Το ποδόσφαιρο είναι ένα δημοκρατικό παιχνίδι. Ένα πλουραλιστικό σπορ! Και πολυδιάστατο…
Μπορούν να το παίξουν ντερέκια σαν κι εκείνον τον Τσέχο Κόλερ και κοντοί σαν τον Μέσι. Χοντρούληδες με κοιλίτσα σαν τον Πούσκας στα τελειώματά του, αλλά και ψιλόλιγνοι σαν τον Κράουτς. Ιδιοφυϊες, όπως και παίκτες που δεν στροφάρουν τόσο γρήγορα. Ψυχάρες και λιγότερο θαρραλέοι. Μπαλαδόροι, αλλά κι άμπαλοι που έχουν διαφορετικά προσόντα. Δουλευταράδες στην προπόνηση, όπως και τεμπέληδες. Γρήγοροι κι όχι τόσο γρήγοροι. Και πάει λέγοντας…
Έχουμε δει ποδοσφαιριστές όλων των ειδών κι όλων των στυλ να κάνουν καριέρες στην μπάλα. Άλλοι πιο πετυχημένες κι άλλοι λιγότερο. Δεν θα μπορούσαν, λοιπόν, να απουσιάζουν τα «καλά» παιδιά και τα «κακά». Τα άτακτα, δηλαδή. Τα αλάνια και τα τσογλάνια, όπως τα λέμε. Που ναι μεν μπορεί να δημιουργούν συνέχεια «θέματα» για να έχουν να γράφουν οι εφημερίδες, αλλά είναι συχνά και ξεχωριστοί. Και πάντα συνοδεύονται από ένα τεράστιο ερωτηματικό: «Θα δείξουν ποτέ τι μπορούν να κάνουν ή θα τους θυμόμαστε σαν αιώνια ταλέντα;».
Είπαμε. Όλους κι όλα μπορεί να τα βρει καθένας στο ποδόσφαιρο. Θέσεις υπάρχουν πολλές και για πολλούς!
Μόνο «καλά» παιδιά!
Θυμάμαι μια ελληνική ομάδα που έψαχνε επί χρόνια να βάλει μόνο «καλά» παιδιά στο ρόστερ της. Κι απορούσε κάθε χρόνο γιατί αποτύγχανε. ΟΚ, μια χαρά είναι και τα "καλά" παιδιά, κανένα πρόβλημα. Μα, αν δεν έχεις και λίγο γρέζι, και λίγο «νεύρο», και λίγο τσαγανό, και κάτι απρόβλεπτο, κάμποση ποδοσφαιρική αλητεία βρε αδερφέ, τότε πώς θα πας ένα βήμα παραπέρα; Θα είσαι προβλέψιμος σαν ένα ακόμα επεισόδιο σαπουνόπερας!
Στις φαβέλες, όχι στα Βόρεια Προάστια
Το ποδόσφαιρο δεν είναι αγιορείτικο σπορ. Δημιουργήθηκε στις αλάνες από σκληρά πιτσιρίκια, όχι στα σαλόνια. Στις φαβέλες μεγαλούργησε, όχι στα Βόρεια Προάστια και στα κολλέγια.
Φτιάχτηκε από μπόμπιρες που σπάζανε τα πόδια τους ανάμεσα σε πέτρες, τσακώνονταν με άλλα παιδάκια για το αν μπήκε γκολ, μετά πηγαίνανε στα μπιλιάρδα όλα μαζί σα να μην τρέχει τίποτα…
Τσογλάνι ο Μπαλοτέλι, όπως και ο Τέβες, που ένας θεός ξέρει πώς τα κατάφερε να τους φέρει βόλτα ο Μαντσίνι. Ο οποίος σήκωσε την κούπα στην πρέμιερ με αυτούς τους δυο παικταράδες. Με τον Μπαλοτέλι να βάζει 13 γκολ, για να μην ξεχνιόμαστε. Και με τα αποδυτήρια να μοιάζουν με την Φουκουσίμα! Ναι, αλλά ο τίτλος ήρθε!
Ο αλητάκος
Πέτυχε την αριστουργηματική γκολάρα κόντρα στην Ιρλανδία ο Μπαλοτέλι κι αμέσως πέσανε πάνω του να του κλείσουν το στόμα μην αρχίσει τα μπινελίκια.
Και μην πιάσουμε την ιστορία του, που είναι πάνω – κάτω γνωστή. Για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, για τις τρέλες που έχει κάνει εντός κι εκτός γηπέδων, για όλα αυτά που τον έχουν κάνει να θεωρείται «κακό» παιδί, αλλά όλοι να διευκρινίζουν αμέσως «δεν έχει κακία μέσα του, απλά είναι τρελούτσικος κι αλητάκος»…
Πιο σοβαρός από ποτέ!
Πρώτη φορά είδα τόσο συνειδητοποιημένο τον Μπαλοτέλι σε ματς, όσο χθές. Σοβαρός, αφήνοντας μακριά τους παλιμπαιδισμούς, δίχως διάθεση να απαντήσει στις κλωτσιές που του έριχναν στην αρχή οι Γερμανοί, χωρίς να ψάχνεται για καυγά. Και… φονιάς! Δύο ευκαιρίες έκατσαν, δυο γκολ έκανε. Όχι όπως με την Αγγλία…
Απρόβλεπτος και στο γήπεδο...
Ο Μπαλοτέλι πήγε κάποτε να ξεναγήσει τον αδερφό του στις γυναικείες φυλακές στο Μιλάνο. Έτσι για πλάκα, όπως είπε μετά. Δεν το πιάνεις πουθενά το παλικάρι…
Κι όμως, όταν αποφασίζει να παίξει μπάλα, δεν έχει αντίπαλο. Δεν ήταν αντιμετωπίσιμος από την "ορθολογική" αμυντική γραμμή της Γερμανίας. Διότι όσο απρόβλεπτος είναι όταν δεν παίζει ποδόσφαιρο, άλλο τόσο είναι στις κινήσεις του στο γήπεδο, με ή χωρίς την μπάλα. Όταν θέλει... Κι όταν του το επιτρέπει ο χαρακτήρας του!
Θα είναι βεγγαλικό;
Αν ο αρχιτσόγλανος αποφάσισε να κάνει την αρχή από το Ιταλία – Γερμανία για να δείξει την κλάση του σε βάθος χρόνου με στόχο την διάρκεια στην απόδοση κι όχι εμφανίσεις φωτοβολίδες, τότε είναι ικανός να τρελάνει κόσμο. Έχει προδιαγραφές παικταρά και ψυχολογία «εκτελεστή». Δεν δείχνει να έχει δέος, δεν φαίνεται να φοβάται μέσα στο ματς τίποτα και κανέναν, μοιάζει με ήρωα κόμικ!
Αν, όμως, αυτή η εμφάνιση στον ημιτελικό ήταν ένα βεγγαλικό σαν κι αυτά που πέταγε από το μπάνιο του κάποτε, προκαλώντας ο ίδιος πυρκαγιά στο σπίτι του κάνοντας χαβαλέ, τότε θα είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία. Όπως, άλλωστε, έχει συμβεί κατά καιρούς με τόσα και τόσα αλάνια και τσογλάνια της μπάλας. Που θα θέλαμε να τα απολαύσουμε για λίγο παραπάνω στο χορτάρι, αλλά δεν…
πηγή: gazzetta.gr
Μπορούν να το παίξουν ντερέκια σαν κι εκείνον τον Τσέχο Κόλερ και κοντοί σαν τον Μέσι. Χοντρούληδες με κοιλίτσα σαν τον Πούσκας στα τελειώματά του, αλλά και ψιλόλιγνοι σαν τον Κράουτς. Ιδιοφυϊες, όπως και παίκτες που δεν στροφάρουν τόσο γρήγορα. Ψυχάρες και λιγότερο θαρραλέοι. Μπαλαδόροι, αλλά κι άμπαλοι που έχουν διαφορετικά προσόντα. Δουλευταράδες στην προπόνηση, όπως και τεμπέληδες. Γρήγοροι κι όχι τόσο γρήγοροι. Και πάει λέγοντας…
Έχουμε δει ποδοσφαιριστές όλων των ειδών κι όλων των στυλ να κάνουν καριέρες στην μπάλα. Άλλοι πιο πετυχημένες κι άλλοι λιγότερο. Δεν θα μπορούσαν, λοιπόν, να απουσιάζουν τα «καλά» παιδιά και τα «κακά». Τα άτακτα, δηλαδή. Τα αλάνια και τα τσογλάνια, όπως τα λέμε. Που ναι μεν μπορεί να δημιουργούν συνέχεια «θέματα» για να έχουν να γράφουν οι εφημερίδες, αλλά είναι συχνά και ξεχωριστοί. Και πάντα συνοδεύονται από ένα τεράστιο ερωτηματικό: «Θα δείξουν ποτέ τι μπορούν να κάνουν ή θα τους θυμόμαστε σαν αιώνια ταλέντα;».
Είπαμε. Όλους κι όλα μπορεί να τα βρει καθένας στο ποδόσφαιρο. Θέσεις υπάρχουν πολλές και για πολλούς!
Μόνο «καλά» παιδιά!
Θυμάμαι μια ελληνική ομάδα που έψαχνε επί χρόνια να βάλει μόνο «καλά» παιδιά στο ρόστερ της. Κι απορούσε κάθε χρόνο γιατί αποτύγχανε. ΟΚ, μια χαρά είναι και τα "καλά" παιδιά, κανένα πρόβλημα. Μα, αν δεν έχεις και λίγο γρέζι, και λίγο «νεύρο», και λίγο τσαγανό, και κάτι απρόβλεπτο, κάμποση ποδοσφαιρική αλητεία βρε αδερφέ, τότε πώς θα πας ένα βήμα παραπέρα; Θα είσαι προβλέψιμος σαν ένα ακόμα επεισόδιο σαπουνόπερας!
Στις φαβέλες, όχι στα Βόρεια Προάστια
Το ποδόσφαιρο δεν είναι αγιορείτικο σπορ. Δημιουργήθηκε στις αλάνες από σκληρά πιτσιρίκια, όχι στα σαλόνια. Στις φαβέλες μεγαλούργησε, όχι στα Βόρεια Προάστια και στα κολλέγια.
Φτιάχτηκε από μπόμπιρες που σπάζανε τα πόδια τους ανάμεσα σε πέτρες, τσακώνονταν με άλλα παιδάκια για το αν μπήκε γκολ, μετά πηγαίνανε στα μπιλιάρδα όλα μαζί σα να μην τρέχει τίποτα…
Τσογλάνι ο Μπαλοτέλι, όπως και ο Τέβες, που ένας θεός ξέρει πώς τα κατάφερε να τους φέρει βόλτα ο Μαντσίνι. Ο οποίος σήκωσε την κούπα στην πρέμιερ με αυτούς τους δυο παικταράδες. Με τον Μπαλοτέλι να βάζει 13 γκολ, για να μην ξεχνιόμαστε. Και με τα αποδυτήρια να μοιάζουν με την Φουκουσίμα! Ναι, αλλά ο τίτλος ήρθε!
Ο αλητάκος
Πέτυχε την αριστουργηματική γκολάρα κόντρα στην Ιρλανδία ο Μπαλοτέλι κι αμέσως πέσανε πάνω του να του κλείσουν το στόμα μην αρχίσει τα μπινελίκια.
Και μην πιάσουμε την ιστορία του, που είναι πάνω – κάτω γνωστή. Για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, για τις τρέλες που έχει κάνει εντός κι εκτός γηπέδων, για όλα αυτά που τον έχουν κάνει να θεωρείται «κακό» παιδί, αλλά όλοι να διευκρινίζουν αμέσως «δεν έχει κακία μέσα του, απλά είναι τρελούτσικος κι αλητάκος»…
Πιο σοβαρός από ποτέ!
Πρώτη φορά είδα τόσο συνειδητοποιημένο τον Μπαλοτέλι σε ματς, όσο χθές. Σοβαρός, αφήνοντας μακριά τους παλιμπαιδισμούς, δίχως διάθεση να απαντήσει στις κλωτσιές που του έριχναν στην αρχή οι Γερμανοί, χωρίς να ψάχνεται για καυγά. Και… φονιάς! Δύο ευκαιρίες έκατσαν, δυο γκολ έκανε. Όχι όπως με την Αγγλία…
Απρόβλεπτος και στο γήπεδο...
Ο Μπαλοτέλι πήγε κάποτε να ξεναγήσει τον αδερφό του στις γυναικείες φυλακές στο Μιλάνο. Έτσι για πλάκα, όπως είπε μετά. Δεν το πιάνεις πουθενά το παλικάρι…
Κι όμως, όταν αποφασίζει να παίξει μπάλα, δεν έχει αντίπαλο. Δεν ήταν αντιμετωπίσιμος από την "ορθολογική" αμυντική γραμμή της Γερμανίας. Διότι όσο απρόβλεπτος είναι όταν δεν παίζει ποδόσφαιρο, άλλο τόσο είναι στις κινήσεις του στο γήπεδο, με ή χωρίς την μπάλα. Όταν θέλει... Κι όταν του το επιτρέπει ο χαρακτήρας του!
Θα είναι βεγγαλικό;
Αν ο αρχιτσόγλανος αποφάσισε να κάνει την αρχή από το Ιταλία – Γερμανία για να δείξει την κλάση του σε βάθος χρόνου με στόχο την διάρκεια στην απόδοση κι όχι εμφανίσεις φωτοβολίδες, τότε είναι ικανός να τρελάνει κόσμο. Έχει προδιαγραφές παικταρά και ψυχολογία «εκτελεστή». Δεν δείχνει να έχει δέος, δεν φαίνεται να φοβάται μέσα στο ματς τίποτα και κανέναν, μοιάζει με ήρωα κόμικ!
Αν, όμως, αυτή η εμφάνιση στον ημιτελικό ήταν ένα βεγγαλικό σαν κι αυτά που πέταγε από το μπάνιο του κάποτε, προκαλώντας ο ίδιος πυρκαγιά στο σπίτι του κάνοντας χαβαλέ, τότε θα είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία. Όπως, άλλωστε, έχει συμβεί κατά καιρούς με τόσα και τόσα αλάνια και τσογλάνια της μπάλας. Που θα θέλαμε να τα απολαύσουμε για λίγο παραπάνω στο χορτάρι, αλλά δεν…
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου