Τα λόγια του Κάρλο Αντσελότι κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του στην Μαδρίτη τα λένε όλα. Ο τελευταίος Ιταλός που έκατσε στον πάγκο της «βασίλισσας» ήταν ο Φάμπιο Καπέλο τη σεζόν 2006-07. Είχε κάτσει στον ίδιο πάγκο και τη σεζόν 1996-97, έφερε και στις δύο περιπτώσεις το πρωτάθλημα, όμως το τέλος ήταν άδοξο σε αμφότερες: απολύθηκε. Ουσιαστικά εκείνο που πλήρωσε ήταν το «βαρετό» και αμυντικό ποδόσφαιρο που έπαιζε η Ρεάλ, με τους οπαδούς να απαιτούν το... κεφάλι του (στην πρώτη περίπτωση έπαιξε ρόλο και η χρησιμοποίηση του Ραούλ στα αριστερά).
Το σκηνικό σίγουρα δεν πρόκειται να επαναληφθεί αυτή τη φορά. Το δόγμα του Αντσελότι είναι τελείως διαφορετικό τόσο από του Καπέλο όσο και από του ανθρώπου που αντικατέστησε, του Ζοσέ Μουρίνιο.
Όταν ο Αρίγκο Σάκι ανέλαβε την Μίλαν ζήτησε άμεσα την απόκτηση του Αντσελότι. «Θυμάμαι ότι ο Μπερλουσκόνι μου είπε ότι δεν ήθελε να τον αγοράσει, καθώς είχε πρόβλημα στο γόνατο. Του απάντησα ότι δεν με ενδιαφέρει, γιατί ήξερα ότι με τον Αντσελότι θα κερδίζαμε το πρωτάθλημα. Ο Ντιέγο Μαραντόνα μου είχε πει: «μαζί σου ο Αντσελότι τρέχει πιο γρήγορα!» και εγώ του απάντησα: «δεν τρέχει πιο γρήγορα, σκέφτεται πιο γρήγορα». Ο Κάρλο ήταν ένας μαέστρος στη μεσαία γραμμή και πάντα έπαιζε με τη μία. Ήταν ο τέλειος προπονητής μέσα στο γήπεδο. Τι μου αρέσει περισσότερο στο στυλ του ως προπονητής; Το γεγονός ότι είναι σαν χαμαιλέοντας. Παίζει ανάλογα με τους παίκτες που έχει στη διάθεσή του», σχολίασε ο μεγάλος Ιταλός προπονητής.
Ο Αντσελότι είχε αποκαλύψει στην αυτοβιογραφία του ότι ο Μουρίνιο είχε αφήσει αρχείο προπονήσεων στο «Στάμφορντ Μπριτζ» από το οποίο έμαθε πολλά. Τέτοια είναι η αυτοπεποίθησή του και τέτοιο το αίσθημα δικαίου που τον διακατέχει. Δεν πρόκειται να κρυφτεί ούτε στα εύκολα ούτε στα δύσκολα, όπως άλλωστε έκανε στο Παρίσι τον τελευταίο 1,5 χρόνο.
Ο Καρλέτο είναι πάνω από όλα προπονητής... ποδοσφαιριστών. Όσο αδόκιμος και να είναι ο όρος, του ταιριάζει γάντι. Από τα mind games και τον απόλυτο έλεγχο των αποδυτηρίων περνάμε σε ένα άλλο στάδιο. Πέραν του ήπιου χαρακτήρα του, στον Αντσελότι νοιάζει τι έχουν να πουν οι παίκτες του. Ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι σε αντίθεση με τον Πορτογάλο εκείνος ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και μάλιστα όχι... οποιοσδήποτε.
Η El Pais θυμήθηκε τον... ξεχασμένο Χάβι Μορένο, ο οποίος συνεργάστηκε στην Μίλαν με τον Αντσελότι. «Δουλεύαμε πολύ στην τακτική και ξεκινούσαμε την ανάπτυξη από την άμυνα. Παίζαμε παιχνίδι κατοχής και προσπαθούσαμε να μην κάνουμε λάθη. Αυτή είναι η φιλοσοφία του Αντσελότι και της Ισπανίας (εθνική) και η Ρεάλ έχει τους παίκτες για να κάνει το ίδιο. Ο Αντσελότι είναι πολύ καλός τύπος. Νοιάζεται για όλα τα προβλήματά σου και το κλίμα στα αποδυτήρια της Μίλαν ήταν εξαιρετικό, παρότι υπήρχαν. τέρατα όπως οι Σιμόνε, Μαλντίνι, Πίρλο, Σεβτσένκο, Ινζάγκι, Ρούι Κόστα» ήταν το σχόλιο του Ισπανού.
«Οι άνθρωποι φαντάζονται ομιλίες με δάκρυα και ένταση στις δύσκολες στιγμές. Όντως υπήρχαν δάκρυα, όμως ήταν από τα γέλια!», ήταν λίγα λόγια από τα οποία έγραψε ο Πάολο Μαλντίνι στην αυτοβιογραφία του προπονητή του στην Μίλαν για τα λόγια του πριν τους τελικούς του Champions Legaue (3 τον αριθμό). Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι.
Στο Λουγκάνο μετά την ήττα σε ένα από τα φιλικά προετοιμασίας από ομάδα της δεύτερης κατηγορίας της Ελβετίας ήρθε ένα ξαφνικό και αναπάντεχο ξέσπασμα. Το πρόσωπο του Αντσελότι, ο οποίος ξεστόμισε πράγματα εναντίον των παικτών που δεν είχαν ξανακούσει, κοκκίνισε. Όταν ηρέμησε, απολογήθηκε. Δεν έδειξε απρόσιτος και... αλάνθαστος. «Το έκανε γιατί κατά βάθος είναι τρυφερός. Αφού ξέσπασε και μετά ηρέμησε, με ρώτησε: Πάολο, έκανα λάθος; Ήμουν πολύ σκληρός;». Ο Μουρίνιο δε θα το έκανε.
Ο τελευταίος προπονητής που ξεπέρασε κάθε προσδοκία στον πάγκο της Ρεάλ ήταν ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε. Το έκανε γιατί υπήρχε μία ισορροπία. Μία άτυπη αν το θέλετε «συμφωνία» ανάμεσα σε εκείνον και στους παίκτες του. Η ομάδα ήταν υπεράνω όλων. Ήταν ίσος ανάμεσα σε ίσους. Ακριβώς όπως ο Αντσελότι. Ο Ιταλός βρέθηκε στην Παρί και τηρουμένων των αναλογιών – σκεφτείτε τη διαφορά συμπεριφοράς του Ιμπραΐμοβιτς και των άλλων αστεριών σε σχέση με το να έπαιζαν όχι στην Παρί, αλλά στην Ρεάλ - τήρησε τις ισορροπίες στο ακέραιο. Κανένας μα κανένας δεν έχει να πει για άδικη αντιμετώπιση. Μέχρι και ο 36χρονος γκολκίπερ Λε Κρομ έπαιξε φέτος, για να πάρει μετάλλιο πρωταθλητή (στην Λιγκ 1 αρκεί μία συμμετοχή).
Μουρίνιο και Αντσελότι είναι εξαιρετικοί ψυχολόγοι και «εμπνευστές», όμως εκείνο που τους διαχωρίζει είναι η αντιμετώπιση των παικτών πάνω στη δουλειά τους. Ο μεν Μουρίνιο πάντα είχε - και θα έχει όπου και αν πάει - τον απόλυτο έλεγχο. Αυτό θέλει. Αν ο Κασίγιας μία μέρα δεν κάνει αυτό που θέλει ο προπονητής του θα βρεθεί ανάμεσα στον πάγκο και στην εξέδρα. Με τον Αντσελότι σε καμία περίπτωση. Ο νυν τεχνικός της Τσέλσι άφησε το «Μπερναμπέου» με... γλυκανάλατη γεύση.
Κατηγορήθηκε από μεγάλο μέρος των οπαδών ότι στα ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα έπαιξε σαν να βρίσκεται στον πάγκο «μικρής» ομάδας. Ακόμη και αν κέρδιζε η Ρεάλ, ο τρόπος που το έκανε δεν άρεσε σε πολλούς. Ο πραγματισμός του και ο ρεαλισμός του δεν τους άρεσε. Δεν τους ταίριζε. Ο τρόπος που έπαιξε φέτος η Παρί απέναντι στην Μπαρτσελόνα φαίνεται πιο ταιριαστός στους Μαδριλένους. Με καλύτερα «όπλα» πλέον ο Αντσελότι μπορεί να εγγυηθεί τουλάχιστον αυτό. Ότι οι 4άρες και οι 5άρες σε ομάδες όπως η Έλτσε και η Θέλτα θα έρθουν, όμως μαζί τους θα έρθει και μία διαφορετική, πιο επιθετική αντιμετώπιση στον μεγάλο αντίπαλο. Στη θεωρία έχει πολλές ελπίδες να τα καταφέρει. Μένει να το κάνει και στην πράξη.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου