ΠΑΟ του Καζιγιάμα ή του Ροναλντίνιο;

Καλημέρα και καλή χρονιά σε όλους. Με υγεία, υγεία, υγεία. Τα υπόλοιπα, εύκολα ή δύσκολα, βρίσκονται... Γράφει ο Βασίλης Βέργης.

Δεν άλλαξε κάτι συναρπαστικά από την τελευταία φορά που έγραψα, σε τούτη τη στήλη, πριν από την άδειά μου. Εφυγα με τα 28 εκατ. ευρώ του Φεϊζάλ να... έρχονται, γύρισα με τα 28 εκατ. ευρώ του πρίγκιπα να... έρχονται. Μοναδική διαφορά ότι πλέον μειώθηκαν οι μέρες και πλέον μιλάμε για ώρες, όπου τα εκατομμύρια ή θα έρθουν σε ευρώ ή θα παραμείνουν οριστικά φιστίκια.
Παράξενο είναι, θαρρώ, το συναίσθημα που βιώνουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Εκείνοι που πιστεύουν στην πραγματοποίηση του «πριγκιπικού deal» ζουν με την προσμονή πως από αύριο το μεσημέρι θα αλλάξει εντυπωσιακά η σύγχρονη ιστορία του συλλόγου.
Οτι θα εμφανιστεί ο πρίγκιπας με τα (πολλά) άσπρα άλογα, θα βάλει στην Τράπεζα Πειραιώς τα 28 χαρτιά και από το απόγευμα της Παρασκευής η συζήτηση δεν θα περιλαμβάνει μεταγραφές τύπου Καζιγιάμα, αλλά... Σισέ για ξεκίνημα, Ροναλντίνιο για κυρίως γεύμα και τρεις Πιζάρο για επιδόρπιο (λάθος το τελευταίο, είναι από «μενού Βγενόπουλος»).
Δεν ξέρω αν αυτή η αισιοδοξία τους βασίζεται στο γεγονός πως όντως έχουν πιστέψει στις καλές προθέσεις του πρίγκιπα Φεϊζάλ ή αν πρόκειται για την ύστατη ελπίδα τους να πιστέψουν σε κάτι μέσα σε ένα περιβάλλον απόλυτου σκότους, όμως ό,τι κι αν συμβαίνει είναι δεδομένο -και απόλυτα κατανοητό- πως αρκετοί οπαδοί του Παναθηναϊκού θεωρούν ότι το 2013 θα είναι «η χρονιά του Βλάσση» που θα αποτινάξει τη μιζέρια και θα επαναφέρει το «τριφύλλι» στην οδό της οικονομικής και αγωνιστικής ευημερίας.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν οι προσγειωμένοι. Οχι οι πεσιμιστές, αλλά εκείνοι που δεν πείθονται πως στην εποχή μας μπορούν εύκολα να πάρουν σάρκα και οστά στην καθημερινότητα τα «παραμύθια με πρίγκιπες και happy end». Eίναι εκείνοι που βαρέθηκαν για περισσότερο από έναν χρόνο να βλέπουν τους «καλύτερους από το ΙΕΚ Παναθηναϊκών πριγκίπων Βλάσσης Τσάκας» να παρουσιάζονται ως υποψήφιοι αγοραστές του «τριφυλλιού». Είναι εκείνοι που θεωρούν ότι η «υπόθεση Φεϊζάλ» θα έχει ακριβώς το ίδιο τέλος με εκείνη του «νεαρού Αλ Σαούντ», της Νούρας και της Ντίμας. Δηλαδή μία τρύπα στο νερό.
Είναι όλοι αυτοί που δεν ψήνονται και πιστεύουν ότι τελικά αύριο το μεσημέρι θα υπάρξει άλλη μία δικαιολογία για τη μη κατάθεση των 28 εκατ. ευρώ και η τελετή θα πάρει (οριστικά;) τέλος. Είναι εκείνοι που προτιμούν να πορεύονται «σεμνά και ταπεινά» (με Καζιγιάμα, Σπυρόπουλο, Ντίνα, Ντε Βινσέντι κ.λπ.), χρεώνοντας τις ευθύνες ΣΕ ΟΣΟΥΣ πρέπει -κι όσους έφεραν τον Παναθηναϊκό στη σημερινή κατάσταση-, εκείνοι που δεν ψήνονται ούτε από τα πεπραγμένα της σημερινής διοίκησης, αλλά θεωρούν ότι η σκληρή πραγματικότητα είναι πιο ορατή από το συννεφάκι του παραμυθιού.
Τουλάχιστον, όμως, έμειναν λίγες ώρες ακόμη για να μάθουμε αν θα δικαιωθούν οι μεν για τις προσδοκίες τους ή οι δε για τον κυνικό ρεαλισμό τους. Το κυριότερο, όμως, έμειναν λίγες ώρες για να τελειώσει μια και καλή αυτή η ιστορία. Και να γνωρίζει ο Παναθηναϊκός αν θα πορευθεί με δεκάρι τον Καζιγιάμα ή τον... Ροναλντίνιο!!!
Η ζωή θα δικαιώσει τον Αναστόπουλο
Συνεπής, εργατικός, ερωτευμένος με τη δουλειά του, ο Νίκος Αναστόπουλος αγαπάει το ποδόσφαιρο όσο λίγοι σε τούτη τη χώρα. Προσπαθεί κάθε χρόνο να γίνεται καλύτερος, να προσθέτει γνώσεις, να μαθαίνει από τα λάθη του, να τιμάει το ψωμί που του προσφέρει κάθε σύλλογος. Οπου κι αν δούλεψε δεν κορόιδεψε. Και πάντοτε προσπάθησε με ρεαλισμό να πάρει πράγματα από την εκάστοτε ομάδα του, κερδίζοντας ταυτόχρονα την εκτίμηση των ποδοσφαιριστών.
Πολλοί λένε ότι αρέσκεται σε αμυντικογενείς προσανατολισμούς, όμως όποιος δει τις «αποστολές» που αναλαμβάνει μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι ο Αναστόπουλος είναι υποχρεωμένος να πετύχει με ρόστερ παλεύοντας για το αποτέλεσμα και αφήνοντας στην άκρη σκέψεις υψηλής ποιότητας. Τώρα στον Ατρόμητο έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει μια πιο επιθετική ομάδα. Απαλλαγμένος από κάθε άλλο βραχνά -καθώς ο Σπανός λειτουργεί άψογα το μαγαζί- δεν θα χρειαστεί να σκέφτεται πότε (και αν...) θα πληρωθούν οι παίκτες του, αλλά να ασχολείται αποκλειστικά με τη δουλειά του.
Νομίζω ότι η επιλογή «Αναστό» ήταν από τις πιο σωστές που μπορούσε να κάνει ο Ατρόμητος αυτήν τη στιγμή, μετά το τέλος της συνεργασίας με τον Μπάγεβιτς. Σιγά σιγά η ζωή θα αρχίσει να δικαιώνει (μετά τον μέγα ποδοσφαιριστή) και τον προπονητή Αναστόπουλο, τον μόνο που είχε τα άντερα πριν από 8 χρόνια να πει «όχι» στον Κόκκαλη, σε εκείνη την πρόταση το 2004, 7 αγωνιστικές πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος, αποδεικνύοντας ότι η συνέπεια λόγων και έργων είναι βασική αξία κάθε σωστού επαγγελματία.
Πηγή: Goal