος για την Υγεία κι η Αννούλα του χιονιά χθες για την Παιδεία και σήμερα για την Ανάπτυξη. Για το καλό της Ελλάδας βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς. Οι πολιτικοί υποδύονται τους σωτήρες. Οι επιχειρηματίες τους φιλανθρώπους που κάνουνε δωρεές και φτιάχνουνε εκκλησίες και νοσοκομεία. Οι παράγοντες του ποδοσφαίρου ότι αγωνίζονται για το 50-50.
Οι δημοσιογράφοι ότι υπηρετούν την αλήθεια και πάει λέγοντας. Οπως ο Νταλάρας παριστάνει τον κοινωνικά ευαίσθητο. Και ποια είναι η πλάκα; Εχουνε και την απαίτηση, το θράσος μπορείς να πεις, να τους πιστέψει ο κόσμος. Κλεισμένοι μέσα στους τέσσερις τοίχους, δεν έχουν επίγνωση του τι συμβαίνει στην κοινωνία.
Τις προάλλες που είχανε κυνηγήσει τον Πάγκαλο, απορούσε και εξίστατο: «Μα δεν μπορώ να κάνω μια βόλτα με τα πόδια στην Ομόνοια για να πάω στο γραφείο μου;». Φυσικά και δεν μπορεί! Οταν ζεις όμως για τόσο μεγάλο διάστημα μέσα στο ψέμα, πώς να πάρεις χαμπάρι την αλήθεια και την πραγματικότητα; Αυτά.
Στο µιλητό µπήκαν τα 15 εκατ. ευρώ
ΟΥΤΕ φιστίκια να ήτανε αυτά τα 15 εκατοµµύρια για τις µετοχές του Παναθηναϊκού. «Δικά µας είναι» έτρεξε να πει ο Τσάκας, χρησιµοποιώντας όπως πάντα πληθυντικό µεγαλειότητας. Αυτά τα 15 όµως µπήκανε στην Τράπεζα Πειραιώς στο µιλητό. Δεν µπήκανε στην πραγµατικότητα.
Σ' αυτές τις δουλειές, όταν δεν υπάρχει εµπιστοσύνη µεταξύ των δύο πλευρών, υπάρχουνε οι τράπεζες. Πώς αλλιώς δηλαδή θα µπορούσε να γίνει η ανταλλαγή των µετοχών µε µετρητά; Χέρι µε χέρι; Με βαλίτσες; Αυτά γίνονται µόνο στις ταινίες µε τη µία βαλίτσα να έχει τη σκόνη και την άλλη τα δολάρια. Στη ζωή υπάρχουνε οι τράπεζες. Βάζει ο ένας δηλαδή τα 15 µε την προϋπόθεση ότι µπορεί να τα πάρει ο άλλος µόλις προσκοµίσει τις µετοχές. Αυτό το νταραβέρι στην τραπεζική διάλεκτο λέγεται escrow account.
Κι έτσι είναι και οι δύο πλευρές εξασφαλισµένες. Στην προκειµένη περίπτωση έφτασε πράγµατι ένα χαρτί στην Πειραιώς από την Κύπρο, µέσω Ουκρανίας, αλλά όπως είπαµε στο κουβεντιαστό. Οτι δηλαδή έχουµε τα 15 εκατοµµύρια για τις µετοχές του Παναθηναϊκού. Από το «θα» µέχρι το «να», όµως, η απόσταση είναι µεγάλη. Το «έχουµε τα λεφτά» είναι άχρηστο. Αυτό που απαιτείται για να κλείσει η δουλειά είναι το «βάλαµε τα λεφτά». Κι είναι εµφανές ότι αυτό το τρικ είναι του Τσάκα. Κανείς δεν έχασε όταν έβαλε λεφτά στο µιλητό.
Ο Τσάκας χρησιµοποιεί πάντα πληθυντικό µεγαλειότητας
Ενας από τους δύο λέει ψέµατα
ΠΡΑΓΜΑΤΙ έλειπε ο Ηρακλής από τις επαγγελµατικές κατηγορίες. Με το που επέστρεψε στη Football League 2 µέσω των Ποντίων αρχίσανε τα όργανα. Τέσσερις ποδοσφαιριστές του Εθνικού Γαζώρου καταγγείλανε επώνυµα ότι φάγανε ξύλο τη Δευτέρα στο Καυτανζόγλειο. Στο ηµίχρονο, στα αποδυτήρια. Τους περιλάβανε φουσκωτοί και πού σε πονεί και πού σε σφάζει.
Επειδή αυτός ο Εθνικός Γαζώρου είχε το θράσος να κερδίζει 1-0. Από τον Ηρακλή βέβαια το διαψεύδουνε κι αναφέρονται στα 104 χρόνια της ιστορίας τους, που έχουν αποδείξει πόσο φιλόξενοι είναι. Αρα ένας από τους δύο λέει ψέµατα. Από πού κι ως πού όµως οι ποδοσφαιριστές του Εθνικού Γαζώρου να φτιάξουνε σενάρια από το µυαλό τους; Είχανε σαν οµάδα προηγούµενα µε τον Ηρακλή;
Πρώτη φορά µπλέκουνε οι δύο οµάδες. Είναι εµφανές, λοιπόν, ότι πρόκειται για ντερβισιλίκια. Τα ίδια ντερβισιλίκια που κάνανε και πέρυσι σε άλλο επίπεδο. Και πράγµατι ο Ηρακλής έχει 104 χρόνια ιστορίας. Μόνο που αυτή η ιστορία δεν έχει καµία απολύτως σχέση µε το κατάντηµα του Ηρακλή τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο άντρας µου κάνει τις συναυλίες γιατί µεγάλωσε σε αυτές τις γειτονιές.
-Αννα Νταλάρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μήπως όλη αυτή ιστορία µε το εκατοµµύριο είχε στόχο να αποδυναµωθεί η υποψηφιότητα Κούβελου στην προεδρία της ΕΠΟ;
Πηγή: Goal
Για να τα λέμε όλα βέβαια οι αποδοκιμασίες δεν ήταν αυθόρμητες. Ηταν οργανωμένες. Κι από δύο πλευρές μάλιστα. Από τους υπερπατριώτες που είχανε τραβήξει το βίντεο και τον βρίζανε προδότη (για κάτι πρόσφατες δηλώσεις του ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του) κι από αναρχικούς. Κι ο Νταλάρας να τραγουδάει γιαουρτωμένος λες και δεν τον φτύνανε αλλά ψιχάλιζε: «Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι. Κι αυτοί που τους αρέσουν τα τραγούδια και αυτοί που δεν τους αρέσουν».
Πράγματι. Οσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Λες κι όλοι αυτοί που βρίζανε και πετάγανε τις καρέκλες αποδοκιμάζανε τη μουσική του Κουγιουμτζή και τους στίχους του Ελευθερίου. Ο Νταλάρας ήταν ο στόχος. Οχι τα τραγούδια. Οποιος όμως αγνοεί την πραγματικότητα αυτά παθαίνει. Και δεν είναι μόνο ο Νταλάρας. Είναι πολλοί. Είναι όσοι έχουνε μείνει κάποιες δεκαετίες πίσω και δεν έχουνε πάρει χαμπάρι ότι έχουνε έρθει τα πάνω κάτω.
Ο Νταλάρας νομίζει ότι βρίσκεται ακόμα στη δεκαετία του '90. Οτι όπως έκανε τότε επιδοτούμενες συναυλίες για την Κύπρο, μπορεί να κάνει τώρα για τους φτωχούς. Οταν όμως ο φτωχός δεν έχει να φάει, θα σου χιμήξει. Στην Ελλάδα όλοι έχουνε μάθει να υποδύονται ρόλους. Να εμφανίζονται σαν κάτι το διαφορετικό απ' αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Σαν τους τραβεστί. Που φοράνε γυναικεία ρούχα, βάζουνε περούκα και κραγιόν, τακούνια και νάιλον κάλτσες και υποδύονται τις γυναίκες.
Αυτό ακριβώς γίνεται στα υψηλά κλιμάκια της κοινωνίας. Στην κορυφή της πυραμίδας. Οι πολιτικοί υποδύονται τους σωτήρες της χώρας. Ο Βενιζέλος ότι αγωνίζεται για να σώσει την πατρίδα. Ο Λοβέρδος για την Υγεία κι η Αννούλα του χιονιά χθες για την Παιδεία και σήμερα για την Ανάπτυξη. Για το καλό της Ελλάδας βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς. Οι πολιτικοί υποδύονται τους σωτήρες. Οι επιχειρηματίες τους φιλανθρώπους που κάνουνε δωρεές και φτιάχνουνε εκκλησίες και νοσοκομεία. Οι παράγοντες του ποδοσφαίρου ότι αγωνίζονται για το 50-50.
Οι δημοσιογράφοι ότι υπηρετούν την αλήθεια και πάει λέγοντας. Οπως ο Νταλάρας παριστάνει τον κοινωνικά ευαίσθητο. Και ποια είναι η πλάκα; Εχουνε και την απαίτηση, το θράσος μπορείς να πεις, να τους πιστέψει ο κόσμος. Κλεισμένοι μέσα στους τέσσερις τοίχους, δεν έχουν επίγνωση του τι συμβαίνει στην κοινωνία.
Τις προάλλες που είχανε κυνηγήσει τον Πάγκαλο, απορούσε και εξίστατο: «Μα δεν μπορώ να κάνω μια βόλτα με τα πόδια στην Ομόνοια για να πάω στο γραφείο μου;». Φυσικά και δεν μπορεί! Οταν ζεις όμως για τόσο μεγάλο διάστημα μέσα στο ψέμα, πώς να πάρεις χαμπάρι την αλήθεια και την πραγματικότητα; Αυτά.
Στο µιλητό µπήκαν τα 15 εκατ. ευρώ
ΟΥΤΕ φιστίκια να ήτανε αυτά τα 15 εκατοµµύρια για τις µετοχές του Παναθηναϊκού. «Δικά µας είναι» έτρεξε να πει ο Τσάκας, χρησιµοποιώντας όπως πάντα πληθυντικό µεγαλειότητας. Αυτά τα 15 όµως µπήκανε στην Τράπεζα Πειραιώς στο µιλητό. Δεν µπήκανε στην πραγµατικότητα.
Σ' αυτές τις δουλειές, όταν δεν υπάρχει εµπιστοσύνη µεταξύ των δύο πλευρών, υπάρχουνε οι τράπεζες. Πώς αλλιώς δηλαδή θα µπορούσε να γίνει η ανταλλαγή των µετοχών µε µετρητά; Χέρι µε χέρι; Με βαλίτσες; Αυτά γίνονται µόνο στις ταινίες µε τη µία βαλίτσα να έχει τη σκόνη και την άλλη τα δολάρια. Στη ζωή υπάρχουνε οι τράπεζες. Βάζει ο ένας δηλαδή τα 15 µε την προϋπόθεση ότι µπορεί να τα πάρει ο άλλος µόλις προσκοµίσει τις µετοχές. Αυτό το νταραβέρι στην τραπεζική διάλεκτο λέγεται escrow account.
Κι έτσι είναι και οι δύο πλευρές εξασφαλισµένες. Στην προκειµένη περίπτωση έφτασε πράγµατι ένα χαρτί στην Πειραιώς από την Κύπρο, µέσω Ουκρανίας, αλλά όπως είπαµε στο κουβεντιαστό. Οτι δηλαδή έχουµε τα 15 εκατοµµύρια για τις µετοχές του Παναθηναϊκού. Από το «θα» µέχρι το «να», όµως, η απόσταση είναι µεγάλη. Το «έχουµε τα λεφτά» είναι άχρηστο. Αυτό που απαιτείται για να κλείσει η δουλειά είναι το «βάλαµε τα λεφτά». Κι είναι εµφανές ότι αυτό το τρικ είναι του Τσάκα. Κανείς δεν έχασε όταν έβαλε λεφτά στο µιλητό.
Ο Τσάκας χρησιµοποιεί πάντα πληθυντικό µεγαλειότητας
Ενας από τους δύο λέει ψέµατα
ΠΡΑΓΜΑΤΙ έλειπε ο Ηρακλής από τις επαγγελµατικές κατηγορίες. Με το που επέστρεψε στη Football League 2 µέσω των Ποντίων αρχίσανε τα όργανα. Τέσσερις ποδοσφαιριστές του Εθνικού Γαζώρου καταγγείλανε επώνυµα ότι φάγανε ξύλο τη Δευτέρα στο Καυτανζόγλειο. Στο ηµίχρονο, στα αποδυτήρια. Τους περιλάβανε φουσκωτοί και πού σε πονεί και πού σε σφάζει.
Επειδή αυτός ο Εθνικός Γαζώρου είχε το θράσος να κερδίζει 1-0. Από τον Ηρακλή βέβαια το διαψεύδουνε κι αναφέρονται στα 104 χρόνια της ιστορίας τους, που έχουν αποδείξει πόσο φιλόξενοι είναι. Αρα ένας από τους δύο λέει ψέµατα. Από πού κι ως πού όµως οι ποδοσφαιριστές του Εθνικού Γαζώρου να φτιάξουνε σενάρια από το µυαλό τους; Είχανε σαν οµάδα προηγούµενα µε τον Ηρακλή;
Πρώτη φορά µπλέκουνε οι δύο οµάδες. Είναι εµφανές, λοιπόν, ότι πρόκειται για ντερβισιλίκια. Τα ίδια ντερβισιλίκια που κάνανε και πέρυσι σε άλλο επίπεδο. Και πράγµατι ο Ηρακλής έχει 104 χρόνια ιστορίας. Μόνο που αυτή η ιστορία δεν έχει καµία απολύτως σχέση µε το κατάντηµα του Ηρακλή τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο άντρας µου κάνει τις συναυλίες γιατί µεγάλωσε σε αυτές τις γειτονιές.
-Αννα Νταλάρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μήπως όλη αυτή ιστορία µε το εκατοµµύριο είχε στόχο να αποδυναµωθεί η υποψηφιότητα Κούβελου στην προεδρία της ΕΠΟ;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου