Τον είχα υποψιαστεί από πέρυσι, όταν είχε καθίσει στον πάγκο του ΠΑΣ από σπόντα στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, λίγες ημέρες πριν προσληφθεί ο Άγγελος Αναστασιάδης. Ήταν ο αγώνας αμέσως μετά το έπος του Λονδίνου και μπορώ να πω πως μας είχε διαβάσει καλά και πως από σπόντα δε χάσαμε. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 2-2.
Αν αναλύσω λίγο το πώς βλέπω ομάδες σαν τα Γιάννενα, νομίζω πως είναι – συνήθως – έρμαια των κλειστών κοινωνιών που ανήκουν. Ο ΠΑΣ, η Λάρισα, ο ΟΦΗ, είναι ομάδες που συχνά πυκνά πληρώνουν την πίεση της κλειστής κοινωνίας.
Πολλοί ίσως να μην καταλάβουν τι εννοώ και θα προσπαθήσω να γίνω σαφής. Στον ΠΑΣ π.χ. στο παρελθόν που έτυχε να έχω αρκετούς φίλους που έπαιζαν εκεί, υπήρχε ένα πρόβλημα μεταξύ των παικτών που προέρχονται από τις γύρω περιοχές με αυτούς που προέρχονταν από μεταγραφή και άλλες κοινωνίες.
Όταν ο τοπικός παίκτης αισθανόταν να απειλείται από τον νεοφερμένο, ξεκινούσαν οι διαρροές προς το κομμάτι των οπαδών και των «συναδέλφων» που βρίσκονται πολύ πιο κοντά απ΄οσο πρέπει στην ομάδα.
Η πίεση μεγάλωνε, τα αποδυτήρια χαλούσαν, η ομάδα λύγιζε, ο κόσμος έψαχνε φταίχτες παρότι συμμετείχε άθελά του και αυτός στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Αυτή είναι μία παράμετρος, είναι ένα παράδειγμα για το πώς μία κλειστή κοινωνία μπορεί να «πνίξει» μία ομάδα. Υπάρχουν και άλλα γεγονότα τα οποία δεν έχει ουσία να αναλύσω γιατί απλούστατα νομίζω πως έγινα σαφής.
Σε αυτές τις κοινωνίες λοιπόν, οι απαντήσεις μπορεί να είναι μόνο ποδοσφαιρικές. Να υπάρχει δηλαδή το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αυτό που έχει κάνει ο Χριστόπουλος στα Γιάννενα, στη πρώτη του ολοκληρωμένη χρονιά στη Σούπερ Λίγκα, είναι για σεμινάριο. Επειδή προφανώς μόνο οι Γιαννιώτες παρακολουθούν τον ΠΑΣ, θα γίνω λίγο πιο αναλυτικός. Ξεκινάμε.
1.Ο Ντε Βίθεντι, βρήκε ρόλο στην ομάδα για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια σε αυτή. Ούτε που είχαν καταλάβει στα Γιάννενα τι είχαν στα χέρια τους, με αποκορύφωμα την περυσινή σεζόν που ούτε ξεκινούσε. Για να πάρει ρόλο ηγέτη βέβαια ο Αργεντίνος, η ομάδα «ντύθηκε» ανάλογα. Από πίσω του υπήρχαν δύο πολύ αθλητικοί χαφ όπως ο Λίλα με τον Τσουκαλά και μπροστά του δύο γρήγοροι πλάγιοι που ξέρουν να παίζουν στους χώρους. Ο Αργεντίνος θα είναι παίκτης του Ολυμπιακού από του χρόνου, δικαιολογημένα, αφού έχει αποδείξει πως είναι ένας έξοχος μποξ του μποξ χαφ που του λείπει μόνο το γκολ.
2.Οι μεταγραφές που έγιναν ήταν αυτές που έπρεπε. Ένας Κοροβέσης που δεν τον ήξερε η μάνα του και κοστίζει στον ΠΑΣ ένα χιλιάρικο τον μήνα και του έχει βάλει έξι γκολ. Ο Τσουκαλάς που έδεσε άψογα με τον Λίλα έχοντας διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο Ίλιτς, που από το πουθενά εμφανίστηκε και είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας, σταθερός με πολύ καλά στοιχεία. Με αυτούς τους τρεις, βρέθηκε η χημεία για να δέσει η υπόλοιπη ομάδα.
3.Υπήρξαν και εσωτερικές κινήσεις. Για παράδειγμα ο Τζημόπουλος δεν θα ήταν ποτέ ένα πολύ καλό χαφ ή έστω καλύτερος του Λίλα και του Τσουκαλά. Ως στόπερ όμως, εμφανίζει πολύ καλύτερες προοπτικές καριέρας και κάνει εξαιρετική σεζόν. Κίνηση του Χριστόπουλου και αυτό. Έδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη σε Κολοβέτσιο και Μιχαήλ, κερδίζοντάς τους, ενώ βρήκε τον τρόπο να δώσει κίνητρο στον Πάντο για μία – ακόμη εξαιρετική σεζόν.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική επιστήμη αλλά ένα απλό παζλ χαρακτηριστικών. Και στα Γιάννενα του Χριστόπουλου αυτό συνέβη άψογα μέσα από τις επιλογές του Χριστόπουλου. Δύο ακραία μπακ που είναι καλύτεροι αμυντικοί, αλλά έχουν το θράσος να παίξουν και πιο ψηλά. Δύο στόπερ, ο ένας κοντρολαρισμένος, ο άλλος πιο σωματώδης και aggressive, δύο αμυντικά χαφ, ο ένας σκληρός κόφτης με πολλά τρεξίματα, ο άλλος πιο κοντρολαρισμένος, πιο 8άρι με επίσης πολλά τρεξίματα. Αυτοί οι δύο, πίσω από τον ηγέτη της ομάδας, για τον οποίο πρέπει να δουλεύουν και οι υπόλοιποι για να βγει το πλάνο ανασταλτικά. Δύο εξτρέμ εργάτες τακτικά, αλλά με καλές στιγμές επιθετικά και ένας φορ – ομάδας που έχει και έναν σεβαστό αριθμό γκολ.
Μπράβο στον Γιάννη Χριστόπουλο λοιπόν και μακάρι να τον αφήσουν και στο μέλλον να αραδιάσει τις ποδοσφαιρικές του σκέψεις. Είτε στα Γιάννενα, είτε κάπου αλλού.
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου