Πάντα, τα παιχνίδια που αγγίζουν τα όρια του «μεταφυσικού» μένουν στην ιστορία. Και όταν η περίσταση απαιτεί ένα θαύμα, την στιγμή που αυτό αρχίζει να γίνεται ορατό ως πιθανότητα, κάθε ποδοσφαιρόφιλος παρακαλάει μέσα του να γίνει μάρτυρας ενός γεγονότος που θα έχει να λέει στα παιδιά του…
Το θαύμα δεν ολοκληρώθηκε. Θα μπορούσε (η εξέλιξη του αγώνα το απέδειξε περίτρανα), αλλά δεν έγινε. Όμως, μικρή σημασία έχει, αφού είναι δεδομένο ότι το παιχνίδι της Άρσεναλ με τη Μίλαν θα το συζητάμε για χρόνια. Ήδη, με τη λήξη του, ήταν το πρώτο θέμα συζήτησης μεταξύ των εραστών του ποδοσφαίρου.
Οι οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορείς να το προσεγγίσεις ως θέμα, είναι αμέτρητες, όμως παρακολουθώντας κατά τη διάρκεια του ματς την κορύφωση του (άκρως απολαυστικού) «ανοιχτού διαλόγου» που έχει ξεκινήσει μέσω twitter ο Μιχάλης Τσόχος με τον Αρσεν Βενγκέρ, μου γεννήθηκε αυθόρμητα η απορία, τι θα γινόταν μετά το 4-0 του πρώτου αγώνα, στο Μιλάνο, αν ο Αλσατός τεχνικός ήταν… Έλληνας. Αν, δηλαδή, βρισκόταν στο τιμόνι κορυφαίας ελληνικής ομάδας.
Μπαίνοντας στην διαδικασία να απαντήσω μόνος μου στο ερώτημα και μάλιστα αναλύοντας όλες τις… πιθανότητας, διαπίστωσα ότι το εν λόγω «παιχνίδι» είναι αρκετά διασκεδαστικό και πως αξίζει τον κόπο να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας… Πάμε να δούμε λοιπόν…
Αν ο Βενγκέρ ήταν στον Ολυμπιακό… Ναι, αλλά σε ποιον Ολυμπιακό; Είπαμε, πρέπει να εξετάσουμε όλες τις πιθανότητες… Αν, λοιπόν, ήταν στον Ολυμπιακό του Κόκκαλη, αμέσως μετά τη λήξη του 4-0 της Ιταλίας, τη στιγμή που τα αίματα θα έβραζαν, ο Μόραλης θα επικοινωνούσε ότι ο προπονητής απολαμβάνει της πλήρους στήριξης του προέδρου…
Φυσικά, αυτό δε θα ήταν αρκετό για να εκτονώσει την κατάσταση… Έτσι, κατά την επιστροφή της αποστολής του Ολυμπιακού στο Ελ. Βενιζέλος, η αίθουσα αφίξεων θα ήταν πλημμυρισμένη από οπαδούς που θα ήθελαν να… υποδεχθούν τον Αλσατό. Ωστόσο, εκείνος –παρά το σοκ της… επαφής με τον κόσμο- θα κοιμόταν το βράδυ ήσυχος, αγκαλιά με τη… στήριξη του προέδρου. Για να ανακαλύψει την επόμενη μέρα το πρωί τους… νόμους του Σωκράτη, καθώς η απόλυσή του θα ανακοινωνόταν (και στον ίδιο) από τα ΜΜΕ…
Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά, αν ο Βενγκέρ ήταν στον Ολυμπιακό του Μαρινάκη. Σε αυτή την περίπτωση, με τη λήξη του αγώνα θα χτυπούσε το κινητό του Μόραλη και η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής θα του έλεγε: «Μην τον αφήσεις καν να μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής»… (Αλά… Ντιόγκο με την Μακάμπι).
Αν ο Βενγκέρ ήταν στον Παναθηναϊκό… Αν είχαμε να κάνουμε με τον ΠΑΟ της πολυμετοχικότητας, ο Νικόλας Πατέρας θα ένιωθε μέσα του μετά τη λήξη του αγώνα την ίδια ακριβώς ανάγκη με τον (πρώην κολλητό του) Μαρινάκη … Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Τι θα άλλαζε την ιστορία; Η επικοινωνία του προέδρου με τον Ανδρέα Βγενόπουλο, ο οποίος θα έπαιζε τον ρόλο της φωνής της… λογικής (όπως έγινε σε πρώτη φάση στην περίπτωση Τεν Κάτε).
Ωστόσο, αν μιλούσαμε για τον Παναθηναϊκό του Βαρδινογιάννη, δύσκολα οι οπαδοί θα άφηναν στον Τζίγκερ την ευθύνη της απόφασης… Το πιθανότερο είναι ότι στον αμέσως επόμενο αγώνα, θα καβαλούσαν τον πάγκο (βλέπε Σάντος) ή θα έλουζαν τον Αλσατό τεχνικό με… φραπέδες (βλέπε Σκάζνι), κοινοποιώντας του από μόνοι τους την απόλυσή του…
Αν ο Βενγκέρ ήταν στην ΑΕΚ… Εδώ τα πράγματα αλλάζουν, αφού η κατάληξη δεν έχει τόσο σχέση με την διοίκηση, όσο με το γενικότερο… μουντ στο οποίο θα βρισκόταν η ομάδα. Σε μια ΑΕΚ που θα βρισκόταν σε μια φάση… «αγαπησιάρικη», το πιθανότερο είναι ότι ο Βενγκέρ θα έτρωγε την τεσσάρα στο Μιλάνο, θα γυρνούσε κύριος στην Ελλάδα και στο επόμενο εντός έδρας ματς θα άκουγε όλο το γήπεδο να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του…
Σε μια ΑΕΚ… κακόκεφη (όπως αυτή των τελευταίων μηνών), το κλίμα θα ήταν εντελώς διαφορετικό, αλλά πιθανότατα ο Βενγκέρ δε θα βρισκόταν στο επίκεντρο της προσοχής… Θα άκουγε τα… μπινελίκια του στο ΟΑΚΑ, όμως η προσοχή του κόσμου θα ήταν στα επίσημα, όπου ο Δημητρέλος (ή ο Αδαμίδης, ή ο Θανόπουλος, διαλέχτε και πάρτε) θα σηκωνόταν γρήγορα από την καρέκλα του και θα έτρεχε να… κρυφτεί, βλέποντας ένα μεγάλο μέρος του κόσμου να κατευθύνεται με άγριες διαθέσεις προς τα VIP…
Με το σενάριο Αν ο Βενγκέρ ήταν στον ΠΑΟΚ, δεν ασχολήθηκα… Γιατί ο ΠΑΟΚ είναι σαν τον… Μελισσανίδη. Μόνιμα και διαχρονικά… απρόβλεπτός… Το μόνο σίγουρο, είναι ότι σε περίπτωση απόλυσης, τη θέση του Αλσατού θα αναλάμβανε προσωρινά ο Κωστίκος (έτσι, γιατί μας έχει λείψει)…
Πηγή: theinsiders.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου