Πέρασαν δέκα ημέρες από τα τριακοστά ένατα γενέθλιά του, τρεις από την
πρεμιέρα του ως προπονητής, περιτριγυρισμένος από έφηβους με λιγότερο
από τα μισά του χρόνια, κρεμασμένους όμως απ' τα χείλη του, με τη
συμπεριφορά και τον ενθουσιασμό του να τον κάνουν έναν με αυτούς. Και
παρότι τρώει πολύ περισσότερο τώρα, επιπλέον κιλό δεν έχει βάλει στο
κορμί του.
Η εξαιρετική περιγραφή των ιταλικών ΜΜΕ για τις πρώτες στιγμές στη νέα καριέρα του Φιλίπο Ινζάγκι συνεχίστηκαν με την αδυναμία του να αντισταθεί στη θέα της μπάλας που περνάει από μπροστά του. Σηκώνει το πόδι και τη στέλνει προς τα δίχτυα.
Εξαρτημένος απ' τη δουλειά ως ποδοσφαιριστής, εξαρτημένος και ως τεχνικός. Στην ομάδα U-17 της Μίλαν που τίμησε τα έντεκα χρόνια προσφοράς του και του χάρισε το εφαλτήριο της νέας του καριέρας.
«Με κάνει να νιώθω γέρος αυτό το ''κύριε''» λέει ο μαθητής του Κάρλο Αντσελότι, του προπονητή που αποτελεί το παράδειγμά του, διότι «ξέρει τη σωστή αναλογία ανάμεσα στο μαστίγιο και το καρότο».
Στην πρώτη του μέρα στη (νέα) δουλειά, ο Αντσελότι ήταν ο πρώτος που του τηλεφώνησε για το «καλή τύχη». Ακολούθησαν ο Γκαλιάνι, ο Γκάλι, ένα sms απ' τον Αντρέα Ανιέλι και το τηλεφώνημα που «με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο», αυτό απ' τον Ζοσέ Μουρίνιο.
«Μου είπε πως οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές σταματάνε στις κορυφαίες ομάδες και είχε δίκιο, έπρεπε να σταματήσω» σημείωσε για την «επιβεβαιωτική» του ορθού της απόφασής του να σταματήσει το ποδόσφαιρο συνομιλίας του με τον προπονητή της Ρεάλ Μαδρίτης. Το σταμάτησε, όμως, με αποτέλεσμα να του λείπουν τώρα τα αποδυτήρια και ο πανηγυρισμός ενός γκολ.
Ξέρετε, απλωμένα χέρια, ενίοτε ανεξέλεγκτα, σύσπαση του προσώπου, κραυγή. Ετσι πανηγύριζε ο Φιλίπο Ινζάγκι «από σεβασμό στους κανονισμούς». Σεβασμός. Απαιτούμενο νούμερο ένα και απ' τους «μαθητές» του. «Συγχωρώ τη χαμένη ευκαιρία ή την άσχημη πάσα, δεν συγχωρώ, διαολίζομαι, με όποιον πηγαίνει άσχημα στο σχολείο και δεν σέβεται τους κανόνες» τους έχει μεταφέρει. Μαστίγιο και καρότο.
Πηγή: Goal
Η εξαιρετική περιγραφή των ιταλικών ΜΜΕ για τις πρώτες στιγμές στη νέα καριέρα του Φιλίπο Ινζάγκι συνεχίστηκαν με την αδυναμία του να αντισταθεί στη θέα της μπάλας που περνάει από μπροστά του. Σηκώνει το πόδι και τη στέλνει προς τα δίχτυα.
Εξαρτημένος απ' τη δουλειά ως ποδοσφαιριστής, εξαρτημένος και ως τεχνικός. Στην ομάδα U-17 της Μίλαν που τίμησε τα έντεκα χρόνια προσφοράς του και του χάρισε το εφαλτήριο της νέας του καριέρας.
«Με κάνει να νιώθω γέρος αυτό το ''κύριε''» λέει ο μαθητής του Κάρλο Αντσελότι, του προπονητή που αποτελεί το παράδειγμά του, διότι «ξέρει τη σωστή αναλογία ανάμεσα στο μαστίγιο και το καρότο».
Στην πρώτη του μέρα στη (νέα) δουλειά, ο Αντσελότι ήταν ο πρώτος που του τηλεφώνησε για το «καλή τύχη». Ακολούθησαν ο Γκαλιάνι, ο Γκάλι, ένα sms απ' τον Αντρέα Ανιέλι και το τηλεφώνημα που «με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο», αυτό απ' τον Ζοσέ Μουρίνιο.
«Μου είπε πως οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές σταματάνε στις κορυφαίες ομάδες και είχε δίκιο, έπρεπε να σταματήσω» σημείωσε για την «επιβεβαιωτική» του ορθού της απόφασής του να σταματήσει το ποδόσφαιρο συνομιλίας του με τον προπονητή της Ρεάλ Μαδρίτης. Το σταμάτησε, όμως, με αποτέλεσμα να του λείπουν τώρα τα αποδυτήρια και ο πανηγυρισμός ενός γκολ.
Ξέρετε, απλωμένα χέρια, ενίοτε ανεξέλεγκτα, σύσπαση του προσώπου, κραυγή. Ετσι πανηγύριζε ο Φιλίπο Ινζάγκι «από σεβασμό στους κανονισμούς». Σεβασμός. Απαιτούμενο νούμερο ένα και απ' τους «μαθητές» του. «Συγχωρώ τη χαμένη ευκαιρία ή την άσχημη πάσα, δεν συγχωρώ, διαολίζομαι, με όποιον πηγαίνει άσχημα στο σχολείο και δεν σέβεται τους κανόνες» τους έχει μεταφέρει. Μαστίγιο και καρότο.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου