Καμαρώνουν που ανέδειξαν ότι οι κοτρώνες δεν άνοιξαν κεφάλια και δεν
σκότωσαν άνθρωπο. Οι ίδιοι ακριβώς συνάδελφοι που πριν τέσσερις μέρες
έγραφαν «ζώα πέταξαν πέτρες, με κίνδυνο να σκοτώσουν ανθρώπους έξω από
την Αγιά Σοφιά». Τότε όμως τις πέτρες τις πέταγαν «πράσινα» χέρια οπότε
ήταν ζώα, τώρα που τα χέρια ήταν... κόκκινα «έλα μωρέ, το έκαναν θέμα,
χωρίς να ανοίξει ούτε ένα κεφάλι».
Την ίδια ώρα στον απέναντι οπαδικό Τύπο οι άλλοι συνάδελφοι ανακάλυψαν τώρα τη βία και τα επεισόδια. Θυμήθηκαν τι έγινε τα τελευταία δέκα χρόνια στο ΣΕΦ που είναι… ζούγκλα και δεν έχει καμία σχέση με το ΟΑΚΑ που είναι… εκκλησία. Τόσο εκκλησία όσο και η Αγιά Σοφιά έξω από την οποία τα δικά τους καλόπαιδα πριν πέντε μέρες κυνηγούσαν γυναικόπαιδα και άνοιγαν κεφάλια, πετώντας πέτρες και έπαιζαν άγριο ξύλο με οπαδούς της Γαλατά και της Φενέρ.
Σε αυτη την Ελλάδα που αναθρέψαμε τον κόσμο έτσι, που είναι αδύνατον να γίνει ακόμη και ο τελικός του βόλεϊ ανάμεσα στον Ηρακλή και τον Φοίνικα Σύρου (!) λόγω επεισοδίων και χουλιγκάνων, ψάχνουμε τους εχθρούς μακριά από εμάς, ενώ είναι ανάμεσά μας.
Οχι, μην ξεγελαστει κανεις, δεν είναι ασφαλώς μόνο αυτοί με τα πράσινα, κόκκινα, κίτρινα ή μπλε πληκτρολόγια, κυρίως είναι όλοι εκείνοι που μας μεγάλωσαν έτσι. Που μας δίδαξαν ότι στον αθλητισμό υπάρχουν εχθροί και όχι αντίπαλοι. Που μας δίδαξαν ότι αν ο φίλος σου είναι Παναθηναϊκός και εσύ είσαι Ολυμπιακός ή το ανάποδο, μπορεί να βλέπει μαζί σου το ματς στην τηλεόραση αν είστε στο σαλόνι του σπιτιού σου, αλλά αν έρθει στο γήπεδο, πρέπει να του σπάσεις το κεφάλι και να τον πλακώσεις στο ξύλο και στα μπινελίκια. Ολοι αυτοί που μας δίδαξαν ότι ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα, που μας έπεισαν ότι η ομάδα είναι θρησκεία και ο πρόεδρος Θεός, για το πορτοφόλι του οποίου αν χρειαστεί πρέπει και να σκοτωθούμε.
Έμενα, αλήθεια, δεν με ενόχλησαν οι πέτρες, όσο η υποκρισία γύρω από αυτές. Δεν με πείραξε ότι ο Μπιτσαξής ανέβαλε τον τελικό και ίσως αναβάλει και τους υπόλοιπους, αλλά ότι σε αυτή τη χώρα έχουμε πλέον φτάσει στο σημείο να μην μπορούν να γίνουν ούτε οι τελικοί στο μπάσκετ και το βόλεϊ και ότι σε λίγο θα θέλουμε δύο διμοιρίες ΜΑΤ για να παίξουν τάβλι ένας Παναθηναϊκός με έναν Ολυμπιακό!
ΠΗΓΗ: Sportday
Την ίδια ώρα στον απέναντι οπαδικό Τύπο οι άλλοι συνάδελφοι ανακάλυψαν τώρα τη βία και τα επεισόδια. Θυμήθηκαν τι έγινε τα τελευταία δέκα χρόνια στο ΣΕΦ που είναι… ζούγκλα και δεν έχει καμία σχέση με το ΟΑΚΑ που είναι… εκκλησία. Τόσο εκκλησία όσο και η Αγιά Σοφιά έξω από την οποία τα δικά τους καλόπαιδα πριν πέντε μέρες κυνηγούσαν γυναικόπαιδα και άνοιγαν κεφάλια, πετώντας πέτρες και έπαιζαν άγριο ξύλο με οπαδούς της Γαλατά και της Φενέρ.
Σε αυτη την Ελλάδα που αναθρέψαμε τον κόσμο έτσι, που είναι αδύνατον να γίνει ακόμη και ο τελικός του βόλεϊ ανάμεσα στον Ηρακλή και τον Φοίνικα Σύρου (!) λόγω επεισοδίων και χουλιγκάνων, ψάχνουμε τους εχθρούς μακριά από εμάς, ενώ είναι ανάμεσά μας.
Οχι, μην ξεγελαστει κανεις, δεν είναι ασφαλώς μόνο αυτοί με τα πράσινα, κόκκινα, κίτρινα ή μπλε πληκτρολόγια, κυρίως είναι όλοι εκείνοι που μας μεγάλωσαν έτσι. Που μας δίδαξαν ότι στον αθλητισμό υπάρχουν εχθροί και όχι αντίπαλοι. Που μας δίδαξαν ότι αν ο φίλος σου είναι Παναθηναϊκός και εσύ είσαι Ολυμπιακός ή το ανάποδο, μπορεί να βλέπει μαζί σου το ματς στην τηλεόραση αν είστε στο σαλόνι του σπιτιού σου, αλλά αν έρθει στο γήπεδο, πρέπει να του σπάσεις το κεφάλι και να τον πλακώσεις στο ξύλο και στα μπινελίκια. Ολοι αυτοί που μας δίδαξαν ότι ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα, που μας έπεισαν ότι η ομάδα είναι θρησκεία και ο πρόεδρος Θεός, για το πορτοφόλι του οποίου αν χρειαστεί πρέπει και να σκοτωθούμε.
Έμενα, αλήθεια, δεν με ενόχλησαν οι πέτρες, όσο η υποκρισία γύρω από αυτές. Δεν με πείραξε ότι ο Μπιτσαξής ανέβαλε τον τελικό και ίσως αναβάλει και τους υπόλοιπους, αλλά ότι σε αυτή τη χώρα έχουμε πλέον φτάσει στο σημείο να μην μπορούν να γίνουν ούτε οι τελικοί στο μπάσκετ και το βόλεϊ και ότι σε λίγο θα θέλουμε δύο διμοιρίες ΜΑΤ για να παίξουν τάβλι ένας Παναθηναϊκός με έναν Ολυμπιακό!
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου