«Μας είχε στείλει ο Μενέλαος Χατζηγεωργίου να φέρουμε τον Γκάλη, για τον οποίο είχα μάθει από τον προπονητή Σουόρτσκοπφ, ο οποίος εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο «Σίρακιους». Για καλή μου τύχη εγώ σπούδασα εκεί και τον ήξερα πολύ καλά. Μου είπε λοιπόν ότι «οι Σέλτικς είναι τρελοί, υπάρχει ένας παικταράς που έβαζε 30 πόντους και τον έκοψαν από τα ντραφτ γιατί δήθεν ήταν κοντός. Ελάτε να τον πάρετε». Πήρα το αεροπλάνο, βάλαμε τα εισιτήρια στα τρία και πήγαμε να κλείσουμε το Γκάλη χωρίς να ξέρουμε τι παίρνουμε. Μας μίλησε στα ελληνικά, γνωρίσαμε την οικογένειά του που ήταν καθαρόαιμοι Έλληνες από τον Άγιο Ιωάννη της Ρόδου, μιλούσαν τα ελληνικά, αλλά είχαν πάει στην Αμερική ως Ιταλοί υπήκοοι, γιατί η Ρόδος ήταν ιταλική αποικία κάποτε. Πληρώσαμε 15.000 δολλάρια, ως εγγύηση καλής εκτέλεσης, τα είχα πάρει δανεικά από τον πεθερό μου και κλείσαμε συμβόλαιο με 35.000 ευρώ το χρόνο, ένα αυτοκίνητο για να κινείται, δυο εισιτήρια το χρόνο για Αμερική και το ενοίκιο του σπιτιού του. Μπορώ να πω όμως ότι έκανα και μια… παρασπονδία για να βοηθήσω τον Άρη, σε βάρος του Γκάλη. Του είπα ότι θα υπογράψει ένα χαρτί για το ελληνικό ΙΚΑ και αυτό ήταν συμβόλαιο 10 χρόνων στον Άρη. Μετά από 3-4 χρόνια ήρθε ο Νίκος και μου ζήτησε το αντίγραφο, γιατί τότε κατάλαβε τι υπέγραψε. Έπρεπε να το κάνουμε για να μην τον χάσουμε, γιατί ήταν παικταράς».
Κι ακόμη: «Όλα αυτά έγιναν μετά από μια σειρά συμπτώσεων, αλλά τελικά φέραμε το μεγαλύτερο αθλητή που ήρθε ποτέ στην πατρίδα του, γιατί όλη η οικογένεια του Γκάλη ήταν καθαρόαιμοι Έλληνες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου