«Έχω συνηθίσει να βλέπω τους άλλους να κάνουν την είσοδό τους
στη Formula 1 μετά απο μένα και να παίρνουν νίκες και πρωτάθλημα»!
Το 1993 στο Εστορίλ της Πορτογαλίας στην ανοικτή πρώτη παραβολική καμπή προσπέρασε από την... εξωτερική (!) απανωτά τους Μίκα Χάκινεν , Αϊρτον Σένα (αμφότεροι με McLaren Ford), Αλέν Προστ (Williams Renault) και Μίκαελ Σουμάχερ (Benetton Ford) με ένα μονοθέσιο για… παλιοσίδερα, τη Ferrari F93A φορτωμένη με περίπου 230 λίτρα καυσίμου! Κατάφερε δηλαδή να προσπεράσει από την εξωτερική σε μια μόνο καμπή… δεκαέξι παγκόσμιους τίτλους μαζί!
Για την εκκίνηση «δυναμίτη» τον βοήθησε το γεγονός ότι διέθετε ένα μαλακό σετ ελαστικών, ωστόσο, διατήρησε το προβάδισμα με άνεση, έως ότου να το παραχωρήσει μετά το πιτ στοπ που έκανε για την αναγκαία αλλαγή των ελαστικών. Σε εκείνο τον αγώνα θα τερμάτιζε τελικά τέταρτος, μια τεράστια επιτυχία από μόνη της.
Στο δρόμο για τη μοναδική του νίκη στο Μόντρεαλ το 1995, την ημέρα των γενεθλίων του, στο τιμόνι της θρυλικής πια Ferrari 412 T2 με το επίσης θρυλικό νούμερο 27 στο ρύγχος (το νούμερο του Ζιλ), είχε προσπεράσει τον ομόσταυλό του Γκέρχαρντ Μπέργκερ γλιστρώντας στα… φρένα στη στροφή μετά τη γέφυρα, τη στιγμή που μπροστά τους ο Ντέιβιντ Κούλθαρντ έκανε τετ-α-κε, και κατόπιν προσπέρασε και τη Williams Renault του Ντέιμον Χιλ από την εσωτερική στο πέσιμο στα φρένα στο hairpin, στροφή 180 μοιρών δηλαδή, του Casino! Περισσότερα - πηγή: caroto.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου