Εστω για μισή; Κι όταν μάλιστα ο Φερέιρα είπε ότι οι νέοι
ποδοσφαιριστές του δεν έχουν παραστάσεις και εμπειρίες από τέτοια
παιχνίδια. Τέλος πάντων.
Η ταπεινότητά μου τα είχε γράψει πριν αρχίσει το ματς: ότι η άμυνα του Παναθηναϊκού δίνει εύκολα φάσεις και γκολ στον αντίπαλο. Δεν υπάρχει πιο εύκολο γκολ από το πρώτο: κόρνερ, ο Καρνέζης καρφωμένος κάτω από τα γκολπόστ δεν βγαίνει για να μαζέψει την μπάλα.
Ο πρώτος παίκτης της Μάλαγα πηδάει ανενόχλητος και κερδίζει την κεφαλιά. Ανενόχλητος στη συνέχεια σκοράρει ο Ντεμικέλις. Και δεν ντρέπομαι να πω ότι έπειτα από εκείνο τον τελικό στη Μαδρίτη με την Μπάγερν, που τον είχε χορέψει καρσιλαμά ο Μιλίτο, τον είχα χάσει.
Νόμιζα ότι είχε σταματήσει την μπάλα. Με το που έγινε η κλήρωση με τη Μάλαγα πήρα χαμπάρι ότι συνεχίζει το ποδόσφαιρο. Η Αργεντινή άλλωστε δεν είναι Ελλάδα, μόλις σταματάνε την μπάλα οι Ανατολάκηδες να γίνονται βουλευτές. Ο Ανατολάκης της Αργεντινής, λοιπόν, συνεχίζει κανονικά το ποδόσφαιρο, αφού είναι μόλις 31 και σκοράρει μάλιστα και σε ματς επιπέδου πλέι οφ Τσάμπιονς Λιγκ.
Οπως συνεχίζει ο Μαρέσκα, ο γνωστός και ως «ληστής του τρένου». Οπως αποκαλεί ο Γιώργος Μπένος (φωτό) τους ποδοσφαιριστές που παίζουν σε στυλ αδελφών Καραγιώργου για τους παλαιότερους ή Τσουμελέκα για τους νεότερους. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές κι αυτή η ομάδα βάλανε τον Παναθηναϊκό στα δίχτυα στο πρώτο ημιχρόνιο.
Το δεύτερο ήταν άλλο παιχνίδι. Δεν είναι Μπαρτσελόνα η Μάλαγα να κρατάει την κατοχή της μπάλας για 90 λεπτά. Και να φτάνει τα σκορ στα επίπεδα του 4-0, του 5-1 και του 6-1. Το σκορ, το 2-0, ήταν που άλλαξε την εικόνα του ματς: Αν το παιχνίδι είχε μείνει στο μηδέν-μηδέν, ίδιος θα ήτανε ο Παναθηναϊκός. Κακός, φοβισμένος, κλεισμένος στο μισό γήπεδο, ανύπαρκτος επιθετικά. Ανήμπορος να αντιδράσει. Από το 2-0 και μετά, ξαναλέω, ήταν ένα διαφορετικό παιχνίδι.
Οπως διαφορετικό θα είναι στη ρεβάνς. Και η προσπάθεια του Παναθηναϊκού θα είχε αξία μόνο αν σκόραρε. Δεν σκόραρε όμως. Οπως δεν σκόραρε και η Μάλαγα κάποιες φορές που βγήκε στην κόντρα. Και δεν σκόραρε ο Παναθηναϊκός επειδή δεν είχε τον παίκτη να στείλει την μπάλα στο πλεχτό. Πράγματι, δεν είναι καμιά σούπερ ομάδα η Μάλαγα. Στο περπατητό παίζει μπροστά και πίσω μπάζει απ' όλες τις μπάντες. Ο Παναθηναϊκός ήταν που της έκανε εύκολο το ματς.
Η αδυναμία του Παναθηναϊκού ήταν που την έκανε να κυριαρχεί μέχρι το 60'. Κι εκεί ακριβώς θα κριθεί και η ρεβάνς. Στο αν ο Παναθηναϊκός θα είναι αξιόπιστος πίσω. Ενα γκολ μπροστά κάποια στιγμή θα το βρει. Εστω και στο 73' να κάνει το 1-0, θα έχει 20 λεπτά να βάλει τη Μάλαγα στα δίχτυα, να ρεφάρει και να πάει στην παράταση. Αυτά γίνονται. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει κρατήσει το μηδέν πίσω. Αυτό θα είναι το δύσκολο για τον Παναθηναϊκό. Οχι το να σκοράρει. Αυτά.
Ο ίδιος δεν δίνει καμία πιθανότητα να γίνει αυτό το ντιλ
ΠΟΙΕΣ είναι οι πιθανότητες που δίνω να ευδοκιμήσει το «ντιλ του αιώνα» στην ΑΕΚ; Να περάσει δηλαδή στα χέρια πατρός και υιού Βιντιάδη, συνεπικουρούμενων από το τεράστιο μέγεθος του Κιθ Χάρις. Ο οποίος Κιθ Χάρις είναι σαν να λέμε ο Βγενόπουλος της Αγγλίας. Προ κρίσης όμως. Για μένα ούτε 5%. Οταν ο Ανδρέας με το πούρο ήταν πανίσχυρος και κούναγε το δάχτυλο σε αρχηγούς κομμάτων, υπουργούς και βουλευτές. Οχι τώρα που έχει λουφάξει. Τέλος πάντων.
Ας δούμε, όμως, τι λένε κάποιοι σοφοί σχετικά με τα μεγάλα ντιλ: «Σε μια διαπραγμάτευση, όταν οι εμπλεκόμενοι σπεύδουν να την ανακοινώσουν στα ΜΜΕ, πρέπει να αμφιβάλλεις για τη σοβαρότητα της προσφοράς». Μάλλον δηλαδή θα πρόκειται για τίποτα τσιρικιτζήδες. Πάμε τώρα στον δεύτερο θεμελιώδη κανόνα: «Αν το όνομα ενός υποψήφιου αγοραστή έρχεται στη δημοσιότητα πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία, το πιο πιθανό είναι αυτή η δουλειά να μη γίνει ποτέ».
Οπως δεν έγινε με τον Κοζώνη και με τον Ξενιάδη στην ΑΕΚ. Θα μου πείτε τώρα και ποιος είναι αυτός που έχει βγάλει αυτά τα αποφθέγματα σοφίας σχετικά με τα ντιλ; Δεν έχω κανένα πρόβλημα να αποκαλύψω: Α λα ούνο, α λα ντούε, α λα τρε: ο ίδιος ο Κιθ Χάρις. Φέροντας σαν παράδειγμα το ντιλ της Τσέλσι με τον Αμπράμοβιτς. Ο ίδιος, λοιπόν, ο Κιθ Χάρις σαν σπεσιαλίστας νταραβεριτζής δεν δίνει καμία πιθανότητα να γίνει αυτό το ντιλ.
Εμποροπανήγυρη οι Παραολυμπιακοί
ΑΠΟ καιρό ήθελα να γράψω κάτι για τις αποκαλούμενες Παραολυμπιάδες. Και βρήκα την αφορμή τώρα με την αναχώρηση της ελληνικής αποστολής για το Λονδίνο. Οπου έκανε την εμφάνισή της και η γγΑ Κυριακή Γιαννακίδου μ' ένα εξαιρετικού ενδιαφέροντος φόρεμα. Προφανώς είχε παραγγείλει ύφασμα για κουρτίνες και σαν καλή νοικοκυρά μ' αυτό που περίσσεψε έφτιαξε φουστάνι. Ξεφύγαμε όμως. Καταρχήν εκφράζεις τον θαυμασμό σου σε κάποιους ανθρώπους με προβλήματα, είτε εκ γενετής είτε τα απέκτησαν στην πορεία, που έχουν την ψυχική δύναμη να αθληθούν.
Ψυχική δύναμη χρειάζεται για να μην τα παρατήσεις και να μην κλειστείς σε τέσσερις τοίχους. Οχι σωματική. Κι όχι μόνο να βγαίνεις έξω και να είσαι μέσα στη ζωή, αλλά να κάνεις και αθλητισμό. Για την ταπεινότητά μου, εκεί έπρεπε να σταματάνε όλα: στον Αθλητισμό.
Ο πρωταθλητισμός, να το πω όσο πιο απλά γίνεται, δεν συνάδει. Δεν έχει κανένα νόημα. Ποιος θα έρθει πρώτος, δεύτερος ή τελευταίος. Ασε που προκύπτουν και ντοπέ αθλητές και όχι σε μικρά ποσοστά μάλιστα. Αν μιλάμε για εμπορευματοποίηση στους κανονικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, οι Παραολυμπιακοί συνιστούν εμποροπανήγυρη. Αλλωστε, όταν το «παρά» τίθεται πριν από μια λέξη δεν είναι και ό,τι το καλύτερο: παρά φύσει, παρανοϊκός, παράνοια, παράνομος, παραεμπόριο, παραβάτης κ.λπ.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα μέλη έγραψε χθες ο Γιάννης;
Μάλλον καύ... ο Βαγγέλης με το 2-0 στη Μάλαγα.
- Observer
Πηγή: Goal
Η ταπεινότητά μου τα είχε γράψει πριν αρχίσει το ματς: ότι η άμυνα του Παναθηναϊκού δίνει εύκολα φάσεις και γκολ στον αντίπαλο. Δεν υπάρχει πιο εύκολο γκολ από το πρώτο: κόρνερ, ο Καρνέζης καρφωμένος κάτω από τα γκολπόστ δεν βγαίνει για να μαζέψει την μπάλα.
Ο πρώτος παίκτης της Μάλαγα πηδάει ανενόχλητος και κερδίζει την κεφαλιά. Ανενόχλητος στη συνέχεια σκοράρει ο Ντεμικέλις. Και δεν ντρέπομαι να πω ότι έπειτα από εκείνο τον τελικό στη Μαδρίτη με την Μπάγερν, που τον είχε χορέψει καρσιλαμά ο Μιλίτο, τον είχα χάσει.
Νόμιζα ότι είχε σταματήσει την μπάλα. Με το που έγινε η κλήρωση με τη Μάλαγα πήρα χαμπάρι ότι συνεχίζει το ποδόσφαιρο. Η Αργεντινή άλλωστε δεν είναι Ελλάδα, μόλις σταματάνε την μπάλα οι Ανατολάκηδες να γίνονται βουλευτές. Ο Ανατολάκης της Αργεντινής, λοιπόν, συνεχίζει κανονικά το ποδόσφαιρο, αφού είναι μόλις 31 και σκοράρει μάλιστα και σε ματς επιπέδου πλέι οφ Τσάμπιονς Λιγκ.
Οπως συνεχίζει ο Μαρέσκα, ο γνωστός και ως «ληστής του τρένου». Οπως αποκαλεί ο Γιώργος Μπένος (φωτό) τους ποδοσφαιριστές που παίζουν σε στυλ αδελφών Καραγιώργου για τους παλαιότερους ή Τσουμελέκα για τους νεότερους. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές κι αυτή η ομάδα βάλανε τον Παναθηναϊκό στα δίχτυα στο πρώτο ημιχρόνιο.
Το δεύτερο ήταν άλλο παιχνίδι. Δεν είναι Μπαρτσελόνα η Μάλαγα να κρατάει την κατοχή της μπάλας για 90 λεπτά. Και να φτάνει τα σκορ στα επίπεδα του 4-0, του 5-1 και του 6-1. Το σκορ, το 2-0, ήταν που άλλαξε την εικόνα του ματς: Αν το παιχνίδι είχε μείνει στο μηδέν-μηδέν, ίδιος θα ήτανε ο Παναθηναϊκός. Κακός, φοβισμένος, κλεισμένος στο μισό γήπεδο, ανύπαρκτος επιθετικά. Ανήμπορος να αντιδράσει. Από το 2-0 και μετά, ξαναλέω, ήταν ένα διαφορετικό παιχνίδι.
Οπως διαφορετικό θα είναι στη ρεβάνς. Και η προσπάθεια του Παναθηναϊκού θα είχε αξία μόνο αν σκόραρε. Δεν σκόραρε όμως. Οπως δεν σκόραρε και η Μάλαγα κάποιες φορές που βγήκε στην κόντρα. Και δεν σκόραρε ο Παναθηναϊκός επειδή δεν είχε τον παίκτη να στείλει την μπάλα στο πλεχτό. Πράγματι, δεν είναι καμιά σούπερ ομάδα η Μάλαγα. Στο περπατητό παίζει μπροστά και πίσω μπάζει απ' όλες τις μπάντες. Ο Παναθηναϊκός ήταν που της έκανε εύκολο το ματς.
Η αδυναμία του Παναθηναϊκού ήταν που την έκανε να κυριαρχεί μέχρι το 60'. Κι εκεί ακριβώς θα κριθεί και η ρεβάνς. Στο αν ο Παναθηναϊκός θα είναι αξιόπιστος πίσω. Ενα γκολ μπροστά κάποια στιγμή θα το βρει. Εστω και στο 73' να κάνει το 1-0, θα έχει 20 λεπτά να βάλει τη Μάλαγα στα δίχτυα, να ρεφάρει και να πάει στην παράταση. Αυτά γίνονται. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει κρατήσει το μηδέν πίσω. Αυτό θα είναι το δύσκολο για τον Παναθηναϊκό. Οχι το να σκοράρει. Αυτά.
Ο ίδιος δεν δίνει καμία πιθανότητα να γίνει αυτό το ντιλ
ΠΟΙΕΣ είναι οι πιθανότητες που δίνω να ευδοκιμήσει το «ντιλ του αιώνα» στην ΑΕΚ; Να περάσει δηλαδή στα χέρια πατρός και υιού Βιντιάδη, συνεπικουρούμενων από το τεράστιο μέγεθος του Κιθ Χάρις. Ο οποίος Κιθ Χάρις είναι σαν να λέμε ο Βγενόπουλος της Αγγλίας. Προ κρίσης όμως. Για μένα ούτε 5%. Οταν ο Ανδρέας με το πούρο ήταν πανίσχυρος και κούναγε το δάχτυλο σε αρχηγούς κομμάτων, υπουργούς και βουλευτές. Οχι τώρα που έχει λουφάξει. Τέλος πάντων.
Ας δούμε, όμως, τι λένε κάποιοι σοφοί σχετικά με τα μεγάλα ντιλ: «Σε μια διαπραγμάτευση, όταν οι εμπλεκόμενοι σπεύδουν να την ανακοινώσουν στα ΜΜΕ, πρέπει να αμφιβάλλεις για τη σοβαρότητα της προσφοράς». Μάλλον δηλαδή θα πρόκειται για τίποτα τσιρικιτζήδες. Πάμε τώρα στον δεύτερο θεμελιώδη κανόνα: «Αν το όνομα ενός υποψήφιου αγοραστή έρχεται στη δημοσιότητα πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία, το πιο πιθανό είναι αυτή η δουλειά να μη γίνει ποτέ».
Οπως δεν έγινε με τον Κοζώνη και με τον Ξενιάδη στην ΑΕΚ. Θα μου πείτε τώρα και ποιος είναι αυτός που έχει βγάλει αυτά τα αποφθέγματα σοφίας σχετικά με τα ντιλ; Δεν έχω κανένα πρόβλημα να αποκαλύψω: Α λα ούνο, α λα ντούε, α λα τρε: ο ίδιος ο Κιθ Χάρις. Φέροντας σαν παράδειγμα το ντιλ της Τσέλσι με τον Αμπράμοβιτς. Ο ίδιος, λοιπόν, ο Κιθ Χάρις σαν σπεσιαλίστας νταραβεριτζής δεν δίνει καμία πιθανότητα να γίνει αυτό το ντιλ.
Εμποροπανήγυρη οι Παραολυμπιακοί
ΑΠΟ καιρό ήθελα να γράψω κάτι για τις αποκαλούμενες Παραολυμπιάδες. Και βρήκα την αφορμή τώρα με την αναχώρηση της ελληνικής αποστολής για το Λονδίνο. Οπου έκανε την εμφάνισή της και η γγΑ Κυριακή Γιαννακίδου μ' ένα εξαιρετικού ενδιαφέροντος φόρεμα. Προφανώς είχε παραγγείλει ύφασμα για κουρτίνες και σαν καλή νοικοκυρά μ' αυτό που περίσσεψε έφτιαξε φουστάνι. Ξεφύγαμε όμως. Καταρχήν εκφράζεις τον θαυμασμό σου σε κάποιους ανθρώπους με προβλήματα, είτε εκ γενετής είτε τα απέκτησαν στην πορεία, που έχουν την ψυχική δύναμη να αθληθούν.
Ψυχική δύναμη χρειάζεται για να μην τα παρατήσεις και να μην κλειστείς σε τέσσερις τοίχους. Οχι σωματική. Κι όχι μόνο να βγαίνεις έξω και να είσαι μέσα στη ζωή, αλλά να κάνεις και αθλητισμό. Για την ταπεινότητά μου, εκεί έπρεπε να σταματάνε όλα: στον Αθλητισμό.
Ο πρωταθλητισμός, να το πω όσο πιο απλά γίνεται, δεν συνάδει. Δεν έχει κανένα νόημα. Ποιος θα έρθει πρώτος, δεύτερος ή τελευταίος. Ασε που προκύπτουν και ντοπέ αθλητές και όχι σε μικρά ποσοστά μάλιστα. Αν μιλάμε για εμπορευματοποίηση στους κανονικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, οι Παραολυμπιακοί συνιστούν εμποροπανήγυρη. Αλλωστε, όταν το «παρά» τίθεται πριν από μια λέξη δεν είναι και ό,τι το καλύτερο: παρά φύσει, παρανοϊκός, παράνοια, παράνομος, παραεμπόριο, παραβάτης κ.λπ.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσα μέλη έγραψε χθες ο Γιάννης;
Μάλλον καύ... ο Βαγγέλης με το 2-0 στη Μάλαγα.
- Observer
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου