«Ζω όπως κάθε άνθρωπος που είναι υπεύθυνος στη δουλειά του, που έχει οικογένεια. Τίποτα λιγότερα, τίποτα περισσότερο. Δουλεύω πάνω στην αυτοβιογραφία μου, πάνω σε ένα βιβλίο τη συγγραφή του οποίου θέλω να τελειώσω σύντομα. Αναρωτιέμαι πώς η μοίρα με έφερε στο ποδόσφαιρο και αυτό προσπαθώ να απαντήσω μέσα από το βιβλίο μου. Ίσως αν έχετε την υπομονή.
Νομίζω ότι είχα το πείσμα και τον ενθουσιασμό κάθε φορά που καταπιανόμουν με κάτι. Είτε ήταν με τον αθλητισμό, είτε έξω από αυτόν, το έκανα με απόλυτη αφοσίωση. Έτσι έκανα πιο εύκολο το έργο μου. Χωρίς ενθουσιασμό είναι δύσκολο να πιάσεις υψηλές επιδόσεις.
Είμαι χαρούμενος που μπορώ να μιλώ για τα επιτεύγματά μου. Δόξα τω Θεώ, τόσο στην Εθνική ομάδα όσο και στους δύο ρουμανικούς συλλόγους που δούλεψα, κατάφερα να αφήσω κάτι πίσω. Είναι δύσκολο να ξεχαστεί το όνομά μου και αυτό είναι μία τιμή για μένα.
Έχω πολλές λύπες γιατί έζησα έντονα και με μεγάλη αφοσίωση στις αθλητικές δραστηριότητές μου. Το γεγονός ότι δεν μπορέσαμε να πάρουμε μέρος σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό είναι μία λύπη.
Είμαι περήφανος που ανακηρύχθηκα καλύτερος Ρουμάνος παίκτης το 1977 και το 1983. Το γεγονός ότι αναγνωρίστηκαν η δουλειά μου και οι προσπάθειές μου εκείνη την περίοδο μου προκάλεσε μεγάλη ικανοποίηση. Αλλά αυτό που με ένοιαζε πάρα πολύ είναι ότι για μία μεγάλη περίοδο συγκαταλεγόμουν ανάμεσα στους καλύτερους παίκτες της χώρας.
Μου άρεσε πολύ κάτι που είχε πει ο Κρόιφ, ο μεγάλος Ολλανδός ποδοσφαιριστής. Ότι δεν είναι σημαντικό ποιος είναι πρώτος, σημαντικό είναι να μην είσαι τελευταίος. Για μένα, το πιο σημαντικό πράγμα ήταν να κάνω οτιδήποτε για να είμαι πρώτος. Πέτυχα ή όχι να είμαι πρώτος, έδωσα όλο μου το είναι.
Το ρουμανικό ποδόσφαιρο έχει πέσει στη διάρκεια των τελευταίων ετών. Όταν αγωνιζόμουν ήταν πολύ πιο δυνατό, οι ομάδες ήταν πιο ισχυρές. Οδεύω προς τα γενέθλια μου με καλές σκέψεις για τον καθένα, ευχόμενος σε όλους όσοι με γνωρίζουν ή όχι, υγεία και επιτυχία. Ελπίζω να ζούμε όλοι με ηρεμία ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπάμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου