Οι τάσεις φυγής πάντα κάτι κρύβουν!!

Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Μπόλονι το κάνει κι επίτηδες για να αποπροσανατολίζει τον κόσμο, για να μην πιστέψει κανείς, λίγο μετά την καλύτερη φετινή εμφάνιση της ομάδας του, ότι ο ΠΑΟΚ έγινε Μπαρτσελόνα επειδή διέλυσε την Κέρκυρα, που μάλλον το είπε το ποίημα. Γράφει ο Γιώργος Κουβεντίδης.

Το ίδιο είχε κάνει και μετά την ισοπαλία με την Ρούμπιν στην Τούμπα. Ο κόσμος μπορεί να ήθελε να χαρεί την πρωτιά σ΄ έναν όμιλο με δύο ομάδες επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, ο Μπόλονι προτίμησε να ανοίξει το ίδιο βράδυ τη συζήτηση για το πόσο δελεαστική ήταν η πρόταση που είχε από τη Σαουδική Αραβία.

Το ξέσπασμά του το βράδυ της Κυριακής, είναι δικαιολογημένο. Πολλούς μπορεί να τους ξενίζει η συμπεριφορά του, ίσως γιατί όλοι μας μάλλον έχουμε συμβιβαστεί μ΄ αυτή την κατάσταση. Να βλέπουμε τον κάθε βλαμμένο και τον κάθε καραγκιόζη να περιφέρονται μέσα στα γήπεδα, να βρίζουν και να φτύνουν τον κάθε επαγγελματία και να θεωρούμε ότι οι θιγόμενοι δεν έχουν δικαίωμα να αντιδράσουν. Ή να βλέπουμε τον κάθε διαιτητή της Σούπερ Λίγκας να μην ξέρει δυο λέξεις αγγλικά να καταλάβει τι του λέει ο άλλος και να το θεωρούμε φυσιολογικό. Ή να βλέπουμε τον κάθε σεκιουριτά να πιάνει μια πόρτα και να νομίζει ότι φυλάει το χωράφι του παππού του.
Ότι έγινε το βράδυ της Κυριακής με τον Μπόλονι (που μαζί με τον Βαλβέρδε, είναι μάλλον ότι πιο σοβαρό κυκλοφορεί σε ξένο στο ελληνικό πρωτάθλημα), νομίζω πως είναι μια καλή αφορμή για να ανοίξει μια συζήτηση για το ρόλο του κάθε βλαμμένου στα γήπεδα. Είναι μια καλή αφορμή, έστω κι αν δεν νομίζω ότι ο Μπόλονι το έκανε γι΄ αυτό.
Ο Ρουμάνος που όποιος τον ζει σ΄ αυτό το διάστημα, που δουλεύει στον ΠΑΟΚ έχει καταλάβει ότι είναι ένας άνθρωπος με δείκτη ευφυΐας αρκετά άνω του μέσου όρου, όποτε ανοίγει θέμα, έχει λόγο, που το κάνει. Συνήθως, υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας...
Τον Αύγουστο, έλεγε ότι θα πάει στην εκκλησία να κάνει μια προσευχή να του πάρουν έναν δύο παίκτες. Ήταν τότε που ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να μην κάνει μεταγραφές, όταν είδε ότι τα κουκιά δεν του βγαίνουν.
Μετά το παιχνίδι με τη Ρούμπιν τον Δεκέμβριο, όταν άνοιξε το θέμα των προσθαφαιρέσεων στο ρόστερ, έθεσε θέμα Σαουδικής Αραβίας χωρίς να πιστεύει ούτε ο ίδιος ότι θα φύγει. Ύστερα από μια συζήτηση, που έγινε, κατάλαβε το πλάνο, το αποδέχτηκε και η αλήθεια είναι ότι δούλεψε πάνω σ΄ αυτό με την ψυχή του.

 

Τώρα έθεσε πάλι θέμα φυγής του. Πάλι κάποιο λόγο μπορεί να είχε, που αυτή τη φορά δεν είναι προφανής, ίσως κάτι να τον έχει ενοχλήσει. Παρακολουθώντας τη στάση, που κρατάει τον τελευταίο καιρό η μία και η άλλη πλευρά, αρχίζω να νομίζω ότι κανείς δεν θέλει να χρεωθεί επικοινωνιακά ένα ενδεχόμενο διαζύγιο στο τέλος της σεζόν. Άλλωστε, εδώ που τα λέμε μεταξύ μας και δεν μας ακούει κανείς, δεν ξέρω κανέναν που θα πόνταρε 10 ευρώ ότι αυτή η σχέση θα συνεχιστεί και του χρόνου. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Εν πάση περιπτώσει, ο Μπόλονι είναι καλός επαγγελματίας και στο δίμηνο που απομένει να τελειώσει η σεζόν και να γίνει ο λογαριασμός, είμαι βέβαιος ότι θα δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Δύο πράγματα ανέλαβε να κάνει από τα Χριστούγεννα, όταν άλλαξαν τα δεδομένα στον ΠΑΟΚ και τα κάνει καλά.
Από τη μια, ο ΠΑΟΚ παραμένει στα συνηθισμένα τα τελευταία τρία – τέσσερα χρόνια επίπεδα, έχοντας αποκτήσει έναν επιθετικό χαρακτήρα, που ταιριάζει στο DNA του, μπαίνει στα πλέι οφ κι έχει τις προϋποθέσεις να διεκδικήσει τη θέση που στέλνει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Από την άλλη, αποκτούν πλέον ρόλο παίκτες, που πέρσι τέτοια εποχή δεν υπήρχαν στον χάρτη. Ο Σταφυλίδης, για παράδειγμα, είναι πλέον ένας κανονικός ποδοσφαιριστής, ο Αποστολόπουλος ένας υποσχόμενος ποδοσφαιριστής, ο Γιάννου, για τον οποίο τον Σεπτέμβριο απορούσα γιατί τον πήρε ο ΠΑΟΚ, με πολλή προσπάθεια γίνεται ένας χρήσιμος ποδοσφαιριστής, ο Γλύκος ένας τερματοφύλακας που μπορείς να βασιστείς, ο Αθανασιάδης ένας κανονικός φορ.