Ο Άρης κρατήθηκε εν ζωή με την ισοπαλία κόντρα στον Πανθρακικό. Στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο πήρε παράταση ζωής από τον Ανδρέα Τάτο. Για να φτάσει μέχρι εκεί, όμως, έπρεπε να συνωμοτήσει το σύμπαν και η τύχη να ευνοήσει τον δυνατό. Στην προκειμένη περίπτωση ο δυνατός της υπόθεσης είναι ο Άρης και ο άνθρωπος που τον διατήρησε «όρθιο» στην εντατική είναι ο Σωκράτης Διούδης, που δεν επέτρεψε στον Μίνγκα να βγάλει τα καλώδια και στην ουσία να σκοτώσει τον Άρη.
Ο 20χρονος με την απόκρουσή του στο τετ-α-τετ του επιθετικού του Πανθρακικού έβαλε ένα λιθαράκι στην όλη προσπάθεια, δίνοντας το σύνθημα… της αντεπίθεσης. Διότι αν έβλεπε τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα της εστίας του τώρα θα μιλούσαμε για θαύματα. Το ίδιο σταθερός και γενναίος ήταν και στο Περιστέρι. Και εκεί κράτησε όρθιο τον Άρη και έδωσε τη δύναμη στους συμπαίκτες του να το παλέψουν μέχρι τέλους. Όταν στο σουτ του Σουμπίνιο ακούμπησε τη μπάλα με τα ακροδάχτυλα στέλνοντας την στο οριζόντιο δοκάρι….
Σε μία άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη στο Metrosport, ο Διούδης, περιγράφει τις συγκινητικές στιγμές στο Περιστέρι. Μιλάει για ένα κλίμα πολέμου που επικρατεί αλλά και την… μοναχική μάχη που δίνουν φέτος οι ποδοσφαιριστές του Άρη, από την οποία, ωστόσο, υπάρχει πίστη ότι στο τέλος θα βγουν νικητές.
-Σωκράτη, οι άντρες λένε πως δεν κλαίνε. Στο Περιστέρι όμως σας είδαμε να ξεσπάτε σε λυγμούς...
«Ήταν ένα ξέσπασμα. Τα συναισθήματα την ώρα του αγώνα ήταν απίστευτα και έπρεπε κάπως να τα βγάλουμε. Στο τέλος και αφού πήραμε μία τεράστια νίκη που μας διατηρεί ζωντανούς μας βγήκαν όλα τα συναισθήματα μαζί, όλης της χρονιάς. Γνωρίζαμε ότι αν χάναμε αυτό το παιχνίδι όλα τελείωναν. Υπήρχε πίεση όλη την εβδομάδα. Ήταν αρκετά δύσκολη και ιδιαίτερη. Εμείς όμως παλέψαμε».
-Με την αποβολή του Αγκάνθο και ενώ υπολείπονταν 80 λεπτά πόσο περισσότερο δυσκόλεψαν τα πράγματα; Το σκεφτήκατε;
«Όταν βλέπεις έναν διαιτητή να προσπαθεί να σου στερήσει ό,τι δικαιούσαι, είναι λογικό να σου βγουν όλα τα συναισθήματα. Από το μυαλό μας περάσανε πολλές σκέψεις μετά την αποβολή του Αγκάνθο. Εκεί είναι, όμως, που πεισμώσαμε περισσότερο για να πάρουμε τη νίκη και ορκιστήκαμε όλα τα παιδιά να διεκδικήσουμε τη μάχη μέχρι τέλους. Δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Η στρατηγική που ακολουθήσαμε ήταν να πάμε στα αποδυτήρια με την ισοπαλία. Στο δεύτερο ημίχρονο καταστρώσαμε ένα έξυπνο στρατηγικό πλάνο. Να είμαστε δηλαδή σωστά οργανωμένοι στο γήπεδο και όσο περνάει η ώρα να ανεβαίνουμε στην επίθεση».
-Δεν είναι μόνο οι τρεις βαθμοί που μένουν από αυτό το παιχνίδι. Είναι το κλάμα, η ψυχή που δείξατε στο χορτάρι και το γεγονός ότι δείξατε να είστε μια γροθιά…
«Ο κόσμος αυτό θέλει και περιμένει όλη την χρονιά από εμάς. Να έχουμε ψυχή. Και για να είμαστε ρεαλιστές αυτή η ομάδα δεν είχε φέτος στόχο την Ευρώπη, είχε την σωτηρία της. Όλοι μας γνωρίζαμε ότι η κατάσταση θα είναι δύσκολη, αλλά όταν είσαι μία γροθιά μπορείς να καταφέρεις πολλά. Στον Ατρόμητο δεν είχαμε να χάσουμε κάτι. Αντίθετα, είχαμε να κερδίσουμε πολλά».
-Μετά το γκολ του Τάτου ήθελε δέκα λεπτά για να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη. Σου φάνηκε αιωνιότητα;
«Τα πόδια μας ήταν όντως πολύ βαριά. Αλλά επειδή πολλές φορές την πατήσαμε φέτος και χάθηκαν σημαντικοί βαθμοί στο τέλος, αυτή τη φορά ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε. Και αυτό κάναμε… Παίζαμε την σωτηρία μας. Και μην ξεχνάτε ότι για 80 λεπτά παλεύαμε δέκα εναντίον έντεκα».
-Στα αποδυτήρια τι σκηνές επικράτησαν;
«Είχαμε να το ζήσουμε πολύ καιρό αυτό σαν ομάδα. Φτάσαμε στην 28η αγωνιστική για να πανηγυρίσουμε έξι νίκες. Οπότε φαντάζεστε ότι τέτοιες στιγμές –δυστυχώς- είναι σπάνιες για εμάς φέτος. Απλά αυτό που είπαμε όλα τα παιδιά, μας το είπε ο προπονητής και ο πρόεδρος είναι ότι δεν κάναμε τίποτα με αυτή τη νίκη. Για να έχει αξία και να λέμε μετά το πόσο σημαντική ήτανε πρέπει να κερδίσουμε τα δύο παιχνίδια που μένουν».
-Η νίκη αυτή προήλθε μετά από μια ιδιαίτερη εβδομάδα. Πόσο δύσκολο ήταν να επικεντρωθείτε στη δουλειά σας αφήνοντας στην άκρη τα διοικητικά;
«Είπαμε ότι πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι στη δουλειά μας και μόνο, διότι θα παίζαμε την ύπαρξή μας. Σε καμία περίπτωση, όμως, όλα αυτά που συμβαίνουν στον Άρη φέτος δεν είναι θετικά. Ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Να έχεις ένα πρόβλημα δεν ξέρεις πού να απευθυνθείς. Εμείς εδώ που φτάσαμε όμως κοιτάμε τη δουλειά μας και μόνο αυτή».
-Οι ισορροπίες ανάμεσα στην χαρά και τη λύπη είναι λεπτές. Τι σε προβληματίζει περισσότερο για τα δύο παιχνίδια με Αστέρα και Ξάνθη;
«Καταλάβαμε ότι εδώ δεν υπάρχει γυρισμός. Δεν είναι όπως πριν που μπορεί μια νίκη να μας ανακούφιζε. Το ματς με τον Αστέρα για εμάς είναι ίδιο κρίσιμο με αυτό στο Περιστέρι. Δεν έχει καμία διαφορά. Αυτή τη στιγμή, παρότι κάναμε νίκη, πέφτουμε. Εμείς εξαρτιόμαστε μόνο από εμάς, δεν κοιτάμε τα άλλα αποτελέσματα. Το βασικό λοιπόν είναι να παίξουμε με ψυχή, όπως με τον Ατρόμητο».
-Τι περιμένεις Κυριακή στο ματς με τον Αστέρα;
«Καταρχήν, ένα κατάμεστο γήπεδο και μία ομάδα στον αγωνιστικό χώρο που θα τρώει σίδερα. Αγωνιστικά ο Αστέρας είναι η 3η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Είναι δύσκολο παιχνίδι, όπως όλα, αλλά αν το παλέψουμε μπορούμε. Γιατί αυτή τη στιγμή εμείς έχουμε το κίνητρο. Πιστεύω ότι με το σπρώξιμο και την ώθηση του κόσμου θα κάνουμε το παιχνίδι μας και θα κερδίσουμε. Η νίκη με τον Ατρόμητο λειτούργησε ευεργετικά στην ψυχολογία μας. Και όταν τα ψυχικά αποθέματα που μπορείς να βγάλεις την μία Κυριακή μπορείς να τα βγάλεις και την άλλη τότε δεν έχεις να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να παλέψεις».
«Όλη τη χρονιά νιώθουμε εντελώς μόνοι»
-Ακούω πολλές φορές που λέτε «είμαστε μόνοι μας». Από πού απορρέει αυτό το συναίσθημα;
«Νιώθουμε μόνοι μας. Από την αρχή της χρονιάς δεν έχουμε ξεκινήσει με έναν άνθρωπο, να πεις είναι δική του η ομάδα και έχουμε συγκεκριμένη ταυτότητα. Ανά δύο μήνες συνεργαζόμαστε με νέους ανθρώπους. Συν ότι κάθε τρεις και λίγο αλλάζει η διοίκηση. Δεν μας βοηθάει κανείς. Νιώθουμε μόνοι και παλεύουμε μόνοι. Μόνο ο κόσμος μπορεί να μας καταλάβει. Έρχονται οι διαιτητές και κάνουν ό,τι θέλουν. Έχουνε αντιπάθεια στον Άρη. Συν ότι υπάρχουν καθημερινές δυσκολίες. Υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι στο σπίτι τους. Παιδιά που δεν έχουν να βάλουν βενζίνη να έρθουν στο Ρύσιο. Είναι προβλήματα επιβίωσης».
-Ο προπονητή σου μετά το παιχνίδι στο Περιστέρι στάθηκε στην απόκρουσή σου με τον Πανθρακικό…
«Η δική μου δουλειά στο γήπεδο είναι να προσπαθήσω να μην δεχτώ γκολ. Από τη στιγμή που το χρειαζόταν η ομάδα μου έπρεπε να το κάνω. Όλοι μας, όμως, αν πάνε όλα καλά θα είμαστε ήρωες, κανένας λίγο παραπάνω γιατί όλοι έχουμε βοηθήσει ο καθένας από το δικό του πόστο».
-Σε μία περίοδο που η μπάλα «καίει» και εσύ κρατάς την εστία του ανέπαφη νιώθεις δικαιωμένος για την υπομονή που έκανες;
«Όταν δεν παίζεις και ξέρεις ότι είσαι σε καλή κατάσταση είναι δύσκολο συναίσθημα. Ένιωθα ότι η προσπάθειά μου δεν πιάνει τόπο. Εκεί όμως ήθελε υπομονή και δύναμη. Και εγώ την είχα. Όπως είχα δίπλα μου και ανθρώπους που με στήριξαν, όπως ο Βελλίδης και ο προπονητής μου, ο Κάντας. Είναι μεγάλη υπόθεση να νιώθεις την στήριξη τους». πηγή: metrosport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου