Ιταλία, ο Νο 1 προορισμός (πια) του Ελληνα παίκτη!!

Δεν μιλάμε για τουρισμό, μιλάμε για ποδόσφαιρο... Ο Γιάννης Σερέτης αναλύει πώς και γιατί η γειτονική χώρα γίνεται σταδιακά ο ιδανικός και πιο προσιτός τόπος εργασίας του Ελληνα ποδοσφαιριστή μακριά από την πατρίδα του. Οποιος, πριν από περίπου τρεις εβδομάδες, είχε παρακολουθήσει το φιλικό "Ανδρες - Νέοι" στον Αγιο Κοσμά, θα παρατηρούσε ακόμη κι αν είχε έρθει με "τουριστική" διάθεση την αλλαγή στην ένταση, το ρυθμό, το σωματότυπο και τη διάθεση του Παναγιώτη Κονέ και του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου. Οι δυο τους έμοιαζαν τόσο φρέσκοι, βελτιωμένοι και κεφάτοι, όπως αποτυπώθηκε τελικά και στο κεφάλι του Φερνάντο Σάντος πριν από το ματς με τους Λιθουανούς. Εφτασε τελικά να αποκλειστεί σχεδόν εξ αρχής από την ενδεκάδα ίσως ο Νο 1 αξιόπιστος στα εκτός έδρας ματς της ομάδας, Δημήτρης Σαλπιγγίδης, και το δίλημμα να είναι "Λάζαρος ή Κονέ". Η απόφαση ήταν "Λάζαρος" και η απόδοσή του στο Βίλνιους το επιστέγασμα της προσπάθειάς του.

Πέρασα εκείνο το πρωινό συζητώντας στην εξέδρα με έναν από τους αξιόλογους ανθρώπους του χώρου, ο οποίος, έχοντας θητεύσει παλαιότερα και ως στέλεχος σε ΠΑΕ, έχει καλύτερη εικόνα από αρκετούς συναδέλφους του και για τη λειτουργία των ομάδων. Η κουβέντα πήγε σε πολλά, αλλά εστιάστηκε σε ένα: ότι η Ιταλία είναι πια ο Νο 1 προορισμός του Ελληνα παίκτη στο εξωτερικό. Εξαιρείται, ασφαλώς, η Κύπρος. Οχι μόνο λόγω ευνόητων λόγων, αλλά και διότι η αγορά καταρρέει, τα μπάζτετ εκεί πέφτουν δραματικά. Οχι, λοιπόν, δεν είναι πια οι δυο πρώτες κατηγορίες της Γερμανίας ο Νο1 στόχος και προορισμός, σε μια αγορά που άνθισε για τον Ελληνα παίκτη κυρίως για τρεις λόγους τα τελυταία 10 χρόνια: 1) Euro 2004, 2) Oτο Ρεχάγκελ 3) Πολ Κουτσολιάκος.

Οι γερμανικές ομάδες κοιτάζουν πλέον λόγω οικονομικής ισχύος, πιο ψηλά ράφια. Και όποιος Ελληνας "στέκεται" στην Bundesliga, πρέπει να αισθάνεται διπλά υπερήφανος για τον εαυτό του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο Κώστας Μήτρογλου, ο τωρινός Κώστας Μήτρογλου, του Τσάμπιονς Λιγκ ο Κώστας Μήτρογλου, έστω και με το υψηλό κόστος μεταγραφής που σωστά απαιτεί ο Ολυμπιακός, τα προηγούμενα χρόνια θα είχε ήδη υπογράψει και μάλιστα νομίζω σε καλή ομάδα της Bundesliga. Τώρα περιμένει... Παρότι έχει και το σημαντικότατο πλεονέκτημα της γνώσης της γλώσσας. Κάτι που δεν είναι δα και το πιο δύσκολο στην Ιταλία. Ο Γρηγόρης Γεωργάτος ήταν ένας και μοναδικός...

Εχουμε και λέμε: "Τόρο" και Ταχτσίδης στην Ρόμα, Κονέ και Λάζαρος στην Μπολόνια, Νίνης στην Πάρμα, Σπυρόπουλος στην Κιέβο Βερόνα, Τζόρβας στην Τζένοα. Και Γκέντσογλου στη Λιβόρνο (ως δανεικός από την Σαμπντόρια) που προβιβάστηκε, όπως και η Hellas Βερόνα του Βαγγέλη Μόρα. Τριετές ο Μάριος Οικονόμου του ΠΑΣ Γιάννινα στην Κάλιαρι που λέγεται ότι ενδιαφέρεται και για τον Ανδρέα Τάτο και για τον νεαρό αμυντικό Μιχάλη Μπακάκη του Παναιτωλικού. Και έπονται περισσότεροι, όπως επί παραδείγματι ο Στέφανος Καπίνο και όχι μόνο... Γιατί;
Για τις ομάδες από την 7η - 8η θέση και... κάτω, ο αξιόλογος (καταξιωμένος ή εξελίξιμος) Ελληνας παίκτης, θεωρείται φθηνή και συμφέρουσα επιλογή.
Παρότι σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές ομάδες λόγω της κρίσης "κονταίνουν" τα ρόστερ τους, άρα μειώνουν τις θέσεις εργασίας, στις δυο ιταλικές κατηγορίες συμμετέχουν συνολικά 42 ομάδες, εκ των οποίων οι 35 εύκολα "κοιτάζουν" προς Ελλάδα (χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι η... Ουντινέζε που είναι ομάδα πρώτης οκτάδας σταθερά πια δεν είναι δυνατόν να κάνει "ελληνική" μεταγραφή).
Διότι οι Ελληνες μάνατζερ έχουν τα 3-4 τελευταία χρόνια βελτιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα "κονέ" τους με τη γειτονική χώρα, είτε οι διασυνδέσεις τους αφορούν συνεργασίες με ιταλικά γραφεία μάνατζερ, είτε παράγοντες και τεχνικούς διευθυντές ομάδων.
Η απόσταση, η γλώσσα, οι συνθήκες διαβίωσης όχι μόνο δεν τρομάζουν τον Ελληνα παίκτη, αλλά τον δελεάζουν σε μεγάλο βαθμό. Ακόμη και στη Serie B, όπου αγωνίζεται (Μπάρι) ο πανήψυλος νεαρός στόπερ Δημήτρης Βοσνακίδης.
Ο Ελληνας παίκτης σε μικρή ηλικία δεν θεωρείται πια από τους Ιταλούς "απαίδευτος". Το αντίθετο! Παρακολουθούν πολύ πιο στενά τα τελευταία χρόνια την ελληνική αγορά, κυρίως στις ηλικίες 16-22. και θεωρούν τον Ελληνα πιτσιρικά πολύ πιο εύκολα από άλλους "προσαρμόσιμο" και στη διαβίωση και στην τακτική.
Οι σύλλογοι αλλα και οι μάνατζερ είναι πολύ πιο "λογικοί" στια οικονομικές απαιτήσεις τους, όπως και οι ποδοσφαιριστές. Μια πρόταση από ομάδα της Serie B πλόν μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με μια πρόταση καλής (όχι top) ελληνικής ομάδας, καθώς η Σούπερ Λίγκα θεωρείται ένα από τα πλέον αναξιόπιστα πρωταθλήματα στον τομέα της συνέπειας των ΠΑΕ.
ΠΟΣΟΣΤΟ ΞΕΝΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ
Premier League 62,3%
Serie A 53,8%
Bundesliga 48,6%
Ligue 1 42,1
Primera Division 37,3%
* Στη Σούπερ Λίγκα το αντίστοιχο ποσοστό είναι 30,4 %.
ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΑ 5 "TOP" ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ
Bundesliga 2,7%
Serie A 2,3%
Primera Division 1,1%
Premier League 0,6%
Ligue 1 0,4%
* To υψηλότερο ποσοστό Ελλήνων παικτών μεταξύ των αλλοδαπών σε πρωτάθλημα εκτός χώρας καταγράφεται ασφαλώς στην Κύπρο (7,4%). Τζαβέλλας (καθ' υπέρβαση, λόγω προβιβασμού της Μονακό) στη Γαλλία, Καραγκούνης - Βέλλιος στην Αγγλία, Βύντρα - Καράμπελας στην Ισπανία είναι οι "εκπρόσωποί" μας στα τρία πρωταθλήματα, όπου το ελληνικό ποσοστό είναι πιθανό να μειωθεί εφέτος.
Πηγή: gazzetta.gr