Μιλάμε για ένα συγκρότημα (την Ραπίντ), που ο Δικέφαλος των δύο
περασμένων σεζόν θα είχε περάσει περπατώντας. Αλλά ακόμη και το νέο αυτό
συγκρότημα του Γιώργου Δώνη, ήταν πολύ καλύτερο. Εντάξει, έτσι είναι η
μπάλλα και μπορεί να σε τιμωρήσει, όταν χάνεις το ένα γκολ μετά το άλλο.
Εφόσον όμως σου κάνει φάσεις ο αντίπαλος. Από αυτούς, γκολ δεν τρως.
Όμως η ιστορία με την άμυνα, θεωρώ ότι είναι μία από τις λίγες ολιγωρίες
του μετεγγραφικού σχεδιασμού. Διότι δεν μπορεί στην θέση, που πέρυσι
είχες δίδυμο Κοντρέρας-Μαλεζά και μετά Τσιρίλο-Μαλεζά, να ρισκάρεις
εφέτος τόσο, πηγαίνοντας με έναν νεοφερμένο (όπως ο Κουμάλο) και με ένα
ταλαντούχο παιδί (τον Κατσικά), που φανερά όμως δεν είναι έτοιμος για να
σηκώσει όλο το βάρος. Και με εναλλακτική τον Ιντζίδη. Η επιλογή του
Βραζιλιάνου, που όντας ανέτοιμος έμεινε εκτός αποστολής, έγινε αργά. Και
όταν θέλεις να περάσεις σε όμιλο, όπου ξέρεις, ότι στηρίζεις πολλά και
για την οικονομική σου επάρκεια, δένεις πάνω από όλα την άμυνα.
Επίσης ο Δώνης ρίσκαρε πάρα πολύ, με την απόφαση του να αφήσει Σάλπι και Φωτάκη στον πάγκο. Καλή η εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά και πιθανόν οι δύο διεθνείς να μην είναι και στο 100%. Όμως σε τέτοιες αναμετρήσεις η εμπειρία παίζει τεράστιο ρόλο. Σιγά που ήθελαν οι δύο παίκτες το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους, για αυτούς τους Αυστριακούς της πλάκας. Φάνηκε στο β 45λεπτο, όταν οι δυο τους, μαζί με τον Λόρενς, γύρισαν το ματς, ακόμη και με 10 παίκτες.
Το 2-1 αποδίδει μια «ποδοσφαιρική δικαιοσύνη» για την καλύτερη ομάδα, αφήνει όμως «ανοιχτή» την πρόκριση. Βέβαια θα πρέπει να αυτοκτονήσει ο ΠΑΟΚ και να χάσει μετά την βιγιαρεάλ, εκτός έδρας τα τελευταία 2 χρόνια. Γίνονται αυτά;
…και τιμωρία Ατρόμητου
Όχι ότι υπήρχαν παραπάνω απαιτήσεις από τους Περιστεριώτες, κόντρα στη Νιούκασλ, αλλά έτσι όπως πήγε το παιχνίδι, θα μπορούσε κάτι πολύ καλύτερο ο Ατρόμητος. Διότι όποιο και αν είναι το μέγεθος των «ανθρακωρύχων» και η διαφορά κλάσης από την Ελληνική ομάδα, οι παίκτες του Μπάγεβιτς αντιμετώπισαν ουσιαστικά την β ομάδα του Πάρντιου, με την ενίσχυση του βασικού φορ Παπίς Σισέ. Και είναι να σε πιάνει μελαγχολία, αλλά και να συνειδητοποιείς το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος, όταν η τριτό-τέταρτη ομάδα σου, από τις εκπλήξεις της περυσινής σεζόν και ικανή και για το βήμα παραπάνω, αγκομαχεί να πάρει ισοπαλία από τις ρεζέρβες της 5ης αγγλικής ομάδας. Έτσι για να μην τρέφουμε αυταπάτες, για το που βρίσκεται το επίπεδο των ελληνικών συλλόγων σε σχέση με τα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ακόμη και έτσι όμως, εάν δεν έκανε το ανόητο φάουλ ο Ιγκλέσιας στο 45, υπήρχαν προϋποθέσεις για να κερδίσει έστω. Διότι είχε φανεί και από προηγούμενη φάση, ότι ο σκόρερ είχε καλά στημένα. Και τιμώρησε και τον Ιτανζ και τον Ατρόμητο. Και ήρθε και ένα β ημίχρονο, όπου οι γηπεδούχοι κλάταραν από ένα σημείο και μετά, έμειναν από δυνάμεις και τελικά άπαντες έφυγαν ικανοποιημένοι με το Χ, από το «καυτό» (λόγω ζέστης) Περιστέρι. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε στα μάτια, αυτούς τους συλλόγους.
ΥΓ Καλοδουλεμένο συγκρότημα έχει φτιάξει ο Ντούσκο και θα «φτύσουν αίμα» για να το κερδίσουν οι άλλοι. Ας του πάρουν όμως στο φινάλε της σεζόν και έναν φορ κανονικό (ποιος είναι ο «φωστήρας» που του φόρτωσε τον Κούτσι, για αντικαταστάτη του Μήτρογλου, να του δώσουν βραβείο στα Δυτικά Προάστια). Κρίμα είναι να βγάζει τα ματς με δέκα παίκτες…
Πηγή: pamesports.gr
Επίσης ο Δώνης ρίσκαρε πάρα πολύ, με την απόφαση του να αφήσει Σάλπι και Φωτάκη στον πάγκο. Καλή η εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά και πιθανόν οι δύο διεθνείς να μην είναι και στο 100%. Όμως σε τέτοιες αναμετρήσεις η εμπειρία παίζει τεράστιο ρόλο. Σιγά που ήθελαν οι δύο παίκτες το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους, για αυτούς τους Αυστριακούς της πλάκας. Φάνηκε στο β 45λεπτο, όταν οι δυο τους, μαζί με τον Λόρενς, γύρισαν το ματς, ακόμη και με 10 παίκτες.
Το 2-1 αποδίδει μια «ποδοσφαιρική δικαιοσύνη» για την καλύτερη ομάδα, αφήνει όμως «ανοιχτή» την πρόκριση. Βέβαια θα πρέπει να αυτοκτονήσει ο ΠΑΟΚ και να χάσει μετά την βιγιαρεάλ, εκτός έδρας τα τελευταία 2 χρόνια. Γίνονται αυτά;
…και τιμωρία Ατρόμητου
Όχι ότι υπήρχαν παραπάνω απαιτήσεις από τους Περιστεριώτες, κόντρα στη Νιούκασλ, αλλά έτσι όπως πήγε το παιχνίδι, θα μπορούσε κάτι πολύ καλύτερο ο Ατρόμητος. Διότι όποιο και αν είναι το μέγεθος των «ανθρακωρύχων» και η διαφορά κλάσης από την Ελληνική ομάδα, οι παίκτες του Μπάγεβιτς αντιμετώπισαν ουσιαστικά την β ομάδα του Πάρντιου, με την ενίσχυση του βασικού φορ Παπίς Σισέ. Και είναι να σε πιάνει μελαγχολία, αλλά και να συνειδητοποιείς το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος, όταν η τριτό-τέταρτη ομάδα σου, από τις εκπλήξεις της περυσινής σεζόν και ικανή και για το βήμα παραπάνω, αγκομαχεί να πάρει ισοπαλία από τις ρεζέρβες της 5ης αγγλικής ομάδας. Έτσι για να μην τρέφουμε αυταπάτες, για το που βρίσκεται το επίπεδο των ελληνικών συλλόγων σε σχέση με τα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ακόμη και έτσι όμως, εάν δεν έκανε το ανόητο φάουλ ο Ιγκλέσιας στο 45, υπήρχαν προϋποθέσεις για να κερδίσει έστω. Διότι είχε φανεί και από προηγούμενη φάση, ότι ο σκόρερ είχε καλά στημένα. Και τιμώρησε και τον Ιτανζ και τον Ατρόμητο. Και ήρθε και ένα β ημίχρονο, όπου οι γηπεδούχοι κλάταραν από ένα σημείο και μετά, έμειναν από δυνάμεις και τελικά άπαντες έφυγαν ικανοποιημένοι με το Χ, από το «καυτό» (λόγω ζέστης) Περιστέρι. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε στα μάτια, αυτούς τους συλλόγους.
ΥΓ Καλοδουλεμένο συγκρότημα έχει φτιάξει ο Ντούσκο και θα «φτύσουν αίμα» για να το κερδίσουν οι άλλοι. Ας του πάρουν όμως στο φινάλε της σεζόν και έναν φορ κανονικό (ποιος είναι ο «φωστήρας» που του φόρτωσε τον Κούτσι, για αντικαταστάτη του Μήτρογλου, να του δώσουν βραβείο στα Δυτικά Προάστια). Κρίμα είναι να βγάζει τα ματς με δέκα παίκτες…
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου