Περιμένοντας τον τελικό δράττομαι της ευκαιρίας να δημοσιεύσω μερικά
αποσπάσματα από αυτές. Αλλες αφορούν τη διοργάνωση κι άλλες δικά μου
σχόλια.
Θυμίζω ότι το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (kapetshow@yahoo.gr) είναι πάντα στη διάθεσή σας και όταν καλοκαιριάζει πάντα δημοσιεύω πολλά από αυτά που μου στείλατε. Να, τι διάλεξα από τα πολλά που είχαν θέμα το Euro.
Κριστιάνο
Ο Αρης Γερμανής από τη Θεσσαλονίκη μού γράφει για τον Κριστιάνο
Ρονάλντο:
«Ο χαρακτηρισμός "ηθοποιός που παίζει μπάλα", ο οποίος συχνά συνοδεύει τον Ρονάλντο, είναι άδικος. Ο Κριστιάνο ξέρει πολλή μπάλα και όποιος δεν το βλέπει είναι τυφλός. Νομίζω ότι πολύς κόσμος τον αντιπαθεί γι' αυτό: βλέπει ένα τύπο που ενώ ξέρει πολλή μπάλα, εντούτοις προτιμά να παίζει μόνος του και να μη συνεργάζεται όσο πρέπει με τους συμπαίκτες του. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά του αποδίδουμε όλες τις ήττες. Στην ιστορία του ποδοσφαίρου είχαμε πολλούς που κέρδιζαν μόνοι τους (Μαραντόνα, Κακά, Μπεκενμπάουερ κτλ.). Ε, έχουμε και έναν που χάνει μόνος του».
Γάλλοι
Ο Γιώργος Σπύρου από την Πάτρα επισημαίνει για τους Γάλλους:
«Η πιο μεγάλη απογοήτευση στο Πανευρωπαϊκό ήταν για μένα η Γαλλία. Εχει μερικούς από τους καλύτερους μέσους, έχει δυο κυνηγούς σαν το Ριμπερί και τον Μπενμζεμά και έχει μια άμυνα από έμπειρους παίκτες. Κι όμως, κέρδισε μόνο την Ουκρανία που εμφανώς την υποτίμησε. Διάβασα αυτά που έγραψες για την άγνωστη στην Ελλάδα ιστορία του καβγά τού Μπλαν με τον Τουράμ για το θέμα της ποσόστωσης. Εγραψες ότι αυτός ο καβγάς μπορεί να είναι το κίνητρο μιας διάκρισης, αλλά τελικά αυτό ήταν η καλύτερη εξήγηση της καταστροφής τους. Εσύ, Αντώνη, τα βλέπεις όλα ποδοσφαιρικά και αθλητικά, όμως υπάρχουν άλλοι παράγοντες σημαντικότεροι. Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι δεν γίνονται φίλοι με το ζόρι. Κάποιοι στην ομάδα αυτή δεν θέλουν να παίζουν».
Σάντος
Ο Χρήστος Παππάς από το Γαλάτσι καταθέτει μια απλή παρατήρηση που αφορά τον Σάντος:
«Αγαπάω τον Σάντος γιατί το 2004 δέχτηκε να αναλάβει την ΑΕΚ χωρίς να ξέρει τι ποδοσφαιριστές θα έχει και γι' αυτό δεν θα μιλήσω ποτέ άσχημα εναντίον του. Ομως πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι όνειρα έβλεπε στο Euro και άλλαζε την πιο δεδομένη από τις γραμμές της Εθνικής, δηλαδή τη γραμμή της επίθεσης. Καλώς ή κακώς, αυτή η ομάδα φτασμένο φορ με γκολ σε διεθνές επίπεδο έχει μόνο έναν: τον Γκέκα. Δεξιά αυτή η ομάδα έχει μόνο τον Σαλπιγγίδη και κανέναν άλλο. Και φυσικά ο πιο καλός της παίκτης μπροστά είναι ο Σαμαράς -αρέσει, δεν αρέσει. Πώς είναι δυνατόν αυτοί να έπαιξαν από την αρχή μόνο σε ένα από τα τέσσερα ματς; Θα ήθελα κάποτε κάποιος δημοσιογράφος να του κάνει αυτή την απλή ερώτηση».
Αγγλοι
Ο Γεράσιμος Ανδρέου είναι ένας από τους πολλούς που μου έγραψαν, σχολιάζοντας τον αποκλεισμό της Αγγλίας:
«Αλλες φορές οι ήττες των Αγγλων στα πέναλτι είχαν κάτι το ηρωικό και το αγαπησιάρικο. Θυμάμαι ότι το 1996 οι Γερμανοί έπαιξαν κατενάτσιο και οι Αγγλοι έχασαν πέντε γκολ. Η ήττα τους στα πέναλτι τους έκανε ηθικούς νικητές, αν υπάρχει κάτι τέτοιο στο ποδόσφαιρο. Ακόμα και με την Πορτογαλία, τις δυο φορές που αποκλείστηκαν, όταν έβλεπες τον αγώνα έλεγες ότι τους έκλεψαν: είχαν και κόντρα τη διαιτησία, αν θυμάσαι. Ομως αυτή τη φορά προσπάθησαν να κλέψουν αυτοί και γι' αυτόν τον λόγο υπήρξαν ανυπόφοροι. Η Αγγλία αυτή τη φορά μίκρυνε σαν ομάδα: στα είκοσι πέντε μου χρόνια είναι η πρώτη φορά που το είδα».
Πλάτη
Τέλος ο Νίκος Ανδρεαδάκης από τον Πειραιά κάνει μια σωστή, κατά τη γνώμη μου, τακτική παρατήρηση:
«Πρώτα χάθηκαν τα "δεκάρια". Μέχρι να εμφανιστούν ο Μπάτζιο και ο Ζιντάν για καμιά δεκαριά χρόνια μετά τον Μαραντόνα, οι προπονητές προτιμούσαν αμυντικούς χαφ αντί για δημιουργικούς ποδοσφαιριστές στη μεσαία γραμμή. Τώρα το πράγμα έχει προχωρήσει περισσότερο: χάσαμε και τα εξτρέμ και φυσικά τα σέντερ φορ. Οι προπονητές γεμίζουν τη μεσαία γραμμή με παίκτες και πιστεύουν ότι αυτό αρκεί για να δούμε μια ομάδα με κοντά τις γραμμές. Ετσι βλέπουμε ένα σωρό κόσμο σε λίγα τετραγωνικά μέτρα και φορ που παίζουν με πλάτη στην εστία -βλέπε Μπενζεμά, Κλόζε, Κάρολ, κτλ. Δεν είναι τυχαίο που στις δυο πρώτες φάσεις της διοργάνωσης κανείς δεν έβαλε πιο πολλά από τρία γκολ: κανείς δεν παίζει για τους κυνηγούς του. Δεν συμφωνείς;».
Συμφωνώ…
Η ιστορία
Η Πορτογαλία αποκλείστηκε στα πέναλτι από τους Ισπανούς, που με τη χθεσινή τους νίκη έφτασαν στον τελικό σε τρίτο συνεχόμενο τουρνουά, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ των Δυτικογερμανών τη δεκαετία του '70. Τότε η ομάδα του Μπεκενμπάουερ είχε παίξει σε δύο τελικούς Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (το '72 και το '76) και έναν τελικό Μουντιάλ (το 1974). Ωστόσο οι Ισπανοί έχουν κατά τη γνώμη μου ήδη ξεπεράσει τους Γερμανούς. Τα δικά τους πανευρωπαϊκά ήταν τουρνουά τεράστια στα οποία έδωσαν συνολικά 12 ματς -οι Γερμανοί έπαιξαν δύο φάιναλ φορ. Το δικό τους Μουντιάλ το κατέκτησαν στη Νότιο Αφρική και όχι σπίτι τους, όπως οι Γερμανοί το 1974. Ο όγκος των παιχνιδιών τούς δίνει μια εντυπωσιακή πρωτοκαθεδρία: πιθανότατα παρακολουθούμε την καλύτερη ευρωπαϊκή εθνική ομάδα όλων των εποχών! Γιατί τότε δεν μας ευχαριστεί απόλυτα; Μα γιατί τη συγκρίνουμε με την κορυφαία σε θεαματικότητα ομάδα όλων των εποχών, δηλαδή την Μπαρτσελόνα του Μέσι: κανείς ποτέ δεν θα αντέξει τη σύγκριση με τους «μπλαουγκράνα» σε επίπεδο θεάματος.
Βρίσκω δύσκολο οι Ισπανοί να φτάσουν στον τελικό και στο Μουντιάλ της Βραζιλιάς. Ο Τσάβι θα είναι στη Βραζιλία 35 χρόνων, ο Ινιέστα και ο Τσάμπι Αλόνσο θα έχουν 120 ματς παραπάνω στα πόδια τους: όσο κι αν αυτοί οι τρεις μοιάζουν υπεράνθρωποι, δύσκολα στη Βραζιλία θα φτάσουν σε φόρμα σαν την τωρινή. Από την άλλη, σκεφτείτε ότι οι Ισπανοί φτάνουν σε έναν τελικό χωρίς τον Βίγια, με ελάχιστη βοήθεια από τον Τόρες, χωρίς τον Σένα που το 2008 ήταν πιθανότατα ο ΜVP του τουρνουά τους και φυσικά χωρίς τον Πουγιόλ που είναι αναντικατάστατος! Αν το καλοσκεφτείτε, μοιάζει απίστευτο.
Οι Ισπανοί μπορεί να μην κερδίσουν τον τελικό. Δεν χωρά όμως αμφιβολία ότι ο αληθινός τους αντίπαλος είναι μόνο ο χρόνος. Οι άλλοι παίζουν μπάλα, αυτοί γράφουν ιστορία.
Να ρωτήσει
Δηλητηριώδες το σχόλιο παλιού ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού για τη διένεξη Αλαφούζου – Κόκκαλη. Στη Γλυφάδα, όπου έπινε τον καφέ του ο βετεράνος άσος, όταν ρωτήθηκε τι έχει να πει για τον καβγά των δύο, απάντησε σιβυλλικά το εξής: «Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Αλαφούζος είπε ότι όλοι ξέρουν πώς έπαιρνε τα πρωταθλήματα ο Κόκκαλης. Φυσικά και όλοι το ξέρουν. Το θέμα είναι να μάθουμε τι έκανε ο ΠΑΟ όταν ο Κόκκαλης του έπαιρνε έτσι τα πρωταθλήματα. Ας ρωτήσει τον Τζίγκερ στο "Πεντελικό", όταν συναντιούνται, μπας και μάθουμε…».
Πηγή: Sportday
Θυμίζω ότι το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (kapetshow@yahoo.gr) είναι πάντα στη διάθεσή σας και όταν καλοκαιριάζει πάντα δημοσιεύω πολλά από αυτά που μου στείλατε. Να, τι διάλεξα από τα πολλά που είχαν θέμα το Euro.
Κριστιάνο
Ο Αρης Γερμανής από τη Θεσσαλονίκη μού γράφει για τον Κριστιάνο
Ρονάλντο:
«Ο χαρακτηρισμός "ηθοποιός που παίζει μπάλα", ο οποίος συχνά συνοδεύει τον Ρονάλντο, είναι άδικος. Ο Κριστιάνο ξέρει πολλή μπάλα και όποιος δεν το βλέπει είναι τυφλός. Νομίζω ότι πολύς κόσμος τον αντιπαθεί γι' αυτό: βλέπει ένα τύπο που ενώ ξέρει πολλή μπάλα, εντούτοις προτιμά να παίζει μόνος του και να μη συνεργάζεται όσο πρέπει με τους συμπαίκτες του. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά του αποδίδουμε όλες τις ήττες. Στην ιστορία του ποδοσφαίρου είχαμε πολλούς που κέρδιζαν μόνοι τους (Μαραντόνα, Κακά, Μπεκενμπάουερ κτλ.). Ε, έχουμε και έναν που χάνει μόνος του».
Γάλλοι
Ο Γιώργος Σπύρου από την Πάτρα επισημαίνει για τους Γάλλους:
«Η πιο μεγάλη απογοήτευση στο Πανευρωπαϊκό ήταν για μένα η Γαλλία. Εχει μερικούς από τους καλύτερους μέσους, έχει δυο κυνηγούς σαν το Ριμπερί και τον Μπενμζεμά και έχει μια άμυνα από έμπειρους παίκτες. Κι όμως, κέρδισε μόνο την Ουκρανία που εμφανώς την υποτίμησε. Διάβασα αυτά που έγραψες για την άγνωστη στην Ελλάδα ιστορία του καβγά τού Μπλαν με τον Τουράμ για το θέμα της ποσόστωσης. Εγραψες ότι αυτός ο καβγάς μπορεί να είναι το κίνητρο μιας διάκρισης, αλλά τελικά αυτό ήταν η καλύτερη εξήγηση της καταστροφής τους. Εσύ, Αντώνη, τα βλέπεις όλα ποδοσφαιρικά και αθλητικά, όμως υπάρχουν άλλοι παράγοντες σημαντικότεροι. Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι δεν γίνονται φίλοι με το ζόρι. Κάποιοι στην ομάδα αυτή δεν θέλουν να παίζουν».
Σάντος
Ο Χρήστος Παππάς από το Γαλάτσι καταθέτει μια απλή παρατήρηση που αφορά τον Σάντος:
«Αγαπάω τον Σάντος γιατί το 2004 δέχτηκε να αναλάβει την ΑΕΚ χωρίς να ξέρει τι ποδοσφαιριστές θα έχει και γι' αυτό δεν θα μιλήσω ποτέ άσχημα εναντίον του. Ομως πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι όνειρα έβλεπε στο Euro και άλλαζε την πιο δεδομένη από τις γραμμές της Εθνικής, δηλαδή τη γραμμή της επίθεσης. Καλώς ή κακώς, αυτή η ομάδα φτασμένο φορ με γκολ σε διεθνές επίπεδο έχει μόνο έναν: τον Γκέκα. Δεξιά αυτή η ομάδα έχει μόνο τον Σαλπιγγίδη και κανέναν άλλο. Και φυσικά ο πιο καλός της παίκτης μπροστά είναι ο Σαμαράς -αρέσει, δεν αρέσει. Πώς είναι δυνατόν αυτοί να έπαιξαν από την αρχή μόνο σε ένα από τα τέσσερα ματς; Θα ήθελα κάποτε κάποιος δημοσιογράφος να του κάνει αυτή την απλή ερώτηση».
Αγγλοι
Ο Γεράσιμος Ανδρέου είναι ένας από τους πολλούς που μου έγραψαν, σχολιάζοντας τον αποκλεισμό της Αγγλίας:
«Αλλες φορές οι ήττες των Αγγλων στα πέναλτι είχαν κάτι το ηρωικό και το αγαπησιάρικο. Θυμάμαι ότι το 1996 οι Γερμανοί έπαιξαν κατενάτσιο και οι Αγγλοι έχασαν πέντε γκολ. Η ήττα τους στα πέναλτι τους έκανε ηθικούς νικητές, αν υπάρχει κάτι τέτοιο στο ποδόσφαιρο. Ακόμα και με την Πορτογαλία, τις δυο φορές που αποκλείστηκαν, όταν έβλεπες τον αγώνα έλεγες ότι τους έκλεψαν: είχαν και κόντρα τη διαιτησία, αν θυμάσαι. Ομως αυτή τη φορά προσπάθησαν να κλέψουν αυτοί και γι' αυτόν τον λόγο υπήρξαν ανυπόφοροι. Η Αγγλία αυτή τη φορά μίκρυνε σαν ομάδα: στα είκοσι πέντε μου χρόνια είναι η πρώτη φορά που το είδα».
Πλάτη
Τέλος ο Νίκος Ανδρεαδάκης από τον Πειραιά κάνει μια σωστή, κατά τη γνώμη μου, τακτική παρατήρηση:
«Πρώτα χάθηκαν τα "δεκάρια". Μέχρι να εμφανιστούν ο Μπάτζιο και ο Ζιντάν για καμιά δεκαριά χρόνια μετά τον Μαραντόνα, οι προπονητές προτιμούσαν αμυντικούς χαφ αντί για δημιουργικούς ποδοσφαιριστές στη μεσαία γραμμή. Τώρα το πράγμα έχει προχωρήσει περισσότερο: χάσαμε και τα εξτρέμ και φυσικά τα σέντερ φορ. Οι προπονητές γεμίζουν τη μεσαία γραμμή με παίκτες και πιστεύουν ότι αυτό αρκεί για να δούμε μια ομάδα με κοντά τις γραμμές. Ετσι βλέπουμε ένα σωρό κόσμο σε λίγα τετραγωνικά μέτρα και φορ που παίζουν με πλάτη στην εστία -βλέπε Μπενζεμά, Κλόζε, Κάρολ, κτλ. Δεν είναι τυχαίο που στις δυο πρώτες φάσεις της διοργάνωσης κανείς δεν έβαλε πιο πολλά από τρία γκολ: κανείς δεν παίζει για τους κυνηγούς του. Δεν συμφωνείς;».
Συμφωνώ…
Η ιστορία
Η Πορτογαλία αποκλείστηκε στα πέναλτι από τους Ισπανούς, που με τη χθεσινή τους νίκη έφτασαν στον τελικό σε τρίτο συνεχόμενο τουρνουά, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ των Δυτικογερμανών τη δεκαετία του '70. Τότε η ομάδα του Μπεκενμπάουερ είχε παίξει σε δύο τελικούς Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (το '72 και το '76) και έναν τελικό Μουντιάλ (το 1974). Ωστόσο οι Ισπανοί έχουν κατά τη γνώμη μου ήδη ξεπεράσει τους Γερμανούς. Τα δικά τους πανευρωπαϊκά ήταν τουρνουά τεράστια στα οποία έδωσαν συνολικά 12 ματς -οι Γερμανοί έπαιξαν δύο φάιναλ φορ. Το δικό τους Μουντιάλ το κατέκτησαν στη Νότιο Αφρική και όχι σπίτι τους, όπως οι Γερμανοί το 1974. Ο όγκος των παιχνιδιών τούς δίνει μια εντυπωσιακή πρωτοκαθεδρία: πιθανότατα παρακολουθούμε την καλύτερη ευρωπαϊκή εθνική ομάδα όλων των εποχών! Γιατί τότε δεν μας ευχαριστεί απόλυτα; Μα γιατί τη συγκρίνουμε με την κορυφαία σε θεαματικότητα ομάδα όλων των εποχών, δηλαδή την Μπαρτσελόνα του Μέσι: κανείς ποτέ δεν θα αντέξει τη σύγκριση με τους «μπλαουγκράνα» σε επίπεδο θεάματος.
Βρίσκω δύσκολο οι Ισπανοί να φτάσουν στον τελικό και στο Μουντιάλ της Βραζιλιάς. Ο Τσάβι θα είναι στη Βραζιλία 35 χρόνων, ο Ινιέστα και ο Τσάμπι Αλόνσο θα έχουν 120 ματς παραπάνω στα πόδια τους: όσο κι αν αυτοί οι τρεις μοιάζουν υπεράνθρωποι, δύσκολα στη Βραζιλία θα φτάσουν σε φόρμα σαν την τωρινή. Από την άλλη, σκεφτείτε ότι οι Ισπανοί φτάνουν σε έναν τελικό χωρίς τον Βίγια, με ελάχιστη βοήθεια από τον Τόρες, χωρίς τον Σένα που το 2008 ήταν πιθανότατα ο ΜVP του τουρνουά τους και φυσικά χωρίς τον Πουγιόλ που είναι αναντικατάστατος! Αν το καλοσκεφτείτε, μοιάζει απίστευτο.
Οι Ισπανοί μπορεί να μην κερδίσουν τον τελικό. Δεν χωρά όμως αμφιβολία ότι ο αληθινός τους αντίπαλος είναι μόνο ο χρόνος. Οι άλλοι παίζουν μπάλα, αυτοί γράφουν ιστορία.
Να ρωτήσει
Δηλητηριώδες το σχόλιο παλιού ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού για τη διένεξη Αλαφούζου – Κόκκαλη. Στη Γλυφάδα, όπου έπινε τον καφέ του ο βετεράνος άσος, όταν ρωτήθηκε τι έχει να πει για τον καβγά των δύο, απάντησε σιβυλλικά το εξής: «Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Αλαφούζος είπε ότι όλοι ξέρουν πώς έπαιρνε τα πρωταθλήματα ο Κόκκαλης. Φυσικά και όλοι το ξέρουν. Το θέμα είναι να μάθουμε τι έκανε ο ΠΑΟ όταν ο Κόκκαλης του έπαιρνε έτσι τα πρωταθλήματα. Ας ρωτήσει τον Τζίγκερ στο "Πεντελικό", όταν συναντιούνται, μπας και μάθουμε…».
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου